Dalsze losy ,, Wichrowych Wzgórz’’ - Emily Brontë według Nicoli Thorne.

Na pewno kontynuacja , albo ściśle mówiąc wizja literacka Nicoli Thorne dalszego ciągu ,,Wichrowych Wzgórz’’ Emily Brontë , nie chciała zakłócić estymy do klasycznej powieści i jej pierwowzoru.
Autorka nawet nie starała się wejść w jej słowa czy osobę.
Czuła nieodpartą chęć napisania swojego spojrzenia po latach, co mogłoby się jeszcze wydarzyć później w powieści.
Nie można mieć autorce tego za złe.

Nicole Thorne całkowicie wpisała się w klimat powieści. Opisała kolejne pokolenie mieszkańców Wichrowych Wzgórz .
Wprowadziła nową nieznaną dotąd postać, która jest odbiciem w zwierciadle - Heathcliffa, nieznanego dotąd jego syna o imieniu Jack, o którym nikt nic wcześniej nie wiedział.
Jeszcze raz przegalopujemy na koniu we własnej wyobraźni po wrzosowiskach hrabstwa Yorkshire.
Poczujemy ten wiatr we włosach.
Doznamy goryczy, rozpaczy, nienawiści i miłości?

Tego dowiecie się po przeczytaniu lektury.

Autorka nie próbuje w niczym naśladować pierwowzoru , ani w treści ani w mowie.
Powieść i tak jest piękna.
Zachęcam, przeczytajcie.
Polecam tym, co są bezpośrednio po lekturze ,,Wichrowych Wzgórz’’ lub czytali ją wcześniej.

Dalsze losy ,, Wichrowych Wzgórz’’ - Emily Brontë według Nicoli Thorne.

Na pewno kontynuacja , albo ściśle mówiąc wizja literacka Nicoli Thorne dalszego ciągu ,,Wichrowych Wzgórz’’ Emily Brontë , nie chciała zakłócić estymy do klasycznej powieści i jej pierwowzoru.
Autorka nawet nie starała się wejść w jej słowa czy osobę.
Czuła nieodpartą chęć napisania swojego...

Oceniłabym ją wyżej, ale mimo wszystko nie jestem za pisaniem dalszych ciągów klasyków. ALE akurat "Powrót do Wichrowych Wzgórz" zrobił na mnie naprawdę dobre wrażenie. Przede wszyskim dlatego, że autorka wie, co robi. Wie, że nie odda dokładnie tego, co oddała Bronte, wie, że niemożliwe jest podrobienie jej stylu - ale tak bardzo zna "Wichrowe Wzgórza" i widać, że zajmowała się twórczością Bronte, że nie wyszło jej to źle. Ba. Jest to coś, co sama potrafiłabym sobie wyobrazić.
Słuchajcie, czy naprawdę uważaliście, że szczęśliwe zakończenie "Wichrowych Wzgórz" to coś, co miało się udać? Naprawdę po przeczytaniu całości uważacie, że to pasuje? Przecież to paranoja. Oni wszyscy byli zniszczeni, więc jak? W Katy były geny Katarzyny i było to widać od narodzenia, więc ja byłam usatysfakcjonowana z tego, jak autorka zajęła się jej losami.
Może nie każdemu to odpowiada, to rozumiem doskonale. Mówię - sama nie sięgnęłabym po to, nie chcąc psuć sobie wrażenie, no ale ja musiałam to zrobić ze względu na to, czym się zajmuję. I przede mną jeszcze jedna kontynuacja, której obawiam się zdecydowanie bardziej, bo nie napisała jej osoba, której zaufałabym po samym wstępie.
Jeśli ktoś naprawdę bardzo chce wyobrazić sobie dalszy bieg historii - ja polecam. Choć wiadomo, że nieważne jak dobrze wymyślona historia, nigdy nie dorówna pierwowzorowi. Szczególnie takiemu.

Oceniłabym ją wyżej, ale mimo wszystko nie jestem za pisaniem dalszych ciągów klasyków. ALE akurat "Powrót do Wichrowych Wzgórz" zrobił na mnie naprawdę dobre wrażenie. Przede wszyskim dlatego, że autorka wie, co robi. Wie, że nie odda dokładnie tego, co oddała Bronte, wie, że niemożliwe jest podrobienie jej stylu - ale tak bardzo zna "Wichrowe Wzgórza" i widać, że...

Idealna książka dla osób zafascynowanych Wichrowymi Wzgórzami.Mimo iż napisana 2 wieki po ukazaniu się klasyku Emmily Bronte,stylem i poziomem od niej nie odbiega.Dla mnie osobiście w pełni zaspokoiła moją ciekawość odnośnie dalszych losów rodu Earnshawów.

Idealna książka dla osób zafascynowanych Wichrowymi Wzgórzami.Mimo iż napisana 2 wieki po ukazaniu się klasyku Emmily Bronte,stylem i poziomem od niej nie odbiega.Dla mnie osobiście w pełni zaspokoiła moją ciekawość odnośnie dalszych losów rodu Earnshawów.

Profanacja klasyka. Nie rozumiem kobiet ( w szczególności dotyczy to płci żeńskiej),które marząc o karierze pisarskiej oraz wielkiej sławie w świecie literackim, sięgają po klasyk (tutaj dotyczy to "Wichrowych Wzgórz" Bronte) i wierząc w swe urojone możliwości piszą dalszy ciąg, doskonale zdając sobie sprawę, że nigdy nie dorównają do poziomu pierwowzoru ! Myślę, że tak wielkiej pisarce jak Bronte, chodziło o to, aby stworzyć dzieło, które będzie owiane tajemnicą, chłodem i nieszczęśliwą miłością, i ta wielkość pisarzy polega na tym, iż oczekują od swych czytelników zrozumienia idei, jeśli ktoś nie jest w stanie pojąc tych kwestii, to oczekuje kolejnych części "Wichrowe Wzgórza 2", "Wichrowe Wzgórza 3", ewentualnie "Wichrowe Wzgórza odcinek 893645289837476438929". W moim odczuciu pierwotna wersja "Wichrowych Wzgórz" ma wszystko czego ja jako odbiorca wymagam, ale ktoś kto czyta książki bez zrozumienia i ma mylne pojęcie o swych ambicjach tworzy takie ( kolokwialnie mówiąc) chłamy bezczeszcząc przy tym klasyk.
Dla mnie pani Thorne powinna zając się domem, wychowywaniem dzieci, pracą w ogrodzie, ale nigdy nie powinna sięgać po pióro.

Profanacja klasyka. Nie rozumiem kobiet ( w szczególności dotyczy to płci żeńskiej),które marząc o karierze pisarskiej oraz wielkiej sławie w świecie literackim, sięgają po klasyk (tutaj dotyczy to "Wichrowych Wzgórz" Bronte) i wierząc w swe urojone możliwości piszą dalszy ciąg, doskonale zdając sobie sprawę, że nigdy nie dorównają do poziomu pierwowzoru ! Myślę, że tak...

Nicola Thorne miała nie lada wyzwanie by napisać kolejną część 200 lat później. Troszkę z obawą zasiadłam do czytania czy aby na pewno tak samo mi się spodoba jak "Wichrowe Wzgórza" I się nie rozczarowałam.

Nicola Thorne miała nie lada wyzwanie by napisać kolejną część 200 lat później. Troszkę z obawą zasiadłam do czytania czy aby na pewno tak samo mi się spodoba jak "Wichrowe Wzgórza" I się nie rozczarowałam.