Czesław Olszewski (1894‒1969) to jeden z najwybitniejszych polskich fotografów architektury, współzałożyciel Syndykatu Fotoreporterów Rzeczypospolitej Polskiej i wykładowca fotografii. Na kilku tysiącach negatywów utrwalił modernizujące się w latach trzydziestych XX wieku państwo i jego odbudowę po II wojnie światowej.

Polsko-angielski album „Miastowidzenie. Fotografie Czesława Olszewskiego” tworzą zdjęcia wybrane przez prof. Martę Leśniakowską i fotografa Tomasza Kubaczyka. W jednym z tekstów Karolina Andrzejewska-Batko pisze — „Czesław Olszewski pozostawił po sobie ogromną spuściznę, która stanowi jedno z cenniejszych źródeł nie tylko dla badaczy i badaczek historii fotografii, lecz także historii architektury i przemian społeczno-gospodarczych. Tych, które dokonały się w międzywojniu, jak i późniejszych, po 1945 roku, kiedy odbudowywano kraj z powojennych zniszczeń. Jego dzieło to fascynujący zbiór dokumentów fotograficznych, ukazujący historię Polski poprzez historię architektury”.

Fotografie Olszewskiego w fascynujący sposób ilustrują historię Polski poprzez historię architektury. Na ich podstawie możemy prześledzić kilkadziesiąt lat rozwoju polskiej architektury od art déco poprzez funkcjonalizm lat 30. aż po socrealizm i powojenny modernizm. Znajdziemy tu dzieła wybitnych architektów (między innymi Zdzisława Mączeńskiego, Juliusza Żórawskiego, Bohdana Pniewskiego czy Romualda Gutta) i najważniejsze realizacje. Olszewski był zainteresowany nowymi zjawiskami w architekturze i skrupulatnie je dokumentował, a jednocześnie stworzył własny język modernistycznej fotografii.