Już druga pozycja Wiśniowskiego, którą miałem przyjemność czytać i muszę powiedzieć, że ciągle mi mało. Bardzo dobrze się czyta. Jest to niesamowity wgląd w XIX wiek w różnych stronach świata. Moim zdaniem bezcenne zapiski. Można wczuć się w życie zwykłych ludzi tamtej epoki. Istny wehikuł czasu. Polecam.

Ta konkretna książka jest zbiorem kilku wspomnień i opowiadań:

Listy z Czarnych Gór - składają się z listów z wyprawy gen. Custera w 1874 do Czarnych Gór, w której uczestniczył autor. Był to ostatni niezbadany praktycznie skrawek ówczesnych Stanów Zjednoczonych. Czytając zdajemy sobie sprawę jak niesamowita jest ta podróż. Bohater z towarzyszami dosłownie odkrywa nową ziemię, której żaden białoskóry wcześniej nie opisał. W obecnych czasach jest to ekwiwalentem podróży międzyplanetarnej czy odkrycia Atlantydy. Opisuje klimat, ukształtowanie terenu, roślinność, zwierzynę i kontakty z rdzennymi mieszkańcami.

W czarnych górach - to relacja z podróży do Deadwood, gdzie Wiśniowski pojechał ściągnąć długi dla właściciela jednej z kopalń. Można przeczytać jego relacje ze spotkań z Dzikim Billem Hicock, czyli legendą Dzikiego Zachodu. Trzeba też pamiętać, że w tamtych czasach każda tego typu wyprawa w tamtych stronach mogła skończyć się śmiertelnie. I to nie tylko za sprawą Indian ale też nieprzyjaznego, pustynnego klimatu. Sami pionierzy też musieli uważać na siebie nawzajem. Jak wspomina Wisniowski takie miasta, które opierały się na kopalniach z ogromną większością krzepkich (i często pijanych) mężczyzn były żyznym gruntem dla rozpoczęcia swady. A po pracy (lub zamiast) często jedyną rozrywką był saloon. Często dochodziło do typowych pojedynków rewolwerowych.

Poczmistrzówna - historia miłosna rozgrywająca się w surowym klimacie północnej części Stanów.

W kraju czarnych stóp - ciężko powiedzieć czy jest to prawdziwa historia czy zmyślona. W każdym razie przedstawia historię dwóch nieznajomych mężczyzn, którzy się zmówili razem i z nadmiaru czasu postanowili ruszyć na przygodę na północ, w nieznane. Wyjeżdżają z Montany i błąkają się po Kanadzie (przez Saskatchewan i Manitobę) starając się nie dać złapać Indianom.

Odetta - jest opowiadaniem o młodej, gardzącej Anglikami francusko-indianskiej Metysce, do której zaleca się brytyjski oficer. A rzecz dzieje się na Wyspie Sw. Józefa (Ontario). Podobno opowiadanie, które bardzo przypadło do gustu Henrykowi Sienkiewiczowi.

Z Wartem Ojca Wód - podróż Wisniowskiego po Mississipi z St Louis do Nowego Orleanu. Ciężko się nie uśmiechnąć pod nosem jak autor w latach 1870-tych narzeka na ówczesne czasy i jak świat pędzi w jego epoce. Nikt nie ma na nic czasu, książek nikt nie czyta itp.

Ze wspomnień o Hawanie - jak tytuł wskazuje wspomnienia z Kuby. Głównie z Hawany i okolic. W tamtym czasie na Kubie jeszcze istniało niewolnictwo.

Mój Barb - historia ucieczki przed rzezimieszkami w Autralii. Podobnie jak 'W kraju czarnych stop' jest to historia opowiedziana w sposob: byłem gdzieś tam i spotkałem kogoś kto mi opowiedział: i tu się zaczyna właściwa historia. Tak jak w przypadku wcześniejszej historii tak i tutaj szczegóły, prawdziwe imiona z historii i opisywane detale geograficzne wydają się wskazywać, że historia jest prawdziwa albo co najmniej inspirowana prawdziwymi zdarzeniami.

Niewidzialny - opowiadanie science-fiction osadzone w ówczesnym Wiedniu. Moim zdaniem ciągle warte czytania.

Nie sądziłem, że kiedykolwiek będę fanem książek autora dziewiętnastowiecznego. A jednak. Poluję na kolejną książkę Sygurda.

Już druga pozycja Wiśniowskiego, którą miałem przyjemność czytać i muszę powiedzieć, że ciągle mi mało. Bardzo dobrze się czyta. Jest to niesamowity wgląd w XIX wiek w różnych stronach świata. Moim zdaniem bezcenne zapiski. Można wczuć się w życie zwykłych ludzi tamtej epoki. Istny wehikuł czasu. Polecam.

Ta konkretna książka jest zbiorem kilku wspomnień i...