Władza i idealiści to po części zbiorowa biografia, esej polityczny, rozprawka o historii najnowszej, a po części dyskusja na temat losów radykalnej lewicy w ciągu ostatnich 40 lat – uczestników studenckich rebelii roku 1968 w Europie. Berman korzystał z niezliczonych źródeł: tekstów przemówień, zapisów debat, artykułów, książek, by stworzyć obraz najbardziej aktywnych członków pokolenia ’68. Przedstawia ich losy, przemiany ideologiczne, aktywność społeczną, polityczną i zaangażowanie w działania humanitarne. Zastanawia się nad tym, w jaki sposób lewicowe podłoże ich poglądów wpłynęło na zredefiniowanie podstawowych celów ich późniejszej działalności społecznej i politycznej. Próbuje ocenić, ile idealizmu z ich młodzieńczych poglądów przetrwało do dzisiaj. Cohn-Bendit, Kouchner, Fischer, Michnik, Debray, Sartre, Meinhof, Klein – te nazwiska stale przewijają się przez karty tej książki. Co ich łączyło, a co dzieliło? Antysyjonizm, antynazizm, libertarianizm, anarchizm, antytotalitaryzm, humanitaryzm, interwencjonizm wyzwoleńczy – te pojęcia nabierają tu nowego, głębszego wymiaru.