Trzecie oko wiedźmy

jedyny ciekawy aspekt tej ksiazki to imie kota glownej bohaterki

jedyny ciekawy aspekt tej ksiazki to imie kota glownej bohaterki

Świetna książka. Polecam ':)

Świetna książka. Polecam ':)

Paranormalne zdolności,intuicja ,prorocze sny ..zapowiadało się fajnie a wyszło nie za bardzo.Książka nie powaliła mnie,przeczytałam bez oszałamiających emocji a szkoda

Paranormalne zdolności,intuicja ,prorocze sny ..zapowiadało się fajnie a wyszło nie za bardzo.Książka nie powaliła mnie,przeczytałam bez oszałamiających emocji a szkoda

Książka najsłabsza z całej serii o Mirku Filerze, w sumie Mirka tu jak na lekarstwo, a sama pozycja to romansidło obyczajowe, a nie kryminał.

Książka najsłabsza z całej serii o Mirku Filerze, w sumie Mirka tu jak na lekarstwo, a sama pozycja to romansidło obyczajowe, a nie kryminał.

„Nie chciałam być dziwadłem, cudakiem, którego inni się boją”.
Liliana jest właścicielką sklepu obuwniczego i właścicielką czarnego kocura. Niby zwykła dziewczyna, ale posiada zdolności paranormalne, więc jest nazywana wiedźmą. W swoich snach widzi swojego przyszłego męża, a kiedy go poznaje, to nikt nie spodziewa się wydarzeń, które mają nadejść.
„Jego oczu? Jego ust wygiętych w uśmiech”
To nie jest moja pierwsza styczność z tą autorka, ale znowu się zawiodłam. Myślałam, że będą świetne zwroty akcji, ale ani fabuła mnie w ogóle nie porwała, tym bardziej była nużąca, a o wątki zawarte w książce były płytko rozpisane i mnie nie zainteresowały szczególnie. Jeśli chodzi o bohaterów, to szczerze mówiąc, nie polubiłam żadnego z nich w tym głównej bohaterki, bo miałam wrażenie, że jakby swoimi osobami nie za bardzo coś wnosili do tej historii.
Trzecie Oko Wiedźmy nie przypadła mi do gustu. Mam w planach kolejną książkę pani Braun i mam nadzieję, że tym razem będę zadowolona.


#trzecieokowiedźmy

http://bookaholicandwriter.blogspot.com/2024/02/trzecie-oko-wiedzmy-danka-braun.html

https://www.instagram.com/p/C3bJ_E7tM-O/?igsh=djdyZjQ0MDNkN2Jn

„Nie chciałam być dziwadłem, cudakiem, którego inni się boją”.
Liliana jest właścicielką sklepu obuwniczego i właścicielką czarnego kocura. Niby zwykła dziewczyna, ale posiada zdolności paranormalne, więc jest nazywana wiedźmą. W swoich snach widzi swojego przyszłego męża, a kiedy go poznaje, to nikt nie spodziewa się wydarzeń, które mają nadejść.
„Jego oczu?...

Bardzo miło spędzony czas. Banka braun nie zawodzi . Podoba mi się że autorka przywołuje postacie z poprzednich książek. Przed przeczytaniem tej pozycji polecam sięgnąć pozycje Oczami Adrianny. Gorąco polecam.

Bardzo miło spędzony czas. Banka braun nie zawodzi . Podoba mi się że autorka przywołuje postacie z poprzednich książek. Przed przeczytaniem tej pozycji polecam sięgnąć pozycje Oczami Adrianny. Gorąco polecam.

Nie da sie ukryć że chciałbym spotkać taką wiedźmę w swoim życiu
Nie da się ukryć że fabuła jest trochę przewrotna
Prorocze sny? Deja vu. Czasami to spotykamy i czujemy.
Chcesz niespodziewanego końca książki?
Przeczytaj

Nie da sie ukryć że chciałbym spotkać taką wiedźmę w swoim życiu
Nie da się ukryć że fabuła jest trochę przewrotna
Prorocze sny? Deja vu. Czasami to spotykamy i czujemy.
Chcesz niespodziewanego końca książki?
Przeczytaj

o ile wątek kryminalny okazał się być dość ciekawy i przewrotny to poza tym fabuła jest dość infantylna, podobnie jak język, którym pisana jest książka. Chwilami śmierdzi romansidłem, mimo, że w opisie przedstawiona była jako obyczajowa i takiej też się spodziewałam. Ostatecznie czyta/słucha się dość lekko i przyjemnie, jednak nie jest to nic wybitnego i można przewidzieć rozwiązanie :) na luźnego audiobooka na spacery z psem w sam raz ;)

o ile wątek kryminalny okazał się być dość ciekawy i przewrotny to poza tym fabuła jest dość infantylna, podobnie jak język, którym pisana jest książka. Chwilami śmierdzi romansidłem, mimo, że w opisie przedstawiona była jako obyczajowa i takiej też się spodziewałam. Ostatecznie czyta/słucha się dość lekko i przyjemnie, jednak nie jest to nic wybitnego i można przewidzieć...

Liliana Romańska jest właścicielką sklepu obuwniczego. Wiedźmą nazywa ją jej brat, ponieważ dziewczyna ma tzw. prorocze sny i zdolności paranormalne. Jej rodzice są po rozwodzie. Dziewczyna ma żal do ojca, że zostawił matkę dla młodej kochanki, z którą zresztą wyjechał do Londynu. Po przeszło czterech latach Karol wraca do Polski i chce odnowić stosunki z córką. Okazuje się, że jego małżeństwo nie przetrwało i jest już po rozwodzie. Aldona również przyjeżdża do Polski, lecz wkrótce zostaje zamordowana. O zbrodnie zostaje oskarżony ojciec Liliany. By odkryć prawdę rodzina wynajmuje prywatnego detektywa, którym jest Mirek Filer. Kto zabił Aldonę?

Książka stanowi połączenie obyczajówki z wątkiem kryminalnym. Gdy detektyw rozpoczyna pracę okazuje się, że ma pełne ręce roboty. Jest masa osób, którym Aldona Szulc nadepnęła na palec i które życzyły jej wszystkiego co najgorsze. Co rusz dowiadujemy się o nowych faktach i nowych motywach. W tej książce nic nie jest przewidywalne. Niekiedy wydawało mi się, że całość jest przekombinowana i staje się mało prawdopodobna.
Książkę oceniam na niepełne 7 pkt.

Liliana Romańska jest właścicielką sklepu obuwniczego. Wiedźmą nazywa ją jej brat, ponieważ dziewczyna ma tzw. prorocze sny i zdolności paranormalne. Jej rodzice są po rozwodzie. Dziewczyna ma żal do ojca, że zostawił matkę dla młodej kochanki, z którą zresztą wyjechał do Londynu. Po przeszło czterech latach Karol wraca do Polski i chce odnowić stosunki z córką. Okazuje...

Liliana, bohaterka powieści Danki Braun „Trzecie oko wiedźmy”, posiada zdolności paranormalne. Ma prorocze sny, wyjątkowo dobrą intuicję, a także potrafi delikatnie manipulować przyszłością (np. ma wyjątkowe szczęście do pytań na egzaminach). Kobieta jest dość zadowolona z życia, jakie prowadzi, ale jej spokój zniszczą: jedno cycate babsko, dwóch panów i morderstwo.

„Trzecie oko wiedźmy” możemy podzielić mniej więcej na pół. Cześć pierwsza ma charakter obyczajowy. Poznajemy Lilianę, jej rodzinę i innych aktorów tego „spektaklu”. Jest to zlepek różnych epizodów (ułożony chronologicznie) mający przedstawić ich i relacje ich wiążące. W pewnym momencie pojawia się wątek kryminalny. Jedna z postaci jest podejrzana o morderstwo. Pada decyzja o zatrudnieniu prywatnego detektywa i na scenę wkracza Mirek Filer (podobno – wiem tylko z tzw. słyszenia – znany z innych powieści pisarki).

Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Danki Braun i ogólne wrażenia mam dość dobre, chociaż kilka rzeczy mnie strasznie zirytowało. Zacznijmy od tego co pozytywne. Generalnie tę powieść bardzo dobrze się czyta. Bohaterowie są wyraziści i charakterni, co prowokuje niewymuszony humor. Liliana strasznie mnie wkurzała, bo wydawał się zjeść wszystkie rozumy. Jednak ja walczę z postępowaniem niektórych blogerów i nie uważam, ze każdego bohatera trzeba lubić. Przyznam nawet, że ci irytujący dłużej zostają w mojej pamięci. Autorka zadbała też o akcję. Niby opisuje kolejne postacie, a przy tym dba o to, żeby mieszać, żeby „robić zadymę”. Początkowo zastanawiałam się, czy wstęp do wątku kryminalnego nie jest za długi, jednak stwierdzam, że był on potrzebny, żeby dobrze w ten wątek się wgryźć i go prześledzić.

Zmorą tej powieści są szczegóły. Autorka opisuje każdy, najmniejszy detal. Może jakiś przykład. Jedna z bohaterek prowadzi sklep z eko żywnością. Scenka jest taka, że obsługuje klientkę, a do sklepu przychodzi jej były mąż, ale to nie o tej parze będzie cytat, a o klientce. „ Pani konsulowa z reguły zostawiała w sklepie dużo pieniędzy, tym razem było to tysiąc czterysta sześćdziesiąt złotych, dlatego ekspedientki miały w zwyczaju zanosić siatki z zakupami do jej samochodu”[1]. Dla fabuły nie ma żadnego znaczenia, czy to elegancki klient przy forsie, czy Bożena przyszła po bio batona za 5 złotych. Nie wiem po co ta informacja została dodana. Kolejny przykład: „Estera jeszcze została, bo zamierzała z niektórych obecnych tam gości zrobić swoich klientów. Była agentką Towarzystwa Ubezpieczeniowego Warta i chciała przekonać paru ludzi, by zrezygnowali z PZU na rzecz jej firmy”[2]. W tym momencie czytelnik dobrze zna Esterę i wie w jakim charakterze pracuje. Zdecydowanie wystarczyłaby informacja, że kobieta zostaje, żeby werbować klientów. Koniec i kropka. Nie trzeba przypominać co robi, a tym bardziej nie trzeba podawać nazw konkretnych firm ubezpieczeniowych. Bardzo nie lubię takiego pisania. Pewnie ktoś będzie próbował bronić autorki, że takie szczegóły pozwalają lepiej poznać bohaterów. Nie zgadzam się z tym. Moim zdaniem to bardzo źle pojęta tzw. plastyczność opisu. Zamiast pięknej aranżacji powstaje zagracony bibelotami pokój. Mnie w najlepszym razie to bawi, ale w dłuższej perspektywie wkurza.

Danka Braun pisząc „Trzecie oko wiedźmy” nie uchroniła się też przed powtórzeniami. Autorka zmienia narratora. Raz opowiada historię ustami Liliany, ale chętnie oddaje głos pozostałym postaciom. Nie zawsze prowadzi to do zmiany perspektywy, w efekcie czytamy kilkukrotnie o tym samym. Potem pojawia się detektyw, który zadaje pytania, więc kolejny raz przypominamy sobie wybrane wątki. Aż szkoda psuć tymi powtórzeniami tak fajną fabułę.

Podsumowując, podobało mi się i nie podobało. „Trzecie oko wiedźmy” to przyjemne połączenie obyczajówki i kryminału z nienachlanie wplecionymi wątkami paranormalnymi. Jest to książka, która wpisuje się w rozrywkowy nurt literatury. Jednak w wielu miejscach powinna zostać lepiej przemyślana. Autorka, zanim coś napisze, powinna dwa razy zastanowić się po co to pisze, żeby pomysł, który zrodził się w jej głowie (nota będę bardzo dobry) przemienić w tekst, który będzie szanował czytelnika i jego czas. Bo każde niepotrzebne słowo to igranie z cierpliwością odbiorcy.

[1] Danka Braun, „Trzecie oko wiedźmy”, wyd. Prozami, Warszawa 2022, s. 84-85.
[2] Tamże, s. 141.

Liliana, bohaterka powieści Danki Braun „Trzecie oko wiedźmy”, posiada zdolności paranormalne. Ma prorocze sny, wyjątkowo dobrą intuicję, a także potrafi delikatnie manipulować przyszłością (np. ma wyjątkowe szczęście do pytań na egzaminach). Kobieta jest dość zadowolona z życia, jakie prowadzi, ale jej spokój zniszczą: jedno cycate babsko, dwóch panów i...