„Facet do wzięcia” to kolejna książka, z moich bibliotecznych łupów. Właściwie nic nie zachęcało mnie, by po tę książkę sięgnąć. Okładka nie przyciąga wcale, a tytuł… Tytuł od razu skojarzył mi się z pewnym polskim serialem, o bardzo podobnej nazwie. Dlatego zanim ostatecznie sięgnęłam po te opowiadania, musiałam upewnić się, czy aby na pewno wcześniej na podstawie tej książki nie powstał jakiś film – bo jakby powstał to znaczyłoby, że pewnie go oglądałam, a nie lubię pierwsze oglądam filmu, a później czytać książkę – całe szczęście nie powstał, więc spokojnie mogłam zacząć czytać nową lekturę.

Książka „Facet do wzięcia” Jennifer Weiner to w zbiór 11 opowiadań. Poniekąd każda z tych historii jest różna, ale wszystkie mają wspólny wątek – we wszystkich bohaterowie szukają szczęścia w miłości. 11 historii i dwa razy tyle bohaterów. Każdy jest różny i każdy ma inne priorytety. Jedni szukają swojej drugiej połówki, inni znajdują ją zupełnym przypadkiem, a jeszcze inni nie robią zupełnie nic by ją znaleźć, a jednak znajdują. Dzięki tym opowiadaniom można wywnioskować tak, że związek nie zawsze musi być idealny, a miłość udana; nie zawsze wszystko toczy się tak jakbyśmy sami tego chcieli... Ale wszyscy pragniemy chociaż minimalnego szczęścia.

„Jak spadniesz z konia zaraz na niego wsiadaj (…) Ale mężczyźni to nie konie. Nie chcę teraz nikogo poznawać. Jestem bardzo szczęśliwa. To, że jestem sama nie oznacza, że jest mi źle. Do szczęścia niepotrzebny mi facet! ”*

W Polsce, w porównaniu ze Stanami, gdzie pisarka zajęła 1 miejsce w New York Times, jest to raczej mało popularna publikacja. Wśród polskich recenzji, które czytałam, wiele osób twierdzi, że opowiadania są tak różne, że ciężko jest przeczytać zbiór w całości. Moim zdaniem zbory opowiadań właśnie tak mają, że musza być różnorodne; stąd stwierdzenie, że opowiadania po prostu, albo się lubi albo nie.

Coś, co również może czytelnika nieco wyprowadzać z równowagi to, to, że wiele faktów i motywów powtarza się niemalże w każdym opowiadaniu; tj. w prawie każdej historii bohaterowie uwielbiają czytać książki, lubią pływać, itp. Nie zapominając o tym, że wszyscy chcą „żyć długo i szczęśliwie”. Jednak mimo tych kilku powtórzeń, opowiadania są bardzo ciekawe, napisane zdecydowanie lekkim piórem.

Po przeczytaniu „Faceta do wzięcia” zdecydowanie mogę powiedzieć, że chętnie sięgnę kiedyś również po inne książki tej autorki. Jennifer Weiner pisze dobre opowiadania, dlatego jestem bardzo ciekawa, jak radzi sobie z dłuższymi formami wypowiedzi, czyli z powieściami.

„Facet do wzięcia” to kolejna książka, z moich bibliotecznych łupów. Właściwie nic nie zachęcało mnie, by po tę książkę sięgnąć. Okładka nie przyciąga wcale, a tytuł… Tytuł od razu skojarzył mi się z pewnym polskim serialem, o bardzo podobnej nazwie. Dlatego zanim ostatecznie sięgnęłam po te opowiadania, musiałam upewnić się, czy aby na pewno wcześniej na podstawie tej...

Niektóre opowiadania bardzo przeciętne, inne naprawdę chwytają za serce. Podoba mi się, że do niemal każdego z nich na końcu książki znajdujemy komentarz od autorki na temat inspiracji czy okoliczności powstania danej historii. Lekka lektura na wieczory po stresującej pracy.

Niektóre opowiadania bardzo przeciętne, inne naprawdę chwytają za serce. Podoba mi się, że do niemal każdego z nich na końcu książki znajdujemy komentarz od autorki na temat inspiracji czy okoliczności powstania danej historii. Lekka lektura na wieczory po stresującej pracy.

Gdy czytałam tą książkę miałam wrażenie że jest ona napisana na siłę.
Miało być jedenaście zabawnych opowiadań, a tymczasem było jedenaście nudnawych historyjek, które kończyły się w taki sposób jakby ktoś zapomniał dodrukować kilka stron.
Nie polecam!

Gdy czytałam tą książkę miałam wrażenie że jest ona napisana na siłę.
Miało być jedenaście zabawnych opowiadań, a tymczasem było jedenaście nudnawych historyjek, które kończyły się w taki sposób jakby ktoś zapomniał dodrukować kilka stron.
Nie polecam!

Totalnie głupia książka. Ledwo dotrwałam do 100 stron gdy stwierdziłam, że nie ma sensu czytania jej dłużej. Czyta się ją bardzo ciężko, niewygodnie. Głupie, poplątane historie ludzi, które nie mają najmniejszego sensu. Stanowczo nie polecam.

Totalnie głupia książka. Ledwo dotrwałam do 100 stron gdy stwierdziłam, że nie ma sensu czytania jej dłużej. Czyta się ją bardzo ciężko, niewygodnie. Głupie, poplątane historie ludzi, które nie mają najmniejszego sensu. Stanowczo nie polecam.

Ciekawe i krótkie opowieści.

Ciekawe i krótkie opowieści.

słabiutka pisanina , nie wiadomo co autorka chciała osiągnąć (poza zarobieniem na czynsz),czyta się to z dużym wysiłkiem , irytująca siostra (jedyny plus tej książki) i działająca swym bezwładem na nerwy matka…

słabiutka pisanina , nie wiadomo co autorka chciała osiągnąć (poza zarobieniem na czynsz),czyta się to z dużym wysiłkiem , irytująca siostra (jedyny plus tej książki) i działająca swym bezwładem na nerwy matka…

spodziewałam się troszkę czegoś innego

spodziewałam się troszkę czegoś innego