Książka na pograniczu psychologii i neurobiologii, w przystępny sposób na podstawie przykładów pacjentów i ich rodzin wyjaśnia, dlaczego choroba Alzheimera jest tak trudna dla wszystkich stron. Omówione są mechanizmy działania naszych mózgów i różnice pomiędzy umysłem zdrowym a chorym. Po lekturze nabrałam masę współczucia dla opiekunów - chory nie wie, że jest chory, a opiekun jest z góry skazany na porażkę i frustrację, ponieważ nasze uwarunkowania biologiczne nie pozwalają nam na inną opcję. Książka warta przeczytania.

Książka na pograniczu psychologii i neurobiologii, w przystępny sposób na podstawie przykładów pacjentów i ich rodzin wyjaśnia, dlaczego choroba Alzheimera jest tak trudna dla wszystkich stron. Omówione są mechanizmy działania naszych mózgów i różnice pomiędzy umysłem zdrowym a chorym. Po lekturze nabrałam masę współczucia dla opiekunów - chory nie wie, że jest chory, a...

„W wielu przypadkach zaburzenia dementywne tworzą świat tak pokawałkowany, zdeformowany i nadmiarowy, a także wykazujący tak wielką obojętność wobec normalnych zasad zachowania, że członkowie rodzin bezwiednie stają się częścią tego szaleństwa. A jednak klinicyści oraz badacze nadal postulują wyraźne rozgraniczenie pomiędzy psychiką opiekuna a psychiką pacjenta, pomiędzy sferą normalności a zaburzenia, podczas gdy tak naprawdę zasadniczym obciążeniem dla opiekunów jest często brak takiego rozgraniczenia. Dzieci i małżonkowie chorych nie tylko są zaledwie świadkami spadku funkcji poznawczych u swoich bliskich, ale stają się jego uczestnikami, ponieważ w każdej minucie każdego dnia żyją w tej surrealistycznej, ponurej rzeczywistości.” ~ „Demencja. Podróż do nieznanych światów”, Dasha Kiper, tł. Monika Mendroch-Karbowska, Copernicus Center Press, 2023, s. 23-24.

Powyższy fragment idealnie oddaje esencję „Demencji” Dashy Kiper. Autorka rozszerza bowiem obraz choroby w taki sposób, iż obejmuje on nie tylko pacjenta czy pacjentkę, ale także jego opiekunkę bądź opiekuna. Jest to swoiste współchorowanie. Przebywanie opiekunek i opiekunów w odrealnionym świecie kreowanym przez chorobę innego człowieka nie jest dla nich czymś obojętnym – to ogromne obciążenie psychiczne, emocjonalne i często odłożenie na bok własnego życia. Przy tym wszystkim, opiekowanie się kimś bliskim, 24 godziny na dobę, przez 7 dni w tygodniu, nie daje możliwości zdystansowania się. To nie praktyka lekarska, gdy po pracy idzie się odpocząć do domu. To stan wiecznego napięcia i niepewności. Alzheimer to nie tylko diagnoza – to wyrok – zarówno dla chorych jak i dla ich bliskich.

„Demencja” to jedna z najważniejszych książek, jakie przeczytałem w swoim życiu. Głęboko humanistyczna, przywodzi na myśl prace Antoniego Kępińskiego, Olivera Sacksa czy Irvina D. Yaloma. To bardzo trudny i ciężki temat, ale wart zgłębienia. Kiper uświadamia i uwrażliwia. Bardzo potrzebna, niesłychanie mądra i ciekawa książka.

Książkę do recenzji otrzymałem od Wydawcy [współpraca barterowa].

O wiele więcej o książce piszę na swojej stronie - link: https://karols.pl/demencja-podroz-do-nieznanych-swiatow-dasha-kiper-recenzja/

„W wielu przypadkach zaburzenia dementywne tworzą świat tak pokawałkowany, zdeformowany i nadmiarowy, a także wykazujący tak wielką obojętność wobec normalnych zasad zachowania, że członkowie rodzin bezwiednie stają się częścią tego szaleństwa. A jednak klinicyści oraz badacze nadal postulują wyraźne rozgraniczenie pomiędzy psychiką opiekuna a psychiką pacjenta, pomiędzy...

Myślimy o sobie raczej pozytywnie. Pomimo - czasami - stada kompleksów raczej chcielibyśmy postrzegać nasz charakter jako sumę zdecydowanie dobrych cech.
Opieka nad osobą z demencją wywraca ten stan do góry nogami. Po kilku miesiącach człowiek ma wrażenie, że sam zaczyna być chory, że traci empatię, cierpliwość, że gdzieś ulatnia się miłość do tej kochanej wcześniej osoby. O tym jest ta książka. Autorka opisuje poparte badaniami (psychologia, neurologia, koncepcje filozoficzne) konkretne mechanizmy, które powodują, że wciąż się z naszymi demencjuszami kłócimy, próbujemy przywołać ich do rozsądku, odbieramy osobiście ich zachowania i przykre słowa, przypisujemy ich zachowaniom intencje... A wszystko to pomimo świadomości, że są chorzy. Dlaczego tak trudno nam zmienić reakcje, o które potem się obwiniamy...
Bardzo dobra rzecz, pozycja obowiązkowa dla opiekunów i rodziny

Myślimy o sobie raczej pozytywnie. Pomimo - czasami - stada kompleksów raczej chcielibyśmy postrzegać nasz charakter jako sumę zdecydowanie dobrych cech.
Opieka nad osobą z demencją wywraca ten stan do góry nogami. Po kilku miesiącach człowiek ma wrażenie, że sam zaczyna być chory, że traci empatię, cierpliwość, że gdzieś ulatnia się miłość do tej kochanej wcześniej osoby....

Demencja to temat, który uważam za niezwykle fascynujący i ważny. Niestety, książek poświęconych tej tematyce jest stosunkowo niewiele, a jeszcze trudniej znaleźć te, które są rzeczywiście wartościowe. Dlaczego tak mało uwagi poświęcamy temu problemowi, mimo że dotyka on ogromnej liczby osób? W 2021 roku szacowano, że w Polsce choruje na demencję około 400 000 do 500 000 osób - to ogromna liczba, co pokazuje, jak istotny jest ten problem, a jednocześnie jak niewielką uwagę mu poświęcamy.
Dlatego chcę polecić książkę, która moim zdaniem powinna być lekturą obowiązkową. Autorka prezentuje w niej temat demencji w sposób klarowny, wyjaśniając to, co dzieje się z osobą borykającą się z tą chorobą, ale również z jej otoczeniem.⠀
Znajdziesz w niej:
• Informacje o procesach zachodzących w organizmach chorych, ale także narzędzia i strategie, które mogą stanowić wsparcie dla ich bliskich.
• Opis całkiem naturalnej frustracji, z jaką borykają się osoby cierpiące na demencję w miarę postępu choroby, stając się coraz bardziej bezradne i zależne od innych.
• Informacje o złudnej nadziei, jaką żywią ich najbliżsi, że osoba, którą znali, wciąż jest w nich obecna, ale także o ogromnym rozczarowaniu, które nierzadko pojawia się w obliczu nieuchronnej prawdy.
• Opowieści o konfliktach, jakie wynikają z prób zakwestionowania rzeczywistości pacjenta, który w demencji zaczyna tworzyć własną rzeczywistość.
• Opisy trudności, z jakimi borykają się opiekunowie, gdy muszą radzić sobie z trudnymi słowami i zachowaniami pacjentów, które nie zawsze wynikają z ich rzeczywistych intencji, lecz są efektem procesów chorobowych zachodzących w ich umysłach.
Chciałabym, żeby wiedza na temat demencji była dostępna dla jak największej liczby osób. Wiecie, trochę jak z depresją, o której mówi się coraz więcej. Nigdy nie wiadomo, czy demencja nie dotknie kogoś z naszego najbliższego otoczenia, a nawet nas samych. Posiadanie wiedzy na ten temat może być nieocenione w radzeniu sobie z tym trudnym problemem.

Demencja to temat, który uważam za niezwykle fascynujący i ważny. Niestety, książek poświęconych tej tematyce jest stosunkowo niewiele, a jeszcze trudniej znaleźć te, które są rzeczywiście wartościowe. Dlaczego tak mało uwagi poświęcamy temu problemowi, mimo że dotyka on ogromnej liczby osób? W 2021 roku szacowano, że w Polsce choruje na demencję około 400 000 do 500 000...

Demencja. Choroba otępienna. Odczuwamy współczucie myśląc o osobie chorującej. A co z opiekunem? Jego życie jest wywrócone do góry nogami. Codziennie prowadzi "walkę z wiatrakami". Jeśli jesteś w takiej sytuacji, dzięki Dashy Kiper, poczujesz się mniej samotny i odnajdziesz zrozumienie dla swojego zachowania.

Demencja. Choroba otępienna. Odczuwamy współczucie myśląc o osobie chorującej. A co z opiekunem? Jego życie jest wywrócone do góry nogami. Codziennie prowadzi "walkę z wiatrakami". Jeśli jesteś w takiej sytuacji, dzięki Dashy Kiper, poczujesz się mniej samotny i odnajdziesz zrozumienie dla swojego zachowania.

Jak w krótkim tekście opisać książkę tak wielowymiarową i bogatą, której autorka sama wystrzega się uproszczeń i chodzenia na skróty? To dla mnie wyzwanie, bo „Demencja. Podróż do nieznanych światów” opisuje o wiele szerszy fragment naszej psychologicznej złożoności niż tylko doświadczanie demencji przez pacjentów i opiekunów. To książka przede wszystkim o relacyjności - o tym, jak na siebie nawzajem wpływamy, chcąc nie chcąc (nawet jeśli nasz umysł potrafi znaleźć racjonalne powody, by na czyjeś zachowanie nie reagować). O tym, jak bardzo potrzebne nam jest to wzajemne na siebie oddziaływanie - i przekonanie, że my także jesteśmy w stanie wpływać. To książka wypełniona wiedzą z zakresu neurobiologii interpersonalnej, ale bez utraty pierwiastka „nauki romantycznej” (autorka jako swoje guru wspomina Sacksa, który w taki sposób - z czułością i podziwem - opisywał przeżycia swoich pacjentów). To nie jest poradnik - nie powie za wiele o tym jak reagować inaczej w obliczu wyzwań pojawiających się przed opiekunami osób z diagnozą demencji. Autorka natomiast, uszanowując starania opiekunów, normalizuje ich przeżycia, a do tego uwzględnia szeroki kontekst, czyli to, co wcześniej w danej relacji się wydarzało. W całej książce nie znajdziecie zresztą opisów prostych zależności, które tak rzadko występują w naszych wewnętrznych światach. Są za to opisy i próby wyjaśnień tego co w naszej naturze sprzyja temu, by tak łatwo zapominać na czym polega demencja i nie dostosowywać do tej diagnozy swojego postrzegania naszych bliskich.
Chciałabym częściej czytać książki tak na wskroś humanistyczne. To była piękna lektura, choć w tak trudnym temacie. Piękna, bo dostrzegająca człowieka jako całość: wraz z jego emocjami, historią, myślami, reakcjami, impulsami. A będąc widzianym inaczej idzie nam się przez życie z trudnym na plecach.

Jak w krótkim tekście opisać książkę tak wielowymiarową i bogatą, której autorka sama wystrzega się uproszczeń i chodzenia na skróty? To dla mnie wyzwanie, bo „Demencja. Podróż do nieznanych światów” opisuje o wiele szerszy fragment naszej psychologicznej złożoności niż tylko doświadczanie demencji przez pacjentów i opiekunów. To książka przede wszystkim o relacyjności - o...

Bardzo dobra książka, napisana zrozumiałym językiem. Każdy, kto ma do czynienia z osobą chorą powinien ją przeczytać. W tych historiach jest tyle bólu... Ale niestety tak wygląda życie osoby chorej i jej opiekuna. Polecam.

Bardzo dobra książka, napisana zrozumiałym językiem. Każdy, kto ma do czynienia z osobą chorą powinien ją przeczytać. W tych historiach jest tyle bólu... Ale niestety tak wygląda życie osoby chorej i jej opiekuna. Polecam.