Anna Bernat

To nie tylko album, ale przede wszystkim bardzo dobry tekst, w którym zanurzyłam się razem z głową, w której, jak dzięki rzadko której książce, mebluje się jakiś... pogodny ład - i jest to coś cennego nawet mimo wiedzy, że ów porządek jest tylko momentem, a wyparty mocą solidnej lektury chaos łatwo odzyska stracone pozycje. Tekst ten zresztą wnosi coś więcej, muska strunę jakiejś silnej, lecz nie mającej wyraźnych konturów nostalgii, za czymś co było lecz już nie będzie, lub co być może jest, lecz nie dość blisko by było dostępne. Uświadamia tęsknoty za czasem i miejscami których nie znam, a których doświadczył ktoś inny – artysta, człowiek wraz ze swoim otoczeniem i wewnętrznym światem – a przecież znajduję je w sobie, jakby były złożone tam dużo wcześniej... Dziwne to i zagadkowe wrażenia.