Interesujące, przyjemnie się czytało, w końcu to komiks. Autorka (nie będę się trudził nad spolszczeniem i zastosowaniem zaimków, bo nie ma to znaczenia dla mojego tekstu) powinna jednak włożyć więcej wysiłku w analizę własnych odczuć - tutaj robota jest pozostawiona nam, a ona sama stoi naiwna; komiks pewnemu typowi człowieka odpowiada najbardziej, ponieważ w formie obrazkowej można przedstawić tylko to, co się widziało, bez widoku wyzywającej pustej kartki, jeśli nie ma się wiele do powiedzenia. Mimo to budzi empatię, zachęca do oceny. Ciekawa historia opowiedziana przez nieciekawego człowieka.

Interesujące, przyjemnie się czytało, w końcu to komiks. Autorka (nie będę się trudził nad spolszczeniem i zastosowaniem zaimków, bo nie ma to znaczenia dla mojego tekstu) powinna jednak włożyć więcej wysiłku w analizę własnych odczuć - tutaj robota jest pozostawiona nam, a ona sama stoi naiwna; komiks pewnemu typowi człowieka odpowiada najbardziej, ponieważ w formie...

Chciałam zacząć od tego, jak zazdroszczę dorastającym teraz osobom queerowym, że mają tyle różnych reprezentacji w książkach i filmach i że ta autobiografia jest tak bardzo potrzebna właśnie im, ale nie. Jest potrzebna też osobom w moim wieku (czyli dokładnie w wieku Mai). Szczera, intymna, bez żadnych tabu, poruszająca wiele trudnych tematów. Proces odkrywania własnej orientacji i tożsamości chyba zawsze jest długi i wyboisty, ale jakoś tak od razu lżej jest na sercu, mogąc czytać tego typu wspomnienia. Oby więcej takich powstało, będę je pochłaniać, chociaż lata dorastania mam już dawno za sobą. Nigdy nie jest za późno na dobrą queerową reprezentację w literaturze (także w filmie). :)

Chciałam zacząć od tego, jak zazdroszczę dorastającym teraz osobom queerowym, że mają tyle różnych reprezentacji w książkach i filmach i że ta autobiografia jest tak bardzo potrzebna właśnie im, ale nie. Jest potrzebna też osobom w moim wieku (czyli dokładnie w wieku Mai). Szczera, intymna, bez żadnych tabu, poruszająca wiele trudnych tematów. Proces odkrywania własnej...

Komiksy są dla dzieci. Komiksy to wyłącznie fikcja. Komiksy nie poruszają ważnych
tematów. Jeszcze niedawno często spotykałem się z takimi lub podobnymi opiniami. Na
szczęście podejście społeczne do powieści graficznych stopniowo ulega zmianie. Wybitnym
dowodem na to, jak ważnym mogą być one nośnikiem, jest dzieło „Gender Queer.
Autobiografia”. Książka ta jest z jednej strony niezwykle osobistą historią osoby autorskiej, z
drugiej, w bardzo przystępny sposób ukazuje czytelnikowi niełatwy temat transpłciowości.
Zacznijmy jednak od początku.
Maia Kobabe jest niebinarną osobą artystyczną, która postanowiła za pomocą
komiksu pokazać jaką drogę przeszła. Poznajemy ją w dzieciństwie gdy podświadomie wie,
że coś jest nie tak, jednak całkowite odkrycie siebie trwało latami. I o tym właśnie jest ta
powieść: o niepewności, walce i samoakceptacji. O tym, z czym musi mierzyć się każda
osoba, która odbiega od narzucanych norm społeczno-kulturowych. O traumie i koszmarze
dysforii. Wreszcie też i o tym, że odpowiedź na najbardziej pierwotne pytanie: kim jestem?
może okazać się niezwykle trudna i niejednoznaczna.
Podziwiam Maia Kobabe, bo podzieliło się ze światem tak niesamowicie intymną
opowieścią. Czytelnik czuje jak wielkiej wymagało to odwagi. „Zwykłemu komiksowi,” dzięki
łatwemu w odbiorze językowi i miłej dla oka szacie graficznej, udało się to, czego dokonanie
wydawało się niemożliwe. Przeciętnemu cis-płciowemu człowiekowi, który nie ma bladego
pojęcia o temacie, dało szansę na zapoznanie się w przystępny sposób z kwestiami
niebinarności czy transpłciowości (oczywiście, trzeba brać poprawkę na to, że stykamy się z
powieścią graficzną a nie podręcznikiem, jednak ten komiks jest doskonałą lekturą na
początek). Szczególną uwagę warto zwrócić na dopracowaną kreskę i bardzo przemyślany
koncept artystyczny. Na uznanie ponadto zasługuje praca, którą wykonał tłumacz, Hubert
Brychczyński, ponieważ odpowiednie dopasowanie form osobowych było w przypadku tego
działa kluczowe. Książkę tę uważam za swoisty fenomen, po który zdecydowanie powinno
się sięgnąć.
P.S. Warto zaznaczyć, że „Gender Queer. Autobiografia” przedstawia zachodnie realia. W
Polsce sytuacja osób transpłciowych ma się zdecydowanie gorzej.

Komiksy są dla dzieci. Komiksy to wyłącznie fikcja. Komiksy nie poruszają ważnych
tematów. Jeszcze niedawno często spotykałem się z takimi lub podobnymi opiniami. Na
szczęście podejście społeczne do powieści graficznych stopniowo ulega zmianie. Wybitnym
dowodem na to, jak ważnym mogą być one nośnikiem, jest dzieło „Gender Queer.
Autobiografia”. Książka ta jest z jednej...

Szczera i bardzo wzruszająca opowieść o odkrywaniu własnej płciowości i o dojrzewaniu do gender. To historia o tym, jak odrzucenie norm, oczekiwań społecznych, ale i własnych ograniczeń dotyczących ciała daje wolność i pozwala w pełni się zaakceptować. Podobał mi się powolny rytm tej opowieści, mierzenie się z coraz głębszymi kwestiami związanymi z płciowością, w poszukiwaniu własnego dobrostanu i akceptacji.
Świetna opowieść do dyskusji z nastolatkami, doskonała do czytania w szkole, szkoda tylko że absolutnie nie jest to możliwe w polskiej rzeczywistości.

Szczera i bardzo wzruszająca opowieść o odkrywaniu własnej płciowości i o dojrzewaniu do gender. To historia o tym, jak odrzucenie norm, oczekiwań społecznych, ale i własnych ograniczeń dotyczących ciała daje wolność i pozwala w pełni się zaakceptować. Podobał mi się powolny rytm tej opowieści, mierzenie się z coraz głębszymi kwestiami związanymi z płciowością, w...

Piękna, intymna i mądra opowieść o poszukiwaniu siebie. Powinna być lekturą obowiązkową. Szczególnie ciekawe refleksje dotyczące dorosłych osób niebinarnych - ujawniać się, czy nie? Prosić o stosowanie zaimków? Szkoda, że płeć stała się tematem "politycznym".

Piękna, intymna i mądra opowieść o poszukiwaniu siebie. Powinna być lekturą obowiązkową. Szczególnie ciekawe refleksje dotyczące dorosłych osób niebinarnych - ujawniać się, czy nie? Prosić o stosowanie zaimków? Szkoda, że płeć stała się tematem "politycznym".

Dzieci w middle school w Ameryce mają frajdę czytając o robieniu dobroci koledze.

Dzieci w middle school w Ameryce mają frajdę czytając o robieniu dobroci koledze.

To jest oczywiście ważny komiks pod kątem treści i całkiem sprawnie poskładany, ale przyznaję, że odczuwam powoli znużenie "słusznymi" i "potrzebnymi" pozycjami, stworzonymi w dodatku za pomocą dosyć przewidywalnych środków i kreski, którą najchętniej nazwałbym "podręcznikową", bo z obrazkami w podręcznikach szkolnych najbardziej mi się kojarzy. Podobnie było zresztą z "Dziewięcioma miesiącami czułego chaosu" - Lucky Kinsley. Również istotna tematyka i tak samo nudnawe opakowanie. Bywają wprawdzie raz za czas próby wyjścia poza standardowe kadrowanie i przejrzyste ilustracje, ale szczytami pomysłowości trudno je nazwać. Marzy mi się jakiś naprawdę odjechany memuar, a nie tylko kolejny "solidny"

To jest oczywiście ważny komiks pod kątem treści i całkiem sprawnie poskładany, ale przyznaję, że odczuwam powoli znużenie "słusznymi" i "potrzebnymi" pozycjami, stworzonymi w dodatku za pomocą dosyć przewidywalnych środków i kreski, którą najchętniej nazwałbym "podręcznikową", bo z obrazkami w podręcznikach szkolnych najbardziej mi się kojarzy. Podobnie było zresztą z...

Super ważna książka o niebinarności i aseksualności. Mierzwią mnie jedynie zaimki ona/jej przez 90% książki...

Super ważna książka o niebinarności i aseksualności. Mierzwią mnie jedynie zaimki ona/jej przez 90% książki...

Bardzo potrzebna pozycja. ❤️

Bardzo potrzebna pozycja. ❤️

Bardzo przyjemny komiks w którym osoba autorska opisuje swoje przemyślenia na temat tożsamości płciowej i seksualnej na przestrzeni całego życia. Na pewno pomaga lepiej zrozumieć nie tylko samą Maię, ale też inne osoby LGBT+ bo pewne przeżycia na pewno dzielą między sobą. Od siebie dodam, że przyjemnie czytało mi się momenty w których opisywału swoje nastoletnie zainteresowania, bo przeżyłam mocny throwback XD

Bardzo przyjemny komiks w którym osoba autorska opisuje swoje przemyślenia na temat tożsamości płciowej i seksualnej na przestrzeni całego życia. Na pewno pomaga lepiej zrozumieć nie tylko samą Maię, ale też inne osoby LGBT+ bo pewne przeżycia na pewno dzielą między sobą. Od siebie dodam, że przyjemnie czytało mi się momenty w których opisywału swoje nastoletnie...