Doskonały kryminał. Poszukiwanie seryjnego mordercy, który swoje ofiary wybierał na podstawie ich podobieństwa do twarzy z obrazów Caravaggia jest tylko wierzchołkiem góry lodowej. Do tego włoska sceneria i dobrze skonstruowani bohaterowie gwarantują emocjonującą i arcyciekawą lekturę,

Doskonały kryminał. Poszukiwanie seryjnego mordercy, który swoje ofiary wybierał na podstawie ich podobieństwa do twarzy z obrazów Caravaggia jest tylko wierzchołkiem góry lodowej. Do tego włoska sceneria i dobrze skonstruowani bohaterowie gwarantują emocjonującą i arcyciekawą lekturę,

Czy macie takie książki, które zachwycają Was od pierwszych stron, a potem nie możecie ich skończyć?
Samotny, silnie przestraszony chłopiec błąka się po bezdrożach. Twierdzi, że został porwany i uciekł. Nikt jednak mu nie wierzy. Okazuje się, że to tylko jedno z wielu porwań i początek bardzo skomplikowanego śledztwa.

To moje pierwsze spotkanie z włoskim kryminałem. Początkowo bardzo mocno wkręciłam się w całą historię. Wszystko było takie świeże i inne. Bardzo spodobało mi się powiązanie motywu sztuki - malarstwa z popełnionymi zbrodniami. Mniej więcej w połowie mój entuzjazm zaczął siadać. Cała historia zaczęła się niemiłosiernie wlec, zbyt dużo opisów i niepotrzebnych dywagacji. Praktycznie zmuszałam się do czytania. Nie mam nic przeciwko obszernym książkom, wręcz takie preferuje, ale w tym przypadku ilość stron zaczęła przytłaczać. Podejrzewam, że gdyby książkę skrócić o jakieś dwieście stron, wyszłaby trzymająca cały czas w napięciu historia.

emocje logiczne.blogspot.com
IG:@mamazaczytana

Czy macie takie książki, które zachwycają Was od pierwszych stron, a potem nie możecie ich skończyć?
Samotny, silnie przestraszony chłopiec błąka się po bezdrożach. Twierdzi, że został porwany i uciekł. Nikt jednak mu nie wierzy. Okazuje się, że to tylko jedno z wielu porwań i początek bardzo skomplikowanego śledztwa.

To moje pierwsze spotkanie z włoskim kryminałem....

Wieczorem na poboczu drogi znaleziony zostaje chłopiec, twierdzi on ze został porwany ale zdołał uciec. W czasie przesłuchania twierdzi on że w furgonetce był jeszcze jeden chłopiec, zaczyna się walka z czasem. Co wspólnego mają w zaginięciami obrazy Caravagio, odpowiedz na kartach książki. polecam, ciekawy kryminał.

Wieczorem na poboczu drogi znaleziony zostaje chłopiec, twierdzi on ze został porwany ale zdołał uciec. W czasie przesłuchania twierdzi on że w furgonetce był jeszcze jeden chłopiec, zaczyna się walka z czasem. Co wspólnego mają w zaginięciami obrazy Caravagio, odpowiedz na kartach książki. polecam, ciekawy kryminał.

Świetny debiut. Rewelacyjna i nieodkładalna książka, o której nie da się zapomnieć. Historia, która pokazuje że potwory istnieją i są wśród nas. Polecam!!!

Świetny debiut. Rewelacyjna i nieodkładalna książka, o której nie da się zapomnieć. Historia, która pokazuje że potwory istnieją i są wśród nas. Polecam!!!

Okładka sugeruje, że to powieść historyczna. Taka może być Wasza pierwsza myśl. Ale nie idźcie tą drogą! To powieść, która jest mocno współczesna, ale wbrew pozorom okładka "Skazanych za życia" doskonale pasuje do treści, którą autor rozciągnął na długie 584 strony.

Thriller Marco De Franchi opiera się w dużej mierze na opisie pracy śledczych badających sprawę tajemniczego porwania małego chłopca. Od tego zaczynamy swoją podróż. Chłopiec opowiada o porwaniu i o tym, że udało mu się wymknąć porywaczowi, ale nie ma dowodów czy to naprawdę się wydarzyło czy to tylko wytwór jego wyobraźni. Lokalna policja to bagatelizuje. Kiedy w innej miejscowości dochodzi do brutalnego morderstwa nikt nie łączy tych spraw. Do czasu, kiedy okazuje się uprowadzony syn zamordowanego człowieka do złudzenia przypomina tego, któremu udało się uciec porywaczowi...

Nic w tej opowieści nie jest stałe - stopniowanie poziomu napięcia jest jak sinusoida: raz jest niewielkie, raz chwyta nas za gardło. Akcja raz zwalnia, raz przyspiesza, żeby w pewnych momentach pędzić z prędkością światła. Pierwsza część thrillera wymaga skupienia, akcja toczy się powoli. Obserwujemy pracę zespołu policyjnego: młodą, rzutką policjantkę, która zaczyna praciwać z lokalnym komendantem (pięknym trochę, warto dodać),który ma znakomity zmysł policyjny, duże doświadczenie i... skrywa bolesną, mroczną tajemnicę. Ale ale, nie bójcie się schematycznych postaci, bo o ile często w kryminałach pojawia się postać udręczonego policjanta, tutaj wielowymiarowość i autentyzm komendanta Costy są naprawdę poruszające, mocne i robiąca wrażenie.

Druga część to spora ilość zaskoczeń. I nawet, jeśli dość wcześnie zaczynamy podejrzewać kto jest winny, książka cały czas trzyma w napięciu, odsłaniając coraz mroczniejsze karty tej mrożącej krew w żyłach historii.

Opowieść jest brutalna, smutna, wywołująca oburzenie i obrzydzenie. Czytelnicy o słabych nerwach powinni się zastanowić czy chcą wchodzić w tej świat pełen psychopatów i potworów. Jeśli jednak lubicie mocne wrażenia, bardzo dobrze skonstruowanych bohaterów i...XVI-wiecznych włoskich malarzy, to idźcie jak w dym!

Okładka sugeruje, że to powieść historyczna. Taka może być Wasza pierwsza myśl. Ale nie idźcie tą drogą! To powieść, która jest mocno współczesna, ale wbrew pozorom okładka "Skazanych za życia" doskonale pasuje do treści, którą autor rozciągnął na długie 584 strony.

Thriller Marco De Franchi opiera się w dużej mierze na opisie pracy śledczych badających sprawę tajemniczego...

Dla mnie ta książka była bardzo autentyczna w odbiorze, mimo ilości stron nie przytłaczała, bo historia jest spójna, bardzo dynamiczna i napisana w bardzo przystępny sposób.
Dostajemy bardzo dobry kryminał, a nawet thriller z detektywistycznym motywem.
To ta książka z tych gdzie autor bardzo umiejętnie maluje słowem, a przy wszystkich potwornościach i okrucieństwach, które są tam przedstawione, wolelibyście, żeby nie był w tym tak dobry.
Bardzo dobra i poruszająca książka, miałam mieszane uczucia, bo jednocześnie chciałam, żeby się już skończyła i wszystko było jasne, a z drugiej strony, prosiłabym o jeszcze.
Jeśli tak wygląda debiut, to tylko czekać kolejnych pozycji, bo ta była wybitna.
Widać, że autor wie o czym pisze i robi to wyjątkowo umiejętnie, to śledztwo zapamiętam na bardzo długo.
Bardzo, ale to bardzo polecam ❤️❤️❤️

Dla mnie ta książka była bardzo autentyczna w odbiorze, mimo ilości stron nie przytłaczała, bo historia jest spójna, bardzo dynamiczna i napisana w bardzo przystępny sposób.
Dostajemy bardzo dobry kryminał, a nawet thriller z detektywistycznym motywem.
To ta książka z tych gdzie autor bardzo umiejętnie maluje słowem, a przy wszystkich potwornościach i okrucieństwach, które...

Jestem świeżo po lekturze i nie potrafię oprzeć się wrażeniu, że już to gdzieś czytałam. Od razu przypomina mi się tutaj książka "Zdarzyło się dwa razy" Francka Thillieza, gdzie autor posłużył się bardzo podobnym motywem zbrodni - okrutną, wręcz bestialską interpretacją sztuki w najbardziej makabryczny sposób. Mimo to, książka okazała się zaskakująco dobra i zajęła całą moją uwagę - przesiedziałam dziś nad nią cały dzień. Już pierwszy rozdział jest rzutem czytelnika na głęboką wodę a to dopiero preludium łańcucha zdarzeń o potworach i miejscach, do których nikt nigdy nie powinien trafić....

Gdybym miała porównywać obydwa tytuły - Thillieza i De Franchi- to tę ostatnią łatwiej i lepiej mi się czytało, bo Thiliez przy opisach swoich zbrodni odleciał i to zdrowo... De Franchi przynajmniej przekazuje bardzo fajną porcję wiedzy nawiązaniami do sztuki malarstwa. Lubię, kiedy książka wręcz zmusza mnie do przeszukiwania zasobów internetowych w poszukiwaniu dodatkowych z niej nformacji, a w tym przypadku dzieł malarskich przedstawiciela wczesnego baroku, Caravaggia, bo kiedy tylko zostało wspomniane tutaj jakieś jego dzieło mające ukazać realizm, zaraz odbijało się to u mnie na "googlowaniu" tego dzieła w Internecie. I bardzo mi się to spodobało, bo chociaż malarstwem i dziełami sztuki nigdy się nie interesowałam, to postać Caravaggia zdołała przykuć moją uwagę i poszerzyć moją i tak skapą dawkę wiedzy o sztuce malarstwa.

Autor starał się też jak najlepiej oddać nie tylko wykorzystywane przez policję techniki śledztwa, ale również przemyślenia, wątpliwości, obawy i silne przeczucia, które towarzyszyły pracy zespołu śledczego, i tę lekcję odrobił śpiewająco - jako byłemu komisarzowi pracującemu w centrali operacyjnej, w strukturach przypominających FBI, nie brakowało doświadczenia w tym temacie.

Wyborna lektura z historią pełną obsesji, niejasności oraz dynamiczną mieszanką emocji, z którą ciężko było się rozstać póki nie pozna się końca...

Jestem świeżo po lekturze i nie potrafię oprzeć się wrażeniu, że już to gdzieś czytałam. Od razu przypomina mi się tutaj książka "Zdarzyło się dwa razy" Francka Thillieza, gdzie autor posłużył się bardzo podobnym motywem zbrodni - okrutną, wręcz bestialską interpretacją sztuki w najbardziej makabryczny sposób. Mimo to, książka okazała się zaskakująco dobra i zajęła całą...

“Skazani za życia“ Marca De Franchi to powieść, która ma sporo ciekawych i zaskakujących pomysłów fabularnych. Biorąc pod uwagę fakt, że od lat fascynuje mnie swoisty mrok, jak również niezwykły wręcz realizm malarstwa Caravaggia, oraz jego zagmatwana i niejednoznaczna prywatna historia, Franchi nie mógł lepiej trafić.

Efektowny pomysł, sieć tajemniczych powiązań, postaci przejawiające przedziwne, posępne ekscytacje- mamy tu właściwie wszystkie składniki tworzące wywołujący gęsią skórkę thriller. Jednak w ostatecznym rozrachunku byłam tą powieścią w pewnym momencie szczerze zmęczona. Dlaczego? Ponieważ jest niezwykle przegadana.

Drobiazgowość opisów pracy policji, rozwlekłe dialogi, przeciąganie większości wydarzeń - wszystko to sprawia, że opowieść traci zwarty rytm, a spowolnione tempo całości stwarza w pewnym momencie poczucie prawdziwego znudzenia. Szkoda!

Valentina Medici, młoda pani komisarz, prowadzi swoje pierwsze poważne śledztwo, do pomocy ma kolegę - Fabia Costę, policjanta o mrocznej przeszłości, którego zesłano na mały prowincjonalny komisariat.

Ginie dwóch młodych chłopców, Fosco zdołał uciec oprawcy, a jego wyznanie kryje w sobie coś naprawdę przerażającego. Drugi chłopiec, Andrea, nie wraca do domu..

Wraz z rozpoczęciem śledztwa okazuje się, że liczba ofiar niepokojąco wzrasta, a kolejne zagadki wydają się coraz trudniejsze do rozwiązania. Człowiek stojący za morderstwami stworzył niemalże doskonały plan o niezwykle szerokim zasięgu. Jego chorobliwa, zaciekła i niepowstrzymana obsesja popycha go do urzeczywistniania obłąkanych wizji.

Valentyna na pewnym etapie dochodzenia zostaje zupełnie sama, a przeciwko sobie ma nie tylko nieudolność policji oraz wszechobecną - jak się może wydawać - korupcję. Czy uda jej się doprowadzić tą sprawę do końca i jaką cenę zapłaci za dotarcie do prawdy?

“Skazani za życia” to pierwsza książka Franchiego i byłby to debiut niemal doskonały, gdyby nie był tak niemiłosiernie rozciągnięty i przydługi. Żałuję, że tak się stało, być może autor chciał zbyt wiele..

Niemniej historia ma bez wątpienia bardzo duszny, ciężki klimat, atmosfera niepokoju sprawia, że ostatecznie tkwimy w tej powieści do końca, przezwyciężając znużenie. Połączenie zbrodni i sztuki jest tu dosyć błyskotliwe, choć w swej istocie mocno makabryczne. Czuć, że Franchi ma oryginalne pomysły oraz potencjał, ale ten thriller nie jest, moim zdaniem, obiecanym arcydziełem. Czasem mniej znaczy więcej 😉 i tak jest w tym wypadku. Sprawdźcie sami!

“Skazani za życia“ Marca De Franchi to powieść, która ma sporo ciekawych i zaskakujących pomysłów fabularnych. Biorąc pod uwagę fakt, że od lat fascynuje mnie swoisty mrok, jak również niezwykły wręcz realizm malarstwa Caravaggia, oraz jego zagmatwana i niejednoznaczna prywatna historia, Franchi nie mógł lepiej trafić.

Efektowny pomysł, sieć tajemniczych powiązań, postaci...

"Chłopczyk biegł skrajem drogi niczym wystraszone zwierzę w środku nocy "tak zaczyna się ta opowieść. Mały Fosco, odnaleziony w środku nocy, opowiada policji co mu się przytrafiło. Jego zeznania stają się początkiem trzymającej w napięciu historii; historii, w której główną rolę odegrają obrazy Caravaggia oraz piekło ludzkiego obłędu.

Cóż to była za czytelnicza przygoda! Autor, na przeszło 580 stronach zbudował opowieść, która ani przez moment mnie nie nużyła. Wręcz przeciwnie - czytałem tę historię bez opamiętania. Ta niepewność co znajdę na kolejnej stronie zabijała mnie. Wszystko tutaj było pełne najdrobniejszych szczegółów, jednocześnie zagmatwane i trudne do rozwiązania. Z drugiej strony coś mnie ciągnęło dalej, drapało, szarpało w środku. Ta historia, jej bohaterowie domagali się mojej uwagi. Nie mogłem ich zawieźć...

Autor "jak najstaranniej oddał nie tylko wykorzystywane przez policję techniki, ale również przemyślenia, zapachy, smaki, wątpliwości, obawy i silne przeczucia" towarzyszące pracy zespołu śledczego.

Dość szybko dobrze się poczułem wśród głównych bohaterów. Valentina Medici, młoda śledcza oraz Fabio Costa, policjant z mroczną przeszłością, stali się dla mnie przewodnikami i towarzyszami. Choć tak wydawałoby się różni, w swoim uporze i samotności stali się sobie i mi bliscy.

"Oboje żyli w cieniu spotkania ze złem".

Poczuli zew krwi. Ich zmysł łowcy nie pozwalał przejść obojętnie obok tego, co się tutaj działo. " Tędy przeszła śmierć ", tędy przeszło zło, na które oni zareagowali, a wraz z nimi również i ja.

Przepadłem. Udało się Autorowi tak omamić mój umysł, że czułem realizm tego wszystkiego o czym czytałem. W mojej głowie kłębiły się sprzeczne myśli i emocje. Miotały mną fala współczucia. Zatapiałem się w pełną przemyśleń ciszę.

Ścigałem się z czasem w pogoni za człowiekiem, w którego umyśle cienie z obrazów Caravaggia "rozbudziły posępne pokłady obłędu".

Brnąc dalej zanurzałem "się w piekło, którego potworności nie sposób sobie wyobrazić". Wtapiałem się w tę historię. Zagłębiałem się w równoległy, mroczny świat. W pewnym momencie realność tej historii przeraziła mnie – otworzyłem wrota piekła, które czułem jak mnie pochłania. Wystraszyłem się. W moim sercu zagościło przenikliwe zimno, a w nosie specyficzny zapach krwi. Nie mogłem się odnaleźć w zamęcie uczuć i myśli. Pozwoliłem, by zawładnęło mną silne uczucie przygnębienia, by przygniotły mnie ciężkie zwoje przerażenia.

Bardzo dobry wątek kryminalny. Dodatkowo osadzony w realiach mojej ukochanej Italii. Do tego wpleciony w świat sztuki. Ciekawie zbudowane kreacje głównych bohaterów pokazane przez pryzmat ich doświadczeń z przeszłości. Genialnie ukazany umysł szaleńca. Napięcia dozowane po mistrzowsku.

Książka absolutnie nieodkładalna. Jedna z najlepszych jakie przeczytałem w tym roku. Zapisuję ją do mojego prywatnego top 10 tego roku.

Polecam! Czytaj!

"Chłopczyk biegł skrajem drogi niczym wystraszone zwierzę w środku nocy "tak zaczyna się ta opowieść. Mały Fosco, odnaleziony w środku nocy, opowiada policji co mu się przytrafiło. Jego zeznania stają się początkiem trzymającej w napięciu historii; historii, w której główną rolę odegrają obrazy Caravaggia oraz piekło ludzkiego obłędu.

Cóż to była za czytelnicza przygoda!...

Wybitna!!! Wielowątkowy kryminał, który elektryzują swoją szczegółowością. Porażająca wizja. Zapiera dech w piersiach!

Wybitna!!! Wielowątkowy kryminał, który elektryzują swoją szczegółowością. Porażająca wizja. Zapiera dech w piersiach!