“Jeśli lubicie czytać brednie, powinniście sięgnąć po biografię osób z rodziny królewskiej”.
To się chyba nazywa “samozaoranie”. Ogromny, za i pretensje do swojej rodziny i świata. Uczciwie trzeba przyznać, w wielu przypadkach uzasadnione. Książka niepotrzebna.

“Jeśli lubicie czytać brednie, powinniście sięgnąć po biografię osób z rodziny królewskiej”.
To się chyba nazywa “samozaoranie”. Ogromny, za i pretensje do swojej rodziny i świata. Uczciwie trzeba przyznać, w wielu przypadkach uzasadnione. Książka niepotrzebna.

ksiazka ciekawa - okazuje oblicze księcia jakiego nie znałam...

ksiazka ciekawa - okazuje oblicze księcia jakiego nie znałam...

Jeśli oglądaliście serial "The Crown" i Wam się podobał, to jest duża szansa, że "Ten drugi" też Wam przypadnie do gustu.
To nie wielka literatura, to jakby kolejny sezon serialu i spojrzenie na historię, którą znamy, z punktu widzenia jednego z pierwszoplanowych jej uczestników. Książka bez obrazków, ale paparazzi zadbali o to by obrazki łatwo wygooglać (co było i jest utrapieniem bohatera),a my, nie bez przyjemności, możemy skorzystać z tych ilustracji.

Jeśli oglądaliście serial "The Crown" i Wam się podobał, to jest duża szansa, że "Ten drugi" też Wam przypadnie do gustu.
To nie wielka literatura, to jakby kolejny sezon serialu i spojrzenie na historię, którą znamy, z punktu widzenia jednego z pierwszoplanowych jej uczestników. Książka bez obrazków, ale paparazzi zadbali o to by obrazki łatwo wygooglać (co było i jest...

Zawsze byłam "team Harry". Uważałam, co się zresztą nie zmieniło, że Harry jest najnormalniejszy z całej tej dziwnej rodziny i ma prawo opowiedzieć, jak wyglądały pewne wydarzenia czy relacje z jego perspektywy, chętnie więc siegnelam po książkę. Nie wdając się w szczegóły, zawiodłam się. Czy wierzę mu, że rzeczy miały się tak, jak przedstawił to w książce? W większości tak. Czy wierzę, że było mu wyjątkowo ciężko? Oczywiście. Czy rozumiem, czemu czuł potrzebę napisania tej książki? Jak najbardziej. Ale dla dobra swojego i swoich najbliższych nie powinien, moim zdaniem, robić tego w ten sposób. Takiego festiwalu użalania się nad sobą i braku elementarnego obiektywizmu nie widziałam dawno. To znaczy jak najbardziej rozumiem jego emocje, ale może niekoniecznie powinien podawać je każdemu na tacy. Pewne rzeczy trzeba przepracować u psychologa na terapii, a nie pisać o nich publicznie, bo można narobić dużo złego - również sobie, czego echa możemy zaobserwować już dziś. Na dokładkę bardzo zła redakcja - rażące błędy edycyjne i gramatyczne. Szkoda, bo spory potencjał został jakże spektakularnie zmarnowany.

Zawsze byłam "team Harry". Uważałam, co się zresztą nie zmieniło, że Harry jest najnormalniejszy z całej tej dziwnej rodziny i ma prawo opowiedzieć, jak wyglądały pewne wydarzenia czy relacje z jego perspektywy, chętnie więc siegnelam po książkę. Nie wdając się w szczegóły, zawiodłam się. Czy wierzę mu, że rzeczy miały się tak, jak przedstawił to w książce? W większości...

Książka nudna. Po prostu nuda.
Uważam, że to leczenie traumy Harrego po śmierci matki. Większą jej część to opisy ze szczegółami służby w wojsku -za dużo tego.

Książka nudna. Po prostu nuda.
Uważam, że to leczenie traumy Harrego po śmierci matki. Większą jej część to opisy ze szczegółami służby w wojsku -za dużo tego.

Festiwal użalania się nad biednym Harrym i jego "nieskazitelnie idealna" Markle Sparkle uważam za otwarty, tylko co najbardziej kuriozalne - w wykonaniu samego Harrego. Bez powodu nie wyrzucili ich z rodziny królewskiej, a sama Meghan namiętnie śledziła tą rodzinę i sama marzyła być jak Kate..... Więc nie wiem jakim cudem nie poznała że to książę Andrzej!

Festiwal użalania się nad biednym Harrym i jego "nieskazitelnie idealna" Markle Sparkle uważam za otwarty, tylko co najbardziej kuriozalne - w wykonaniu samego Harrego. Bez powodu nie wyrzucili ich z rodziny królewskiej, a sama Meghan namiętnie śledziła tą rodzinę i sama marzyła być jak Kate..... Więc nie wiem jakim cudem nie poznała że to książę Andrzej!

Przeżyłam spory szok, że książka jest tak dobrze napisana. Od pierwszych zdań wciągnęłam się niesamowicie. Szczerze mówiąc gdyby napisał drugą przeczytałabym ją z przyjemnością bo naprawdę czytało mi się ją świetnie. Nie było momentów, które się wlokły.

Przeżyłam spory szok, że książka jest tak dobrze napisana. Od pierwszych zdań wciągnęłam się niesamowicie. Szczerze mówiąc gdyby napisał drugą przeczytałabym ją z przyjemnością bo naprawdę czytało mi się ją świetnie. Nie było momentów, które się wlokły.

Mam mieszane odczucia. Z jednej storny bardzo ciekawie czytało się o żciu jednego z royalsów. Z drugiej jednak mam wrażenie, że większość problemów o jakich książę Harry wspominał była wynikiem jego infantylności i braku logicznego postępowania. Bardzo przeszkadzał mi język książki, gdyby skrócić ją do konkretów byłaby o połowę krótsza. Najlepszym fragmentem według mnie był epilog. Gdybym miała oceniać tylko za niego, to dałabym solidne 9. Biorąc jednak pod uwagę całość daję 5 i to naciągne.

Mam mieszane odczucia. Z jednej storny bardzo ciekawie czytało się o żciu jednego z royalsów. Z drugiej jednak mam wrażenie, że większość problemów o jakich książę Harry wspominał była wynikiem jego infantylności i braku logicznego postępowania. Bardzo przeszkadzał mi język książki, gdyby skrócić ją do konkretów byłaby o połowę krótsza. Najlepszym fragmentem według mnie był...

TEN DRUGI - autorstwa księcia Harry'ego. Przypuszczam, że powinna się podobać właściwie każdemu, bo jest po prostu dobrze napisana. Nawet jeśli przyjąć, że autorem może być ghostwriter. To historia kogoś, kto od urodzenia znał swoje miejsce (zawsze drugi, jakby rezerwowy w drużynie). Swoją egzystencję opisuje jako życie w złotej klatce i zawsze według ustalonego (narzuconego z góry) scenariusza. Jego matka Diana, księżna Walii, zginęła w wypadku, który miał miejsce w Paryżu. Od tej daty rozpoczyna się książkowa opowieść o jego życiu, którą można podzielić na kilka części. Dzieciństwo, dorastanie i edukacja, kariera wojskowa i wyjazdy na misje i poszukiwanie swojego miejsca w życiu. Końcowa część książki opowiada o znajomości z Megan, ich związku i przyczynach opuszczenia „złotej klatki”, która odbierała im spokój i poczucie bezpieczeństwa. Czytało się to lekko i przyjemnie, choć historia opisywana oczami księcia nie jest bajką. Książka nie tylko dla tych, którzy interesują się brytyjską monarchią. Ona jest szczególnie skierowana do tych, którzy poszukują swojego miejsca w życiu. Wydaje się, że jest szczerze napisana. Harry starał się, by zaprezentować się w niej jako ktoś bez zobowiązań wynikających z układów rodzinnych. Krótkie rozdziały. Jeśli komuś nie pasują wspomnienia z wojny, można je pominąć lub pobieżnie „przeskanować”. Polecam tę lekturę, bo sporo w niej jest o „życiu”, dokonywanych wyborach oraz konsekwencjach tych wyborów). Oczywiście sporo też o rodzinie królewskiej - i nie zawsze w najlepszym tonie.

TEN DRUGI - autorstwa księcia Harry'ego. Przypuszczam, że powinna się podobać właściwie każdemu, bo jest po prostu dobrze napisana. Nawet jeśli przyjąć, że autorem może być ghostwriter. To historia kogoś, kto od urodzenia znał swoje miejsce (zawsze drugi, jakby rezerwowy w drużynie). Swoją egzystencję opisuje jako życie w złotej klatce i zawsze według ustalonego...

Nie polecam. Okropność nad okropnościami, książka to dosłownie wypociny człowieka z nieprzepracowaną traumą, który wszędzie upatruje znaków z zaświatów i uważa, że wszyscy powinni stać za nim murem i kochać jego żonę. Czemu? No w sumie tego nie powiedział.
Także jak ktoś chce zmarnować czas to można, ale można uczyć się na cudzych błędach.

Nie polecam. Okropność nad okropnościami, książka to dosłownie wypociny człowieka z nieprzepracowaną traumą, który wszędzie upatruje znaków z zaświatów i uważa, że wszyscy powinni stać za nim murem i kochać jego żonę. Czemu? No w sumie tego nie powiedział.
Także jak ktoś chce zmarnować czas to można, ale można uczyć się na cudzych błędach.