Bardzo dobra książka wygrzebana w antykwariacie. Polecam

Bardzo dobra książka wygrzebana w antykwariacie. Polecam

Wędrówka przez wieki – od zarania dziejów i jaskiniowych maziajów do dziewiętnastowiecznych impresjonistów.
Wspaniała gawęda, skierowana docelowo do młodzieży, stąd swobodny, rzec można – prosty, przekaz i częste odwołania do doświadczeń szkolnych.
Autor nie przedstawia kompleksowej historii malarstwa, snuje subiektywną opowieść o najważniejszych procesach składających się na tę część artystycznego rozwoju ludzkości.
Młody odbiorca tej gawędy pozna dzięki temu przyczyny i skutki zmian w postrzeganiu świata i sztuki, zda sobie sprawę z powiązań międzyetapowych w sztuce malarstwa, zapozna się z ogólną biografią i dorobkiem największych artystów swoich czasów.

Książka obfituje w bogaty materiał zdjęciowy, choć (to wydanie z 1966 roku!) są to w większości reprodukcje czarno-białe, co gryzie się nieco z akapitami poświęconymi roli i znaczeniu kolorów na danym obrazie ;)
Dziś taki młody czytelnik, dzięki internetowi, mógłby czytać tę książkę równolegle ze studiowaniem omawianych dzieł widocznych choćby na monitorze komputera.

Podsumowując: pozycja bogata poznawczo, bardzo przystępna w odbiorze, bez nadęcia i koturnowości.
Uważam wręcz, że powinna to być lektura obowiązkowa w ramach szkolnych zajęć z plastyki.

Wędrówka przez wieki – od zarania dziejów i jaskiniowych maziajów do dziewiętnastowiecznych impresjonistów.
Wspaniała gawęda, skierowana docelowo do młodzieży, stąd swobodny, rzec można – prosty, przekaz i częste odwołania do doświadczeń szkolnych.
Autor nie przedstawia kompleksowej historii malarstwa, snuje subiektywną opowieść o najważniejszych procesach składających się...

Podobnie jak wielu plastyków z mojego pokolenia wychowalem się na tej książce oraz innych publikacjach o sztuce dla mlodzieży.Polecam ja moim uczniom .W tamtych czasach był chyba jedynym piszacym o sztuce w sposób zachęcajacy i przystepny a jednoczesnie profesjonalny.Było takie powiedznie ukute chyba przez jakichś zawistnych "Lepszy Witz niz nic.

Podobnie jak wielu plastyków z mojego pokolenia wychowalem się na tej książce oraz innych publikacjach o sztuce dla mlodzieży.Polecam ja moim uczniom .W tamtych czasach był chyba jedynym piszacym o sztuce w sposób zachęcajacy i przystepny a jednoczesnie profesjonalny.Było takie powiedznie ukute chyba przez jakichś zawistnych "Lepszy Witz niz nic.

Polecam dla osób pragnących pogłębić wiedzę na temat historii sztuki, jeśli jest to Wasze zainteresowanie. Książka jest bardzo przyjemna, prosta i trafi zapewne do każdego, kto nie wymaga od niej wygórowanego i w pełni profesjonalnego języka. Ja czytałam z przyjemnością!

Polecam dla osób pragnących pogłębić wiedzę na temat historii sztuki, jeśli jest to Wasze zainteresowanie. Książka jest bardzo przyjemna, prosta i trafi zapewne do każdego, kto nie wymaga od niej wygórowanego i w pełni profesjonalnego języka. Ja czytałam z przyjemnością!

Bardzo przyjemna synteza dziejów malarstwa skierowana do młodzieży szkolnej - co wyraźnie widać w języku, jakiego autor używa oraz w bezpośrednich zwrotach do czytelnika. Nie ma tu mnóstwa dat i nazwisk, jest to raczej przekrój tematyczny, mówiący i funkcjach i tendencjach w sztuce na przestrzeni wieków, o zmianach, jakie w niej zachodziły - zawiera zatem nazwiska głównie tych artystów, którzy jako pierwsi wprowadzili do malarstwa jakąś nową jakość. Wady? Ano, są. Książka wydana została w 1969 roku, więc te wady można przewidzieć - reprodukcje są w większości czarno0białe i dość niewyraźne, kilka zaś kolorowych jest po prostu koloryzowane, więc wygląda dość sztucznie. Poza tym język - wiele imion, nazwisk czy nazw własnych, których dziś się już nie odmienia (El Greco, Toledo) tam jeszcze odmieniane są, co dla współczesnego czytelnika jest niejakim zgrzytem gramatycznym. Co mi się zaś bardzo podobało - autor nie narzuca odbiorcy swojego zdania, podając tylko podstawy zachęca do dalszych poszukiwań. Za każdym razem wspomina, kiedy jakiegoś artystę szczególnie lubi, wyjaśnia też których twórców i dlaczego w czasach mu współczesnych się bardzo ceni, a których mniej, wciąż też jednak powtarza, że w sztuce nie ma rzeczy lepszych i gorszych, są po prostu inne. Publikacja ma zatem swoje nieuniknione wady, ale za to jest świetna jako pozycja, od której można zacząć przygodę ze sztuką, lub która pozwoli utrwalić posiadaną już wiedzę.

Bardzo przyjemna synteza dziejów malarstwa skierowana do młodzieży szkolnej - co wyraźnie widać w języku, jakiego autor używa oraz w bezpośrednich zwrotach do czytelnika. Nie ma tu mnóstwa dat i nazwisk, jest to raczej przekrój tematyczny, mówiący i funkcjach i tendencjach w sztuce na przestrzeni wieków, o zmianach, jakie w niej zachodziły - zawiera zatem nazwiska głównie...