Bardzo mi się podobała już od pierwszej strony aż do samego końca. To książka, którą długo będę mała w pamięci. Polecam!

Bardzo mi się podobała już od pierwszej strony aż do samego końca. To książka, którą długo będę mała w pamięci. Polecam!

Ulubiona spośród książek Sandemo, klimatyczna i zabawna. Miły romans.

Ulubiona spośród książek Sandemo, klimatyczna i zabawna. Miły romans.

Książka jest ciekawa, przyjemnie napisana historia rodu (plus za grafikę drzewa genealogicznego). Intrygi zamkowe interesujące i do końca trzymające w niewiedzy. Jednak jej zakończenie, mimo iż szczęśliwe, nie przypadło mi do gustu...

Książka jest ciekawa, przyjemnie napisana historia rodu (plus za grafikę drzewa genealogicznego). Intrygi zamkowe interesujące i do końca trzymające w niewiedzy. Jednak jej zakończenie, mimo iż szczęśliwe, nie przypadło mi do gustu...

Prawdziwa perełka! W życiu nie spodziewałabym się takiego zakończenia! Dość zabawne sceny, uwielbiam Svanevit, kojarzyła mi się trochę z Elizabeth z "Duma i Uprzedzenie" przez swoje "niestandardowe" zachowanie. ;) Z chęcią przeczytałabym ponownie.

Prawdziwa perełka! W życiu nie spodziewałabym się takiego zakończenia! Dość zabawne sceny, uwielbiam Svanevit, kojarzyła mi się trochę z Elizabeth z "Duma i Uprzedzenie" przez swoje "niestandardowe" zachowanie. ;) Z chęcią przeczytałabym ponownie.

OSTRZEŻENIE! Ta książka jest niebezpieczna!!! Miałam zrobić dzisiaj kotlety mielone, ziemniaki, uprać, umyć naczynia, pocerować. Tymczasem będą steki i frytki z biedry. A pranie i cerowanie stoi odłogiem. Bardzo mnie wciągnęła tajemnica zamku nieokrzesanych, dzikich i prawie pogańskich książąt Strelka. Ciekawe nawiązania do europejskiej historii 15 w. W tym wspomnienie apropo Polski. Końcówka powinna być bardziej rozwinięta, jakby autorka spieszyła się chcąc zmieścić się w określonej liczbie stron. No ale w sumie było bardzo fajnie.



........ Idę robić te frytki.

OSTRZEŻENIE! Ta książka jest niebezpieczna!!! Miałam zrobić dzisiaj kotlety mielone, ziemniaki, uprać, umyć naczynia, pocerować. Tymczasem będą steki i frytki z biedry. A pranie i cerowanie stoi odłogiem. Bardzo mnie wciągnęła tajemnica zamku nieokrzesanych, dzikich i prawie pogańskich książąt Strelka. Ciekawe nawiązania do europejskiej historii 15 w. W tym wspomnienie...

Lord Svante,ojciec sześciu córek jest zmuszony wydać je bogato za mąż,by wyjść z ruiny i móc utrzymać swój lud.Na proszonym przyjęciu w jego zamku zjawiają się najznamienitsi i najzamożniejsi kawalerowie z północnej Europy,w tym mroczni i niebezpieczni bracia Strelka z rodu Obodrytów,mieszkający w Czarodziejskich Lasach.Radagais wybiera na małżonkę piękną i delikatną Eufemię,a Barim poślubia czternastoletnią zaledwie Svanevit,którą ojciec z braku synów wychował jak chłopca.Z czasem okaże się,że Eufemia jest pusta,egoistyczna i głupia jak przysłowiowy but,nie kocha męża i nie dba o lud,a wyłącznie o siebie i swój wygląd.Natomiast Svanevit jest kochana przez wszystkich i powszechnie lubiana,przejmuje się losem mieszkańców okolicznych wiosek,dba o ludzi i Barima,z którym po czasie zaczyna ją łączyć miłość.Radagais zdaje sobie sprawę,że wybierając żonę kierował się niewłaściwymi pobudkami,odkrywa iż kocha Svanevit,ale jest wierny przysiędze małżeńskiej.W zamku mieszkają również inni członkowie rodu Obodrytów,ale panują między nimi nienawiść i strach.Od lat bowiem w zamku giną ludzie w niewyjaśnionych okolicznościach,a we wszystkim ma udział magia.Po dwóch latach Eufemia rodzi Radagaisowi córkę Raisę,ale zamiast zajmować się dzieckiem,flirtuje z innymi mężczyznami.Wkrótce wyjeżdża z zamku i zatrzymuje się u kochanka,a w niedługim czasie umiera.Na skutek nieszczęśliwych wydarzeń Barim zostaje śmiertelnie raniony,a winni morderstw sprzed lat zostają ukarani.Radagais decyduje się wyjawić Svanevit swoje uczucia,ale czy zrozpaczona po śmierci kochanego Barima kobieta odwzajemnia jego miłość?
Rewelacyjny romans z czasów wypraw krzyżowych,z elementami magii i intryg dworskich.Mroczne korytarze zamku kryją śmiertelne niebezpieczeństwo,nie można nikomu zaufać,a wrażenie bezsilności potęguje czająca się w powietrzu magia.Prosty język,wartka akcja i zgrabnie przenikające się wątki oraz subtelny erotyzm owiewający postaci sprawiają,że książkę czyta się jednym tchem.Gorąco polecam wszystkim wielbicielom historycznych romansów,magicznych opowieści i niespełnionych miłości.Warto przeczytać!!!

Lord Svante,ojciec sześciu córek jest zmuszony wydać je bogato za mąż,by wyjść z ruiny i móc utrzymać swój lud.Na proszonym przyjęciu w jego zamku zjawiają się najznamienitsi i najzamożniejsi kawalerowie z północnej Europy,w tym mroczni i niebezpieczni bracia Strelka z rodu Obodrytów,mieszkający w Czarodziejskich Lasach.Radagais wybiera na małżonkę piękną i delikatną...

Jedna z niewielu książek, którą przeczytałam więcej niż jeden raz i jednocześnie mój ukochany romans. A muszę napisać, że mało typowych romansów mam za sobą, ponieważ moim zdaniem wszystkie mają podobną fabułę i mnie po prostu nudziły. W zasadzie istnieje wiele bardziej ambitnych książek. Jednak ta zawiera w sobie wszystko, co według mnie powinna mieć idealna pozycja książkowa,żebym mogła się przy niej zrelaksować, pochłaniając całość jednym tchem: niewinność i dobroć, miłość, pożądanie, przystojnych, silnych mężczyzn, tajemnicę, zło i dobro, zbrodnię, a wszystko okraszone pewną dawką grozy. Czułam ten dreszczyk na plecach podczas czytania. I oczywiście szczęsliwe zakończenie, które mnie w pełni usatysfakcjonowało.

Czytałam też inne książki pani Sandemo (jesli dobrze pamiętam to dwa romanse),ale tamte już niestety oceniam jako przeciętne.

Jedna z niewielu książek, którą przeczytałam więcej niż jeden raz i jednocześnie mój ukochany romans. A muszę napisać, że mało typowych romansów mam za sobą, ponieważ moim zdaniem wszystkie mają podobną fabułę i mnie po prostu nudziły. W zasadzie istnieje wiele bardziej ambitnych książek. Jednak ta zawiera w sobie wszystko, co według mnie powinna mieć idealna pozycja...

Nie wiem jak to się stało, że na książki pani Margit Sandemo natrafiłam dopiero teraz. Wydaje się, że jej twórczość bardziej wpasowuje się pod gusta młodzieży, chociaż jak dla mnie można je czytać w każdym wieku.
"Przeznaczenie" jest jak dotąd moim drugim spotkaniem z tą autorką. Co prawda pierwsze było bardziej udane, aczkolwiek i tak mam zamiar bardziej rozczytać się w kolejnych pozycjach tej norweskiej pisarki.

W zasadzie nie wiem, co sprawiło, że całokształt odbioru "Przeznaczenia" jakoś mnie szczególnie nie zachwycił, choć i tym razem również nie zabrakło tajemniczości, grozy, wątku romantycznego. Była również odrobina magii, za którą nie przepadam, chociaż element ten został użyty przez autorkę w bardzo subtelny sposób.
Ciekawie został ujęty obraz dwóch sióstr. Ich postaci całkowicie różnią się od siebie. Eufemia (starsza siostra) jest bardzo piękną dziewczyną, która jednak mimo swej niebywałej urody jest również mało rozsądna i lekkomyślna. Natomiast Svanevit, jako, że była najmłodszą z sześciu sióstr była wychowywana przez jej ojca na przyszłego dziedzica majątku, zatem odebrała wychowanie typowe dla chłopców. Obie córki pana Svante zostają wydane za mąż za dość zamożnych braci z odległego księstwa Czarodziejskich Lasów. Mimo, iż powszechnie ród Strelki nie cieszył się dobrą opinią (na ich zamku dochodziło do wielu morderstw spowodowanych walką o władzę i tytuły),to popadający w biedę rodzice dziewcząt ostatecznie, w zamian za dary złożone przez braci godzą się wydać swe córki mężczyznom z mrocznego księstwa.
W tym momencie zaczyna się cała zagadka rodu Obodrytów. Na zamku dalej dochodzi do niewyjaśnionych sytuacji. Niektórzy sądzą, że to upiory, inni, że to mszcząca się służba, bierze się pod uwagę jeszcze inne rozwiązania zagadek prób zamachów na życie mieszkańców zamku...

Myślę, że sama tajemnica zamku z Czarodziejskich Lasów najbardziej ciekawi podczas czytania.
To przyjemna lektura z nutką historii w tle i domieszką romansidła;)

Nie wiem jak to się stało, że na książki pani Margit Sandemo natrafiłam dopiero teraz. Wydaje się, że jej twórczość bardziej wpasowuje się pod gusta młodzieży, chociaż jak dla mnie można je czytać w każdym wieku.
"Przeznaczenie" jest jak dotąd moim drugim spotkaniem z tą autorką. Co prawda pierwsze było bardziej udane, aczkolwiek i tak mam zamiar bardziej rozczytać się w...

„Wieleci! Słowianie! Zabobony, pomyślał z pogardą, ale dla pewności zrobił znak krzyża i naciągnął czapkę głę­boko na uszy, biegnąc do czekającej łodzi.”

„Wieleci! Słowianie! Zabobony, pomyślał z pogardą, ale dla pewności zrobił znak krzyża i naciągnął czapkę głę­boko na uszy, biegnąc do czekającej łodzi.”

416

416