🔥🔥🔥RECENZJA 🔥🔥🔥

Po nieudanym zamachu na Maybeth książę Aleksander znika I nikt nie ma pojęcia gdzie się znajduje. Uznany zostaje za zaginionego jednak nie wszyscy wierzą w jego śmierć. Ostatnie zdanie wypowiedziane do Maybeth daje jej nadzieję że to tylko chwilowe zniknięcie i postanawia dołączyć się do poszukiwań. Zwłaszcza że uświadomiła sobie iż coś do niego czuje. Osobą, która niezbyt przejęła się zniknięciem księcia jest jego ojciec. Król Edward nadal zajmuje się planowaniem wojny, a tron zamierza powierzyć kolejnemu z synów. Niestety ten nie wykazuje chęci do rządzenia.

Czy uda się odnaleźć Aleksandra? Czy książkę nadal żyje? Czy Maybeth poradzi sobie w obliczu zbliżającej się wojny? Do czego posunie się jeszcze król Edward aby zdobyć większą władze?

Po przeczytaniu pierwszej książki wiedziałam że muszę przeczytać drugą część. I jakże się cieszę że Wydawnictwo @lekkiewydawnictwo dało mi taką możliwość. Książka jest pełna niespodziewanych zwrotów akcji, zagadek oraz intryg. Z każdą przeczytaną stroną zastanawiałam się, co tu się jeszcze może wydarzyć. A działo się dużo. To zaskakujące do czego może posunąć się człowiek bezwzględny, marzący o władzy. W tej części zdecydowanie moją sympatię stracił Henry. Z człowieka dobrego, uczynnego i sympatycznego stał się osobą, dla której nie liczył się nikt inny tylko on sam. Natomiast wątek Maybeth oraz Aleksandra mocno mnie wciągnął. Aleksander jest przykładem że miłość do drugiej osoby jest w stanie odmienić każdego i pozwala spojrzeć na świat z zupełnie innej perspektywy. Ta dylogia jest zdecydowanie warta przeczytania.
Jeszcze raz bardzo dziękuję wydawnictwu @lekkiewydawnictwo oraz autorce @themariamagdalena_autorka za egzemplarz do recenzji 😊😘😘😘
#współpracabarterowa #współpraca #bookstagram #książka #wciągająca #wartaprzeczytania #ksiazkowelove #książkoholiczka #władcaprawdy #wydawnictwolekkie #czytaniejestsexy #czytanietopasja #czytamwszędzie

🔥🔥🔥RECENZJA 🔥🔥🔥

Po nieudanym zamachu na Maybeth książę Aleksander znika I nikt nie ma pojęcia gdzie się znajduje. Uznany zostaje za zaginionego jednak nie wszyscy wierzą w jego śmierć. Ostatnie zdanie wypowiedziane do Maybeth daje jej nadzieję że to tylko chwilowe zniknięcie i postanawia dołączyć się do poszukiwań. Zwłaszcza że uświadomiła sobie iż coś do niego czuje....

Maybeth wciąż lawiruje pomiędzy tym co powinna a tym czego pragnie. Stara się utrzymać pozory, jednak na własną rękę stara się przeprowadzić własne śledztwo.
Na prowadzenie głównego złola wychodzi ojciec Alexandra. Dostajemy więcej konkretnych informacji na temat zaginionego księcia.
Henrego było tu niewiele i właściwie został postacią trzecioplanową. A szkoda, bo miał duży potencjał wznieść coś do fabuły. Jego wątek dosyć szybko został zamieciony pod dywan.
W tej części jest więcej akcji, bohaterowie poboczni zostają bardziej rozwinięci. Pewne postacie zostały wprowadzone odrobinę niepotrzebnie, ale stanowią przyjemne tło głównej osi fabularnej. Całość czyta się płynnie i lekko.
Niestety zakończenie w pewnych kwestiach pozostaje otwarte. Po przeczytaniu całości miałam nadzieję, że powstanie trzeci tom, który rozwiąże pewne kwestie, jednak to dylogia, więc czas pożegnać się z Maybeth i Alexandrem.

Maybeth wciąż lawiruje pomiędzy tym co powinna a tym czego pragnie. Stara się utrzymać pozory, jednak na własną rękę stara się przeprowadzić własne śledztwo.
Na prowadzenie głównego złola wychodzi ojciec Alexandra. Dostajemy więcej konkretnych informacji na temat zaginionego księcia.
Henrego było tu niewiele i właściwie został postacią trzecioplanową. A szkoda, bo miał...

,,Władca Prawdy” to drugi tom ,,Dziedzica kłamstwa”. Jak Wam mówiłam, ja tę dylogię znam już z Wattpada, tam ją pokochałam i na papierze ta miłość pozostała, aczkolwiek trochę bolało mnie skrócenie całości do wersji wydanej. Liczyłam na to, że drugi tom jednak rozwinie wątki i pokaże nam bogactwo tego świata. I nie rozczarowałam się.

Alexander zaginął i wszyscy są przekonani, że nie żyje. Jedynie Maybeth chce wierzyć w odnalezienie księcia. Nie może liczyć na wsparcie swojego przyjaciela Henry’ego, który po odkryciu tajemnicy swojego pochodzenia, pogrąża się w marzeniach o wynagrodzeniu sobie straconych lat i zdobyciu pozycji. Tymczasem Edward Withmoore planuje wywołanie wojny.

Ten tom zdecydowanie bardziej rozbudowuje świat i sytuację wszystkich bohaterów. Oczywiście, to nadal low fantasy, więc nie ma tu zaklęć i smoków, jest to też fantastyka bardziej dla młodzieży i debiut, więc czasem możemy zatęsknić za większą ilością szczegółów… ale nie jest to też płytka historyjka. Autorka nie szczędzi nam wątków politycznych i intryg, ukazywania, jak władza niszczy i rozbija nawet relacje rodzinne. Pokazuje jak trudno wyrwać się z dysfunkcyjnego kręgu i zrezygnować z przemocy i wykorzystywania ludzi, gdy całe życie słyszało się, że jest to normalne. Pokazuje też, jak ambicja i nagłe odmiany losu potrafią niszczyć do tej pory niewinnych i wrażliwych ludzi. Mamy tu także motyw przeszłości wojennej, związanej z dawną masakrą, która naznacza zarówno ocalonych, jak i następne pokolenie. Maria Magdalena Syryńska nie epatuje brutalnością, nie używa okrutnych scen jako shock value, podaje to w dojrzały i wyważony sposób, który naprawdę przejmuje. Daje też nadzieję, że jako ludzie jesteśmy w stanie wybrać to, co dobre i budujące, ale też nie cukruje. Nie każda decyzja bohaterów, nawet protagonistów, jest moralna, nie wszystkie wątki doczekają się jednoznacznie pozytywnego zakończenia, musimy sami odpowiedzieć sobie na pytanie, czy bohaterom uda się pokonać mrok. Nie zmusza też swoich postaci do przełamywania konwenansów i zmieniania świata, to nadal są politycy, którzy umieją działać w uniwersum, gdzie intrygi, aranżowane małżeństwa i stawianie racji stanu pod prywatę są normą.

W tym tomie różnice między Alexandrem i May zaczynają się zacierać. On pokornieje, zaczyna tęsknić za dobrocią i niewinnością, których pozbawił go ojciec, i zastanawiać się, co to znaczy być człowiekiem. Ona nabiera charakteru, nadal jest wrażliwa i sympatyczna, ale umie też zdobyć się na trudne decyzje i bunt. O wiele większą rolę odgrywa tu Henry i jego zmaganie się ze swoją przeszłością, kompleksami, chęcią ,,zapłaty”. Mimo że nie przepadam za trójkątami, ten mnie kupuje, bo nie jest na zasadzie ,,kocham obu, nie wiem, kogo wybrać”. Każde z ramion łączy inna relacja, każda jest skomplikowana i bolesna. Edward nadal jest tu bezwzględny i przeraża, ale jest w tym konsekwentny, rozumiemy, jak maskuje swoje okrucieństwo i wymusza posłuszeństwo. Lepiej poznajemy Caspara, brata Alexandra, który też jest mocno pokomplikowaną osobą. Moją uwagę zdobyła też Clementina, która nie jest stereotypową pustą zołzą, z którą ma konkurować główna bohaterka. Jej zachowanie jest kontrowersyjne, ale sama Tina ma swoje motywy i nie jest bez uczuć. Trochę brakowało mi rozbudowania przemyśleń i reakcji bohaterów wokół śmierci pewnej postaci i całej sytuacji w rodzinie Alexandra, ale być może byłoby to zbyt drastyczne.

Powrót do tej książki był bardzo przyjemnym doświadczeniem i będzie to moja pierwsza maksymalna ocena w tym roku. Polecam Wam tę dylogię, jeśli lubicie klimaty ,,Okrutnego księcia” – fantastyki młodzieżowej, ale z dużą rolą polityki, subtelnym romansem i bez epatowania erotyką.

,, Człowieczeństwo to nie dar.
Człowieczeństwo to zadanie.”

Ps. Współpraca barterowa z autorką i wydawnictwem Lekkie.

,,Władca Prawdy” to drugi tom ,,Dziedzica kłamstwa”. Jak Wam mówiłam, ja tę dylogię znam już z Wattpada, tam ją pokochałam i na papierze ta miłość pozostała, aczkolwiek trochę bolało mnie skrócenie całości do wersji wydanej. Liczyłam na to, że drugi tom jednak rozwinie wątki i pokaże nam bogactwo tego świata. I nie rozczarowałam się.

Alexander zaginął i wszyscy są...

Od nienawiści do miłości, od pokoju do wojny, od władzy do poddaństwa niedaleka jest droga. Maybeth jest następczynią tronu królestwa Array. Wiele lat temu państwem wstrząsnęła makabryczna zbrodnia dokonana przez najeźdźcę z sąsiedniego państwa. Zycie straciła wtedy jej bliska krewna Velvicia . Dziś synowie zbrodniarza są już dorosłymi i równie okrutnymi co ich ojciec mężczyznami. Wrogowie królestwa Array nie cofną się przed niczym, by osiągnąć swoje cele. Jak zniknięcie Alexandra wpłynie na zakochaną w nim Maybeth? Czy prawdą jest, że „jedyna słuszną miarą do oceny potwora są jego ofiary”? Przekonajcie się sami, sięgając o książkę w wersji papierowej bądź audiobooka dostępnego na Legimi.
.
Nie często się zdarza, by książka, która zadebiutowała na Wattpadzie, doczekała się wydania w wersji papierowej. O czym to świadczy? Na pewno o tym, że skradła ona serce szerszego grona czytelników. Czy moje także? Na pewno nie pozostawiła go obojętnym. Książka bardzo mi się podobała, dałam się jej całkowicie pochłonąć i bardzo żałuję, że nie miałam okazji przeczytać części pierwszej. Zanotowałam sporo cytatów. Lubię historie tego typu. Pełne dworskich intryg, zdrad, namiętności i bratobójczej walki o władzę. Jeśli wy także lubicie, to myślę, że miło spędzicie czas z tą lekturą.
.
Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki dziękuję @lekkiewydawnictwo.

Od nienawiści do miłości, od pokoju do wojny, od władzy do poddaństwa niedaleka jest droga. Maybeth jest następczynią tronu królestwa Array. Wiele lat temu państwem wstrząsnęła makabryczna zbrodnia dokonana przez najeźdźcę z sąsiedniego państwa. Zycie straciła wtedy jej bliska krewna Velvicia . Dziś synowie zbrodniarza są już dorosłymi i równie okrutnymi co ich ojciec...

Władca prawdy

Nie planowałam czytać tej książki, jednak wydawnictwo niespodziewanie przesłało mi ją do recenzji. Przesłuchałam ją więc w większości w formie audiobooka. Nadal nie była to wybitnie angażująca lektura, więc ta forma w zupełności mi wystarczyła.
"Władca prawdy" jest książką odrobinę lepszą niż "Dziedzic kłamstwa", jednak nadal jest tutaj wiele kwestii, które mi nie leżą. Ocenię też dylogię jako całość.

Zacznijmy od tego, że patrząc na całość dylogii, postać Henry'ego jest zbędna. Po pierwszej części miałam nadzieję, że przynajmniej on namiesza, jego pochodzenie dawało do tego idealną okazję. Niestety nie, przez całą drugą część pojawił się epizodycznie i to pojawienie również nic nie wniosło.
Zbędnych postaci również jest więcej, np. rodzeństwo Ailingham. Nie mam pojęcia, w jakim celu pojawili się w tej książce, skoro kompletnie nic nie wnieśli do tej historii. Tutaj również było ogromne pole do popisu, w końcu to rodzina królewska z kraju spoza Wielkiego Paktu - mogli nieźle namieszać.

W kwestii Wielkiego Paktu pisałam już nawet na story. To dla mnie absurdalne, że w Pakcie są dwa królestwa, z których jedno zaatakowało drugie dwadzieścia lat wcześniej. W treści jest nawet wspomniane, że nikt nie zastanawiał się nad tym, dlaczego to jedno agresywne królestwo jest członkiem Paktu. Bo hej!, zasoby zasobami, ale jednak bycie w sojuszu z krajem, który niedawno dopuścił się napaści nie jest zbyt sensowne.

Wątek romantyczny nie przekonuje mnie. Kompletnie nie czuję chemii między bohaterami. Ciężko mi w ogóle określić, z czego te uczucia miałyby wyjść.

Na plus z pewnością pokazanie Edwarda jako tego okrutnego, brutalnego króla. W recenzji poprzedniej części pisałam, że jest płaski i nie ukazano tej jego brutalności. Tutaj natomiast pokuszę się o stwierdzenie, że awansował na najlepiej wykreowanego bohatera. Reszta nadal była postaciami słabymi, jednak Edward zdecydowanie się udał. Mam nadzieję, że w kolejnych książkach autorka pójdzie w tę stronę przy kreowaniu postaci, nada im głębi.

"Władcę prawdy" oceniam wyżej niż poprzednią część, jednak to nadal nie jest wysoka ocena. Zbyt wiele rzeczy mi nie leżało. Widzę jednak szansę na to, że autorka wyrobi swój warsztat i będzie pisać bardzo dobre książki. Z pewnością będę obserwować jej twórczość.3️⃣/🔟

Władca prawdy

Nie planowałam czytać tej książki, jednak wydawnictwo niespodziewanie przesłało mi ją do recenzji. Przesłuchałam ją więc w większości w formie audiobooka. Nadal nie była to wybitnie angażująca lektura, więc ta forma w zupełności mi wystarczyła.
"Władca prawdy" jest książką odrobinę lepszą niż "Dziedzic kłamstwa", jednak nadal jest tutaj wiele kwestii, które...

Pierwsza część była świetna, ale ta jest jeszcze lepsza. Są w niej nowe perspektywy postaci i Hadriena, w której mam wrażenie, że wszystko wywróciło się do góry nogami. I jacie, przez to tak bardzo lubię tę książkę.

W tej historii była obecna Maybeth, a wraz z nią lepiej mogłam poznać Array i Wielki Pakt. Maybeth lubię, a w tym tomie polubiłam ją jeszcze bardziej. Zmieniła się trochę i to Alexander się do tego przyczynił. Miała nie wątpić. Ce te delia, trudno jej i mi tak samo było zapomnieć o tych słowach. Przy jej perspektywie pojawiła się także Nicole. I jacie, ja tylko jeszcze raz wspomnę, że uwielbiam ich relację.

Henry w tej części irytował mnie trochę bardziej niż w poprzednim. Raz mówił coś innego, a potem coś innego. Ale za to Conrad był od niego lepszy. Radził sobie na swój sposób z rzeczywistością, jaka została na niego zrzucona. Współczułam mu, nie był idealny, był taki prawdziwy.

Clementina de Rimair, początkowo nie doceniłam jej postaci. Była mi nawet obojętna, ale potem o jacie. Zdałam sobie sprawę, że ona nosiła maskę i gdy ją zdjęła pod koniec to wtedy zostawiła w mojej głowie wiele pytań. Nie znam jeszcze na nie odpowiedzi, ale jestem pewna, że ona jeszcze mnie zaskoczy.

I jacie, to zakończenie należało do takich, jakie lubię. Nie było szczęśliwe ani też smutne. Było takie pośrodku, a jednocześnie zapadło mi w pamięci, bo pozostawiło lekki niedosyt.

I skoro tamtą część bardzo polecałam, to tę polecam jeszcze bardziej, bo ja już nie mogę o niej zapomnieć.

Pierwsza część była świetna, ale ta jest jeszcze lepsza. Są w niej nowe perspektywy postaci i Hadriena, w której mam wrażenie, że wszystko wywróciło się do góry nogami. I jacie, przez to tak bardzo lubię tę książkę.

W tej historii była obecna Maybeth, a wraz z nią lepiej mogłam poznać Array i Wielki Pakt. Maybeth lubię, a w tym tomie polubiłam ją jeszcze bardziej....

Korona jest cięższa od miecza

Czy obawy okażą się silniejsze od uczuć?

Książę Aleksander zaginął po balu, mówi się nawet, że nie żyje, choć nikt nie znalazł jego ciała. Co się stało z młodzieńcem? Jego ojca zbytnio to nie obchodzi, dalej planuje swoją wojnę.

Edward chce zaatakować znienacka Array, zbliża się też rocznica parku. Wiele się dzieje przez co księżniczka Maybeth znajduje się w trudnym położenia. Ma na sobie ogromną odpowiedzialność i presję, aby podjąć jak najlepsze decyzje. Czy sobie poradzi?

Czy uda jej się znaleźć księcia i uratować królestwo?

Silna kobieca postać, królewskie intrygi, uczucia, emocje, walka. Wciągająca historia.

Korona jest cięższa od miecza

Czy obawy okażą się silniejsze od uczuć?

Książę Aleksander zaginął po balu, mówi się nawet, że nie żyje, choć nikt nie znalazł jego ciała. Co się stało z młodzieńcem? Jego ojca zbytnio to nie obchodzi, dalej planuje swoją wojnę.

Edward chce zaatakować znienacka Array, zbliża się też rocznica parku. Wiele się dzieje przez co księżniczka...

Ce te delia - nie wątp

Dla władcy nigdy nie ma końca problemów. Jeden się kończy, przychodzi drugi. A pokój jest trudniejszy do utrzymania niż wojna. (…) Korona jest cięższa od miecza.”
Te słowa wypowiedziane przez Alexandra na krótko przed zaginięciem każą Maybeth szukać zarówno młodego mężczyzny jak i odpowiedzi na nurtujące ją pytania. Nigdy by tego głośno nie przyznała, lecz to co przy nim czuje jest silniejsze niż strach.
W obliczu nadchodzącej wojny kazda informacja może okazać się przełomowa, a dziewczynie nie brakuje determinacji.
Niestety, podły król Edward nie zamierza składać broni.
Wprost przeciwnie, jego działania przybierają na sile i stają się coraz bardziej niebezpieczne.
Jakie sekrety ujrzą światło dzienne? Czy Maybeth jest na tyle silna by się z nimi zmierzyć i czy książę zostanie odnaleziony?
Odpowiedzi znajdziecie w drugim tomie Dylogii Marii Magdaleny Syryńskiej.

Zawsze podziwiam autorów którzy mają odwagę I pomysł na stworzenie serii książek. W dodatku bardzo bardzo dobrych ,a do takich zalicza się ten cykl.
W tej książce nie ma czasu na nudę , momentami z ust czytającego padają pytania w rodzaju O kurczę, jak to?
Przyznam szczerze uwielbiam takie książki.
Dużo intryg, sekretów i walki , a wszystko przepełnione emocjami. Do tego ciekawy wątek miłosny i dobrze wykreowani bohaterowie.
Czego chcieć więcej?
Nie chcę zdradzić niczego więcej. Napiszę krótko
Gorąco polecam ❤️

Ce te delia - nie wątp

Dla władcy nigdy nie ma końca problemów. Jeden się kończy, przychodzi drugi. A pokój jest trudniejszy do utrzymania niż wojna. (…) Korona jest cięższa od miecza.”
Te słowa wypowiedziane przez Alexandra na krótko przed zaginięciem każą Maybeth szukać zarówno młodego mężczyzny jak i odpowiedzi na nurtujące ją pytania. Nigdy by tego głośno nie...

Ce te delia. Cytadela. Nie wątp. To było ostatnie ze słów, jakie Maybeth usłyszała od Alexandra Williama Withmoore’a. Chłopak zaginął zaraz po balu, podczas którego doszło do zamachu. Pomimo, że poddani plotkowali, że Alexander zginął, to Maybeth w to nie uwierzyła i postanawia go odnaleźć. Ma nadzieję, że dzięki temu zmieni losy szykującej się wojny. Poza tym, choć niechętnie się do tego przyznaje, zależy jej na chłopaku.

A ojciec Alexandra, Edward nie odpuszcza. Jest w stanie poświęcić wiele. Nawet własną rodzinę.

„Władca prawdy” Marii Magdaleny Syryńskiej to książka dedykowana dla młodzieży, jednak dorośli czytelnicy również będą usatysfakcjonowani. To ciekawa historia, która pokazuje że nawet najbliższej rodzinie nie zawsze można ufać, zwłaszcza jeśli w grę wchodzi władza. Mnóstwo sekretów, intryg i zwrotów akcji – to cechuje tą powieść.

Czy to jednak tłumaczy fakt, że ojciec podnosi miecz na swoje dzieci i odwrotnie? Czy Maybeth w końcu zwątpi? Na te i wiele innych pytań znajdziecie odpowiedź w książce.

Recenzję zakończę cytatem, w którym jest mnóstwo prawdy:
„Dla władcy nigdy nie ma końca problemów. Jeden się kończy, przychodzi drugi. A pokój jest trudniejszy do utrzymania niż wojna. (…) Korona jest cięższa od miecza.”

Ce te delia. Cytadela. Nie wątp. To było ostatnie ze słów, jakie Maybeth usłyszała od Alexandra Williama Withmoore’a. Chłopak zaginął zaraz po balu, podczas którego doszło do zamachu. Pomimo, że poddani plotkowali, że Alexander zginął, to Maybeth w to nie uwierzyła i postanawia go odnaleźć. Ma nadzieję, że dzięki temu zmieni losy szykującej się wojny. Poza tym, choć...

Nadeszła pora na ostatni tom dylogii - chociaż ja chętnie pokusiła bym się, by to była trylogia

Zakończenie nie do końca mi odpowiadało - czuję niedosyt, chcę więcej, chcę wiedzieć, czy po roku się udało.

Fascynująca podróż przez meandry ludzkiej psychiki, walka na miecze (i nie tylko),spiski i intrygi królewskie.

Ce te delia - nie wątp.

Czy zwątpiła?
Czy Alexander żyje?
Co knuje Edward?

Tyle pytań!
I nie na wszystkie znalazłam odpowiedzi.

Jednakże była to wspaniała historia, wciągająca jak pierwszy tom a może nawet bardziej

Tyle się działo! Nie było miejsca na zaczerpnięcie oddechu, z zapartym tchem czytałam do końca i... pustka - takie towarzyszyło mi uczucie.
Pustka, niedosyt, żal i nadzieja.

Zżyłam się z bohaterami, kibicowałam im, przeżywałam z nimi wzloty i upadki by... Zostawić temat częściowo otwartym.

Nie ulega wątpliwości, że autorka ma świetne pióro i potrafi nas wciągnąć do wykreowanego przez siebie świata.

Wywołuje emocje, wszelakie.
Intryguje, zaskakuje i pobudza wyobraźnię.

Jest to kolejna książka YA, która będzie idealna także dla starszych czytelników, która jest o czymś a główni bohaterowie nie spali ze sobą

Fantasy, romans, tajemnice i brutalność.

Ach co ja będę Wam gadała, koniecznie dopiszcie ten duet na Wasze listy - na sam szczyt!

Nadeszła pora na ostatni tom dylogii - chociaż ja chętnie pokusiła bym się, by to była trylogia

Zakończenie nie do końca mi odpowiadało - czuję niedosyt, chcę więcej, chcę wiedzieć, czy po roku się udało.

Fascynująca podróż przez meandry ludzkiej psychiki, walka na miecze (i nie tylko),spiski i intrygi królewskie.

Ce te delia - nie wątp.

Czy zwątpiła?
Czy Alexander...