Czego szuka Shapland w swojej wersji autobiografii, która stara się jednocześnie być biografią jej idolki? Z pewnością wybiega poza sztampowe podejście do biografii. Z zaglądania przez wszystkie możliwie dostępne „dziurki od klucza” w życie McCullers, Shapland czyni podróż we własne ja. Szukając śladu coming outu McCullers, autorka dokonuje analizy własnego ja, swojej tożsamości jako kobiety i lesbijki. Śledzi losy nieopowiedziane, i odnajduje siłę, by opowiedzieć samą siebie. Szpera, nie szabruję. Próbuje dociec ile wybitnych autorek nigdy nie ujawniło swoich pragnień, by niekiedy wieść życie pod przykrywką, zaburzone nieszczęśliwymi relacjami i zatruwane litrami alkoholu. Bynajmniej nie jest to banalne poszukiwanie dowodów, których nigdy nie wymaga się od związków hetereseksualnych. Shapland stara się jedynie dociec jak lesbijki budowały swoją tożsamość w czasach kiedy słowo lesbijka wymieniano na „przyjaciółka”, „współlokatorka” bądź „towarzyszka podróży”. Podróż warta odbycia, szkoda jedynie, że tak krótka!

Czego szuka Shapland w swojej wersji autobiografii, która stara się jednocześnie być biografią jej idolki? Z pewnością wybiega poza sztampowe podejście do biografii. Z zaglądania przez wszystkie możliwie dostępne „dziurki od klucza” w życie McCullers, Shapland czyni podróż we własne ja. Szukając śladu coming outu McCullers, autorka dokonuje analizy własnego ja, swojej...

Jeśli chcesz poznać Carson McCullers to po tej książce to ci się nie uda, poznasz tylko autorkę a zapewniam cię, że to mało interesująca osoba.

Nudna i męcząca książka w której clue staje się zawężającą orientacja seksualna. W sumie to możesz się poczuć oszukana, bo ta pozycja nie spełnia swojej obietnicy.

Starta czasu. Nuda. Bzdet.

Jeśli chcesz poznać Carson McCullers to po tej książce to ci się nie uda, poznasz tylko autorkę a zapewniam cię, że to mało interesująca osoba.

Nudna i męcząca książka w której clue staje się zawężającą orientacja seksualna. W sumie to możesz się poczuć oszukana, bo ta pozycja nie spełnia swojej obietnicy.

Starta czasu. Nuda. Bzdet.

Bardzo ciekawy zabieg, dużo detali z życia i bohaterki i autorki, Przeczytałem jednym tchem, polecam. Niewykluczone, że gnał mnie głód szczegółów z życia McCullers, której opowiadania bardzo cenię i polecam. Wreszcie jakaś odsłona jej prywatności, chociaż pytanie czy drukowanie zapisów z sesji terapeutycznych nie jest przekroczeniem nadal mi towarzyszy.

Bardzo ciekawy zabieg, dużo detali z życia i bohaterki i autorki, Przeczytałem jednym tchem, polecam. Niewykluczone, że gnał mnie głód szczegółów z życia McCullers, której opowiadania bardzo cenię i polecam. Wreszcie jakaś odsłona jej prywatności, chociaż pytanie czy drukowanie zapisów z sesji terapeutycznych nie jest przekroczeniem nadal mi towarzyszy.

Ciekawy eksperyment, gdyż autorkazamierza odtwarzać doświadczenia Carson Mc Cullers na włąsnej skóe, wtropić prawdziwą historię queerowych miłości pisarki. Zastanawiało ją głownie jak autorka maskowała swoje skłonności i dlaczego z uprem maniaka jejbiografowie traktują obiekty jej uczuc jako li tylko współlokatorki, czy przyjaciółki.pierwsza na liście była ANNE mARIE cLARAC, ALE ZERWAŁA Z NIĄ GDY WYJECHAŁA DO zURYCHU.
Transkrycje terapii Crson u dr Mary Mercer od 1958 r. Miała w ramach eksperymentu traktować terapię jak pisanie pamietnika.
Carson próbowała się wpasować, umawiać się z mężczyznami. Wizyta autorki w skromnym domu McCullers. Z jednej strony pisarka mogła być preznikliwa w portretowaniu ludzkich emocji, z drugiejsama nie potrafiła wyartykułować kim naprawdę jest,.

Ciekawy eksperyment, gdyż autorkazamierza odtwarzać doświadczenia Carson Mc Cullers na włąsnej skóe, wtropić prawdziwą historię queerowych miłości pisarki. Zastanawiało ją głownie jak autorka maskowała swoje skłonności i dlaczego z uprem maniaka jejbiografowie traktują obiekty jej uczuc jako li tylko współlokatorki, czy przyjaciółki.pierwsza na liście była ANNE mARIE...

Bardzo ciekawa książka i ciekawy eksperyment, tylko może ciągłe dopasowywanie doświadczeń Carson do swoich staje się w końcu nużące, ale ok - rozumiem pomysł. Lekko się czyta.

Bardzo ciekawa książka i ciekawy eksperyment, tylko może ciągłe dopasowywanie doświadczeń Carson do swoich staje się w końcu nużące, ale ok - rozumiem pomysł. Lekko się czyta.

Niestety, pomimo moich wielkich oczekiwań wobec książki, okazała się ona zupełnym rozczarowaniem. Po pierwsze jest to biografia pisana pod tezę (Carson była lesbijką),zainteresowana tylko i wyłącznie orientacją pisarki i jej relacjami z kobietami. Gdyby to było jeszcze jakoś merytorycznie spożytkowane, odniesione do jej twórczości literackiej, rozwijające ale tak praktycznie w ogóle nie jest. Autorka, która sama przyznaje, że wcześniej nie była utworami Carson zainteresowana, co zmieniło się pod wpływem przeczytania jej listów adresowanych do kobiety, wskazujących na potencjalną bliższą relację, uchwyciła się tego jednego klucza i pozostaje zupełnie ślepa na pozostałe, równie ważne, jeśli nie ważniejsze elementy osobowości Carson, ignoruje je. Dochodzi tutaj do takich absurdów, jak fragment, w którym opisywana jest nieudana próba samobójcza jednej z przypuszczalnych kobiet Carson, ale wcale to nie traumatyczne wydarzenie jest problematyzowane, lecz to, i tutaj zacytuję "czy Carson i Annemarie to robiły" (str. 69). Tak, bardziej od wpływu jaki miała na Carson próba samobójcza bardzo bliskiej osoby, autorkę interesuje, czy dochodziło między tymi dwiema kobietami do kontaktów seksualnych. Po drugie równie dużo dowiemy się o Carson, co o samej autorce. Przez wiele stron będziemy czytać tak właściwie biografię Jenn Shapland, a nie Carson. Dowiemy się o jej coming-oucie, o jej relacjach, jej życiu. To bardzo słabe zagranie, wykorzystywać nazwisko wybitnej pisarki, by opowiedzieć o sobie. Po trzecie autorka sama przyznaje, że wcale nie miała zamiaru rozmawiać z osobami bliskimi Carson i tego nie zrobiła, żeby wizje innych osób nie zaburzyły jej osobistego obrazu Carson, czyli Carson lesbijki. Po czwarte w wielu momentach autorka każe nam zdać się na wiarę i zaufać jej słowom, bo nie może podzielić się treścią listów, notatek z sesji terapeutycznych. Najlepszą recenzję Shapland wystawiła sobie sama: "Zdecydowanie brakuje mi kwalifikacji, by pisać biografię Carson McCullers" (str. 40)

Niestety, pomimo moich wielkich oczekiwań wobec książki, okazała się ona zupełnym rozczarowaniem. Po pierwsze jest to biografia pisana pod tezę (Carson była lesbijką),zainteresowana tylko i wyłącznie orientacją pisarki i jej relacjami z kobietami. Gdyby to było jeszcze jakoś merytorycznie spożytkowane, odniesione do jej twórczości literackiej, rozwijające ale tak...