„Ich pisarze byli albo wieszczami, albo grafomanami, ich rękodzielnicy – wirtuozami albo partaczami, ich kobiety – świętymi albo grzesznicami. Cieszyli się zasłużoną sławą narodu pijaków, ale przecież bywały wielkie historyczne chwile, kiedy wybijali się na abstynencję”.

Jerzy Pilch to znany polski pisarz i publicysta. Jest laureatem licznych nagród, między innymi Nagrody Literackiej „Nike”. Nakładem wydawnictwa Wielka Litera ukazał się właśnie wybór jego felietonów, pod tytułem „60 felietonów najjadowitszych”.

Teksty zebrane w tym tomie pochodzą z lat 1991 – 2006. Pilch złośliwie komentuje w nich otaczającą go rzeczywistość. Pisze o literaturze, polityce, a nawet boksie. Oczywiście każdy zbiór ma to do siebie, że znajdziemy w nim teksty lepsze i gorsze. Teksty śmieszne, ale i nużące czytelnika. Z drugiej strony felietony te niekoniecznie trzeba czytać po kolei. Można
je traktować wyrywkowo, podczytywać na chybił trafił, można w ten sposób zapewnić sobie rozrywkę na dłuższy czas.

Mnie przypadły do gustu teksty zgruowane w pierwszej części, zatytułowanej „Rozpacz z powodu utraty furmanki”. Na uwagę zasługują także trzy felietony zatytułowane „Zielone zęby przewodniczącego Mao”. Pilch ironicznie pisze w nich o tragicznej sytuacji w komunistycznych Chinach. Interesujące są również ostatnie felietony, będące komentarzem głównie politycznym. Niekoniecznie musimy się zgadzać z ich wymową, należy jednak docenić pióro autora.

Reasumując, „60 felietonów najjadowitszych” to zbiór różnych tekstów Jerzego Pilcha, komentujących rzeczywistość w najróżniejszych jej aspektach. Dla wielbicieli pisarza, ale także dla tych, którzy być może chcą sięgnąć po jego teksty po raz pierwszy.

Wojciech Sobański