Krótka lecz solidna publikacja o najważniejszej kampanii wojennej w historii I Rzeczypospolitej. Brakuje jedynie mapy Litwy, która pozwoliłaby śledzić działania wojenne na tamtejszym teatrze działań. Być może też opis armii i taktyki też byłby użyteczny Poza tym niczego innego nie brakuje do tego aby czytelnik mógł wyrobić sobie obraz sytuacji polityczno-wojennej RON w latach 1788-1792, z uwzględnieniem polityki zagranicznej i sytuacji międzynarodowej (np. poświęcono miejsce sojuszowi z Królestwem Prus).

Wielką tragedią naszego narodu jest to, że wiek XVIII wypchnęliśmy z pamięci (a zwłaszcza z edukacji) przez co ciągle powtarzamy te same błędy i jesteśmy tak samo wykorzystywani jak w tamtej epoce. Co zresztą zręcznie podsumował autor.

Na okładce mamy scenę z bitwy pod Dubienką, prawe skrzydło wojsk koronnych.

Krótka lecz solidna publikacja o najważniejszej kampanii wojennej w historii I Rzeczypospolitej. Brakuje jedynie mapy Litwy, która pozwoliłaby śledzić działania wojenne na tamtejszym teatrze działań. Być może też opis armii i taktyki też byłby użyteczny Poza tym niczego innego nie brakuje do tego aby czytelnik mógł wyrobić sobie obraz sytuacji polityczno-wojennej RON w...

3 maja nami, więc sięgnąłem po raz drugi (9 lat temu po raz pierwszy) po książkę związaną z tamtymi wydarzeniami. "Zieleńce-Mir-Dubienka" to pozycja opisująca w przystępny sposób całą kampanię roku 1792, kiedy to po ogłoszeniu Konstytucji 3 Maja zdrajcy w osobach Ksawerego Branickiego, Seweryna Rzewuskiego i Szczęsnego Potockiego udali się na dwór carycy Katarzyny i poprosili o zbrojną pomoc i wkroczenie do Polski celem zahamowania zmian jakie się w naszym kraju działy. Konfederacja targowicka, najazd Rosji na Polskę, bohaterska postawa Polaków w bojach pod Zieleńcami i Dubienką, patriotyczne postawy ks. Poniatowskiego, Kościuszki, Dąbrowskiego, a z drugiej strony wahający się król Stanisław August Poniatowski to treść tej krótkiej pozycji. Warto przeczytać, bo książka napisana jest w bardzo przystępny sposób, map jest tyle ile potrzeba i jedynym minusem są trochę za krótkie opisy samych bitew, a koncentracja bardziej na wydarzeniach politycznych i ruchach większych związków taktycznych. Brakuje mi również w tej pracy charakterystyki walczących wojsk oraz opisów taktyki i uzbrojenia. Piotr Derdej w ciekawy sposób pokazuje również, że mimo tego, że Rosjanie atakowali mając dużą przewagę, a Polacy byli do wojny zupełnie nieprzygotowani (co jest dużym minusem Sejmu Wielkiego),to po dojściu pod Warszawę siły obydwu stron stały się wyrównane i można było zaryzykować operację zaczepną. Jednak Rada Wojenna z królem na czele zdecydowała się ułożyć z Rosjanami co skończyło się w kilka miesięcy później katastrofą naszego państwa.

3 maja nami, więc sięgnąłem po raz drugi (9 lat temu po raz pierwszy) po książkę związaną z tamtymi wydarzeniami. "Zieleńce-Mir-Dubienka" to pozycja opisująca w przystępny sposób całą kampanię roku 1792, kiedy to po ogłoszeniu Konstytucji 3 Maja zdrajcy w osobach Ksawerego Branickiego, Seweryna Rzewuskiego i Szczęsnego Potockiego udali się na dwór carycy Katarzyny i...

Bardzo przypadła mi do gustu ta krótka książeczka o przedostatniej kampanii wojskowej pierwszej Rzeczypospolitej. Rozumiejąc dobrze ograniczenia formatu serii „Historyczne bitwy”, autor zrezygnował ze szczegółowych opisów charakterystyki ówczesnych oddziałów wojskowych, ich wyposażenia i taktyki. Również wydarzenia polityczno-dyplomatyczne są opisane w oszczędny sposób, aby czytelnik mógł zrozumieć przyczyny konfliktu bez zbytniego pogłębiania takich tematów, jak motywacje sterujących przebiegiem wydarzeń monarchów i polityków oraz wpływ tych czynników na strategię polskiego dowództwa.

Obraz, jaki Piotr Derdej roztacza przed czytelnikiem, jest bardzo ponury. Rozpaczliwa sytuacja polsko-litewskiej armii, zdradzonej przez targowiczan i bezmyślnie osadzonych przez króla na najwyższych stanowiskach obcokrajowców, to lektura przykra. Tym bardziej, że prosty żołnierz kampanii roku 1792 wykazywał się wielokrotnie męstwem w obliczu liczebnie przeważającego, lepiej wyposażonego i (czasami) lepiej dowodzonego wroga.

Uważam, podobnie jak kilku innych czytelników przede mną, że „Zieleńce – Mir – Dubienka” to bardzo dobre, aczkolwiek nie stroniące od pewnych spekulacji wprowadzenie w temat operacji wojskowych, związanych z ostatecznym upadkiem Konstytucji 3 Maja.

Bardzo przypadła mi do gustu ta krótka książeczka o przedostatniej kampanii wojskowej pierwszej Rzeczypospolitej. Rozumiejąc dobrze ograniczenia formatu serii „Historyczne bitwy”, autor zrezygnował ze szczegółowych opisów charakterystyki ówczesnych oddziałów wojskowych, ich wyposażenia i taktyki. Również wydarzenia polityczno-dyplomatyczne są opisane w oszczędny sposób, aby...

Niedługa, wciągająca a zarazem merytoryczna książka zawierająca opis wojny w obronie konstytucji. Polecam - bardzo dobry wstęp do tematu.

Niedługa, wciągająca a zarazem merytoryczna książka zawierająca opis wojny w obronie konstytucji. Polecam - bardzo dobry wstęp do tematu.

Rzadko oceniam książkę powyżej średniej, ale ta pozycja, wg mnie, na to zasługuje. Autor opisuje tło historyczne, kontekst międzynarodowy, próby reform, by ostatecznie skupić na działaniach wojennych i wydarzeniach, które nastąpiły później. Nie brakuje własnych opinii, dość śmiałych, a dla historyków być może dyskusyjnych, ale dla mnie niezwykle świeżych i godnych uwagi. Wolałbym, by aspekt militarny był nieco bardziej rozbudowany. Przydałyby się nieco szersze opisy bitew, bardziej czytelne zestawienia sił i strat, a przede wszystkim oczekiwałbym obszernego wprowadzenia odnośnie specyfiki ówczesnych armii, taktyki i realiów pola bitwy. Z drugiej strony środek ciężkości moich zainteresowań jest przesunięty w tym właśnie kierunku. Może więc dla innych czytelników wszystko będzie w sam raz.
Tak czy inaczej książka zaskoczyła mnie na plus. Czyta się ją niemal jak powieść, a po przeczytaniu prowokuje do rozważań i spekulacji. Polecam.

Rzadko oceniam książkę powyżej średniej, ale ta pozycja, wg mnie, na to zasługuje. Autor opisuje tło historyczne, kontekst międzynarodowy, próby reform, by ostatecznie skupić na działaniach wojennych i wydarzeniach, które nastąpiły później. Nie brakuje własnych opinii, dość śmiałych, a dla historyków być może dyskusyjnych, ale dla mnie niezwykle świeżych i godnych uwagi....

Książka napisana rzeczowo, przy tym w eseistycznej formie. Barwnie ukazuje panoramę wydarzeń, postawę Stanisława Augusta, autor nie unika również delikatnej gdybologii co stanowi dodatkowy walor tej niedługiej i przyjemnej w odbiorze pozycji.

Książka napisana rzeczowo, przy tym w eseistycznej formie. Barwnie ukazuje panoramę wydarzeń, postawę Stanisława Augusta, autor nie unika również delikatnej gdybologii co stanowi dodatkowy walor tej niedługiej i przyjemnej w odbiorze pozycji.