Historia krótka, ale intensywna, doskonale kontynuująca wątek z poprzedniej części, a napisana nawet lepiej. Emocje towarzyszące czytelnikowi są o wiele większe niż w przypadku "lalki", a moc nadesłanego przez nienazwane widmo prezentu jest o wiele bardziej niszczycielska niż poprzedniego. Wzbudza tez większe zainteresowanie bohaterów - jak na razie - pobocznych.
No i po raz kolejny jest nam dane w prologu śledzić kroki widma zamieszkującego mury zrujnowanego szpitala psychiatrycznego, towarzyszyć mu, gdy ten wybiera nowy nowy przedmiot i unosić się z nim w rzece wspomnień, gdy ten przywołuje jego historię. Historię zupełnie odmienną od poprzedniej, opowiadającej o chorej miłości. Bardziej okrutnej i krwawej chociaż... mniej perfidnej i zaskakującej. Jednak to, co najbardziej w niej pociąga, to właśnie zestawienie z poprzednią, sugerujące, że "upominki" z kolekcji widma mają naprawdę różnorodne rodowody... oraz związane z nimi moce.

Historia krótka, ale intensywna, doskonale kontynuująca wątek z poprzedniej części, a napisana nawet lepiej. Emocje towarzyszące czytelnikowi są o wiele większe niż w przypadku "lalki", a moc nadesłanego przez nienazwane widmo prezentu jest o wiele bardziej niszczycielska niż poprzedniego. Wzbudza tez większe zainteresowanie bohaterów - jak na razie - pobocznych.
No i po...

Przebudowa zakładu dla obłąkanych w Blackstone zostaje chwilowo wstrzymana, Pierwszy Narodowy Bank w Blackstone zmaga się z kryzysem, a kariera Julesa Hartwicka nie maluje się w zbyt radosnych barwach. Co innego można powiedzieć o jego życiu rodzinnym. Do czasu. W noc zaręczyn córki Jules znajduje tajemniczy podarek. Jak w pierwszej części, fant podrzucony przez naszego tajemniczego mąciwodę w rekordowym czasie burzy szczęście Hartwicków.

Tym razem historia jest nieco bardziej rozbudowana niż w "Lalce" (choć wciąż zamyka się w małej objętości nieco ponad stu stron). Fabuła toczy się trzytorowo, choć skupia się głównie na Hartwickach, śledzimy również poczynania Olivera - który zdaje się ma do odegrania ważną rolę w całej historii - i Rebeki Morrison. Zamiast ciągłego dorzucania nowych postaci skupiamy się na tych, które poznaliśmy już we wstępie do serii, dzięki temu powieść jest zdecydowanie bardziej płynna i spokojnie można się skupić na śledzeniu intrygi, bez zbędnego rozpraszania się coraz to nowymi nazwiskami.

Gdyby tak podjąć próbę spłodzenia porządnej recenzji - dobranie odpowiednich cytatów stanowiłoby niezły problem. Dlaczego? Bo w książce zwyczajnie brakuje naprawdę dobrych fragmentów, takich, które można by umieścić na okładce, które stanowiłyby reklamę autora. Saul pisze bardzo oszczędnie i nijako. Rozumiem, że powieść w odcinkach wymaga zachowania pewnej zwięzłości, ale wiele scen aż prosi się o bardziej plastyczne i rozbudowane opisy. Językowo - też zero rewelacji. Saulowi brakuje czegoś, czym dysponuje nawet taki Guy Smith - stylu. "Kroniki" tak na dobrą sprawę mógłby spisywać ktokolwiek. Mamy naprawdę świetne fragmenty z udziałem Rebeki i jej ciotki-fanatyczki. Można by z nich wycisnąć o wiele więcej, bo choć sceny są mocno niepokojące - wczucie się w klimat jest już kwestią dobrych chęci czytelnika. Paranoja w którą popada Jules? Nie liczyłam na kreację kalibru Jacka Torrance'a, ale znów, postać średnio przekonująca w swoim szaleństwie. Nota bene porównanie do kingowego Lśnienia samo ciśnie się na usta, mamy praktycznie ten sam schemat: śnieżyca-rodzina odcięta od świata zewnętrznego-paranoja-pijany wariat z młotkiem w dłoni. Porównywać możemy oczywiście wyłącznie pod względem fabularnym, bo analiza warsztatu byłaby już złośliwością pod adresem Saula ;)

Mimo to powieść trzyma w napięciu do ostatniej strony. I szczęśliwie ostatnią stronę czyta się godzinę po pierwszej, w przeciwnym razie przewidywalność i schematyczność stałyby się zdecydowanie zbyt męczące. "Medalion" stanowi tylko jeden wątek w nieco bardziej złożonej historii i wciąż mam nadzieję, że wszystkie te sztampowe nowelki złożą się jednak w nieco ciekawszy obrazek. Póki co - brnę do przodu.

Przebudowa zakładu dla obłąkanych w Blackstone zostaje chwilowo wstrzymana, Pierwszy Narodowy Bank w Blackstone zmaga się z kryzysem, a kariera Julesa Hartwicka nie maluje się w zbyt radosnych barwach. Co innego można powiedzieć o jego życiu rodzinnym. Do czasu. W noc zaręczyn córki Jules znajduje tajemniczy podarek. Jak w pierwszej części, fant podrzucony przez naszego...

Po mimo krótkiej historii, która jest doskonała na jeden wieczór, to książka jest świetna. Chociaż mając świadomość tego co nastąpi jest trochę irytująca, ale myślę, że da się przeżyć.

Po mimo krótkiej historii, która jest doskonała na jeden wieczór, to książka jest świetna. Chociaż mając świadomość tego co nastąpi jest trochę irytująca, ale myślę, że da się przeżyć.

Druga część cyklu Kronik Blackstone również spełnia wszystkie oczekiwania. Świetny horror trzymający w napięciu z zaskakującym finałem. Już nie mogę doczekać się kolejnej książki Saula.

Druga część cyklu Kronik Blackstone również spełnia wszystkie oczekiwania. Świetny horror trzymający w napięciu z zaskakującym finałem. Już nie mogę doczekać się kolejnej książki Saula.