Historia jest wiarygodna, solidna i bardzo dobrze opisana. Ale płomienia nie było. Jak na romans historia dość płaska.
Oczywiście warsztat autorki potwierdzony doświadczeniem sprawia, że czyta się bardzo dobrze.
Ale niestety opowieść nie porywa.

Historia jest wiarygodna, solidna i bardzo dobrze opisana. Ale płomienia nie było. Jak na romans historia dość płaska.
Oczywiście warsztat autorki potwierdzony doświadczeniem sprawia, że czyta się bardzo dobrze.
Ale niestety opowieść nie porywa.

https://taka-jest-agata.blogspot.com/2018/08/nora-roberts-taniec-marzen.html

Nikolai Davidov od dawna jest dyrektorem artystycznym grupy baletowej w Nowym Jorku. Jest też główną gwiazdą zespołu.
Przed laty występowała z nim Lindsay(główna bohaterka „Gry luster”),w której nie zaprzecza nieco się podkochiwał. Ona ma jednak męża Setha i dwójkę dzieci.
Obecnie partneruje mu siostrzenica męża Lindsay-Ruth. Od 5-ciu lat mieszka w Nowym Jorku i jest świetną baletnicą.
Obie kobiety bardzo się różnią. Lindsay była delikatną, słodką blondynką, Ruth to charakterna, ognista brunetka. Obie jednak coś łączy-słabość do Nicka i … słabość Nikolaia do nich…
Tak, tak, Nick, choć sam boi się przyznać nawet przed samym sobą, zakochał się w Ruth, gdy tylko ją zobaczył. No ale ona była wtedy dzieckiem, on dorosłym mężczyzną. Odsuwał zatem od siebie myśli o swojej najzdolniejszej uczennicy…
Teraz gdy minęło 5 lat, Ruth przeistoczyła się z dziewczynki w kobietę i to wyjątkowo piękną, uczucie baletmistrza nie zmalało, a wręcz zyskało na sile.
Spędzają bardzo dużo czasu razem, pracując-tańcząc. A jak wiadomo, taniec zbliża ludzi.
Ruth też zaczyna coś czuć do swego nauczyciela, sądzi jednak, że to tylko pożądanie.
Oboje mają bardzo silne charaktery, więc ciągle się kłócą. Czy to co ich łączy to miłość?
„Taniec marzeń”, podobnie jak „Gra luster” to dobra lektura na weekend.

https://taka-jest-agata.blogspot.com/2018/08/nora-roberts-taniec-marzen.html

Nikolai Davidov od dawna jest dyrektorem artystycznym grupy baletowej w Nowym Jorku. Jest też główną gwiazdą zespołu.
Przed laty występowała z nim Lindsay(główna bohaterka „Gry luster”),w której nie zaprzecza nieco się podkochiwał. Ona ma jednak męża Setha i dwójkę dzieci.
Obecnie partneruje mu...

O i o to chodziło. Kontynuacja losów jedenej z bohaterek z książki "Gra luster". Ruth jest solistka w balecie, robi karierę, wszystko pieknie opisane. Podoba mi się to napięcie i pasja opisane w tańcu i uczuciach między bohaterami. Fajny romans.
Hej

O i o to chodziło. Kontynuacja losów jedenej z bohaterek z książki "Gra luster". Ruth jest solistka w balecie, robi karierę, wszystko pieknie opisane. Podoba mi się to napięcie i pasja opisane w tańcu i uczuciach między bohaterami. Fajny romans.
Hej

Gdy Ruth poznała Nicka była bardzo młoda. Wymagający, cyniczny, oschły, przy tym doskonały nauczyciel. Wspólna pasja wspólna praca w końcu zbliża ich do siebie. A właściwie w skutek spędzanego razem czasu zaczynają rozumieć swoje uczucia i dopuszczać je do siebie. Sprawa oczywiście nie jest taka prosta jak się może zdawać.

Typowy romans, prosty w odbiorze, relaksujący. Taki na jeden wieczór.

Gdy Ruth poznała Nicka była bardzo młoda. Wymagający, cyniczny, oschły, przy tym doskonały nauczyciel. Wspólna pasja wspólna praca w końcu zbliża ich do siebie. A właściwie w skutek spędzanego razem czasu zaczynają rozumieć swoje uczucia i dopuszczać je do siebie. Sprawa oczywiście nie jest taka prosta jak się może zdawać.

Typowy romans, prosty w odbiorze, relaksujący....

Jak dla mnie lekkie rozczarowanie. Troszkę banalnie rozegrane historie bohaterów, bez większych, ciekawszych sytuacji. Byłam nastawiona na wielką huśtawkę emocji i się zawiodłam. Lekka historia, do szybkiego przeczytania, bez specjalnego przesłania. Może tylko to jest dane nam wywnioskować, że dla miłości wiek nie ma znaczenia, pozycja zawodowa, czy też stan pieniędzy w portfelu. Jedyną rzeczą, która mi się spodobała to główni bohaterowie i te ich "niezgodne" charaktery. A co do książki to bardzo przewidywalna.

Jak dla mnie lekkie rozczarowanie. Troszkę banalnie rozegrane historie bohaterów, bez większych, ciekawszych sytuacji. Byłam nastawiona na wielką huśtawkę emocji i się zawiodłam. Lekka historia, do szybkiego przeczytania, bez specjalnego przesłania. Może tylko to jest dane nam wywnioskować, że dla miłości wiek nie ma znaczenia, pozycja zawodowa, czy też stan pieniędzy w...

Davidov jest... ekhm... taki piękny i dominujący.

Davidov jest... ekhm... taki piękny i dominujący.

Nudna, rozwlekła monotonna

Nudna, rozwlekła monotonna

Książkę czyta się szybko. Jest jak sam tytuł wskazuje o tańcu.Ja jak zaczęłam ją czytać od razu wiedziałam jak się skończy. Dosyć przewidywalna.Typowy romans.

Książkę czyta się szybko. Jest jak sam tytuł wskazuje o tańcu.Ja jak zaczęłam ją czytać od razu wiedziałam jak się skończy. Dosyć przewidywalna.Typowy romans.

"Taniec marzeń" nie jest dziełem wybitnym, lecz bardzo przyjemnym romansem.
Norze Roberts zdarzyło się kilka potknięć podczas pisania tej książki, ale za bardzo nie rzucają się w oczy.

Każda powieść Nory Roberts jest bardzo przyjemna i relaksująca, dlatego polecam szczególnie na letnie nudne wieczory.

"Taniec marzeń" nie jest dziełem wybitnym, lecz bardzo przyjemnym romansem.
Norze Roberts zdarzyło się kilka potknięć podczas pisania tej książki, ale za bardzo nie rzucają się w oczy.

Każda powieść Nory Roberts jest bardzo przyjemna i relaksująca, dlatego polecam szczególnie na letnie nudne wieczory.

czyta się przyjemnie.

czyta się przyjemnie.