Szczerze powiedziawszy nie zostałem zachwycony i z wielkim trudem dokończyłem lekturę. Bardzo zaintrygował mnie zaproponowany w powieści koncept połączenia kryminału z ponowną ekranizacją „Lalki”. Dzieło Bolesława Prusa uważam za jedno z ważniejszych i ciekawszych jakie przeczytałem w życiu – wcale nie dlatego, że stanowiło kanon lektur. Ceniłem w nim sposób pokazania Warszawy, znakomicie zarysowane postacie pierwszo- i drugoplanowe, dobre dialogi – do tego stopnia, że udało się przenieść tę powieść na deski Teatru Polskiego we Wrocławiu [sic!].
Niestety nie mogę tyle dobrego powiedzieć o „Wielkanocy z tygrysem”. Porównywanie do twórczości Raymonda Chandlera czy Larsa von Triera (co może sugerować łączność sztuki na rozmaitych płaszczyznach) górnolotne i mocno naciągane. Czasami czeka się w książce choćby na konkretną dobrą scenę, albo jedno pamiętne zdanie, dzięki której można ją pamiętać przez lata. Ja takiego zdania czy sceny niestety nie odnalazłem.

Szczerze powiedziawszy nie zostałem zachwycony i z wielkim trudem dokończyłem lekturę. Bardzo zaintrygował mnie zaproponowany w powieści koncept połączenia kryminału z ponowną ekranizacją „Lalki”. Dzieło Bolesława Prusa uważam za jedno z ważniejszych i ciekawszych jakie przeczytałem w życiu – wcale nie dlatego, że stanowiło kanon lektur. Ceniłem w nim sposób pokazania...

Z KSIĘGOZBIORU BIBLIOTEKI MIEJSKIEJ W TORONTO! POZDRAWIAM KRAJ!!
Przykro mnie, lecz nigdy o nim nie słyszałem. Znajduję na: https://ksiegarnia.pwn.pl/Wielkanoc-z-tygrysem,68738570,p.html
„DAREK FOKS (1966) - poeta, prozaik, scenarzysta. Studiował m.in. scenariopisarstwo w łódzkiej filmówce. Uczestnik legendarnej antologii "Długie pożegnanie. Tribute to Raymond Chandler". Autor m.in. książek "Orcio", "Pizza weselna", "Sonet drogi", "Co robi łączniczka" (wspólnie ze Zbigniewem Liberą; Nagroda TVP Kultura, nominacja do Nagrody Literackiej Gdynia) i "Ustalenia z Maastricht
Kolejny kryminał w Serii ze Strachem. "Powieść" - jak opisuje ją sam autor - "gatunkowo mieści się gdzieś między nieśmiertelnymi powieściami Raymonda Chandlera a filmem Martina Scorsese pod tytułem "Po godzinach", z elementami "Matriksa". Niewątpliwe jest w niej też coś z "Królestwa" Larsa von Triera. A wszystko rozgrywa się w atmosferze Wielkiejnocy...."
Książka jest z 2008 r. i ma na LC 6 (10 ocen i 2 opinie). Przeszukałem Internet i dalej nie wiem, co o autorze i jego książce sądzić. Tradycyjnie postanawiam dojechać do strony 100.
No i okazało się, że książka ma jeden niezaprzeczalny walor, mianowicie szybko ja się czyta. Ponadto niewątpliwą atrakcją jest bogate życie erotyczne bohaterki. I TO KONIEC POZYTYWÓW.
Wątek kryminalny ciekawie się zapowiada, lecz do sensownego rozwiązania zabrakło pomysłu. Jeszcze gorzej jest z „nadbudową”, na temat której przestudiowałem wszystko co możliwe i mimo chęci, nie znalazłem potwierdzenia tych górnolotnych teorii w treści.
W notkach wydawcy, autora i recenzjach, bardzo wyszukane porównania do Chandlera, Scorsese, von Triera, Matriksa czy Prusa są naciągane, a „nadbudowa” (dla mnie - silenie się na oryginalność) - niezrozumiała.
Mimo dobrych chęci i przeczytania do ostatniej strony - strata czasu i rozczarowanie 3/10

Z KSIĘGOZBIORU BIBLIOTEKI MIEJSKIEJ W TORONTO! POZDRAWIAM KRAJ!!
Przykro mnie, lecz nigdy o nim nie słyszałem. Znajduję na: https://ksiegarnia.pwn.pl/Wielkanoc-z-tygrysem,68738570,p.html
„DAREK FOKS (1966) - poeta, prozaik, scenarzysta. Studiował m.in. scenariopisarstwo w łódzkiej filmówce. Uczestnik legendarnej antologii "Długie pożegnanie. Tribute to...

Jeśli Foks zabiera się za powieść, należy spodziewać się wszystkiego. Z czego we "wszystkiego", naprawdę należy spodziewać się każdej możliwej do prześwietlenia fabularnej kliszy, każdego typu osobowości, żartów i tragedii, parodii i patosu, udziwnień i uproszczeń. Danie podlane Foksowym sosem.

Płaszczyzny narracji są trzy, z czego najbardziej obszerną zajmuje kryminał. Typowy, bo z tajemniczą zbrodnią, duetem detektywów, masą postaci zaangażowanych, dziesiątkami poszlak. Są przesłuchania świadków, są podsumowania i snute hipotezy, mamy zarysowane tło socjologiczne.
Kryminał nietypowy, bowiem śledztwo toczy się na planie filmowym, w 22 odcinkach. Zamiast detektywów mamy straż serialową. Zamiast podejrzanych - producentów, filmowców, filmoznawców. No i zamieszanie narracyjne właśnie, gdyż sam serial kryminalny to tekst przepisywany przez tytułowego Wielkanoc, pomocnika scenarzystów, którzy odgrywają rolę detektywów.

Zakręcone? Odrobinę. Tym bardziej, że trzecią płaszczyzną są próby do nakręcenia odnowionej "Lalki", a sama powieść Prusa w wątku kryminalnym ewidentnie się zaznacza na poziomie polemicznym (no dobrze, parodystycznym). W dodatku niełatwo połączyć te warstwy, a i samo śledztwo, napisane zgodnie z zasadami gatunku, nie angażuje odbiorcy niczym powieści Christie czy Chandlera. W ogóle - jak na Foksa, mało tu lepiącego się czernią klimatu. Miasteczko filmowe i postaci owszem, ale troszkę mało tu odkrywczych momentów świeżości, do których przyzwyczaił autor.

Powieść Darka Foksa nie wprawia w zachwyt. Jest naprawdę solidnym czytadłem z masą smacznych odniesień i kąśliwych aluzji telewizyjno-serialowych, ale nie porywa. Nawet specyficzny humor autora "Orcia" jakby przytępiony szarym ekranem. Jak na podejmowany temat i potencjał Foksa, jednak mało widowiskowe te fajerwerki.

Jeśli Foks zabiera się za powieść, należy spodziewać się wszystkiego. Z czego we "wszystkiego", naprawdę należy spodziewać się każdej możliwej do prześwietlenia fabularnej kliszy, każdego typu osobowości, żartów i tragedii, parodii i patosu, udziwnień i uproszczeń. Danie podlane Foksowym sosem.

Płaszczyzny narracji są trzy, z czego najbardziej obszerną zajmuje kryminał....

Książka tak sztampowa, że nie dałem rady jej dokończyć. Zawiązanie akcji było tak banalne, że aż można było wyczuć szwy tej powieści. Nie mam dużej styczności z kryminałami, ale wiem że można lepiej, zręczniej, inteligentniej. Jeżeli kogoś bawi (mnie bawi) specyficzny humor Foksa, to może da radę przymknąć oko na niedociągnięcia. Ja nie chciałem już marnować czasu, skoro wydałem pieniądze.

Książka tak sztampowa, że nie dałem rady jej dokończyć. Zawiązanie akcji było tak banalne, że aż można było wyczuć szwy tej powieści. Nie mam dużej styczności z kryminałami, ale wiem że można lepiej, zręczniej, inteligentniej. Jeżeli kogoś bawi (mnie bawi) specyficzny humor Foksa, to może da radę przymknąć oko na niedociągnięcia. Ja nie chciałem już marnować czasu, skoro...