Książka mocno przestarzała, pełna charakterystycznego dla Fiedlera słownictwa i stylu. Jako przykład niech posłuży choćby archaiczne słówko „wisus”, którego dzisiaj na próżno szukać w polskim. A jednak jest to również swoisty dokument przełomowych dla Afryki czasów wyzwalania się spod sprawowanych ciężką ręką rządów mocarstw kolonialnych. Mniej tym razem o naturze, więcej o ludziach – a wszystko z powodu pory suchej, podczas której Fiedler odwiedził Gwineę. Mimo ponad 70 lat, jakie ta relacja ma w międzyczasie na karku, czyta się ją doskonale. Nieco męczy jednak stałe filtrowanie i oddzielanie co niektórych sformułowań i zapatrywań polskiego podróżnika, które dzisiejszego czytelnika mocno już rażą, od żywej i barwnej relacji o życiu codziennym w (nadal) egzotycznej dla nas Afryce Zachodniej.

Książka mocno przestarzała, pełna charakterystycznego dla Fiedlera słownictwa i stylu. Jako przykład niech posłuży choćby archaiczne słówko „wisus”, którego dzisiaj na próżno szukać w polskim. A jednak jest to również swoisty dokument przełomowych dla Afryki czasów wyzwalania się spod sprawowanych ciężką ręką rządów mocarstw kolonialnych. Mniej tym razem o naturze, więcej o...

Wydawałoby się, że czytanie książki podróżniczej sprzed lat nie ma sensu, bo to już prawie reportaż historyczny. Błąd! Byłem zdumiony, jak dobrze się to czytało, jak wiele zobaczyłem w tym tekście, i na temat Afryki, i komunistycznej Polski, i o ludziach stąd i stamtąd.
Wiecie co - jak coś jest dobre, to jest dobre i już!

Wydawałoby się, że czytanie książki podróżniczej sprzed lat nie ma sensu, bo to już prawie reportaż historyczny. Błąd! Byłem zdumiony, jak dobrze się to czytało, jak wiele zobaczyłem w tym tekście, i na temat Afryki, i komunistycznej Polski, i o ludziach stąd i stamtąd.
Wiecie co - jak coś jest dobre, to jest dobre i już!

Bardzo interesował mnie ten kraj i znalazłam niewielką ilość pozycji o samej Gwinei. Przy tak niewielkim wyborze książek typowo o tym kraju, ta tym bardziej mnie zawiodła. Autor uznany za wysokiej klasy podróżnika piszącego książki bardzo mnie zanudził. Książkę polecić można tylko wytrwałym osobom zainteresowanym Gwineą.

Bardzo interesował mnie ten kraj i znalazłam niewielką ilość pozycji o samej Gwinei. Przy tak niewielkim wyborze książek typowo o tym kraju, ta tym bardziej mnie zawiodła. Autor uznany za wysokiej klasy podróżnika piszącego książki bardzo mnie zanudził. Książkę polecić można tylko wytrwałym osobom zainteresowanym Gwineą.

Autor wybrał się do Gwinei (nie Bissau, Równikowej czy Nowej, ale tej bez żadnego dodatku) tuż po uzyskaniu przez kraj niepodległości. Posiedział trochę w hotelach, pozwiedzał dzikie okolice, widział polskie kłódki, zasmucił się losem małego szympansa trzymanego na uwięzi i nie wyszło mu planowane poetyckie zestawienie brzydoty pawiana z pięknem jakiegoś drzewa (chyba baobabu). To chyba wszystko co pamiętam z tej czytanej dawno temu książki, Fiedler pisał lepsze ale i ta ujdzie.

Autor wybrał się do Gwinei (nie Bissau, Równikowej czy Nowej, ale tej bez żadnego dodatku) tuż po uzyskaniu przez kraj niepodległości. Posiedział trochę w hotelach, pozwiedzał dzikie okolice, widział polskie kłódki, zasmucił się losem małego szympansa trzymanego na uwięzi i nie wyszło mu planowane poetyckie zestawienie brzydoty pawiana z pięknem jakiegoś drzewa (chyba...

Nie sądziłem, że książka Arkadego Fiedlera może być słaba. Jednak przekonałem się, że jednak może, a nawet jest słaba. Autor relacjonują swoją podróż, ale bez pomysłu i polotu. Zainteresowały mnie jedynie wzmianki etnograficzne.

Nie sądziłem, że książka Arkadego Fiedlera może być słaba. Jednak przekonałem się, że jednak może, a nawet jest słaba. Autor relacjonują swoją podróż, ale bez pomysłu i polotu. Zainteresowały mnie jedynie wzmianki etnograficzne.

Relacja znanego podróżnika z wyprawy do Afryki. Gwinea uzyskała niepodległość i była obiektem zainteresowań Europejczyków. Dużym plusem książki są fajne zdjęcia i ciekawa mapa.

Relacja znanego podróżnika z wyprawy do Afryki. Gwinea uzyskała niepodległość i była obiektem zainteresowań Europejczyków. Dużym plusem książki są fajne zdjęcia i ciekawa mapa.