Jakież było moje zdziwienie, kiedy po przeczytaniu książki sprawdziłam jej oceny i okazało się, że większość odbiorców nie była tak oczarowana jak ja. W moim odczuciu ta książka, była super! Zawierała w sobie elementy wampiryzmu, elementy zaczerpnięte z gotyckiej kultury oraz pierwiastek niepokoju i horroru. Czyli wszystko to co lubię.

Krótko o fabule: Młoda Marion Shaw mieszka z chorym/uzależnionym bratem w slumsach, pracuje jako służąca u niemiłej pracodawczyni i ledwo starcza jej na przeżycie miesiąca. Pewnego dnia natyka się na ogłoszenie w gazecie, poszukiwana jest krwiopanna. Mimo tego, że profesja ta jest niepoważana wśród ludzi jej miasta, dziewczyna złakniona nowego, lepszego życia, zgłasza się i udaje do Domu Pożądania, gdzie władze sprawuje bardzo specyficzna baronowa.

Książka jest pełna niepokoju, a czyta się ją naprawdę bardzo szybko. Osobiście nie mogłam jej odłożyć. Bardzo intrygowala mnie postać Lisavet, czyli baronowej domu. Uważam, że tajemnica zbudowana została wokół niej naprawdę w dobry sposób. Tak samo jak kupuję tę naiwność Marion, jej przywiązanie do pracodawczyni, jej wręcz chęć i wolę oddania dla niej swojego życia. Sam Dom Pożądania też został przedstawiony w sposób tajemniczy, pełen rozpusty oraz strachu i niepewności.

Natomiast pozostałe krwiopanny domu trochę mi się zlały w jedno i nie byłabym w stanie wyróżnić, która była którą i jakie cechy posiadała. Możliwe, że to był celowy zabieg autorki, ale mi nie przypadł do gustu.

Jeżeli lubicie mroczne tematy, gdzie rządzi rozpusta, horror i pożądanie. To zdecydowanie jest to książka dla was!

Współpraca recenzencka z Wydawnictwem Mova.

Jakież było moje zdziwienie, kiedy po przeczytaniu książki sprawdziłam jej oceny i okazało się, że większość odbiorców nie była tak oczarowana jak ja. W moim odczuciu ta książka, była super! Zawierała w sobie elementy wampiryzmu, elementy zaczerpnięte z gotyckiej kultury oraz pierwiastek niepokoju i horroru. Czyli wszystko to co lubię.

Krótko o fabule: Młoda Marion Shaw...

Znowu miała szczęście i trafiłam na współczesną książkę nawiązującą do wspaniałych gotyckich tradycji literackich! To moje drugie spotkanie z prozą Alexis Henderson (swoją poprzednią książką „Godzina wiedźm” ustawiła poprzeczkę naprawdę wysoko),po raz kolejny nie tylko nie jestem zawiedziona, ale mam apetyt na kolejną powieść jej autorstwa!

„Dom pożądania” to powieść szalenie osobliwa. Tak, osobliwa, ponieważ zawiera w sobie wszelkie ohydztwa i absurdu, a przede wszystkim intensywna, mroczna i przyprawiająca o zawroty głowy intryga. Autorka zadbała o ponury nastrój i przytłaczający klimat popadającej w zapomnienie gotyckie willi, nad którą pieczę sprawuje szalona i bardzo niebezpieczna baronowa Lisavet (ta postać przypomniała mi o historii siostrzenicy polskiego króla Stefana Batorego, Elżbiety Batory podejrzewaną o czarnoksięstwo i wampiryzm – swoją drogą, rekomenduję zagłębienie się w temat tej intrygującej persony!!).

Równie mocną stroną powieści jest jej główna bohaterka – Marion Shaw. Pochodząca z biednego domu, osierocona przez rodziców, napotykająca na wieczne niesprawiedliwości i trudności młoda kobieta wiedzie życie naznaczone walką o przeżycie w slumsach. Doświadczenia z przeszłości i chęć odmienienia swojego marnego losu motywują ją do szybkiej odpowiedzi na dziwne, a jednocześnie kuszące ogłoszenie pracy w charakterze pokojówki w hedonistycznym domu odwiedzanym przez bogatych i wpływowych ludzi. Cóż, Marion nie mogła wybrać gorszego miejsca na nowy początek…

Co za intensywna lektura! Pochłonęłam ją w niemalże jeden wieczór (dosłownie zasnęłam z tą książką),urzeczona mocną, chwilami okropną fabułą tego klimatycznego horroru. Alexis Henderson nawiązuje do gotyckiego klimatu, nadaje swoim bohaterom wampirycznych skłonności oraz zapewnia klaustrofobiczną atmosferę przerażającej posiadłości. Jestem bardzo usatysfakcjonowana lekturą ♥️
[ALERT: powieść dla dorosłych!]

Znowu miała szczęście i trafiłam na współczesną książkę nawiązującą do wspaniałych gotyckich tradycji literackich! To moje drugie spotkanie z prozą Alexis Henderson (swoją poprzednią książką „Godzina wiedźm” ustawiła poprzeczkę naprawdę wysoko),po raz kolejny nie tylko nie jestem zawiedziona, ale mam apetyt na kolejną powieść jej autorstwa!

„Dom pożądania” to powieść...

Marion żyje w slamsach. Jej życie nie jest kolorowe. Kiedy dziewczyna trafia na ogłoszenie, w którym poszukiwana jest krwionpanna, wie doskonale, że to jest szansa dla niej na lepsze życie. Chociaż początki są wręcz idealne, a jej życie faktycznie się zmienia, to dziewczyna nie jest gotowa na to, co czeka na nią w domu Pożądania, do którego trafiła.

Mam mieszane uczucia co do tej pozycji. Z jednej strony mi się faktycznie podobała, jednak z drugiej czuję niedosyt. Czekałam na krwawy horror i faktycznie mamy tu masę krwi, w końcu krwiopanny ciągle ją oddają, to ten horror rozpętał się na samym końcu i trzymał w napięciu. Początek był trudny. Nie mogłam się wciągnąć w historię. Dopiero w momencie, kiedy Marion przekroczyła Dom Pożądania, zaczęło robić się lepiej. Ciekawiły mnie reguły tam panujące i autorka ciekawie to przedstawiła.

Podoba mi się, że mamy tutaj nawiązanie do Elżbiety Batory. Uważam, że to bardzo ciekawy zabieg. Co do Marion, to mam do niej mieszane uczucia. Miejscami była mocno irytująca, zachowywała się jak niedojrzała nastolatka. Mamy też masę scen, w których dziewczyna pokazuje, jak bliska stała się jej Lisavet. Baronowa również okazuje jej uczucie, możecie domyślić się, do czego to prowadzi.

Sam pomysł na fabułę jest bardzo fajny. Mamy trochę tajemnic, które wybuchają na ostatnich stronach. Żałuję jednak, że tak szybko to się kończy, bo faktycznie ten wątek mocno mnie przyciągnął. Jest krwawo, bardzo krwawo. Gęsia skórka murowana.

Polecam Wam sięgnąć po ten tytuł i wyrobić sobie zdanie na jego temat. Były momenty, kiedy faktycznie odnalazłam się w tym gotyckim klimacie. Może i Wy się odnajdziecie? Kto wie! Warto to sprawdzić !

Marion żyje w slamsach. Jej życie nie jest kolorowe. Kiedy dziewczyna trafia na ogłoszenie, w którym poszukiwana jest krwionpanna, wie doskonale, że to jest szansa dla niej na lepsze życie. Chociaż początki są wręcz idealne, a jej życie faktycznie się zmienia, to dziewczyna nie jest gotowa na to, co czeka na nią w domu Pożądania, do którego trafiła.

Mam mieszane uczucia...

Książka niestety mnie nie urzekła. Ale może Ty odnajdziesz na jej stronach to coś.

Książka niestety mnie nie urzekła. Ale może Ty odnajdziesz na jej stronach to coś.

Marion ma dosyć życia w taki sposób, w jaki żyła dotychczas. Beznadziejnego, bez perspektyw na przyszłość. Żyje w slumsach - w niedostatku, zimnie, brudzie i głodzie. Przypadkiem trafia na ogłoszenie, w którym poszukuje się krwiopanien. Mimo tego, że krwiopanny cieszą się na Południu złą sławą, Marion postanawia na nie odpowiedzieć. Gdyby udało jej się nią zostać, diametralnie zmieniłaby swój status. Żyłaby w dostatku i luksusie, a po wygaśnięciu kontraktu otrzymywałaby wysoką emeryturę. Musiałaby jedynie upuszczać regularnie nieco krwii dla jakiegoś szlachcica...
Gdy Marion trafia już do Domu Pożądania, to początkowo wszystko wydaje się być idealne, lecz z czasem okazuje się, że były to jedynie pozory. Marion poznaje bowiem mroczną tajemnicę domu, rozpoczynając wtedy walkę o własne życie.

Po "Dom Pożądania" sięgnęłam skuszona wizją przeczytania w końcu dobrego, krwawego i mrocznego horroru. Nie tak wyobrażałam sobie tę książkę. Nie jestem w ogóle pewna, czy sklasyfikowałabym ją jako horror. Przez całą lekturę zalatywało mi tu taką typową młodzieżówką, choć przez to, że cała fabuła opiera się na seksualności i erotyce, nie mogę jej jako młodzieżówkę sklasyfikować. Oczywiście było mrocznie, było krwiście, ale raczej nie w sposób, w jaki bym tego oczekiwała.

Sam pomysł na fabułę mi się podoba. Chociaż przyznam, że początkowo miałam spory problem, aby wczuć się w klimat książki. Szło mi tak opornie, że zastanawiałam się nawet, czy sobie jej nie odpuścić.

Długo zastanawiałam się, w jaki sposób ocenić tę książkę. I szczerze? Nie wiem. Bo z jednej strony czytało się ją naprawdę dobrze, a z drugiej - jest w niej coś, co niesamowicie drażniło mnie przez całą lekturę. Nie wiem, czy to wyjątkowo naiwny charakter głównej bohaterki? Bo Marion to dziewczyna wybitnie głupia, cały czas podejmuje strasznie durne decyzje. Aż ma się ochotę krzyknąć "No i po co tam leziesz? Uciekaj stamtąd!"
A może to przez fakt, że nie przepadam za romansami, a tutaj zamiast horroru, dostałam romans, osadzony w świecie wampiryzmu, z jakimiś tam elementami grozy.

Poza pomysłem na fabułę, plusem są dobrze rozwinięte opisy. Dzięki temu jesteśmy w stanie idealnie wyobrazić sobie miejsce, w którym ląduje Marion - atmosferę tajemniczości, mrok i ogrom Domu Pożądania.

Na pewno warto przeczytać i samodzielnie przekonać się, co o niej myślicie. Absolutnie nie uważam, że książka jest zła. Moje odczucia wynikają być może raczej z oczekiwań, jakie wobec niej miałam, niż z faktu, że książka jest kiepska.

Marion ma dosyć życia w taki sposób, w jaki żyła dotychczas. Beznadziejnego, bez perspektyw na przyszłość. Żyje w slumsach - w niedostatku, zimnie, brudzie i głodzie. Przypadkiem trafia na ogłoszenie, w którym poszukuje się krwiopanien. Mimo tego, że krwiopanny cieszą się na Południu złą sławą, Marion postanawia na nie odpowiedzieć. Gdyby udało jej się nią zostać,...

Jestem rozczarowana ta ksiazka, uwazam, ze niestety mamy tutaj zmarnowany potencjal. Motyw wampiryzmu, mroczny dom z mroczna wlascicielka, ktora pragnac zachowac zdrowie i urode, pije krew niewinnych dziewczat (nawiazanie do Elzbiety Batory),pozadanie- no wszystko to wprost zacheca do czytania, oczekiwalam dreszczyku emocji, mroku a dostalam calkiem przecietna opowiastke, w ktorej poza poczatkiem i koncem niewiele sie dzieje, srodek to niekonczace opisy domu, posilkow, upuszczania krwi, naiwna i irytujaca glowna bohaterka, a i złol czyli wlascicielka tytulowego domu pozadania tez jakas taka nijaka i malo mroczna. Szkoda- zapowiadalo sie swietnie, a wyszlo mocno srednio.

Jestem rozczarowana ta ksiazka, uwazam, ze niestety mamy tutaj zmarnowany potencjal. Motyw wampiryzmu, mroczny dom z mroczna wlascicielka, ktora pragnac zachowac zdrowie i urode, pije krew niewinnych dziewczat (nawiazanie do Elzbiety Batory),pozadanie- no wszystko to wprost zacheca do czytania, oczekiwalam dreszczyku emocji, mroku a dostalam calkiem przecietna opowiastke,...

Marion wychowała się w slamsach i nigdy nie zaznała spokojnego życia. Zawsze musiała martwić się o każdy kolejny dzień. Kiedy trafia na intrygujące ogłoszenie o poszukiwaniu krwiopanny, postanawia zaryzykować i wyjechać do Domu Pożądania. To tam poznaje życie jakiego nigdy nie doświadczyła. Za wszelką cenę stara się zadowolić hrabinę Lisavet, która staje się dla niej wzorem.

„Dom Pożądania” ro mroczna podróż w świat pełen tajemnic, seksualności i manipulacji. Marion wydaje się być zafascynowana miejscem, do którego trafiła. Nie zdaje sobie jednak sprawy, jakie mogą być tego konsekwencje. Zdeterminowana by zostawić za sobą przeszłość, nie ma świadomości co tak naprawdę ją czeka.

Nie pamiętam czy kiedyś w moje ręce trafiła podobna książka. Uwielbiam motyw wampirów w literaturze, ale w taki sposób jeszcze nie miałam z nimi do czynienia.
Fabuła zdecydowanie mnie kupiła, chociaż momentami akcja bardzo spowalniała i niektóre fragmenty zwyczajnie mi się dłużyły. Nie wiem też jak właściwie określić ten tytuł, jest mroczny, niesamowicie wciągający i intrygujący, ale zabrakło mi emocji strachu i przerażania. W mocniejszych tytułach właśnie tego oczekuję. Nie brakowało jednak ciekawości i mrocznego, niemal klaustrofobicznego klimatu. Myślę, że to tytuł dla miłośników gotyckiego stylu, wampirów i dusznego klimatu w literaturze. Mnie się podobał, ale być może liczyłam na jeszcze większe emocje. Mimo wszystko, zachęcam do lektury, zdecydowanie się wyróżnia i zostaje z czytelnikiem jeszcze na długo po zakończeniu lektury, czegoś podobnego jeszcze nie czytałam.

Marion wychowała się w slamsach i nigdy nie zaznała spokojnego życia. Zawsze musiała martwić się o każdy kolejny dzień. Kiedy trafia na intrygujące ogłoszenie o poszukiwaniu krwiopanny, postanawia zaryzykować i wyjechać do Domu Pożądania. To tam poznaje życie jakiego nigdy nie doświadczyła. Za wszelką cenę stara się zadowolić hrabinę Lisavet, która staje się dla niej...

„Dom Pożądania” autorstwa Alexis Henderson to dość ciekawa i oryginalna książka nawiązująca do świata wampirów, choć istoty w niej występujące nie zostają tak ani razy nazwane.

Fabuła kręci się wokół Marion i jej zatrudnienia na stanowisko Krwiopanny w tytułowym Domu Pożądania. To właśnie w tej pracy bohaterka widzi szansę na ucieczkę z biedy, slumsów, od poniżenia czy gwałtowności brata. Jednak czy dostarczanie krwi spragnionym atrakcji potomkom szlacheckich rodów Północy może okazać się być mniej niebezpieczne niż dotychczasowe życie dziewczyny? I tak, i nie.
Prawda jest taka, że w pewnym monecie czytania książki Czytelnik już sam nie wie co ma o niej myśleć. Najpierw poznajemy drogę jaką przeszła Marion przed dotarciem do Domu Pożądania, następnie zwyczaje w nim panujące, a koniec końcom czujemy się jakbyśmy się kręcili wokół własnej osi i zastanawiamy się co Autorka chciała nam przekazać. Powtarzalność scen jest dołująca, a dopiero pod koniec powieści występuje wątek, który naprawdę wciąga, ale kończy się on tak szybko, jak szybko się pojawił…

Sami bohaterowie są dość płytcy i nijacy. Marion mocno irytuje swoją postawą zachowując się momentami jak rozkapryszona i naiwna nastolatka, którą już nie jest. Niby kreuje się na pewną siebie i sprytną kobietę jednak wyszło to nijak i wręcz groteskowo.

„Dom pożądania” to książka z ogromnym potencjałem i świetnie zarysowaną fabułą. Jednak poprowadzenie akcji i kreacja bohaterów pozostawiają wiele do życzenia przez co Czytelnik nie ma z tej lektury zbyt dużej frajdy. Duży plus za klimat i pomysł, ale reszta kompletnie mi nie spasowała. Literacki średniaczek.

„Dom Pożądania” autorstwa Alexis Henderson to dość ciekawa i oryginalna książka nawiązująca do świata wampirów, choć istoty w niej występujące nie zostają tak ani razy nazwane.

Fabuła kręci się wokół Marion i jej zatrudnienia na stanowisko Krwiopanny w tytułowym Domu Pożądania. To właśnie w tej pracy bohaterka widzi szansę na ucieczkę z biedy, slumsów, od poniżenia czy...

Koncept na 10, wykonanie na 2. No i mamy 6. Miało potencjał, ale potencjał został wydrylowany z krwi i życia.

Koncept na 10, wykonanie na 2. No i mamy 6. Miało potencjał, ale potencjał został wydrylowany z krwi i życia.

Muszę przyznać, że było to dosyć ciekawe i oryginalne doświadczenie. Jest to trochę inne spojrzenie na postacie pijące krew - choć tu nie są nazywane wampirami. Pomysł na ten świat, w którym bogaci ludzie z pozycjami korzystają z Krwiopanien dostarczających im krew jest naprawdę w porządku, jednak nieco zawiodła mnie realizacja.

Przez praktycznie całą książkę śledzimy losy głównej bohaterki, która ucieka z biedy i zostaje zatrudniona jako Krwiopanna w Domu Pożądania. Najpierw czeka nas historia jej dotarcia na miejsce, następnie poznawanie zwyczajów tam panujących. W pewnym momencie zaczęłam zastanawiać się, jaki cel ma ta fabuła i do czego dąży. Dopiero pod sam koniec zaserwowano akcję i wątek, który mnie wciągnął. Szkoda, że wszystko to było takie nieproporcjonalne.

Marion była dla mnie dość irytującą postacią. Podobno miała lat 20, a zachowywała się jak naiwna nastolatka. Próbowała kreować się na silną, pewną siebie, sprytną dziewczynę, ale było to bardzo nijakie. Pozostali bohaterowie też raczej mdli, nie wzbudzający większych emocji.

Książka z ogromnym potencjałem, fajnym i przyjemnym w odbiorze językiem, jednak niestety nie podpasowała mi fabuła i kreacja bohaterów. Myślę jednak, że historia znajdzie swoich fanów, więc przeczytajcie i sprawdźcie sami, jak Wam się spodoba ;).

Muszę przyznać, że było to dosyć ciekawe i oryginalne doświadczenie. Jest to trochę inne spojrzenie na postacie pijące krew - choć tu nie są nazywane wampirami. Pomysł na ten świat, w którym bogaci ludzie z pozycjami korzystają z Krwiopanien dostarczających im krew jest naprawdę w porządku, jednak nieco zawiodła mnie realizacja.

Przez praktycznie całą książkę śledzimy...