📓 Opowieść
✒ Agata Cieszyńska
📑 Wydawnictwo Novaeres współpraca barterowa

"Musisz dotrzeć do Królestwa Aureusów z Drzew Zielonych. Oni będą wiedzieli, co dalej. Droga będzie trudna, ale wiele mądrych głów starało się ją dla Ciebie przygotować jak najlepiej. "
*****

Tam, gdzie lęk odbiera dech, ulgę przynosi zrozumienie.

Tytus to młody mężczyzna, student, który mieszka z rodziną we wsi o nazwie Kamienna Góra. Pewnego dnia zaczyna dostrzegać wokół siebie trudne do wyjaśnienia zjawiska. Jak to możliwe, by człowiek posiadł moc zatrzymywania czasu i teleportacji? Spokojne życie Tytusa, jego kuzynki Igaliny i ich bliskich zmienia się w podróż po przeznaczenie. Wyprawiają w nią Tytusa jego dziadkowie, informując go podczas wigilijnej nocy, że jest magiczną istotą, aureusem, i przekazując ekwipunek wraz z wyjątkową mapą. Młody aureus wyrusza w drogę do skalistego lasu. Czekają na niego liczne niebezpieczeństwa, spotkania z mrocznymi siłami i bezlitosnymi wrogami. Czy uda mu się przetrwać w rzeczywistości tak różnej od tego, co mu dobrze znane?

To jest taka dobra książka. Tyle w niej ciepła i pięknych emocji. Kojarzy mi się z "Niekończącą się opowieścią". Filmem, który kochałam całym sercem, który do dziś dnia oplata moje serce wyjątkowym uczuciem. Dlaczego?
Ponieważ tytułowy Tytus również ma swoją misję, uratować świat, z którego pochodzi.
❄ Piękny język autorki porusza i daje nam taki komfort, który otula nas ciepłymi ramionami. Opisy lasu, żyjących w nim istot, wykreowany magiczny świat to niczym kubek gorącego kakao w zimne wieczory.
❄ Kocham historie, gdzie las jest jednym z głównych miejsc akcji. I tutaj nie mogłam wyjść z podziwu opisywanym scenom. Las jako sprzymierzeniec, las jako żywiciel, który ofiaruje naszemu bohaterowi swoje owoce. Pyszne szyszki czy mech...
❄Motyw siły jaką jest rodzina. Początek historii nie raz mnie wzruszył i rozbawił. Karteczki, która zostawiały sobie rodziny czy relacja Tytusa z siostrami i ich zwariowanymi pomysłami. Siła przyjaźni, piękna relacja z Teo.
❄ Magia. Poznajemy magiczne istoty, aureusów. Tytus jest Aureusem z Chmur. Są również aureusowie z Łąk, Skał, Drzew... Uwielbiam poznawać nowe, fantastyczne postacie. I do tego leonim, ruchomy tatuaż, który jest siłą chłopaka. Wspaniały pomysł ♥️
❄ Książkę czyta się dobrze i szybko, może akcja nie pędzi jak szalona. Ale opisy miejsc i sytuacji są bardzo ciekawe i niczym piękna baśń kołyszą nas spokojnie, by dac nam poczucie bezpieczeństwa.
❄ Nie mogę się doczekać dalszych przygód naszych przyjaciół. A wy, Kochani pozwólcie sobie na Opowieść....i zaklętą w niej magię.
❤❤❤❤❤

📓 Opowieść
✒ Agata Cieszyńska
📑 Wydawnictwo Novaeres współpraca barterowa

"Musisz dotrzeć do Królestwa Aureusów z Drzew Zielonych. Oni będą wiedzieli, co dalej. Droga będzie trudna, ale wiele mądrych głów starało się ją dla Ciebie przygotować jak najlepiej. "
*****

Tam, gdzie lęk odbiera dech, ulgę przynosi zrozumienie.

Tytus to młody mężczyzna, student, który mieszka...

Przeczytałam z dużym zaciekawieniem. Nie rozumiem wszystkiego, nie wiem dlaczego sami bohaterowie nie mogą się wszystkiego po prostu dowiedzieć, ale wierzę, że jest w tym jakiś sens, który wypłynie w kolejnej części. Spodobał mi się ten świat. Wyobraźnia dobrze działa przy takich książkach.

Nie zgadzam się z opinią, że autor musi się trzymać prawdy geograficznej jeśli umieścił powieść w realnym świecie. To jest fantastyka, nie biografia Tytusa z Kamiennej Góry, i ten świat nie jest z założenia realny. Autorka ma prawo "polecieć" i w moim odczuciu zrobiła to dobrze:)

Zobaczymy co będzie dalej...

Przeczytałam z dużym zaciekawieniem. Nie rozumiem wszystkiego, nie wiem dlaczego sami bohaterowie nie mogą się wszystkiego po prostu dowiedzieć, ale wierzę, że jest w tym jakiś sens, który wypłynie w kolejnej części. Spodobał mi się ten świat. Wyobraźnia dobrze działa przy takich książkach.

Nie zgadzam się z opinią, że autor musi się trzymać prawdy geograficznej jeśli...

"Opowieść" Agaty Cieszyńskiej to literacka perełka, w której magia splata się z rzeczywistością, tworząc niezapomniany świat pełen tajemnic. Wciągający los Tytusa, odkrywającego magiczne moce, oraz jego podróż przez skalisty las wraz z barwnymi postaciami sprawiają, że każda strona tej książki to odkrywanie nowych emocji i fascynujących zdarzeń.

Autorka nie tylko zaskakuje mistycznym światem, ale także misternie konstruuje relacje między postaciami, nadając opowieści głębi i autentyczności. Cieszyńska używa słów jak pędzla, malując przed czytelnikiem sceny pełne magii, przyrody i emocji.

"Opowieść" to nie tylko książka fantasy, to podróż w nieznane, w którym zwykłe staje się niezwykłe, a rzeczywistość przesycona jest aurą tajemnicy. Niech ta magiczna opowieść oczaruje wasze serca i zaniesie w świat, gdzie każda strona skrywa coś niezwykłego☆

"Opowieść" Agaty Cieszyńskiej to literacka perełka, w której magia splata się z rzeczywistością, tworząc niezapomniany świat pełen tajemnic. Wciągający los Tytusa, odkrywającego magiczne moce, oraz jego podróż przez skalisty las wraz z barwnymi postaciami sprawiają, że każda strona tej książki to odkrywanie nowych emocji i fascynujących zdarzeń.

Autorka nie tylko zaskakuje...

Przepięknie wydana powieść, która swoją okładką obiecuje bajkową historię. Czy okładka wprowadziła mnie w błąd? A może ta obietnica została spełniona?

Tytus to zwykły chłopak, młody mężczyzna, student, który mieszka z rodzinami w małej wsi. Wiedzie spokojne i szczęśliwe życie. Pewnego dnia gdy prawie spóźnia się na ważne spotkanie, panika ogarnia jego myśli, a przez ciało przebiega dziwna energia. Jak to możliwe, że człowiek zatrzymuje czas, teleportuje się, porusza z nadludzką prędkością. Czy Tytus faktycznie jest zwykły? Jak bardzo zmieni się życie chłopaka i jego przyjaciół, gdy upomni się o nich przeznaczenie oraz prawdziwa tożsamość. Ile prawdy jest w starych pieśniach i przepowiedniach?

“Opowieść” mnie porwała, pochłonęła wręcz. Każda chwila z tą książką była przyjemnością. Bohaterowie są bardzo różni, ale dzięki temu uzupełniają się. Tytus może chwilami zachowywał się ciut dziecinnie, jednak wiele na niego spadło w krótkim czasie i to trochę tłumaczy jego zachowanie. Bardzo podobało mi się podejście Filipa, jedynego człowieka w ekipie, który zachowywał zimną krew i otwarty umysł.

“Opowieść” jest bardzo dobrym rozpoczęciem serii fantastycznej, choć dużo się tu dzieje jest też przejrzyście i jasno. Powoli wraz z głównym bohaterem odkrywamy jego zadanie i moce. Jak potoczą się losy przyjaciół? Mam nadzieję, że wkrótce się tego dowiemy.

Przepięknie wydana powieść, która swoją okładką obiecuje bajkową historię. Czy okładka wprowadziła mnie w błąd? A może ta obietnica została spełniona?

Tytus to zwykły chłopak, młody mężczyzna, student, który mieszka z rodzinami w małej wsi. Wiedzie spokojne i szczęśliwe życie. Pewnego dnia gdy prawie spóźnia się na ważne spotkanie, panika ogarnia jego myśli, a przez ciało...

Sięgając po „Opowieść” spodziewałam się pięknej, baśniowej historii, magicznego oderwania od rzeczywistości. Niestety, dostałam kompletnie coś innego.

Zacznijmy od tego, że już na pierwszej stronie wita nas błąd redakcyjny. Według treści Kamienna Góra położona jest na północnym zachodzie naszego kraju – ktoś pomylił północ z południem. Nie rozumiem też zmian, jakie zaszły w nazwach miast; Czeszyn zamiast Cieszyna, Pożan zamiast Poznania, Uchołazy zamiast Głuchołazów . Jeśli już autor decyduje się na umiejscowienie akcji w realnym świecie, w mojej opinii powinien trzymać się realnych nazw miejscowości, ich położenia oraz odległości pomiędzy nimi.

Treść jest bardzo przegadana. Początek wręcz ciągnie się, mija sto stron bogatych w zupełnie zbędne wydarzenia, niewnoszące nic do fabuły, zanim zaczyna się coś dziać. Okazuje się, że nasz główny bohater nie jest człowiekiem, rozmowa przebiega mniej więcej tak:
- Jesteś aureusem.
- Kim?
- Niezwykłą istotą. Jesteś w niebezpieczeństwie, musisz uciekać.
- Okej.
I wtedy nasz bohater bez słowa skargi wyrusza w podróż po całym kraju, PIESZO. Bez zająknięcia porzuca całe dotychczasowe życie. Przepraszam, ale tak bierna reakcja aż boli. Wiele zachowań bohaterów nie miało w sobie wiarygodności. Tak samo ich dialogi. Strasznie sztuczne, zachowane we wręcz oficjalnym stylu.

Tytus ma moce znacznie potężniejsze niż inni i – choć nie ma pojęcia, jak z nich korzystać – w sytuacjach kryzysowych ma przeczucie odnośnie tego, co należy zrobić. I to robi, z pozytywnym skutkiem. Ciekawe co będzie, gdy rozwinie moce w pełni…

Na koniec mam pytanie, bo może ktoś wie. Czym jest, cytując „...niszowej sztuki walki, jaką były łańcuchowe kije.”? Pod hasłem „łańcuchowe kije” kryje się nunchaku, jednak dlaczego nie określono tego po prostu jako, np. kobudo, gdzie wspomniane nunchaku są wykorzystywane? Czytając ten fragment, zastanawiałam się co to za dziwna sztuka walki „łańcuchowe kije”.


Niestety, czasu spędzonego z tą książką nie mogę zaliczyć do udanych. Chciałam wręcz zrobić DNF po trzech rozdziałach, do tego stopnia wymęczył mnie początek książki. Wydawnictwu dziękuję za możliwość podjęcia współpracy.

[ #współpracabarterowa z @wydawnictwo_novaeres ]

Sięgając po „Opowieść” spodziewałam się pięknej, baśniowej historii, magicznego oderwania od rzeczywistości. Niestety, dostałam kompletnie coś innego.

Zacznijmy od tego, że już na pierwszej stronie wita nas błąd redakcyjny. Według treści Kamienna Góra położona jest na północnym zachodzie naszego kraju – ktoś pomylił północ z południem. Nie rozumiem też zmian, jakie zaszły...

Kamienna góra, mała wieś w której żyją dwa spokrewnione rody Nowiccy i Rożańscy w pięknej, ogromnej willi, a niedaleko obok w małej wiejskiej chatce Adalina Leśniewska wraz z wnuczką Igaliną.
Tytus syn państwa Różanskich wychowuje się z Igą, razem uczęszczają do szkoły i spędzają ze sobą bardzo dużo czasu odkrywając rodzinne historie sprzed lat.
Tytus z wiekiem zaczyna dostrzegać dziwne zjawiska, podczas codziennych czynności odkrył, że potrafi zatrzymywać czas i teleportować się, dodatkowo niepokoi go stan swojej bolącej ręki i blizny która się na niej pojawiła.
Gdy nachodzi wigilijna noc, noc zupełnie inna niż dotychczas, gdyż dziadkowie postanawiają wszystko wyjaśnić młodzieńcowi i wysłać go na wyprawę, jak się okazuje, on i jego rodzina nie są ludźmi, a aureusami, magicznymi istotami. Cel podróży w którą ma się wybrać to odrodzenie Aurei. Tytus musi zmierzyć się wieloma niebezpieczeństwami, mapa i Przydatnik od dziadka mają mu pomóc dotrzeć na miejsce.
Jednak czy uda mu się przetrwać w trudnych warunkach i całkiem nowej rzeczywistości?

✨

"Opowieść" to piękna, pełna magii jak i tajemnic powieść fantasy, o rodzinie i przyjaźni a przede wszystkim o odnajdywaniu siebie, swojej tożsamości. Fabuła fenomenalna, świetnie skonstruowana, cała historia wzbudziła we mnie ogromną ciekawość a także pobudziła moją wyobraźnię. Poznając historię, krok po kroku zastanawiałam się, jak potoczą się losy naszych bohaterów, a zwłaszcza Tytusa, pomimo nagłej, niespodziewanej sytuacji, dzielnie walczył, dla siebie, dla rodziny, dla przyjaciół no i dla Aurei.
Książka jest po prostu niesamowita, dodam, że jest to debiut, w co na prawdę ciężko uwierzyć, widać, że autorka zrobiła niezłą robotę a ta historia z pewnością pozostanie w mojej pamięci na dłużej.
Z niecierpliwością czekam na drugi tom!
A wy czytajcie ❤️

Kamienna góra, mała wieś w której żyją dwa spokrewnione rody Nowiccy i Rożańscy w pięknej, ogromnej willi, a niedaleko obok w małej wiejskiej chatce Adalina Leśniewska wraz z wnuczką Igaliną.
Tytus syn państwa Różanskich wychowuje się z Igą, razem uczęszczają do szkoły i spędzają ze sobą bardzo dużo czasu odkrywając rodzinne historie sprzed lat.
Tytus z wiekiem zaczyna...

"Wtarł napar ze szklanej fiolki w ramię.Przyglądał się przez chwilę wędrującej plamie. Lubił na nią patrzeć, ostatnio potrafiła zmieniać odrobinę położenie i kształt, nawet gdy ją obserwował. Polubił ją. Polubił do tego stopnia,że wcale nie spieszyło mu się do tych wyników, które analizowane były w laboratorium w pracy u mamy, bo wiedział, że przepiszą mu jakąś kurację, by zniwelować ból."


Nie jest łatwo zadebiutować na scenie pisarskiej.Nie jest łatwo przebić się przez atakujące zewsząd nowe tytuły. Rzekłabym, że trzeba mieć dziś odwagę, upór i determinację. Ale,gdy ma się marzenie, gdy w duszy rozbrzmiewają słowa jasno skrystalizowanej powieści, gdy bohaterowie, szepczą, by dać im szanse, wszystko jest możliwe. Zwykle do debiutów literackich miałam ostrożne podejście. Nadal mam, ale widzę też coraz bardziej, że w gąszczu nowych autorów można znaleźć prawdziwe perełki. Nieskażeni jeszcze manierą pewnych szablonów i nie trzymający się pewnej ogólnie pojętej poprawności są jak orzeźwiająca bryza w upalne dni.

Wszyscy z nas potrzebujemy odrobiny magii w życiu,ucieczki od zazwyczaj szarego dnia naznaczonego może chwilami doraźnej beztroski. Kiedy pierwszy raz zobaczyłam okładkę debiutanckiej powieści Agaty Cieszyńskiej Opowieść, pomyślałam sobie,że to musi być niesamowicie ciekawa historia.Niby nie ocenia się książki po okładce, ale mimo wszystko potrafi ona skutecznie zachęcić lub wręcz przeciwnie odrzucić czytelnika od chęci sięgnięcia po nią. A tu jest iście bajkowa.Piękny, trochę mroczny a jednak świetlisty zamek, aura wokół niego i ozdobna czcionka obiecywały tajemnicze atrakcje. Do samej treści podeszłam jednak z chłodną głową, zanurzając się w nią bez oczekiwań i większej wiedzy na temat całej fabuły.Wiedziałam tylko,że będę piórem autorki prowadzona w wir magicznej powieści, która w wyobraźni Agaty Cieszyńskiej powstawała latami.

Opowieść zaczyna się od przybliżenia czytelnikom historii dwóch rodzin:Nowickich i Leśniewskich.Można mieć wrażenie,że wkraczamy w sam środek ciekawie zapowiadającej się obyczajówki, w której na szczególną uwagę zasługuje młody chłopak o oryginalnym imieniu Tytus. Pozornie zwyczajne czynności, przygotowania do świąt, codzienna krzątanina rodziny usypiają po trosze czujność czytelnika, by nagle przykuć jego uwagę osobliwymi wydarzeniami spowodowanymi nietypowym samopoczuciem Tytusa. Wędrująca plama na ramieniu niepokoi młodzieńca, ale i trochę go ciekawi. Stąd już tylko o krok od przełomu w życiu całej rodziny. Tytus zostaje wyprawiony przez dziadków w najbardziej tajemniczą podróż swojego życia. Zgadza się na nią nie wiedząc nic i kierując się tylko nieodzownym zaufaniem do nich.

Magia, ach ta magia. Wędrówka Tytusa to początek fascynującej historii, w którą autorka zabrała mnie z rozmachem. Chłonęłam wszystkie te obrazy, wydarzenia, nowinki o równoległych ludziom istotach i ich światach jak gąbka. Autorka namalowała słowami piękną opowieść o wspaniałych jednostkach,barwnym uniwersum. Wszystkie elementy są tutaj skrupulatnie przemyślane,łącznie z nazwami osób i miejsc. Barwność tego przekazu sprawia, że przed moimi oczami przesuwał się iskrzący światłem i kolorem magiczny, filmowy obraz.Wędrując w głąb fabuły robiło się ciekawiej i ciekawiej. Tytus powoli odkrywa kim jest i jaka misja została dla niego zaplanowana. Pytań ma przed sobą wiele a odpowiedzi uzyskuje nieliczne i w odstępach czasu. Czytelnik czuje wraz z nim nieustępliwą ciekawość i jednocześnie pewna uzasadnione rozdrażnienie.Na docenienie zasługuje kreacja bohaterów,w tym samego Tytusa.Nie są to postacie papierowe, płaskie, miałkie,ale takie, z którymi można się utożsamiać.Każda z nich ma utkaną i jasno określoną osobowość, którą można polubić lub nawet podziwiać.Baśniowa sfera wydarzeń sprawia, że również od postaci bije aura dobra i sympatii. To niejako wpływa na ich ocenę i sprawia,że ochota na poznanie tego całego towarzystwa jest coraz większa.Ich wzajemne relacje oparte na przyjaźni i szczerym zaufaniu nie powodują niechęci lub niewiary w tego typu zachowania a raczej są miłą odskocznią od zazwyczaj ociekających złem, mrokiem, brutalnością obrazów w tego typu historiach. Tym bardziej byłam zaciekawiona rozwojem akcji. Co dalej miałam ochotę pytać na głos. Muszę też przyznać,że nigdy wcześniej nie zetknęłam się z tak kompletnie przemyślanym światem, który zrodziła wyobraźnia. Co więcej jest to świat umieszczony w granicach Polski i jakże odmieniony i odświeżony przez autorkę zaciekawia na każdym etapie akcji.

O czym w takim razie jest Opowieść? I na to pytanie nie odpowiem jednoznacznie odsyłając was do lektury, bo czy jeśli powie,że o Aureusach, to cokolwiek to rozjaśni? Na pewno natomiast nie jest to tylko jakaś małostkowa historia przygód, ale wartościowy przekaz kierowany do odbiorcy w każdym wieku. Korelacja dobra i zła, poszukiwanie siebie, miłość przedstawiona czynami, przyjaźń i troska jako jedna z największych potrzeb człowieka. To trochę taka baśń o człowieku, z której każdy wyciągnie to, czego aktualnie najbardziej potrzebuje.

Przyjemnie również zaskoczył mnie język i styl, jakim posługuje się w swojej debiutanckiej powieści autorka.Dopracowany, przyjemny w odbiorze i co najważniejsze "nieprzekombinowany" stanowi dopełnienie całości. Nie czułam zupełnie, że to debiut i gdybym tego nie wiedziała, byłabym szczerze zaskoczona.

Liczne przygody w finale akcji doprowadzają do ogromnie interesującego momentu fabuły. Mam wrażenie,że tak historia dopiero się zaczyna co sugeruje końcowy podpis- Koniec Tomu Pierwszego.Apetyt czytelnika zostaje zaostrzony na więcej przygód bohaterów, z którymi zdążył się już zżyć.Autorka znalazła sposób na zakończenie bez spektakularnych fajerwerków z wyraźnym niedopowiedzeniem, które w tym wypadku wyszło na plus.

Reasumując Opowieść Agaty Cieszyńskiej to bardzo udany debiut fantasy. Obiecujące pióro autorki jest zapowiedzią twórczości, na którą warto czekać.Jeśli szukacie książki, która porwie was w magiczną podróż w taki sposób,że moglibyście uwierzyć,że to mogłoby naprawdę się zdarzyć sięgnijcie po Opowieść.Magia,tajemnica i baśniowy świat przeniosą was w inną rzeczywistość, która zostanie z wami na długo.

"Wtarł napar ze szklanej fiolki w ramię.Przyglądał się przez chwilę wędrującej plamie. Lubił na nią patrzeć, ostatnio potrafiła zmieniać odrobinę położenie i kształt, nawet gdy ją obserwował. Polubił ją. Polubił do tego stopnia,że wcale nie spieszyło mu się do tych wyników, które analizowane były w laboratorium w pracy u mamy, bo wiedział, że przepiszą mu jakąś kurację, by...

Aureusowie z Traw i łąk, z Chmur, z Powietrza, z Drzew Zielonych, z Gwiazd i inni....
"Opowieść" to niezwykle piękna historia o odnajdywaniu ssiebie, walce i o sile przyjaźni.
Od zawsze podziwiałam osoby, które potrafią otworzyć swoją wyobraźnię na tyle by móc stworzyć nowy świat i opisać go w książce tak by zaciekawić czytelnika. Książki z gatunku fantasy dają nam ogrom możliwości do pobudzenia swojej wyobraźni i to na tyle, że momentami zapominamy, że to tylko tusz na kartce i tak naprawdę to nie istnieje. I tak mamy również w przypadku tej książki. Jest to jedna z lepszych książek z tego gatunku jakie czytałam - naprawdę. Przyznam, że z początku miałam trochę mieszane uczucia i przez pierwsze strony niewiele rozumiałam. Ale z czasem, podążając coraz bardziej w świat naszego głównego bohatera - Tytusa, zaczynało mi się podobać. Autorka świetnie odnalazła się w tym świecie i idealnie przedstawiała nam tę histotrię, wplatając w nią wiele pięknych opisów przyrody, budowli - wszystkiego dookoła. Sprawiało to, że coraz chętniej przewracaliśmy stronę za stroną całkowicie oddając się czytaniu. Każdy z bohaterów został wykreowany idealnie do roli jaką odgrywał w książce. Jestem totalnie zauroczona relacją bohaterów i siłą ich przyjaźni. Niesamowicie mocno czekam na drugą część bo coś czuje,że będzie o niebo lepsza i zakończenie również na to wskazuje. Będzie się działo!
Jeśli tylko uwielbiacie odkrywać nowe światy to zachęcam do zapoznania się z tą książką. I szczerze? Opis nie oddaje w zupełności tego co znajdziecie w środku. Jest tylko taką mini namiastką całości. Tak naprawdę znajdziecie tam wiele trzymających w napięciu wydarzeń, strachu, niepewności i szczęścia..
-ᴏsᴡᴏᴊᴏɴᴇ ɴɪᴇ ʟęᴋᴀ...

Aureusowie z Traw i łąk, z Chmur, z Powietrza, z Drzew Zielonych, z Gwiazd i inni....
"Opowieść" to niezwykle piękna historia o odnajdywaniu ssiebie, walce i o sile przyjaźni.
Od zawsze podziwiałam osoby, które potrafią otworzyć swoją wyobraźnię na tyle by móc stworzyć nowy świat i opisać go w książce tak by zaciekawić czytelnika. Książki z gatunku fantasy dają nam ogrom...

Lubicie książki pełne ciepła, poczucia bezpieczeństwa i komfortu? To mam dla was taką, „Opowieść” Agaty Cieszyńskiej da wam takie odczucia.
„Opowieść” to książka pełna magii, tajemnicy i szukania własnej drogi. Język i styl autorki jest bardzo przyjemny i lekki w odbiorze. Z książki bije mnóstwo ciepła, komfortu i bezpieczeństwa. Ma ona baśniowy klimat, co sprawia, że czytelnik może się w niej zatracić. Fabuła jest bardzo ciekawie skonstruowana, przemyślana i spójna. Autorka stworzyła świat, w którym magia przeplata się z normalnością. Aureusowi to nieludzie, lecz humanoidalne, magiczne stworzenia, które mają swój świat, historię oraz pieśni pełne głębszego przesłania. Świat aureusów przeplata się ze światem ludzi w spójny sposób. Odmienność magii, występująca w książce zachwyca i zaskakuje, do tego jest pełna dobra i miłości do wszystkiego, co żyje. Sposób, w jaki autorka ujęła całą historię i ją spisała, wzbudza w czytelniku poczucie komfortu i ciepła. Jest ona napisana w sposób delikatny i bezpieczny. Momentami odnosiłam wrażenie, że jest zbyt asekuracyjnie napisana, ponieważ autorka unika momentów, w których występuje zło, walka czy niebezpieczeństwo. Wszystko ujęte jest w taki sposób, aby było jak najbardziej przyjemne w odbiorze i pozbawione negatywnego wydźwięku. Mimo że ja jestem fanką adrenaliny, z tą książką polubiłam się już od pierwszych stron. Akcja powieści jest wolna, bez podniosłych momentów czy zwrotów akcji zapierających dech w piersi. Jednak w żaden sposób to nie ujmuje książce, ponieważ pasuje ona klimatem do całości. Odnoszę wrażenie, że to jest wstęp do świata aureusów i przeznaczenia, jakie czeka głównego bohatera. Z książką czułam się bardzo komfortowo i przyjemnie, a historia jest przedstawiona w sposób przyjemny i zrozumiały. Całość jest bardzo dopracowana, z książki bije profesjonalizm i dobry warsztat pisarski. Dodatkowo jako ciekawostka, historia przedstawiona w tej powieści ma miejsce w Polsce, co jest interesującą odskocznią od amerykańskich czy całkowicie zmyślonych światów. Ponadto prezentuje ona postawy, które są godne naśladowania, przepełnione dobrem, miłością i pozytywnymi wzorcami.
Kreacja bohaterów jest na bardzo wysokim poziomie. Nie są oni miałcy, papierowi, tylko mają określone cechy charakteru, co ma odzwierciedlenie w ich zachowaniu. Są elastyczni względem fabuły i borykają się z różnymi dylematami, problemami, które muszą rozwiązać. Zmieniają się w czasie trwania historii, a wydarzenia mają na nich realny wpływ. Są to postacie, z którymi łatwo sympatyzować czy się utożsamiać. Główny bohater – Tytus, jest młodym dorosłym, który zostaje rzucony na głęboką wodę, a na jego barkach będzie spoczywać ogromna odpowiedzialność. Jest to postać bardzo ciekawa i intrygująca, w sposób fascynujący obserwuje się jego drogę rozwoju. Pozostali bohaterowie, również są interesujący, mają swoje role do odegrania i robią to bardzo dobrze. Nie stoją z boku, a autorka nie zrobiła z nich nic nieznaczących bohaterów drugoplanowych. Autorka zadbała również o przedstawienie relacji zarówno rodzinnych, jak i przyjacielskich. Robi to w sposób fenomenalny i godny pochwały. Relacje Tytusa z jego najbliższymi są pełne piękna, miłości, zrozumienia, ale również naznaczone tajemnicą, jaką przed nim skrywają. Relacja rodzinna ukazana w tej powieści pokazuje, jak ważna jest rodzina i nasi najbliżsi, że nawet jeżeli są daleko, to o nas myślą i dbają. Jeżeli chodzi o przyjaźń, to jest ona tutaj bardzo silna, między przyjaciółmi jest dużo zaufania i wzajemnego wsparcia. Tworzą oni więź, którą ciężko rozerwać, a ponadto wszyscy o siebie wzajemnie dbają i ufają sobie.
Reasumując, Agata dała nam niesamowitą opowieść, która wzbudza w czytelniku bardzo przyjemne i pozytywne odczucia. Jest to historia o szukaniu własnej drogi, mierzeniu się z przeciwnościami i narzuconą nam rolą. Polecam przeczytać ją każdemu, zwłaszcza w tym okołoświątecznym czasie. Poczujecie magię i wpadniecie w ten świat jak śliwka w kompot.

Lubicie książki pełne ciepła, poczucia bezpieczeństwa i komfortu? To mam dla was taką, „Opowieść” Agaty Cieszyńskiej da wam takie odczucia.
„Opowieść” to książka pełna magii, tajemnicy i szukania własnej drogi. Język i styl autorki jest bardzo przyjemny i lekki w odbiorze. Z książki bije mnóstwo ciepła, komfortu i bezpieczeństwa. Ma ona baśniowy klimat, co sprawia, że...

„Wszystko zamarło, chmury stały w miejscu, gałęzie drzew nie chybotały się, nie odczuwało się żadnego ruchu, nawet najdrobniejszego przepływu powietrza. Zerknął ponownie na telefon, wciąż dziewiąta pięćdziesiąt. Czas się zatrzymał.”

Kiedy tylko zobaczyłam okładkę tej książki, od razu pomyślałam, że będzie to magiczna opowieść. Nie pomyliłam się ani trochę. Mamy tutaj szczyptę magii, która powoli pokazuje się czytelnikowi. Mamy niespieszną, tajemniczą historię, która powoli się przed nami otwiera, wpuszczając nas za bramy swojego królestwa.

Ta książka zaczyna się niepozornie, jak dobra obyczajówka, które zresztą bardzo lubię. Powoli poznawałam bohaterów, wkraczałam w ich świat. Patrzyłam na ich zachowania, jak zmieniają się razem z biegnącym czasem, aż w końcu stało się coś niesamowitego, coś, co nie miało prawa się stać, a jednak stało się. I wiecie co? Jestem kupiona.

Od razu przypomniał mi się Harry Potter. Nie, ta pozycja nie jest do niego podobna, jednak początek troszeczkę go przypomina. Również zaczyna się niepozornie, od zwykłych ludzi i dziwnych rzeczy, które dzieją się w koło głównego bohatera.

@cieszynska.agata dała ponieść się wyobraźni. Zrobiła to, co uwielbiam, kiedy autor robi. Kocham fantastykę, to jak nie istnieją żadne granice i żałuję, że tak rzadko po nią sięgam, jednak dzięki temu, potrafię doceniać takie perełki jak ta.

Mamy tu magiczny świat, który zaskakuje na każdym kroku. Autorka stworzyła baśniowy świat, który niczym ruchome piaski, powoli wciąga czytelnika i nie chce go puścić nawet na moment. Tak, dałam się porwać i spędziłam w nim jeden wieczór, żałuję, że tylko jeden.

O fabule i pomyśle na nią mogę powiedzieć wiele. Czułam się jakbym stała obok i jakbym sama przeżywała te wydarzenia. Mam jednak mały problem z tym, co mogę wam zdradzić, a co będzie już za dużym spojlerem. Warto podejść do tej lektury z czystą głową i dać się jej porwać.

Z całego serca polecam wam tę niezwykłą pozycję, pełną magii, które wylewa się z każdej strony. Ja jestem kupiona, daj się kupić i ty ❤️

„Wszystko zamarło, chmury stały w miejscu, gałęzie drzew nie chybotały się, nie odczuwało się żadnego ruchu, nawet najdrobniejszego przepływu powietrza. Zerknął ponownie na telefon, wciąż dziewiąta pięćdziesiąt. Czas się zatrzymał.”

Kiedy tylko zobaczyłam okładkę tej książki, od razu pomyślałam, że będzie to magiczna opowieść. Nie pomyliłam się ani trochę. Mamy tutaj...