Ucieczka z Auschwitz

Historia autora książki to bez wątpienia historia tragiczna, jednak sama książka jest jedną z najsłabszych jaką przeczytałem o tej tematyce. Niewiele wnosi do tematu, samej tytułowej ucieczce poświęcony jest jeden rozdział. Całość napisana bardzo prostym językiem, czyta się szybko ale bez zainteresowania.

Historia autora książki to bez wątpienia historia tragiczna, jednak sama książka jest jedną z najsłabszych jaką przeczytałem o tej tematyce. Niewiele wnosi do tematu, samej tytułowej ucieczce poświęcony jest jeden rozdział. Całość napisana bardzo prostym językiem, czyta się szybko ale bez zainteresowania.

Książka warta przeczytania gdyż przedstawia losy jeńca ze Związku Radzieckiego, któremu przyszło przeżyć obóz Auschwitz. Czytając historie Ocalałych, wydawać by się mogło, iż czytelnik wie wszystko o brutalnym świecie obozu koncentracyjnego. Autor ukazując losy swoje i swych kompanów niedoli podkreśla okrucieństwo załogi Auschwitz w stosunku do radzieckiego żołnierza. Statystyki przeżycia jeńców radzieckich mówią same za siebie. Autor snuje refleksje o miłości do Ojczyzny, pisze o swoim oddaniu i służbie. Książka wstrząsająca i zdecydowanie godna uwagi.

Książka warta przeczytania gdyż przedstawia losy jeńca ze Związku Radzieckiego, któremu przyszło przeżyć obóz Auschwitz. Czytając historie Ocalałych, wydawać by się mogło, iż czytelnik wie wszystko o brutalnym świecie obozu koncentracyjnego. Autor ukazując losy swoje i swych kompanów niedoli podkreśla okrucieństwo załogi Auschwitz w stosunku do radzieckiego żołnierza....

Książka opowiada przeżycia Andrieja Pogożewa zwerbowanego do Armii Czerwonej na etapie uzupełnień do poszczególnych oddziałów w momencie agresji Niemiec na ZSRR. Batalion Pogożewa zostaje rozbity już w pierwszej potyczce, a on sam wraz z niedobitkami walczy w lasach o przeżycie, które kończy się dostaniem do niewoli. Kolejny etap to tymczasowy pobyt w podobozie Stalag 308, a następnie już miejsce docelowe w obozie koncentracyjnym - Auschwitz. Autor dokładnie opisuje swoje przemyślenia, uczucia i tragiczne historie swoich współwięźniów. Wstęp podkreśla, że dla władz radzieckich jeniec równał się zdrajcy dlatego też Andriej musiał w swojej opowieści wychwalać pod niebiosa ''mateczkę Rosję'', aby książka w ogóle została wydana, a jego historia ujrzała światło dzienne i dotarła do większej ilości ludzi. Duża ilość nazwisk po stronie ofiar i oprawców pozwala wgłębiać się w poszukiwania kolejnych historii obozowych. Wstrząsające sprawozdanie może nie sprawiło, żebym się popłakał, ale w niektórych momentach łzy podchodziły mi do oczu. Ostatnim etapem powieści było skrupulatne aczkolwiek ryzykowne planowanie ucieczki, często bazujące na zaufaniu do innych więźniów i sama jej realizacja. Mocna pozycja, którą warto przeczytać. Szczególnie na małą objętość polecam ją początkującym w tym temacie.

Książka opowiada przeżycia Andrieja Pogożewa zwerbowanego do Armii Czerwonej na etapie uzupełnień do poszczególnych oddziałów w momencie agresji Niemiec na ZSRR. Batalion Pogożewa zostaje rozbity już w pierwszej potyczce, a on sam wraz z niedobitkami walczy w lasach o przeżycie, które kończy się dostaniem do niewoli. Kolejny etap to tymczasowy pobyt w podobozie Stalag 308,...

Długo broniłem się przed tego typu książkami, choć od dawna są obok mnie. Moja żona czyta książki o tej tematyce, więc z półek one na mnie "spoglądają". Przyszedł jednak ten moment, że postanowiłem po nie sięgnąć – nie będzie to z mojej strony zaczytywanie się w nich, lecz powolne, od czasu do czasu, zapoznawanie się z tą tematyką/z tym rodzajem emocji.

Po tę konkretną książkę sięgnąłem po poleceniu przez żonę. Książka opowiada historię Andrieja Pogożewa, żołnierza Armii Czerwonej, schwytanego w 1941 roku i zesłanego wraz z 20 tysiącami innych radzieckich żołnierzy do Auschwitz.

To przejmująca opowieść o życiu i śmierci; o nadziei i sile przetrwania; o człowieczeństwie i jego braku; o bólu i rozpaczy;o bezsilności...
To opowieść o codzienności jaka miała miejsce w niemieckim obozie zagłady; o walce z samym sobą; o walce, by pomimo ogromu potworności, pozostać człowiekiem...

Andriej Pogożew pokazuje nam ogromny ładunek emocjonalny, jaki w nim i jego towarzyszach niedoli drzemał przez cały czas pobytu w obozie; pokazuje nam niewiarygodne oblicze obozowej codzienności. I te jego przemyślenia – "wydawało mi się, że już mnie nie ma, że leżę bez życia..."; "życie – z jego triumfami, kłopotami, radościami i troskami – toczyło się gdzieś z dala od nas. Znaleźliśmy się poza nawiasem, ze zbolałymi duszami, tonąc w morzu cierpienia i uprzedzenia"; " czarny, duszący dym snuł się nad obozem, utrudniający oddychanie. Wszystko – wieże strażników przy ogrodzeniu, wyszkolone psy, ogromne piece wypływające dym – mówiło jedno: śmierć"; " ucieczka! Ileż nadziei, obaw i radości niosło ze sobą to słowo. Ucieczka była skrytym marzeniem więźniów obozu śmierci. Ucieczka stanowiła szansę na przeżycie. Ucieczka oznaczała wolność albo śmierć".

Lektura książki wzbudziła we mnie ogrom emocji/skrajnych emocji. Świadomość prawdziwości opisanych doświadczeń jeszcze bardziej przemawiała do mojego umysłu. I te słowa Andrieja na końcu książki:

"Opuszczając Oświęcim, ja, koledzy weterani i wszyscy, którzy zwiedzają muzeum, wynosimy stąd jedno: silne przekonanie, że nie wolno pozwolić, by faszyzm się odrodził. I że nie wolno dopuścić, by powtórzyło się piekło Auschwitz".

I z tym przesłaniem, Moi drodzy, was tutaj zastanawiam...

Długo broniłem się przed tego typu książkami, choć od dawna są obok mnie. Moja żona czyta książki o tej tematyce, więc z półek one na mnie "spoglądają". Przyszedł jednak ten moment, że postanowiłem po nie sięgnąć – nie będzie to z mojej strony zaczytywanie się w nich, lecz powolne, od czasu do czasu, zapoznawanie się z tą tematyką/z tym rodzajem emocji.

Po tę konkretną...

Kolejna wstrząsająca lektura związana z obozem Auschwitz, tym razem z pierwszej ręki - napisał ją były więzień, któremu po roku pobytu udało się uciec. Większość książki jest dramatyczną relacją z codzienności w obozie - autor opisuje poszczególnie sytuacje dodając przy tym swoje odczucia i przemyślenia.  Dowiadujemy się, jak powstał pomysł ucieczki, jak został pielęgnowany, aż wykiełkował i wyrósł z niego budzący podziw plan z prawdziwego zdarzenia, który doszedł do skutku. Utracone człowieczeństwo esesmanów, nadludzki wysiłek mężczyzn w walce o przetrwanie, zabawy oprawców kosztem zdrowia i życia więźniów, tortury i mordy, krótkie wzmianki o kobietach oraz dzieciach - wszystkie informacje znajdziemy w tej szokującej lekturze oczami Andrieja Pogożewa. Autor opisuje również proces sądowy, w którym wystąpił przeciwko swoim oprawcom, dokładnie opowiada o swoich uczuciach, gdy musiał wrócić w mroczną otchłań przeszłości, a studiowanie twarzy esesmanów w celu rozpoznania, popchnęły go w nią jeszcze głębiej. Książka jest świetnie napisana, doskonale rozpoznajemy sytuacje, które głęboko poruszyły autora - niektóre wspomnienia przenikają czytelnika swoim zimnem do szpiku kości; ich szczegółowe, opisane pięknym językiem wyznania byłego więźnia pozwalają w miarę możliwości zobaczyć oczami wyobraźni życie, które przeraża, wzrusza, a zachowanie esesmanów wywołuje obrzydzenie i niedowierzanie. Jeśli ktoś chce dowiedzieć się, jak wyglądało piekło na ziemi od człowieka, który je przeżył, nie powinien być zawiedziony tą lekturą.

Kolejna wstrząsająca lektura związana z obozem Auschwitz, tym razem z pierwszej ręki - napisał ją były więzień, któremu po roku pobytu udało się uciec. Większość książki jest dramatyczną relacją z codzienności w obozie - autor opisuje poszczególnie sytuacje dodając przy tym swoje odczucia i przemyślenia.  Dowiadujemy się, jak powstał pomysł ucieczki, jak został...

Andriej Pogożew więzień numer 1418 Rosjanin, który ze swoimi towarzyszami trafił do obozu Auschwitz w 1941 roku. Rok później żyło zaledwie stu z nich.
Książka opisuje i przedstawia drastyczne sceny z życia w obozie Andriejewa i jego kolegów więźniów, którzy doświadczyli wiele bólu, pogardy, cierpienia oraz śmierci. Nie da się wyobrazić co przeżywali tamci ludzie.
6 listopada 1942 roku Andriej Pogożew wzioł udział w jednej z nielicznych udanych ucieczek z Auschwitz.
Dwadzieścia lat później w 1965 roku więzień 1418 złożył zeznania przeciwko byłym strażnikom z Auschwitz przed sądem.

Ciężka lektura napisana prostym językiem, bardzo emocjonalna, która wywołuje dreszcze podczas czytania, zadumę i wiele łez.

W tym roku byłam w Miejscu Pamięci i muzeum Auschwitz - Birkenau było to ciężkie przeżycie, które zostanie do końca w mojej pamięci i sercu. Cieszę się, że miałam możliwość przeczytania tej książki.
Gorąco polecam. ❤️

Andriej Pogożew więzień numer 1418 Rosjanin, który ze swoimi towarzyszami trafił do obozu Auschwitz w 1941 roku. Rok później żyło zaledwie stu z nich.
Książka opisuje i przedstawia drastyczne sceny z życia w obozie Andriejewa i jego kolegów więźniów, którzy doświadczyli wiele bólu, pogardy, cierpienia oraz śmierci. Nie da się wyobrazić co przeżywali tamci ludzie.
6...

Bardzo dobra pozycja literatury obozowej. Sporo faktów, dat, nazwisk. Można dzięki niej poznać historie wielu więźniów. Mnie inspirowała do szukania biografii, opisów, rozszerzenia wiedzy zdobytej w tej książce. Tylko Jedna uwaga- wstęp ostrzega iż jest to pozycja napisana przez rosyjskiego jeńca. W Rosji nie poważano jeńców.... jeniec=zdrajca. Autor musiał wychwalać ojczyznę i zawsze podkreślać patriotyczne nuty w swojej opowieści. Inaczej książka mogłaby nie być wydana.

Bardzo dobra pozycja literatury obozowej. Sporo faktów, dat, nazwisk. Można dzięki niej poznać historie wielu więźniów. Mnie inspirowała do szukania biografii, opisów, rozszerzenia wiedzy zdobytej w tej książce. Tylko Jedna uwaga- wstęp ostrzega iż jest to pozycja napisana przez rosyjskiego jeńca. W Rosji nie poważano jeńców.... jeniec=zdrajca. Autor musiał wychwalać...

Bardzo dobra książka z zakresu literatury obozowej. Pokazuje też nieco inną, rzadziej wspominaną perspektywę pobytu radzieckich więźniów w Auschwitz. Sama powieść napisana jest prostym językiem dlatego czyta się ją dobrze. Wielkim plusem są rozbudowane opisy emocji autora, gdyż często książki o obozach koncentracyjnych są powściągliwe w tym względzie. Polecam!

Bardzo dobra książka z zakresu literatury obozowej. Pokazuje też nieco inną, rzadziej wspominaną perspektywę pobytu radzieckich więźniów w Auschwitz. Sama powieść napisana jest prostym językiem dlatego czyta się ją dobrze. Wielkim plusem są rozbudowane opisy emocji autora, gdyż często książki o obozach koncentracyjnych są powściągliwe w tym względzie. Polecam!

Dawno nie czytałem takiej ciekawej książki pełnej emocji. Doskonała historia opowiedziana w świetny sposób. POLECAM !

Dawno nie czytałem takiej ciekawej książki pełnej emocji. Doskonała historia opowiedziana w świetny sposób. POLECAM !

Bardzo dobra książka. Warto po nią sięgnąć, dobrze się czyta, wciąga bardzo.

Bardzo dobra książka. Warto po nią sięgnąć, dobrze się czyta, wciąga bardzo.