Zanim obejrzałam film "Dom Gucci", nie znałam historii Patrizii Reggiani. Przyznaję, że przez to postać ta i cała jej otoczka po seansie wydała mi się bardzo interesująca. Zwłaszcza dzięki wybitnej roli Lady Gagi. Coś a'la Gra o tron łączona z Modą na sukces.

Wydaje mi się, że w książce znacznie słabiej dokonano analizy postaci Patrizii. Krótko, a miejscami wręcz pobieżnie przedstawiono informacje na temat rodu Guccich oraz roli Patrizii w tej rodzinie. Wydaje mi się, że książka została napisana bez odpowiedniego zaangażowania, a nawet z niepotrzebnym osądem. Wszak każdy czytelnik wyciągnie wnioski samodzielnie, wystarczy przytoczyć fakty..

[SPOILER]
Przemiana Maurizia w filmie została przedstawiona dość nagle, ale mimo wszystko byłam w stanie ją zrozumieć. Natomiast przemiana w książce w żaden sposób nie była podbudowana. Brakowało mi przytoczenia konkretnych sytuacji, kiedy granice Maurizia zostały przekraczane. Jego początkowe zauroczenie, które zaowocowało miłością, zbyt nienaturalnie zamieniło się w obojętność.

W filmie dało się zauważyć, że żona, po wprowadzeniu do towarzystwa, nie potrafiła się w nim odpowiednio odnaleźć. Że skłócała męża z rodziną. Że, naprzeciwko posągowej blond przyjaciółki, jawiła się tandetnie i krzykliwie. Że mężczyzna odczuł znudzenie żoną, szukał innych bodźców, co było okrutne, ale dość logiczne.

W książce napomknięto jedynie o ciągłych kłótniach oraz działaniach Patrizii, które mogły przyczynić się do tego, że mąż tracił nią stopniowo zainteresowanie. Zabrakło mi jednak jakichś konkretów. Być może cokolwiek z wywiadów Patrizii mogłoby posłużyć jako materiał do analizy. A może zwyczajnie w świecie umknęło mi coś w tracie lektury - nie wiem.

Kiedyś w jednym z odcinków Rancza włoska policjantka, bodajże Francesca, ostrzegła swojego męża "Ale rozumiesz, że jak ty, z inna kobieta zdrada, to trup, ty i ona". Kiedy indziej powiedziała do kolejnej bohaterki: "On nawet jej zabić mógł, a ona jemu! Grande amore tak ma!". Oglądając serial odnosiłam wrażenie, że słowa te mają jedynie nawiązywać do temperamentu Włochów oraz do ich mafijnych historii, nadając prezentowanym scenom komizmu sytuacyjnego. Patrząc jednak na historię Guccich odnoszę wrażenie, że Twórcy scenariusza do Rancza mogli zasięgnąć inspirację ze wspomnianej historii, wkładając w usta Francesci cytowane słowa.

Historia szokująca, ale też pokazująca, że kobiety niewrażliwe i zachłanne są zdolne do wyrafinowanej zemsty. Moim zdaniem jednak to nie charakter Patrizii doprowadził do upadku Maurizia. To jego brak charakteru, brak stawiania wyraźnych granic w związku, brak walki o zasady i moralność, a w końcu przemiana w bezwzględnego człowieka sprawiły, że Patrizia rozwijała w sobie psychopatyczne skłonności. Nie chcę robić z ofiary kata, jednakże w tym przypadku sytuacja nie wydaje mi się do końca klarowna.

Ostatecznie zastanowiło mnie, dlaczego Patrizia zleciła zabójstwo jedynie męża? Dlaczego oszczędziła jego kochankę? Czy chodziło o kalkulacje, żeby nie ściągać od razu winy na siebie? Czy po prostu działała w myśl zasady "jeżeli nie chcesz być mój, to nie będziesz należał do żadnej"? Niestety książka nie udzieliła mi odpowiedzi w tym zakresie.

Zanim obejrzałam film "Dom Gucci", nie znałam historii Patrizii Reggiani. Przyznaję, że przez to postać ta i cała jej otoczka po seansie wydała mi się bardzo interesująca. Zwłaszcza dzięki wybitnej roli Lady Gagi. Coś a'la Gra o tron łączona z Modą na sukces.

Wydaje mi się, że w książce znacznie słabiej dokonano analizy postaci Patrizii. Krótko, a miejscami wręcz pobieżnie...