„I pamiętaj, że cię kocham” miało być historią miłosną osadzoną w różnych czasach i kulturach. Mało tego, wszystko miało zostać idealnie połączone tajemnicą, a takie tajemnice z przeszłości bardzo lubię w powieściach i chętnie po nie sięgam. Liczyłam na wyciskacz łez, trzymające w napięciu poszukiwania i prawdziwą miłość. Niestety srogo się przeliczyłam, a to się rzadko zdarza, bo zazwyczaj staram się z książek wyciągnąć jak najwięcej. Zamiast potoku łez zderzyłam się z burzą piaskową i łzy szlag trafił. Zamiast desperackich poszukiwań, obiecanych w opisie, dostałam okrojone migawki z wyprawy na pustynię. Miłość też jakaś taka okrojona. A tajemnice? Trafiałam w powieściach na zdecydowanie lepsze sekrety. Plusem jest to, że całość czyta się szybko, ale uczucie chaosu wywołane brakiem jakiejkolwiek chronologii przytłacza i wybija z rytmu. Niektóre wątki są ciekawe i żałuję, że nie zostały pociągnięte dalej. Inne zaś męczyły i miałam ochotę je pominąć.

„I pamiętaj, że cię kocham” to średniaczek, który mnie rozczarował. Cały czas miałam wrażenie, że autor zbyt mocno upraszcza fabułę, nie pozwalając jej ożyć. Ta historia miała potencjał, ale nie został on wykorzystany, począwszy od miłości Montse i Santiaga po tajemnice i wyprawę w poszukiwaniu ukochanego. Sytuacji nie ratują postacie, które okazały się raczej bezbarwne i płaskie. Zakończenie też nie wbija w fotel – szybko można dodać dwa do dwóch, by wyprzedzić Montse w poszukiwaniu Santiaga. Podsumowując: zabrakło akcji, desperacji, emocji i dobrych trzystu stron rozwinięcia. Może gdyby autor postawił na obiecaną tajemnicę i prawdziwie desperackie poszukiwania, które dadzą odpowiedzi na to, co działo się z ukochanym głównej bohaterki, to byłoby lepiej. A tak pozostaje tylko niedosyt.

„I pamiętaj, że cię kocham” miało być historią miłosną osadzoną w różnych czasach i kulturach. Mało tego, wszystko miało zostać idealnie połączone tajemnicą, a takie tajemnice z przeszłości bardzo lubię w powieściach i chętnie po nie sięgam. Liczyłam na wyciskacz łez, trzymające w napięciu poszukiwania i prawdziwą miłość. Niestety srogo się przeliczyłam, a to się rzadko...

Nie pochłonęła mnie ta lektura - skończyłam czytać po to, aby ze spokojnym sumieniem przejść do kolejnej książki. Fragmenty opisujące życie Montse były całkiem ciekawe, jednak te o losach Santiago mnie męczyły. Zakończenie rozczarowujące, przebrnęłam przez 300 stron po to, aby na końcu przeczytać wielkie nic. Moim zdaniem ta historia miała potencjał, jednak nie został on wykorzystany.

Nie pochłonęła mnie ta lektura - skończyłam czytać po to, aby ze spokojnym sumieniem przejść do kolejnej książki. Fragmenty opisujące życie Montse były całkiem ciekawe, jednak te o losach Santiago mnie męczyły. Zakończenie rozczarowujące, przebrnęłam przez 300 stron po to, aby na końcu przeczytać wielkie nic. Moim zdaniem ta historia miała potencjał, jednak nie został on...

Trzysta dwie strony czytane przez prawie TRZY tygodnie! Nudna, mętna, niewciągająca, a to zakończenie... Bardzo banalna historia, miałam nadzieję na lepsze wykonanie, ale niestety okazało się najsłabszym punktem powieści. To jedna z tych książek, które dosłownie wmuszam, byle tylko je dokończyć, mając przy tym nadzieję na nagłą poprawę. Polecona i podarowana przez kogoś wiele lat temu okazała się dużym rozczarowaniem. Nie polecam!

Trzysta dwie strony czytane przez prawie TRZY tygodnie! Nudna, mętna, niewciągająca, a to zakończenie... Bardzo banalna historia, miałam nadzieję na lepsze wykonanie, ale niestety okazało się najsłabszym punktem powieści. To jedna z tych książek, które dosłownie wmuszam, byle tylko je dokończyć, mając przy tym nadzieję na nagłą poprawę. Polecona i podarowana przez kogoś...

Powiem szczerze, że nie wiem co o tej książce sądzić. Zainteresował mnie opis na okładce, ale gdy nadszedł jej czas na przecztanie męczyłam się z nią niemiłosiernie.
Cała opowieść to dwie linie czasowe - z czasów młodości dwojga kochanków oraz około 20 lat (?) później. Części dotyczące Montse jak i jej wspomnienia wakacji z Santiago były nawet ciekawe, gorzej z częściami poświęconymi samemu Santiago i jego służbie na pustynii. Mam mieszane uczucia jeżeli chodzi o zakończenie - niby otwarte, ale jeżeli prawdą jest jak powiedział głównej bohaterce Ayach Bachir: "Jeżeli Bóg pragnie, żebyś go spotkała, spotkasz go, nawet jeżeli tu zostaniesz albo skryjesz się w najodlegleszym zakątku ziemi. A jeżeli Bóg nie chce..." - to nie wiem czy takiego spotkania, czy raczej spotkań Montse by chciała i mam nadzieję, że szybko wróciła do Barcelony nie poznawszy prawdy.
Niestety nie porwała mnie ta książka, myślałam, że będzie lepsza i przede wszystkim ciekawsza, a tak czytałam ją z dużymi przerwami ponad pół roku i tylko moja niechęć do zostawiania zaczętych już książek skłoniła mnie do dokończenia całej historii. Nie powiem, żebym żałowała, że wpadła mi w ręce, ale rozczarowanie pozostało. Może po prostu nie mam przekonania do tego typu historii :/

Powiem szczerze, że nie wiem co o tej książce sądzić. Zainteresował mnie opis na okładce, ale gdy nadszedł jej czas na przecztanie męczyłam się z nią niemiłosiernie.
Cała opowieść to dwie linie czasowe - z czasów młodości dwojga kochanków oraz około 20 lat (?) później. Części dotyczące Montse jak i jej wspomnienia wakacji z Santiago były nawet ciekawe, gorzej z częściami...

Zapowiadało się ciekawie. Uwielbiam historie z płomienną miłością w tle, ale niezbyt się wciągnęłam losami lekarki Montse. W rzeczach zmarłej pacjentki znajduje ona zdjęcie dawnego ukochanego sprzed 20 lat. Nie wywróciłoby to jej życia do góry nogami, gdyby nie fakt, że zdjęcie było opatrzone datą o dwa lata późniejszą niż data jego rzekomej śmierci. Lekarka decyduje się na powrót do Afryki, na Saharę by ustalić, co się właściwie z Santiago stało. Po drodze przeżywa wypadek, tkwi w śpiączce jakiś czas, a miejscowa pani doktor stara się jej pomóc. Niby historia ma potencjał, będąc wariacją na temat "Angielskiego pacjenta", ale znużyłam się. Ogólnie do poczytania gdy nie ma się lepszych książek pod ręką. Ja na pewno przerzucę się na historię powstania "Psychozy".

Zapowiadało się ciekawie. Uwielbiam historie z płomienną miłością w tle, ale niezbyt się wciągnęłam losami lekarki Montse. W rzeczach zmarłej pacjentki znajduje ona zdjęcie dawnego ukochanego sprzed 20 lat. Nie wywróciłoby to jej życia do góry nogami, gdyby nie fakt, że zdjęcie było opatrzone datą o dwa lata późniejszą niż data jego rzekomej śmierci. Lekarka decyduje się...

Pierwszy raz czytałam książkę o takiej tematyce jaką przedstawia autor " I pamiętaj, że Cię kocham". Na początku wydawało mi się, że odłożę powieść i nigdy jej nie dokończę. Nie lubię jednak zostawiać czegoś niedokończonego... Zaczęłam czytać od nowa i mnie wciągnęło. Historia głównej bohaterki - Montse - jest intrygująca. Niektóre wydarzenia są dość brutalne co sprawia, że książka się wyróżnia. A wszystko za sprawą miłości sprzed lat. Gdyby nie Santiago Montse nie poznałaby tylu wspaniałych ludzi, ani nie zmieniłaby swojego dotychczasowego życia.

Pierwszy raz czytałam książkę o takiej tematyce jaką przedstawia autor " I pamiętaj, że Cię kocham". Na początku wydawało mi się, że odłożę powieść i nigdy jej nie dokończę. Nie lubię jednak zostawiać czegoś niedokończonego... Zaczęłam czytać od nowa i mnie wciągnęło. Historia głównej bohaterki - Montse - jest intrygująca. Niektóre wydarzenia są dość brutalne co sprawia, że...

To książka z serii tych, które kończę czytać i mam ochotę zacząć od początku. Jestem oczarowana historią i sposobem jej opowiedzenia. Moim zdaniem - wspaniały pomysł kompozycji całości. Wymaga ona na początku skupienia, ale czytelnik szybko przyzwyczaja się do tego, że historię musi złożyć w całość sam. Do ostatniej kartki nie wiedziałam jak się skończy.
Myślicie, że to romantyczna historia miłosna? To przejmująca historia miłosna. Jestem wzruszona i poruszona. I tytułowe "i pamiętaj, że cię kocham" w obliczu całości brzmi dramatycznie.
Co rządzi naszym życiem? Przypadek? Los? Wszystko jest zapisane? Jak potoczyłyby się losy bohaterów, gdyby...? Czy warto wracać do przeszłości? Czy warto odgrzebywać to, co przeminęło? Niby nie, ale ciekawość zawsze jest większa i nie daje spokoju.
Ostatnia scena - dla mnie najmocniejsza.

To książka z serii tych, które kończę czytać i mam ochotę zacząć od początku. Jestem oczarowana historią i sposobem jej opowiedzenia. Moim zdaniem - wspaniały pomysł kompozycji całości. Wymaga ona na początku skupienia, ale czytelnik szybko przyzwyczaja się do tego, że historię musi złożyć w całość sam. Do ostatniej kartki nie wiedziałam jak się skończy.
Myślicie, że to...

Ksiazka nie jest zla. Dosc ciekawa, ale bez szalenstw. Zakonczenie, tzn. jego brak zmusza do namyslu, ale bez przesady. Jak szybko dostala sie w moje rece, tak szybko wyladuje z powrotem na regale, bez szczegolnego miejsca.
Wielki minus za przeklenstwa...

Ksiazka nie jest zla. Dosc ciekawa, ale bez szalenstw. Zakonczenie, tzn. jego brak zmusza do namyslu, ale bez przesady. Jak szybko dostala sie w moje rece, tak szybko wyladuje z powrotem na regale, bez szczegolnego miejsca.
Wielki minus za przeklenstwa...

Historia milosna o dwoch roznych czasach i dwoch kulturach polaczonych tajemnica. Montse 40 letnia lekarka z Barcelony kieruje sie tropem starej fotografii i wyrusza na pustynie aby znalezc milosc sprzed lat ta wielka i jej zakazana.

Historia milosna o dwoch roznych czasach i dwoch kulturach polaczonych tajemnica. Montse 40 letnia lekarka z Barcelony kieruje sie tropem starej fotografii i wyrusza na pustynie aby znalezc milosc sprzed lat ta wielka i jej zakazana.

Zakończenie cudowne, ale zarazem smutne. Polecam książkę.

Zakończenie cudowne, ale zarazem smutne. Polecam książkę.