"Bo to zła kobieta była"

Książki dotyczące brytyjskiej rodziny królewskiej i konfliktów w jej łonie staram się czytać z dużą dozą ostrożności - wiadomo, że wersje wydarzeń są rozbieżne u różnych uczestników wydarzeń, a osoby postronne, obserwujące to tylko za pośrednictwem mediów nie są w stanie tak naprawdę dojść do prawdy. Wobec całego szumu medialnego, jaki temu towarzyszy, trudno pozostać tu bezstronnym. Kończy się więc na tym, że każdy wierzy w to, w co chce wierzyć, temu bohaterowi, który zaskarbił sobie większą sympatię. Trudno ukryć, że książka Toma Bowera bezstronna nie jest. Ta pozycja stanowiąca tak naprawdę biografię Meghan przedstawia aktorkę w bardzo złym świetle. Autor podpiera się bardzo wieloma opiniami, źródłami, z tym że brak tu głosów wyrażających się o Meghan pozytywnie. I tak Bower jest mniej kąśliwy, niż lady Colin Campbell. W sumie pozycja robi wrażenie dobrze uzasadnionej/udokumentowanej, z wyjątkiem tych fragmentów, gdzie autor dorzuca komentarze tyczące stricte wewnętrznych motywacji Meghan i Harry'ego - bo skąd niby miałby to wiedzieć, co ww. sobie myśleli? To jest tylko jego własna interpretacja. Z drugiej strony pewne fakty są bezsporne: odcięcie się Meghan od własnego ojca i rodzeństwa, skłócenie rodziny królewskiej, oskarżenia rzucane na Windsorów przy każdej możliwej okazji, a przede wszystkim hipokryzja, jaką cechuje się zachowanie Sussexów. W ostatnich rozdziałach książki opisano kolejne odsłony tej wojny pomiędzy Sussexami, a resztą rodziny - i smutne jest to, że Meghan i Harry nie potrafili odłożyć swoich pretensji nawet w obliczu śmierci królowej, i że sędziwa władczyni musiała patrzeć jak znowu, po kilku latach przerwy podważany jest autorytet monarchii. Tom Bower wyraża tu opinię większości Brytyjczyków (jeśli patrzeć na poparcie dla Sussexów),pisząc tak:

"W ciągu czterech lat, jakie minęły od ich ślubu, zdołali zmienić rodzinę królewską, dawniej postrzeganą jako raczej zgodna grupa ludzi otwierająca się na różne kultury (...) w nękaną kłopotami instytucję, której przyszłość jest niepewna. Samodzielnie, dla zysku, zszargali nieskalaną reputację królowej. (...)
Meghan nigdy nie rozumiała, że królowa nie jest po prostu celebrytką. Symbolizuje tożsamość narodową Brytyjczyków i ich hojność. To dzięki monarchii konstytucyjnej Brytyjczycy już w przeszłości wprowadzali liberalne prawo i cieszyli się ze stabilnej sytuacji, gdy w wielu innych krajach Europy władzę przejmowali dyktatorzy. W czasach kryzysu królowa przypominała o ciągłości. "

Więc ja się nie dziwię, że Brytyjczycy są wk...ni, patrząc jak ktoś 'znikąd" rozsadza monarchię od środka i rości sobie prawo do wprowadzania zmian w ponadtysiącletniej instytucji. Meghan popierają natomiast Amerykanie - nic dziwnego, skoro Meghan jest Amerykanką, utożsamiając typowo amerykański styl bycia i mentalność (przedsiębiorczość, agresywna samopromocja, skłonność do ostentacji),co zderza się z brytyjską powściągliwością. Tyle tylko, że Amerykanie mają tu niewiele do powiedzenia, skoro konflikt dotyczy monarchii brytyjskiej. Mind your own bussiness - chciałoby się powiedzieć.

Dla mnie sam fakt, że ktoś jest tak bardzo kontrowersyjny i że tak bardzo polaryzuje ludzi (zwłaszcza kiedy nie powinien) świadczy na niekorzyść tej osoby. Niewątpliwie Meghan jest taką celebrytką, tworzącą własne wersje prawdy i żarliwie w nie wierzącą (co też jest sztuką) i prącą jak taran do przodu:

"wszystkie przekonania Meghan zamieniały się w jej oczach w fakty. Kiedy w coś wierzyła, uznawała to za prawdziwe i nie można było temu przeczyć. Niezgoda była traktowana jak oskarżenie. (...) Wielu hollywoodzkich celebrytów podzielało to podejście do “prawdy”. Wyznawali zasadę, zgodnie z którą nie istnieje coś takiego, jak prawda uniwersalna. Podczas wystapienia powiedziała: “Życie to opowieści: te, które opowiadamy sami sobie, te, których słuchamy, i te, które kupujemy”. Szczerze wierzyła, że każdy ma prawo “tworzyć własną prawdę o świecie”. "

Ja tej opowieści Meghan nie kupuję - nie kupuję gładkich słówek, pełnych modnych teraz komunałów, za którymi nie idą realne działania (a często idą działania sprzeczne z tym, co ta para opowiada). Jakoś nie widzę jej jako feministki, orędowniczki kobiet, inkluzywności, czy co tam jeszcze teraz jest na topie. Widzę dwójkę opływających w dostatek, zapatrzonych w siebie i użalających się nad sobą celebrytów.

Ciekawe co też Meghan nam opowie w swojej autobiografii, mającej być kolejną bombą w tej wojnie Windsorów.

"Bo to zła kobieta była"

Książki dotyczące brytyjskiej rodziny królewskiej i konfliktów w jej łonie staram się czytać z dużą dozą ostrożności - wiadomo, że wersje wydarzeń są rozbieżne u różnych uczestników wydarzeń, a osoby postronne, obserwujące to tylko za pośrednictwem mediów nie są w stanie tak naprawdę dojść do prawdy. Wobec całego szumu medialnego, jaki temu...

Zemsta.
Meghan, Harry i wojna Windsorów

Rodzina królewska wierzyła, że ślub księcia Harry'ego i Meghan, był dla Windsorów początkiem nowej ery. Czy tak było? 🤔
Wszystko się zmieniło w ciągu roku w koszmar. Pewnego dnia świat obiega szokująca decyzja o wycofaniu się Harry’ego i Meghan z rodziny królewskiej.

Meghan na przemian zdobywała uznanie, jak i była krytykowana, a nawet wzbudzała wściekłość w rodzinie.
Ludzie, którzy obserwowali życie publiczne, już nie wiedzą, co jest zgrabną reklamą Sussexów, a co manipulacją Pałacu. W tym wszystkim nawet niewielu rozumie prawdziwą Meghan Markle. Dlaczego? 🤔 Co ja czeka w przyszłości? 🤔 Co się stanie z rodziną, w którą się wżeniła? 🤔 Czy Windsorowie zdołają przywrócić swoje dobre imię? 🤔
Jak potoczy się ich życie bez rodziny królewskiej? 🤔

Na te pytania znajdziecie odpowiedzi jak sięgnięcie po książkę 📖 ♥️

Nie wiem, od czego mam zacząć.
Sięgnęłam po książkę z ciekawości, żebyś dowiedzieć się coś więcej o rodzinie królewskiej. Na pewno każdy z nas kiedyś śledził życie Harry'ego i Meghan, które nie było usłane różami.
Książka dużo opisuje, ale czy prawdę? 🤔Autor bierze informacje z różnych źródeł, ale czy one zawsze są prawdziwe? 🤔
Możemy też w niej znaleźć fotografie.

Polecam Wam się zapoznać, jak Was interesuję.
Bardzo dziękuję wydawnictwu za egzemplarz ❤️.

Współpraca reklamowa, barterowa 🙂

Zemsta.
Meghan, Harry i wojna Windsorów

Rodzina królewska wierzyła, że ślub księcia Harry'ego i Meghan, był dla Windsorów początkiem nowej ery. Czy tak było? 🤔
Wszystko się zmieniło w ciągu roku w koszmar. Pewnego dnia świat obiega szokująca decyzja o wycofaniu się Harry’ego i Meghan z rodziny królewskiej.

Meghan na przemian zdobywała uznanie, jak i była krytykowana, a...

Książka ciężka do ocenienia.
Do tej pory bardzo lubiłam parę M&H jednak sama widziałam jak wiele nieścisłości jest w ich wypowiedziach - natomiast książka jest od pierwszej strony nastawiona na nienawiść do Meghan, że nieważne co by zrobiła po prostu zdaniem autora robiła to zjadliwie, cynicznie i zdecydowanie ŹLE.

Dla mnie książka w połowie staje się tak nudna, że przebrnęłam przez nią tylko po to by dokończyć.

Dane zebrane skrupulatnie jednak stronniczość bije tak w oczy, że jestem dla tej pozycji na NIE.

Książka ciężka do ocenienia.
Do tej pory bardzo lubiłam parę M&H jednak sama widziałam jak wiele nieścisłości jest w ich wypowiedziach - natomiast książka jest od pierwszej strony nastawiona na nienawiść do Meghan, że nieważne co by zrobiła po prostu zdaniem autora robiła to zjadliwie, cynicznie i zdecydowanie ŹLE.

Dla mnie książka w połowie staje się tak nudna, że...

Bardzo dobry reaserh , książka stawia w bardzo jaskrawym świetle Maghan i Harry'ego. Niestety dużo sytuacji wychodzi na jaw. Do czasu przeczytania tej książki miałam bardzo wyidealizowany obraz tej pary. Nie chciało mi się wierzyć w oskarżenia o mobbing w stosunku do pracowników pałacu. Ale okazuje się że takie samo zachowywała się wcześniej w stosunku do wielu osób z którymi pracowała... Niejednokrotnie.

Bardzo dobry reaserh , książka stawia w bardzo jaskrawym świetle Maghan i Harry'ego. Niestety dużo sytuacji wychodzi na jaw. Do czasu przeczytania tej książki miałam bardzo wyidealizowany obraz tej pary. Nie chciało mi się wierzyć w oskarżenia o mobbing w stosunku do pracowników pałacu. Ale okazuje się że takie samo zachowywała się wcześniej w stosunku do wielu osób z...

Świeży temat, więc jeszcze budzi emocje. I tych emocji nie udało się uniknąć autorowi, ale z drugiej strony - trudno pozostać bezstronnym przy tak skrajnych postawach i zachowaniach prezentowanych przez głównych bohaterów, szczególnie że wielokrotnie zaprzeczają sami sobie. Jednak wszelkie dane są poparte albo rozmowami ze świadkami, albo źródłami wymienionymi w bibliografii. Książka tak detaliczna, że chwilami ciężko się czyta. Jakby z taką dokładnością czytać biografię Królowej, to by kilkadziesiąt tomów lekko wyszło ;).
Mam jedno główne przemyślenie po tej książce - to że ludzie się trafiają różni, a w tym tacy, co niekoniecznie są zgodni z prawdą, to się nie od dziś dzieje; jednak to, że mimo globalizacji i powszechnego Internetu oraz dostępu do tych samych źródeł informacji w Stanach oraz w Europie tak różnie można oceniać zachowania danych osób i tak różne są jednak kanony "co wypada a czego nie wypada" - to jest niesamowite.

Świeży temat, więc jeszcze budzi emocje. I tych emocji nie udało się uniknąć autorowi, ale z drugiej strony - trudno pozostać bezstronnym przy tak skrajnych postawach i zachowaniach prezentowanych przez głównych bohaterów, szczególnie że wielokrotnie zaprzeczają sami sobie. Jednak wszelkie dane są poparte albo rozmowami ze świadkami, albo źródłami wymienionymi w...

Kawał dobrego reportażu w trudnym temacie. Może momentami zbyt ostry, ale jak ktoś patrzy obiektywnie na poczynania Meghan i Harrego, to te uszczypliwości wybaczy.

Kawał dobrego reportażu w trudnym temacie. Może momentami zbyt ostry, ale jak ktoś patrzy obiektywnie na poczynania Meghan i Harrego, to te uszczypliwości wybaczy.

Bardzo stronnicza i negatywnie przedstawiająca Sussexów , a w szczególności Meghan. Przeczytałam ją po książce księcia Harrego, więc miałam opis niektórych sytuacji z dwóch stron i widać znaczące rozbieżności. Niemniej jednak musi być w tej książce sporo prawdy, skoro Sussexowie nie wytoczyli autorowi procesu. Bardzo dobra robota w zakresie reaserchu. Widać, że autor się niesamowicie przygotował. Mnie jednak znudziła w połowie. Za dużo szczegółów, nazwisk, detali. Gdyby była tak 150 stron krótsza, to pewnie byłoby w sam raz.

Bardzo stronnicza i negatywnie przedstawiająca Sussexów , a w szczególności Meghan. Przeczytałam ją po książce księcia Harrego, więc miałam opis niektórych sytuacji z dwóch stron i widać znaczące rozbieżności. Niemniej jednak musi być w tej książce sporo prawdy, skoro Sussexowie nie wytoczyli autorowi procesu. Bardzo dobra robota w zakresie reaserchu. Widać, że autor się...

Ślub księcia Harrego z Meghan Markle miał być początkiem nowej ery dla brytyjskiej monarchii. W ducie z księciem Williamem i jego żoną Kate mieli tworzyć fantastyczną czwórkę i być symbolem nowoczesności „korony”. Ale niepokorna amerykanka miała własny pomysł na siebie i nie chciała podporządkować się sztywnym wymogom. Piękny sen o byciu księżniczką przerodził się w koszmar.

Tom Bower zaprasza czytelników na dramat niejednego aktora, a jego główną bohaterką będzie Meghan Markle. Autor reportażu pt. „Zemsta. Meghan, Harry i wojna Windsorów” chce nam bliżej przedstawić kobietę, która usidliła księcia i doprowadziła do rozłamu w rodzinie królewskiej. Efekty śledztwa przeprowadzonego przez Toma Bowera nie spodobałyby się zainteresowanej. Meghan zostaje pokazana jako kobieta, której ambicje przerosły talent. Miała wysokie wymagania. Chciała być sławna, bogata, obsypywana prezentami i pochwałami. Podczas gdy jej życie zawodowe wyjątkowo mozolnie posuwało się do przodu, a raczej zbliżało do martwego punktu. Aż poznała jego. Nieco zagubionego, łaknącego miłości i zrozumienia, księcia Harry'ego. Miał być jej bramą do sławy i dobrobytu. Wydawało jej się, że jest gotowa na tytuł księżnej, że zostanie drugą Dianą, jednak życie ściągnęło ja brutalnie na ziemię.

Po przeczytaniu „Zemsty” chyba nie można powiedzieć nic dobrego o Meghan Markle. Autor książki podkreśla same negatywne zjawiska: pozerstwo, kłamstwa, manipulacje, materializm, mobbing i stara się je podeprzeć konkretnymi sytuacjami oraz wypowiedziami „bliskich” Meghan i Harrego. Szczerze mówiąc to na nikim nie zostawia suchej nitki, bo Windsorów przedstawia jako biernych na ataki prasy, nie mających pomysłu, jak „utemperować” młodych i jak im pomóc. Chociaż przyznać trzeba, że o nich nie pisze tak ostro, jak o samej Meghan

Jest to książka „brudna”. Miodek, dla tych, którzy lubią taplać się w pomówieniach i ploteczkach. Przyznam, że czyta się ją wybornie. Dzięki Tomowi Bowerowi czytelnik trafia w świat intryg oraz konwenansów i ze złośliwą przyjemnością patrzy na walkę młodej księżnej o utrzymanie się na powierzchni. Chce mu się śmiać z jej niezrozumienia pewnych sytuacji. Upaja się pogardą, jaką żywi do niej za jej miłość do luksusu. Krótko mówiąc, może sobie poużywać.

Jak już wspomniałam, „Zemstę” czyta się wybornie. Tom Bower potrafi zainteresować czytelnika. Jednak kiedy przyjrzymy się dokładnie jego pisarstwu zauważymy wiele powtórzeń, czego ja osobiście nie lubię. Przykładowo, kilkukrotnie podkreśla, że królowa poszła młodym na rękę i pozwoliła na szybsze wprowadzenie Meghan do rodziny. Czasami autor trochę „kręci”. Na przykład, kiedy opisuje przygotowania do ślubu raz sugeruje, że Meghan nie chciała zaprosić ojca, po czym pisze, że była zrozpaczona, iż go nie było. Faktem też jest, że najgłośniej krzyczą pokrzywdzeni. Dlaczego mamy wiele wypowiedzi odrzuconego ojca, a nie ma cytatów matki, która była obok córki? Wnioski wysnute z niektórych wypowiedzi, też nie zawsze były dla mnie oczywiste. Dodam również, że nie przepadam za tak agresywnym stylem, za tak jednoznacznym kreowaniem bohaterów reportażu. Zawsze zapala mi się lampka ostrzegawcza.

Tom Bower ulega stereotypom chociażby przedstawiając Harrego, jako pijaka i łobuziaka, z jakim to wizerunkiem nie zgadza się sam książę, co rozwija w książce „Ten drugi”. Zresztą zestawianie tych dwóch publikacji jest bardzo interesujące i niejako daje całokształt tego co się wydarzyło. Niejako, bo właściwie prawdy nigdy nie poznamy. Przypuszczam też, że każda ze stron ma swoją wersję prawdy. Natomiast w „Zemście” padają bardzo ważne słowa: „Niewiele osób rozumiało, w jaki sposób książę i księżna definiują prywatność”[1]. Dzięki zapoznaniu się z materiałem zebranym przez Toma Bowera można to zrozumieć, a pewne ich posunięcia, uznawane jako dwulicowość, zaczynają nabierać sensu.

[1] Tom Bower, „Zemsta. Meghan, Harry i wojna Windsorów”, przeł. Olga Dziedzic, Paulina Surniak, wyd. Marginesy, Warszawa 2023, s. 314.

Ślub księcia Harrego z Meghan Markle miał być początkiem nowej ery dla brytyjskiej monarchii. W ducie z księciem Williamem i jego żoną Kate mieli tworzyć fantastyczną czwórkę i być symbolem nowoczesności „korony”. Ale niepokorna amerykanka miała własny pomysł na siebie i nie chciała podporządkować się sztywnym wymogom. Piękny sen o byciu księżniczką przerodził się w...

Książka dość tendencyjna, czemu ciężko się dziwić patrząc na to, kto ją napisał. Tak samo jak narracja Harry'ego jest przegięta w stronę przeciwko rodzinie królewskiej i monarchii w szczególności brytyjskiej i posunięta do granic absurdu, tak samo tutaj mamy przesadę w drugą stronę. I dostrzega się to nawet, kiedy działania Meghan i jej męża irytują czytelnika, a ich bezkrytyczna postawa względem samych siebie i samouwielbienie przyprawiają o zawrót głowy. Ciężko natomiast nie zgadzać się z autorem w kwestiach, gdzie podaje suche fakty wskazujące na przekłamania, na które ze strony Sussexów nie ma odpowiedzi, albo odpowiedź brzmi: jak śmiesz zarzucać nam kłamstwo. Niestety, dość często można trafić na fragmenty, gdzie autor zgrabnie od podawania faktów brnie na grząski teren własnych opinii i wbijania szpilek Meghan, czego już w żaden sposób merytorycznym nazwać nie można.
Dość ciekawe było dla mnie przedstawienie Piersa Morgana, dziennikarza i prezentera Good Morning Britain, który pozwolił sobie na dosadną krytykę Meghan na wizji, za co odmówił później przeprosin i w konsekwencji pożegnał się z pracą. Nie spodziewałam się, że autor wytknie mu stronniczość i granie pod publiczkę. Sam wszak robi prawie to samo bijąc w Meghan jak w bęben ku uciesze jej wrogów.
Ogólnie rzecz biorąc, dokładnie te same działania mogą być przedstawione jako pozytywne i jako negatywne. I tutaj za każdym razem występy publiczne Williama i Kate są opisywane jako praca, podczas której wykazują się profesjonalizmem, ale też pokazują swoje ludzkie oblicze utrzymując kontakt z Brytyjczykami. Natomiast Harry i Meghan zawsze robią to z wyrachowania, dla własnej korzyści i wyłącznie po to, aby pozostać na fali.
Ja osobiście bawiłam się całkiem dobrze podczas czytania i z niecierpliwością czekam nad miską popcornu na kolejną część tego sporu, albowiem ,,recollections may vary" :D

Książka dość tendencyjna, czemu ciężko się dziwić patrząc na to, kto ją napisał. Tak samo jak narracja Harry'ego jest przegięta w stronę przeciwko rodzinie królewskiej i monarchii w szczególności brytyjskiej i posunięta do granic absurdu, tak samo tutaj mamy przesadę w drugą stronę. I dostrzega się to nawet, kiedy działania Meghan i jej męża irytują czytelnika, a ich...

Bardziej stronniczej i tendencyjnej książki zakrawającej o absurd nie czytałam/nie słuchałam chyba nigdy. Pierdzielę. Nie mam zamiaru bronić idiotyzmów wyczynianych przez Meghan i Harry'ego, jak choćby książka księcia ("Ten drugi"),która była tragicznym potokiem często nieskalanym myśleniem, ale są jakieś granice. Wg autora, niezależnie od tego, co zrobiła Meghan - zawsze było to cyniczne, wyrachowane i podyktowane własnym interesem; Harry natomiast, zdaniem autora, jest niczym więcej, jak po prostu kretynem i nieukiem, który łatwo daje sobą manipulować, i któremu nawet wojsko nie wyszło (wbrew obiegowej opinii). Każde działanie było opisywane przez autora przez pryzmat tej tezy. Wyobraźcie sobie, że "pan ekspert od spraw królewskich" stwierdził, że po śmierci królowej Elżbiety II, kiedy obie książęce pary wyszły do tłumu, Meghan specjalnie podchodziła do ludu, żeby Netflix miał dobre ujęcia do dokumentu i obraziła się na asystenta, który chciał ją odciążyć z niesienia ofiarowanej jej części kwiatów, bo przecież musiała mieć zdjęcie z ich naręczem, (żeby widać było, że jest uwielbiana?). No ja nie wiem, czy bym na to wpadła, bo to naprawdę zakrawa o żałosny absurd. Gratuluję Bowerowi fantazji. Nie sądzę, żeby Meghan miała aż taką.

====
Na koniec, z racji tego, że słuchałam audiobooka, kilka słów o lektorze. Przyjemna barwa głosu, ALE... słuchanie tego audiobooka jest ciężką przeprawą, choćby przez fakt, że musiałam się głęboko zastanowić, o czym pan lektor do mnie mówi mówiąc "Eudżini". Nie domyślacie się? Chodziło mu o księżniczkę Eugenię. Biedak nie mógł się zdecydować, czy czytać z polska czy z angielska. Za to nie miał wątpliwości z Camillą. Ją przeczytał, a jakże, z hiszpańska (bo jak inaczej??) "Kamija". Choć przyznaję, że już sama Meghan, czy raczej wg lektora "Mejgan" wzbudziła moją wesołość podszytą jednak mimo wszystko irytacją.

Bardziej stronniczej i tendencyjnej książki zakrawającej o absurd nie czytałam/nie słuchałam chyba nigdy. Pierdzielę. Nie mam zamiaru bronić idiotyzmów wyczynianych przez Meghan i Harry'ego, jak choćby książka księcia ("Ten drugi"),która była tragicznym potokiem często nieskalanym myśleniem, ale są jakieś granice. Wg autora, niezależnie od tego, co zrobiła Meghan - zawsze...