Klasyka literatury XIX wieku sama się broni. Historia jest krótka i trafia w czuły punkt czytelnika, skłaniając do refleksji nad moralnością. Co tu więcej mówić, trzeba przeczytać i doświadczyć tego samemu

Klasyka literatury XIX wieku sama się broni. Historia jest krótka i trafia w czuły punkt czytelnika, skłaniając do refleksji nad moralnością. Co tu więcej mówić, trzeba przeczytać i doświadczyć tego samemu

Horror psychologiczny w najczystszej postaci. Klasycznej, ubranej w kunszt literacki i brutalność słów, które wbijają się w człowieka niczym drugie dno.

Dualizm ludzkiej natury to podsumowanie i jednocześnie zachęta, aby pochylić się nad historią doktora Jekylla i pana Hyde'a. A może zajrzeć również w głąb samego siebie.

Kto wie?

Horror psychologiczny w najczystszej postaci. Klasycznej, ubranej w kunszt literacki i brutalność słów, które wbijają się w człowieka niczym drugie dno.

Dualizm ludzkiej natury to podsumowanie i jednocześnie zachęta, aby pochylić się nad historią doktora Jekylla i pana Hyde'a. A może zajrzeć również w głąb samego siebie.

Kto wie?

Od czasu do czasu lubię powrócić do klasyki literatury grozy. Wszak to właśnie te pozycje kształtowały gatunek, kreując pierwsze archetypy bohaterów. Wśród nich znaleźć można między innymi tak znaną nowelę, jak „Doktor Jekyll i pan Hyde”, która w XIX wieku wyszła spod ręki Roberta Louisa Stevensona.

W miasteczku dzieją się niepokojące rzeczy. Jakiś brutal krąży po ulicach, potrąca dzieci i z nieznanego powodu żyje w bliskiej zażyłości z lokalną, szacowną osobistością. Nikt nie wie, kim jest pan Hyde, skąd się wziął ani jakie niecne myśli krążą po jego głowie. Nikt nie potrafi nawet go opisać! Kryje się w nim coś przerażającego, co każdego napotkanego człowieka napawa odrazą… W podobnym czasie coraz rzadziej wśród ludzi pojawia się doktor Henry Jekyll, zmożony jakąś niespotykaną niechęcią do swych dawnych przyjaciół. Pan Utterson, przyjaciel, prawnik i powiernik testamentu Jekylla zaczyna węszyć. Miejsce ma coś naprawdę osobliwego, lecz nic nie składa się w logiczną całość!

Opowieści tej zdecydowanie szkodzi jej rozpoznawalność i to, jak silnie tytułowy duet zakorzenił się w kulturze masowej. Łatwo przewidzieć, dokąd zmierza przedstawiona historia, a przez to trudniej odebrać ją jako zaskakującą. Mimo tego wciąż budzi emocje, z kolei bogate pole interpretacyjne pozwala na intelektualną zabawę w domysły. Czymże wszak jest Hyde? Alegorią staczania się w uzależnienie? Pierwszą literacką reprezentacją zaburzeń psychicznych typu borderline bądź „osobowości mnogiej”? Przedstawieniem konfliktu apollińsko-dionizyjskiego? Rozprawą na temat dualistycznej natury człowieka? Temat można ugryźć od wielu stron, a im dłużej się człowiek będzie namyślać, tym więcej znaczeń odnajdzie. Bez wątpienia to jeden z powodów, dla których historia ta stała się ponadczasową.

Choć dzieło to ma już niemal 150 lat, wciąż czyta się je z przyjemnością. Styl pomimo swej barwności jest naprawdę przystępny, wciągając w odmęty niepokojących losów bohaterów. Nie ma tu wielu dialogów, zdecydowanie dominują opisy. Niemniej nie są one męczące – nie bawią się wszak zupełnie w szczegółowe opisywanie postaci, czy też ich otoczenia. Dzięki tym zabiegom całość czyta się niemalże ekspresowo. Patrząc na objętość: to lektura zdecydowanie na jeden miły wieczór, nie potrzeba mieć wiele czasu, by zapoznać się z klasyką.

„Doktor Jekyll i pan Hyde” to jeden z ważniejszych reprezentantów literatury gotyckiej. Nie należy może do moich ulubionych, niemniej wciąż doceniam tę pozycję. Z mojej strony zyskuje ocenę 8/10 – jednocześnie zachęcam wszystkich do zapoznania się z tą niewielką nowelką, naprawdę warto.

Od czasu do czasu lubię powrócić do klasyki literatury grozy. Wszak to właśnie te pozycje kształtowały gatunek, kreując pierwsze archetypy bohaterów. Wśród nich znaleźć można między innymi tak znaną nowelę, jak „Doktor Jekyll i pan Hyde”, która w XIX wieku wyszła spod ręki Roberta Louisa Stevensona.

W miasteczku dzieją się niepokojące rzeczy. Jakiś brutal krąży po ulicach,...

ależ mi się podobało!!

ależ mi się podobało!!

O zgrozo! Dlaczego z tyłu książki, na okładce, jest spoiler fabuły? Mam wydanie z wydawnictwa Vesper - "Arcydzieła Literatury Światowej".
Okładka piękna, ale z tyłu... proszę nie czytać tyłu, żeby zawczasu nie poznać rozwiązania!

Od dawna w popkulturze popularny jest wątek podwójnej osobowości, a więc doktora Jekyll'a i pana Hyde'a. W końcu zdecydowałam się poznać tę historię i przyznam, że bardzo mnie urzekła. Postać pana Uttersona jest wybitnie życzliwa, uczciwa i prawa. Pała się do niego sympatią na starcie, a to przecież on prowadzi nas przez tę opowieść. Nie będę spoilerować, nie zdradzę zbyt wielu szczegółów, powiem głównie o swoich uczuciach.

Doktor Jekyll był lekarzem i alchemikiem. Udało mu się stworzyć magiczną miksturę, eliksir - napój, którego celem było wydzielenie osobowości z człowieka, w myśl jego przekonań, że człowiek składa się z wielu różnych osobowości. Sukces okazał się porażką. Eliksir nie zadziałał w stu procentach zgodnie z zamierzeniem doktora, który stopniowo obserwował jego działanie i... poddawał się mu. Wina leży wyłącznie po stronie Jekyll'a. Wszystkiemu mógł zaradzić, gdyby zrobił to na czas. A tak? Wynalazek pokonał twórcę. Człowiek padł ofiarą pychy i samego siebie. Kim był Pan Hyde? Tego trzeba się dowiedzieć z lektury!

Nie jest to klasycznie, psychologicznie, czy klinicznie przedstawiona podwójna osobowość, jak się powszechnie utarło (przynajmniej ja miałam takie poczucie aż do przeczytania lektury). Poruszona zostaje tu wiele kwestii psychologiczno-filozoficznych. Wynalazek zgubny dla człowieka, koncepcja wielu osobowości w "normalnym, każdym" człowieku, alchemia umożliwiająca rzeczy nieznane i niepojęte, poniekąd magiczne, wola człowieka kontra jego rozum i zdrowy rozsądek, czy wreszcie dobro kontra zło. Tak krótka książka, napisana przyjemnym acz niedzisiejszym językiem, zmuszająca do myślenia na długo po lekturze. I to takie książki są najbardziej wartościowe. Poniekąd autor daje nam odpowiedzi na różne pytania (i to są jego odpowiedzi),ale zostawia nas z pytaniami do własnego przemyślenia. Bardzo, bardzo dobra pozycja, warta poświęcenia uwagi i poznania.

Ode mnie absolutne 10/10.
Do tej pory mam na koncie jeszcze "Porwanego za młodu" tego autora i mimo, że czytałam ją wieki temu, to podobała mi się ogromnie.
Polecam obie!

O zgrozo! Dlaczego z tyłu książki, na okładce, jest spoiler fabuły? Mam wydanie z wydawnictwa Vesper - "Arcydzieła Literatury Światowej".
Okładka piękna, ale z tyłu... proszę nie czytać tyłu, żeby zawczasu nie poznać rozwiązania!

Od dawna w popkulturze popularny jest wątek podwójnej osobowości, a więc doktora Jekyll'a i pana Hyde'a. W końcu zdecydowałam się poznać tę...

Książka, którą dostałem w prezencie. Książka, która przeczytałem podczas jednej krótkiej podróży pociągiem. Książka o tym, jak trudno ukryć przed światem swoją prawdziwą naturę... a przed sobą samym jeszcze trudniej.

Książka, którą dostałem w prezencie. Książka, która przeczytałem podczas jednej krótkiej podróży pociągiem. Książka o tym, jak trudno ukryć przed światem swoją prawdziwą naturę... a przed sobą samym jeszcze trudniej.

Mogłaby być trochę głębsza psychologicznie, ale nadal jedna z moich ulubionych i bardzo polecam na jakiś deszczowy wieczorek

Mogłaby być trochę głębsza psychologicznie, ale nadal jedna z moich ulubionych i bardzo polecam na jakiś deszczowy wieczorek

Nie przepadam za nowelami – tak było też w tym przypadku. Za mało utożsamiam się wtedy z bohaterami. Zarówno postać doktora Jekylla jak i pana Hyde były mi znane jedynie ze słyszenia, to nigdy nie znałam o nich najprawdziwszej prawdy - aż do teraz … Historia o dwóch, a tak właściwie o jednym bohaterze jest krótka (jak na nowelę przystało),aczkolwiek skrywa w sobie wiele tajemnic i zagadek. Przerażający jest w niej ludzki dualizm, który jak mogłoby się wydawać , swoją „formą” jest zauważalny po dziś dzień, a opowiedziana historia znajduje swoje odzwierciedlenie we współczesności. Wielu z nas skrywa w sobie odmienne osobowości, które czasami kłócą się ze sobą – tylko i wyłącznie od danego człowieka zależy, która z nich będzie tą dominującą. Współczesny świat jest na tyle różnorodny dzięki swoim możliwością, że należy się go bać ... Nigdy nie wiesz, co ktoś skrywa po drugiej stronie maski.

Nie przepadam za nowelami – tak było też w tym przypadku. Za mało utożsamiam się wtedy z bohaterami. Zarówno postać doktora Jekylla jak i pana Hyde były mi znane jedynie ze słyszenia, to nigdy nie znałam o nich najprawdziwszej prawdy - aż do teraz … Historia o dwóch, a tak właściwie o jednym bohaterze jest krótka (jak na nowelę przystało),aczkolwiek skrywa w sobie wiele...

Po Londynie zaczynają krążyć plotki o tajemniczym Panu Hyde’zie, który samą swoją obecnością w pobliżu budzi zgrozę i mrozi krew w żyłach. Opowieści tym bardziej pobudzające wyobraźnię, że ów człowiek, zaprzeczenie dżentelmena, darzony jest sympatią przez niezwykle szanowanego, wybitnego lekarza, Henry’ego Jekylla.

Ludzie podejrzewają, że za rzekomą przyjaźnią obu mężczyzn kryją się nieczyste interesy, szantaż i brudne zagrywki. Dlatego, gdy doktor Jekyll postanawia sporządzić niezwykle osobliwy testament, jego adwokat, a zarazem najlepszy przyjaciel, czuje się zobowiązany, żeby pomóc przyjacielowi i wyswobodzić go z tej podejrzanej relacji.

Śledztwo przyjaciela zaprowadzi jednak w nieprzewidziane miejsca, a klasyka horroru postawi dodatkowo filozoficzne i psychologiczne pytania, udzielając bardzo interesujących odpowiedzi na niektóre z nich. Czy zatem ta niemal 150-letnia historia wciąż pozostaje po prostu dobra?

Po Londynie zaczynają krążyć plotki o tajemniczym Panu Hyde’zie, który samą swoją obecnością w pobliżu budzi zgrozę i mrozi krew w żyłach. Opowieści tym bardziej pobudzające wyobraźnię, że ów człowiek, zaprzeczenie dżentelmena, darzony jest sympatią przez niezwykle szanowanego, wybitnego lekarza, Henry’ego Jekylla.

Ludzie podejrzewają, że za rzekomą przyjaźnią obu mężczyzn...

W tomie także "Olalla" "Pawilon wśród wydm" i inne. Są tam rzeczywiście bardzo dobre sytuacje epickie. Najlepsza w "Pawilonie" - walka za nie swoją sprawę, dobrze zarysowane konflikty wewnętrzne.

W tomie także "Olalla" "Pawilon wśród wydm" i inne. Są tam rzeczywiście bardzo dobre sytuacje epickie. Najlepsza w "Pawilonie" - walka za nie swoją sprawę, dobrze zarysowane konflikty wewnętrzne.