ciezko cos napisac ot takie male cos do przeczytania
stara ksiazka to i jezyk taki srednio czytny ale na pewno nie jest nieprzyjemnie
jak ktos lubi czytac przelomowe rzeczy to tez mozna na plus ale dla mnie to akruat obojetne

ciezko cos napisac ot takie male cos do przeczytania
stara ksiazka to i jezyk taki srednio czytny ale na pewno nie jest nieprzyjemnie
jak ktos lubi czytac przelomowe rzeczy to tez mozna na plus ale dla mnie to akruat obojetne

Warto było poznać pierwszego wybitnego detektywa w historii literatury.

Książka wyraźnie się zestarzała, ale intryga jest interesująca .Długość lektury, jest to nowela, sprawia że całość można przeczytać z żywym zaciekawieniem, nawet jeśli woli się współczesne utwory.

Polecam.

Warto było poznać pierwszego wybitnego detektywa w historii literatury.

Książka wyraźnie się zestarzała, ale intryga jest interesująca .Długość lektury, jest to nowela, sprawia że całość można przeczytać z żywym zaciekawieniem, nawet jeśli woli się współczesne utwory.

Polecam.

Na poły kryminalny pastisz, na poły autorska wariacja, eksperyment ze śledztwem w stylu znanych detektywów.

Na poły kryminalny pastisz, na poły autorska wariacja, eksperyment ze śledztwem w stylu znanych detektywów.

Stworzona przez Edgara Alana Poe postać detektywa, prekursora postaci innych znanych detektywów (a tym samym także samej powieści detektywistycznej) - Auguste Dupin - na tropie sprawcy nietypowego zabójstwa w XIX Paryżu. Czytamy tę powieść jak dobrą układankę będąc pod ciągłym wrażeniem dedukcji i osiąganych wniosków przez głównego bohatera. Jest to jedna z powieści EAP, którą można określić jako must-have dla kogoś kto z tym autorem nie miał do czynienia. Poe tym razem zabawia czytelnika łamigłówkami zamiast przytłaczać ciężarem ponurych powieści grozy. I mnie ten zabieg zupełnie odpowiada na tyle, że sięgam po kolejne pozycje gdzie główną rolę odgrywa nasz przenikliwy detektyw.

PS. Z tego miejsca pozdrawiam wszystkich fanów Iron Maiden :)

Stworzona przez Edgara Alana Poe postać detektywa, prekursora postaci innych znanych detektywów (a tym samym także samej powieści detektywistycznej) - Auguste Dupin - na tropie sprawcy nietypowego zabójstwa w XIX Paryżu. Czytamy tę powieść jak dobrą układankę będąc pod ciągłym wrażeniem dedukcji i osiąganych wniosków przez głównego bohatera. Jest to jedna z powieści EAP,...

Krótko i mądrze. Zdolności analityczne i bystrość umysłu pozwalają głównemu bohaterowi na rozwiązanie zagadki kryminalnej tylko po oględzinach miejsca zbrodni...

Krótko i mądrze. Zdolności analityczne i bystrość umysłu pozwalają głównemu bohaterowi na rozwiązanie zagadki kryminalnej tylko po oględzinach miejsca zbrodni...

Wyzwanie LC z maja, brzmiało: opowiadania. Przygotowałam się wtedy na trzech wielkich XIX - wiecznych pisarzy: Oscara Wilde’a, Edgara Allana Poe i Gerarda de Nervala. Nadszedł czas na nadrobienie zaległości.

„Zabójstwo przy Rue Morgue” i główny bohater detektyw Dupin tak bardzo przypominali mi Sherlocka Holmesa, że zaczęłam szperać i dowiedziałam się, że to właśnie Edgar Allan Poe jest prekursorem współczesnej powieści detektywistycznej, w 1841 roku stworzył postać ekscentrycznego francuskiego prywatnego detektywa Augusta Dupina wprowadzając przy okazji do literatury koncepcję stosowania rozumu do rozwiązywania zbrodni. Wzorowany na nim Sherlock po raz pierwszy pojawił się dopiero w 1887 roku.

„Zabójstwo..” to krótkie opowiadanie z zagadką kryminalną. Jest brutalne morderstwo przy Rue Morgue w Paryżu, detektyw z przyjacielem, wizyta na miejscu zbrodni i rozwiązanie zagadki wyłącznie za pomocą dedukcji i analitycznego umysłu, umiejętności kojarzenia i sprytu detektywa. Akcji tu niewiele, ale frajdę sprawia śledzenie toku rozumowania detektywa Dupina oraz nieprzewidywalne zakończenie. Mordercą okazuje się…żartuję, oczywiście nie zdradzę. Kryminał (kryminałek) jest szczegółowo dopracowany, logiczny i świetnie napisany.
Może nie jest to najlepsza kryminalna historia świata, ale doceniam fakt, że od tego się wszystko zaczęło. Czyżby więc gdyby nie Poe i jego Dupin, nie byłoby Holmesa, a w każdym bądź razie takiego Holmesa, jakiego znamy? A potem Herkulesa Poirot, komisarza Maigret, panny Marple i czy mojego ulubionego Columbo.
Opowiadanie bardzo dobre, plus jeden punkt za przetarcie szlaku Sherlockowi.

Wyzwanie LC z maja, brzmiało: opowiadania. Przygotowałam się wtedy na trzech wielkich XIX - wiecznych pisarzy: Oscara Wilde’a, Edgara Allana Poe i Gerarda de Nervala. Nadszedł czas na nadrobienie zaległości.

„Zabójstwo przy Rue Morgue” i główny bohater detektyw Dupin tak bardzo przypominali mi Sherlocka Holmesa, że zaczęłam szperać i dowiedziałam się, że to właśnie Edgar...

Krótkie, znakomicie napisane i trzymające w napięciu opowiadanie. Dwóch przyjaciół stara się rozwikłać zagadkę śmierci dwóch kobiet. Po wizycie na miejscu zbrodni jeden z nich ma już pełen obraz sytuacji, jaka zaszła. W prosty sposób przedstawia przyjacielowi swój imponujący tok rozumowania. A samo rozwiązanie? Bardzo zaskakujące. Pewnie jeszcze do niego wrócę. Polecam.

Krótkie, znakomicie napisane i trzymające w napięciu opowiadanie. Dwóch przyjaciół stara się rozwikłać zagadkę śmierci dwóch kobiet. Po wizycie na miejscu zbrodni jeden z nich ma już pełen obraz sytuacji, jaka zaszła. W prosty sposób przedstawia przyjacielowi swój imponujący tok rozumowania. A samo rozwiązanie? Bardzo zaskakujące. Pewnie jeszcze do niego wrócę. Polecam.

Za każdym razem zachwyca - zarówno kunszt pisarski, tok wnioskowania oraz... rozwiązanie :)

Za każdym razem zachwyca - zarówno kunszt pisarski, tok wnioskowania oraz... rozwiązanie :)

Niezwykle się to czyta, język dość archaiczny, ale naprawdę daje rade.
Polecam z czystym sumieniem.

Niezwykle się to czyta, język dość archaiczny, ale naprawdę daje rade.
Polecam z czystym sumieniem.