Opinia także na moim IG: @dariusz_0k

Korespondencja C.S. Lewisa pokazuje tempo życia i jego pośpiech. "Listy do nieznajomej" - do tajemniczej przyjaciółki, amerykańskiej pisarki, której Lewis nigdy nie poznał w realnym życiu, na pierwszy rzut oka są lekturą korespondencji dotyczącej stanu zdrowia obojga, problemów finansowych autorki listów, nie widzimy jej korespondencji tylko często krótkie, pospieszne odpowiedzi C.S. Lewisa - człowieka u szczytu popularności, który za punkt honoru przyjmował odpowiadanie na listy od wielbicieli.

Dla badaczy biografii Lewisa cenne mogą być informacje w tle dotyczące wydania książek pisarza, jego małżestwo z Joy i, co znają miłośnicy twórczości Lewisa, jej śmierć krótko po ślubie. Choć w listach widać coś, o czym często zapominamy: potrzebę wzajemnej modlitwy za siebie (Lewis każdy lub prawie każdy list kończy zapewnieniem o tym tajemniczej Mary),tematem jest też cierpienie i zagadnienia związane z wiarą, opieką Boga, listy bardzo często są krótkie, nie są "literackie". Lewis jest w nich oszczędny (trudno się dziwić, otrzymywał ich mnóstwo, najwięcej w okresie świątecznym, problemy zdrowotne jak choćby reumatyzm sprawiały, że z trudem pisał piórem a z maszyną do pisania też miał problemy). W tym zbiorze listów Lewis nie snuje długich i filozoficzno-teologicznych rozważań, z charakterystyczną dla niego przenikliwością (o cierpieniu opowiedział np. w "Smutku", "Problemie cierpienia", o moralności w "Listach starego diabła do młodego" i "Ostatnim toaście", wiele swych poglądów zawarł w esejach). Tu jest Lewis prywatnie, człowiek schorowany (tym większy szacun, że tak prężnie działał i naukowo, i akademicko i twórczo). Ale też Lewis taki, za jakiego zawsze go uwielbiałem: mimo talentu i przenikliwości intelektualnej potrzebował pomocy brata "sekretarza", niewiele go obchodziła okładka "Time'a" z jego podobizną, nawet nie czytał artykułu o sobie. Nie interesowała go sława, był lekkim bałaganiarzem (czy też osobą, która nie dba o wiele przyziemnych spraw). Był też przeciwieństwem swego przyjaciela Tolkiena (wystarczy spojrzeć na Narnię, która jest jak bigos i jest w niej wszystko a jednak jest super i na Tolkienowskie Śródziemie, w którym nawet każdy wymyślony literacki język ma swoją historię i odrębną gramatykę). Listy te nie są tak porywające jak choćby te Tolkienowskie zebrane przez H.Carpentera. W Polsce dysponujemy tylko tym zbiorem listów oraz korespondencją Lewisa do dzieci. Być może bogatszym materiałem w tej materii są obfite zbiory listów wydane w ojczyźnie Lewisa. Dla mnie jako dla wieloletniego fana Lewisa (ta miłość do jego twórczości trwa u mnie niezmiennie 17 lat) jest to ciekawostka, nie ukrywam jednak, że mam mieszane uczucia co do wydania tej książki. Nie żeby było w niej coś kontrowersyjnego, poza kilkoma ciekawymi fragmentami, są to zwyczajne odpowiedzi na listy. Z podbudową wiary Lewisa - tym, czym żył (i to jest w nich cenne). Problem polega na tym, że Lewis co chciał powiedzieć, zamykał w książkach, miał nad nimi kontrolę. Był też niepospolitym gawędziarzem i raczej to, co mówił, byłoby arcyciekawą lekturą (a słów wypowiedzianych, jak wiadomo, zebrać się nie da). Ponadto jego archiwa po śmierci prawdopodobnie zostały puste, bo jego ostatnią wolą było pospalanie wszystkiego. Wydawcy musieli po jego śmierci zbierać artykuły, pogadanki, kazania i eseje z prasy brytyjskiej i amerykańskiej (powstało tego kilka zbiorków). To, co wydał za życia, to i tak hity. Z "Listami do nieznajomej" jest podobnie: wydawca je otrzymał o enigmatycznej Mary. Lewis nie planował ich publikacji (pewnie nawet by się na to nie zgodził, dla mnie ta książka to nieszanowanie jego woli). Czy gdyby wiedział o tym wydaniu, pisałby inaczej? Pewnie nie. Ale może by stworzył kolejną powieść epistolarną z tematem wiodącym (choć, chwila, przecież obok diabelskiej korespondencji, o której wspomniałem na początku, napisał też "O modlitwie. Listy do Malkolma").

Lekko krytycznie podchodziłem do pierwszej połowy ksiazki, potem widzimy odejście Joy, stopniową chorobę Lewisa. Zawsze mnie przejmują takie korespondencję, dzienniki, które widzę, że zmierzają do końca życia po datach a sam ich autor wtedy jeszcze o tym niedługim kresie życia nie wiedział. Książka jest ciekawostką dla fanów pisarza. Pisarz znany z pieśni epistolarnych, w których porusza społeczne i religijne kwestie, w prywatnej korespondencji nie unika tych tematów.

Opinia także na moim IG: @dariusz_0k

Korespondencja C.S. Lewisa pokazuje tempo życia i jego pośpiech. "Listy do nieznajomej" - do tajemniczej przyjaciółki, amerykańskiej pisarki, której Lewis nigdy nie poznał w realnym życiu, na pierwszy rzut oka są lekturą korespondencji dotyczącej stanu zdrowia obojga, problemów finansowych autorki listów, nie widzimy jej korespondencji...

Książka składa się z listów Lewisa do Mary wysłanych na przestrzeni kilku lat. Treścią listów w przeważającej części są rady udzielane w duchu chrześcijańskim. Warto przeczytać.

Książka składa się z listów Lewisa do Mary wysłanych na przestrzeni kilku lat. Treścią listów w przeważającej części są rady udzielane w duchu chrześcijańskim. Warto przeczytać.

Książka zawiera wszystkie (jak się zdaje) listy Lewisa do pewnej Amerykanki, jednak nie chodzi tu o Joy Gresham, jego późniejszą żonę, tylko jakąś inną czytelniczkę, z którą nigdy się nie spotkał.

Książka zawiera wszystkie (jak się zdaje) listy Lewisa do pewnej Amerykanki, jednak nie chodzi tu o Joy Gresham, jego późniejszą żonę, tylko jakąś inną czytelniczkę, z którą nigdy się nie spotkał.

Czasem mi się wydaje, że takich rzeczy nie powinno sie robić. To w końcu listy... czyjeś osobiste sprawy...

Czasem mi się wydaje, że takich rzeczy nie powinno sie robić. To w końcu listy... czyjeś osobiste sprawy...

Wspaniała książka !!!. Zbiór listów Lewisa do przyjaciółki z Ameryki (starszej od Autora wdowy). Przebija przez nie atmosfera ciepłej, duchowej rady, troski o drugiego człowieka. Nie brakuje tu także zwykłych okruchów codziennego życia.

Wspaniała książka !!!. Zbiór listów Lewisa do przyjaciółki z Ameryki (starszej od Autora wdowy). Przebija przez nie atmosfera ciepłej, duchowej rady, troski o drugiego człowieka. Nie brakuje tu także zwykłych okruchów codziennego życia.