Dymy nad Birkenau

Świetna opowieść o najbardziej przerażającym miejscu na Ziemii.

Świetna opowieść o najbardziej przerażającym miejscu na Ziemii.

Pokaż mimo to

Nie będę gwiazdkowała, bo ta książka nie jest do tego. To co przeżyła autorka jest okropne. To straszna historia, o której nie wolno nam zapomnieć, aby już nigdy więcej się nie wydarzyła. Pokój duszy ludziom poległym w którymkolwiek obozie koncentracyjnym czy to Auswitz, Birkenał, Treblinka czy Ravensbrick. Ta Niemiecka zbrodnia nie powinna im ujść na sucho a jednak większości uszło

Nie będę gwiazdkowała, bo ta książka nie jest do tego. To co przeżyła autorka jest okropne. To straszna historia, o której nie wolno nam zapomnieć, aby już nigdy więcej się nie wydarzyła. Pokój duszy ludziom poległym w którymkolwiek obozie koncentracyjnym czy to Auswitz, Birkenał, Treblinka czy Ravensbrick. Ta Niemiecka zbrodnia nie powinna im ujść na sucho a jednak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

2/2021

2/2021

Pokaż mimo to

Książka dołączona jako materiał dowodowy przed Międzynarodowym Trybunałem Wojskowym w Norymberdze.

"Dymy nad Birkenau" W tej lekturze są zawarte fakty i wspomnienia Seweryny Szmaglewskiej przelane na papier, które stanowią dowody zbrodni wydarzone w fabryce śmierci- Auschwitz- Birkenau. Książka przepełniona bólem, cierpieniem, ale i wielką siłą. Jest to chyba jedna z niewielu książek w której życie obozowe jest tak szczegółowo opisane. Wydarzenia przedstawione przez Szmaglewską są wstrząsające, ale czuć w jej stylu pisaniu taki spokój i opanowanie. W książce ukazane warunki życia więźniów, ich mordercza praca. Bardzo szczegółowo opisane są choroby, które dotykały więźniów i zbierały ogromne żniwo. Więźniowie już praktycznie zapomnieli czym jest świeże powietrze bo czuć było tylko słodkawy mdlący zapach wychodzący z kominów.

Dosyć ciężko czytało mi się tą książkę. Nie jest to książka, którą pochłania się w jeden dzień. Momentami styl poetycki mi przeszkadzał. Uważam, że każdy powinien ją znać, ale jednocześnie wydaję mi się, że jeśli ktoś nigdy nie czytał książki o takiej tematyce powinien zacząć od czegoś "lżejszego" o ile takie książki można w ogóle tak nazwać. Byłam zaskoczona takim wewnętrznym spokojem autorki bo pisała ją zaraz po odzyskaniu wolności. Jestem pod wrażeniem jej determinacji i siły.
Po przeczytaniu tej książki chyba każdy zastanawia się dlaczego?
Człowiek drugiemu człowiekowi wyrządza taką krzywdę i go upadla jak to możliwe?
Nie zapomnijmy nigdy tego co wydarzyło się tym ludziom. "Dymy nad Birkenau" to świadectwo.
Na sam koniec:
Mam nadzieję, że już nigdy nie zobaczymy takich "dymów".

Książka dołączona jako materiał dowodowy przed Międzynarodowym Trybunałem Wojskowym w Norymberdze.

"Dymy nad Birkenau" W tej lekturze są zawarte fakty i wspomnienia Seweryny Szmaglewskiej przelane na papier, które stanowią dowody zbrodni wydarzone w fabryce śmierci- Auschwitz- Birkenau. Książka przepełniona bólem, cierpieniem, ale i wielką siłą. Jest to chyba jedna z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czytałem sporo książek o obozach, ale ta naprawdę jest jedną z najmocniejszych.

Jestem przekonany, że osoby o słabszych nerwach mogą ryczeć w trakcie tak bezpośredniego, kolejnego spotkania się z prawdą i realiami ludzi uwięzionych w Auschwitz-Birkenau.

Ciężki mi ocenić ją inaczej niż na 10. Niezwykle wartościowa, pouczająca lektura, będąca wybitnym świadectwem upadku człowieczeństwa wśród hitlerowców i kruchości życia w tamtym okresie.

Żałuję, że tak późno, ale cieszę się, że do niej dotarłem. Obowiązkowa pozycja do szkół!

Czytałem sporo książek o obozach, ale ta naprawdę jest jedną z najmocniejszych.

Jestem przekonany, że osoby o słabszych nerwach mogą ryczeć w trakcie tak bezpośredniego, kolejnego spotkania się z prawdą i realiami ludzi uwięzionych w Auschwitz-Birkenau.

Ciężki mi ocenić ją inaczej niż na 10. Niezwykle wartościowa, pouczająca lektura, będąca wybitnym świadectwem upadku...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciężko ocenić taką pozycję, więc pozostawię ją bez oceny, jednak uważam, że każdy powinien ją przeczytać.

Sewerynę Szmaglewską znałam jedynie jako autorkę książek dla młodzieży - "Czarne Stopy" to jedna z mich ulubionych pozycji z dzieciństwa. Nie miałam pojęcia, że 3 lata życia spędziła w niemieckim obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu. Tym bardziej przerażająca jest ta relacja - wszak jest opisem tego, czego autorka była naocznym świadkiem.
Czyta się tę książkę jak całkiem niezły thriller; problem polega jednak na tym, że nie jest to wytwór wyobraźni autora, a historia, która miała miejsce naprawdę. I to jest chyba w tym wszystkim najbardziej przerażające - i porażające, że człowiek mógł zgotować drugiemu człowiekowi takie piekło. Jednocześnie odczuwa się wielki podziw dla ludzi, którzy mimo chorób, wycieńczenia i okrutnego traktowania nie chcieli umierać. Do ostatniej chwili walczyli wierząc, że kiedyś uda im się opuścić obóz.
Ta niezłomna siła więźniów uświadamia po stokroć jak cennym darem jest życie.

Ciężko ocenić taką pozycję, więc pozostawię ją bez oceny, jednak uważam, że każdy powinien ją przeczytać.

Sewerynę Szmaglewską znałam jedynie jako autorkę książek dla młodzieży - "Czarne Stopy" to jedna z mich ulubionych pozycji z dzieciństwa. Nie miałam pojęcia, że 3 lata życia spędziła w niemieckim obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu. Tym bardziej przerażająca jest ta...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czytałam z zapartym tchem...bardzo dobry opis tragicznych wydarzeń. Lektura obowiązkowa

Czytałam z zapartym tchem...bardzo dobry opis tragicznych wydarzeń. Lektura obowiązkowa

Pokaż mimo to

Trudno wyrazić opinię na temat tej książki. Ociekająca krwią, bestialstwem Niemców i cierpieniem historia mówi sama za siebie. Najbardziej wstrząsającym jest fakt, iż wszystko to, co wydawać by się mogło horrorem z piekła rodem wydarzyło się naprawdę, a autorka to jedna z tysięcy biednych, okrutnie traktowanych istot, więzionych w zatrważających warunkach. S. Szmaglewska niesamowicie pięknym stylistycznie językiem opisuje historię swoją i swoich współwięźniów. Nie ubarwiając historii, przekazuje nam prawdę tak okrutną, że niejeden z nas nie może wyobrazić sobie tamtych czasów. Jest to dzieło dla mocnych psychicznie czytelników, zawiera setki faktów i przykładów z życia wziętych. Bardzo cieszę się, że "Dymy nad Birkenau" zostały włączone do procesu norymberskiego oraz przetłumaczone na wiele języków...Dopiero w tym roku - 2020, książkę tę przetłumaczono na język niemiecki... Również w tym roku dopiero ja sięgnęłam po tę lekturę. Warto przeczytać to świadectwo, zawierające relacje z pierwszej ręki.

Trudno wyrazić opinię na temat tej książki. Ociekająca krwią, bestialstwem Niemców i cierpieniem historia mówi sama za siebie. Najbardziej wstrząsającym jest fakt, iż wszystko to, co wydawać by się mogło horrorem z piekła rodem wydarzyło się naprawdę, a autorka to jedna z tysięcy biednych, okrutnie traktowanych istot, więzionych w zatrważających warunkach. S. Szmaglewska...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Literatura wojenna, obozowa nie jest łatwą ani przyjemną lekturą. Ale jakże ważną. Po lekturze "Kobiet z Ravensbrück" myślałam, że nic więcej bardziej mnie nie poruszy, nie wzburzy, nie przerazi. Myliłam się, bowiem lektura "Dymów nad Birkenau" wstrząsnęła mną dogłębnie.

"Dymy nad Birkenau" to zapis wspomnień, relacja z piekła obozowego Auschwitz- Birkenau, Seweryny Szmaglewskiej. Jej książka została dołączona jako materiał dowodowy w lutym 1946 roku przed Międzynarodowym Trybunałem Wojskowym w Norymberdze. Jako jedyna Polka została zaproszona do złożenia zeznań w procesie norymberskim.

Szmaglewska urodziła się w 1916 roku w Przygłowie, niedaleko Piotrkowa Trybunalskiego. Studiowała na Uniwersytecie Jagiellońskim i Uniwersytecie Łódzkim. Po wybuchu wojny powróciła do Piotrkowa, by pracować jako ratowniczka w szpitalu. Uczyła także na tajnych kompletach. 18.07. 1942 roku została aresztowana przez gestapo i przewieziona do obozu Auschwitz - Birkenau. Spędziła tam dwa i pół roku doświadczając wyniszczającej pracy fizycznej, przetrwała także kilka zabójczych epidemii i chorób. W styczniu 1945 roku podczas likwidacji obozu, gdy więźniów wyprowadzono w marszu śmierci, udało jej się uciec. Swoje przeżycia spisywała na bieżąco, na świeżo mając w głowie obraz piekła na ziemi, które przeżyła. "Dymy nad Birkenau" są pierwszym dokumentem o nazistowskiej machinie zagłady.

"Dymy nad Birkenau" to trudna lektura pod względem emocjonalnym. Musiałam czytać ją w ratach, bo ładunek emocjonalny przygniatał mnie do ziemi. Dla osób wrażliwych będzie to trudna lektura. Autorka pisze w sposób spokojny, opanowany, zdawałoby się w sposób chłodny, pozbawiony emocji, ale to pozory. Jej poetycki styl, ten spokój jeszcze bardziej oddziałują na czytelnika. Sposób przekazu przeżyć w obozie wstrząsa i zostaje z człowiekiem na zawsze. Podczas lektury w głowie ciągle miałam pytania: Jak to możliwe? Jak człowiek mógł tak traktować innych ludzi? Skąd tyle zła, nienawiści?

"Dymy nad Birkenau" to nie fikcja, to nie kryminał ani thriller, to życie. Życie, które czasem potrafi przypominać najbardziej przerażający horror. Życie, które było kiedyś, a niestety w wielu zakątkach świata nadal potrafi być, piekłem na ziemi.

Trudno przy literaturze obozowej, wojennej pisać, że polecam Wam jej lekturę. Ale napiszę inaczej, uważam, że każdy powinien przeczytać "Dymy nad Birkenau", bo to lektura ważna i potrzebna. By pamiętać, by nie pozwolić by zło w takiej postaci kiedykolwiek powróciło, by być wdzięcznym tym, dzięki którym możemy żyć w wolnej Polsce, by docenić to co mamy, bo nic nie jest dane na zawsze, a życie i świat jakie znamy można stracić w ułamku sekundy. Patrząc na świat, po lekturze wspomnień pani Seweryny, naszła mnie refleksja, że mimo upływu lat od zakończenia wojny, ludzie się nie zmieniają, niestety, ile wciąż w ludziach zła, nienawiści, uprzedzeń, złości. To od nas zależy jak będzie wyglądał nasz świat, to od nas zależy czy dobro będzie trzymać w ryzach zło, by nigdy więcej ludzie ludziom...

Za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu Prószyński i S-ka.

Literatura wojenna, obozowa nie jest łatwą ani przyjemną lekturą. Ale jakże ważną. Po lekturze "Kobiet z Ravensbrück" myślałam, że nic więcej bardziej mnie nie poruszy, nie wzburzy, nie przerazi. Myliłam się, bowiem lektura "Dymów nad Birkenau" wstrząsnęła mną dogłębnie.

"Dymy nad Birkenau" to zapis wspomnień, relacja z piekła obozowego Auschwitz- Birkenau, Seweryny...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mimo iż autorka sama przeżyła Birkenau, to opisuje pobyt w osobie trzeciej, jako narrator, wiele nostalgicznych opisów i pięknych metafor, pewnie dlatego, że autorka od zawsze lubiła pisać, co odzwierciedla ta książka.

Mimo iż autorka sama przeżyła Birkenau, to opisuje pobyt w osobie trzeciej, jako narrator, wiele nostalgicznych opisów i pięknych metafor, pewnie dlatego, że autorka od zawsze lubiła pisać, co odzwierciedla ta książka.

Pokaż mimo to