Książka bardzo kontrowersyjna. Skłaniająca do refleksji. Szkoda, że nie został w niej pogłębiony temat rodzin starających się o dziecko metodą in vitro w Polsce. W książce tej Pani Domagalska przedstawia nam obraz problemu bezpłodności i innych czynników skłaniających do skorzystania z metody in vitro m.in.w takich krajach jak Ukraina, Dania, Niemcy czy Izrael. Autorka zaznajomia nas z procesem in vitro, z czym on się wiąże, jak przebiega itp. Przedstawia nam historie rodzin młodych i starszych wiekiem, które mają problem z zajściem w ciążę w sposób naturalny, rodzin hetero i homoseksualnych. Rodzin patchworkowych. Pani Karolina przybliża nam historie jednej kobiety starającej się o dziecko, której towarzyszymy przez całą książkę w drodze do osiągnięcia celu oraz po jego zakończeniu. W międzyczasie wplatane są historie innych rodzin i związków pragnących dziecka. Książka ukazuje proces zmian mentalnych i prawnych zachodzących w wielu krajach europy i nie tylko w tym temacie. Ukazuje obraz i historie zmagań ludzi, których największym marzeniem jest posiadanie własnego dziecka. Książka zakrawa o tematykę dawstwa wewnątrzrodzinnego jak i międzypokoleniowego. Autorka przybliża nam temat surogatek, kontraktów. Widzimy cały proces oraz ból przez który przechodzą zarówno rodziny jak i kobiety,które samotnie pragną posiadać (znaleźć surogatkę) czy samodzielnie urodzić a następnie wychować dzidcko. Opisane są tu ich nadzieję oraz zmagania z reakcjami innych ludzi na ich pomysł. Jak ważne jest wsparcie rodziny dla takich kobiet lub rodzin/związków. Jak ważna jest akceptacja, a nie rzadko również pomóc. Bo ludzie starający się o dziecko nie zawsze mają łatwy wybór i jedynym rozwiązaniem pozostaje im dylemat czy o dawstwo prosić obcą osobę? A może teścia lub córkę? Bezpłodność jest problemem samym w sobie, a samo posiadanie dziecka nie jest jedynym lekiem na ten problem. Po udanym procesie i narodzinach pozostaje jeszcze kwestia "mówić czy nie mówić" (jak powstało moje dziecko)? A jeśli powiedzieć, to kiedy jest odpowiedni moment? Książka prowokuje i porusza. Widać, że autorka książki zrobiła ogromny reaserch i poświęciła wiele pracy i wysiłku w jej napisanie. Dzięki Pani Domagalskiej uzyskujemy odpowiedzi na wiele pytań. Jednak miejmy świadomość, że jeszcze tak wiele pytań dzięki tej książce pojawi się w naszej głowie. Osobiście polecam.
Mnie zabrakło jedynie pogłębienia tematu w kwestii samej Polski (tego byłam ogromnie ciekawa). W zamian jednak dostałam przekrój tematu oparty na innych krajach i kulturach oraz odpowiedzi na wiele pytań na które nie znałam odpowiedzi.
Moja ocena 8/10
Wiek: 16+
IG: dozaczytania

Książka bardzo kontrowersyjna. Skłaniająca do refleksji. Szkoda, że nie został w niej pogłębiony temat rodzin starających się o dziecko metodą in vitro w Polsce. W książce tej Pani Domagalska przedstawia nam obraz problemu bezpłodności i innych czynników skłaniających do skorzystania z metody in vitro m.in.w takich krajach jak Ukraina, Dania, Niemcy czy Izrael. Autorka...

„Za polem bitewnym ideologicznych Grunwaldów mieści się pole walki, które toczą kobiety. Stoją tam ze swoimi partnerami, partnerkami albo same i podejmują decyzje. Odpowiadają na nowe pytania, kiedy zaczyna się życie, czy to moralne, aby skorzystać z badań preimplantacyjnych, co zrobić z zamrożonymi zarodkami, czy adopcja zarodka to dobre rozwiązanie, czy powinny oddać komórki jajowe innej kobiecie. Są moralnymi pionierkami, pionierkami mimo woli”.

W reportażu „Nie przeproszę, że urodziłam. Historie rodzin z in vitro” Karolina Domagalska przedstawia historie pojedynczych osób i rodzin (także tęczowych),które mierzą się z szeroko rozumianą niepłodnością. Za każdą opowieścią kryje się ogrom bólu, rozczarowań, wątpliwości i cierpienia, niezależnie od tego, z której części świata pochodzą bohaterowie, którzy zgodzili się porozmawiać z autorką o ich trudnej drodze do spełnienia marzeń o potomstwie. Rozwój medycyny reprodukcyjnej przyczynił się do zgłębienia tajemnicy powstania życia i dla wielu stał się drogą do posiadania dziecka, a przy tym niełatwym wyzwaniem dla społeczeństw na całym świecie. Mamy tutaj m.in. historie solo mam, dawców nasienia, surogatek i dzieci, które urodziły się dzięki in vitro. Poznajemy ich perspektywę na obowiązujące prawo, wady i zalety korzystania z pomocy dawców anonimowych i otwartych, możliwości leczenia za granicą. Nie brak tu tematów do skomplikowanych rozważań prawnych i etycznych.
Książka została wydana w 2015r. i jedyne czego mi brakowało, to informacji jak obecnie wygląda sytuacja i uregulowania prawne w tym zakresie. Mam nadzieję, że wiele się zmieniło na lepsze i przynajmniej część uprzedzeń i obaw odeszła do przeszłości.

„Za polem bitewnym ideologicznych Grunwaldów mieści się pole walki, które toczą kobiety. Stoją tam ze swoimi partnerami, partnerkami albo same i podejmują decyzje. Odpowiadają na nowe pytania, kiedy zaczyna się życie, czy to moralne, aby skorzystać z badań preimplantacyjnych, co zrobić z zamrożonymi zarodkami, czy adopcja zarodka to dobre rozwiązanie, czy powinny oddać...

Dzięki tej lekturze trochę mi się wiedza na ten temat poukładała , a na pewno bardzo poszerzyła .
Wiem , że solo mamy szukają dosyć często kontaktu z dawcami - ojcami. Decydując się na taki zabieg muszą przeżyć żałobę po szczęśliwej rodzinie i po własnym dziecku
Dowiedziałam się też na czym polega dawstwo wewnątrzrodzinne , gdy córka daje komórkę jajową matce albo ojciec synowi.
W czasach gdy pracowano nad in vitro nie było problemu bezpłodności , raczej próbowano zapanować nad ilością urodzeń . I chociaż prace naukowe dotyczące tego tematu nie cieszyły się poparciem , to jednak je prowadzono.
Pierwsze dziecko poczęte tą metodą urodziło się 25 lipca 1975 roku.
Polecam .

Dzięki tej lekturze trochę mi się wiedza na ten temat poukładała , a na pewno bardzo poszerzyła .
Wiem , że solo mamy szukają dosyć często kontaktu z dawcami - ojcami. Decydując się na taki zabieg muszą przeżyć żałobę po szczęśliwej rodzinie i po własnym dziecku
Dowiedziałam się też na czym polega dawstwo wewnątrzrodzinne , gdy córka daje komórkę jajową matce albo ojciec...

Opowieści o nietypowych drogach do macierzyństwa. Nie tylko z perspektywy matek pragnących potomstwa, ale również rozmowy z dawcami i surogatkami. Prawdziwe historie i różne drogi do spełnienia marzeń o dziecku. Ale też zrozumienie powodów dla których ktoś postanawia w tych marzeniach pomóc. Wiele tematów związanych z in vitro i surogacją. Ciekawy reportaż. Polecam :-)

Opowieści o nietypowych drogach do macierzyństwa. Nie tylko z perspektywy matek pragnących potomstwa, ale również rozmowy z dawcami i surogatkami. Prawdziwe historie i różne drogi do spełnienia marzeń o dziecku. Ale też zrozumienie powodów dla których ktoś postanawia w tych marzeniach pomóc. Wiele tematów związanych z in vitro i surogacją. Ciekawy reportaż. Polecam :-)

Reportaż Karoliny Domagalskiej zawiera zarówno informacje o samej metodzie in vitro jak i historie rodzin, które borykały się latami z walką z niepłodnością, upokarzaniem, walką o dziecko.
Szczerze mówiąc nie miałam pojęcia, że Polska wciąż nie ma wielu regulacji prawnych wiążacych się z matkami zastępczymi, nie byłam świadoma jak wiele bólu, jak długo może trwać proces przed samym momentem podania zarodka. Ta książka uświadomiła mi jak pragnienie bycia matką czy ojcem sprawia, że człowiek potrafi przejść baaardzo dużo i jak wielką wolę walki o dziecko mają przyszli rodzice.
Polecam serdecznie tę pozycję!

Reportaż Karoliny Domagalskiej zawiera zarówno informacje o samej metodzie in vitro jak i historie rodzin, które borykały się latami z walką z niepłodnością, upokarzaniem, walką o dziecko.
Szczerze mówiąc nie miałam pojęcia, że Polska wciąż nie ma wielu regulacji prawnych wiążacych się z matkami zastępczymi, nie byłam świadoma jak wiele bólu, jak długo może trwać proces...

Absolutnie nietrafiony tytuł i zdjęcie okładkowe. Nie ma tu tkliwych historii o polskich kobietach czy małżeństwach marzących o dziecku. To opowieść międzynarodowa: dziejąca się m.in. w Izraelu, Danii i Ukrainie. A historie są szokujące i niebywałe. Młody student farmakologii, który jest dawcą dla 80-120 dzieci. Córka dająca matce swoją komórkę jajową i z punktu biologicznego będąca matką swojej siostry. Dwie lesbijki i dwóch gejów mających ze sobą dzieci. Do tego ból, cierpienie i wyrzeczenia kobiet starających się o potomstwo. Mnóstwo wątków do trudnych rozważań etycznych.

Absolutnie nietrafiony tytuł i zdjęcie okładkowe. Nie ma tu tkliwych historii o polskich kobietach czy małżeństwach marzących o dziecku. To opowieść międzynarodowa: dziejąca się m.in. w Izraelu, Danii i Ukrainie. A historie są szokujące i niebywałe. Młody student farmakologii, który jest dawcą dla 80-120 dzieci. Córka dająca matce swoją komórkę jajową i z punktu...

Trochę jestem rozczarowana tą książką, bo myślałam, że będzie dotyczyć tylko polskich par. Jednak nie żałuję lektury- nie wiedziałam, że Izrael ma takie liberalne podejście do invitro.

Trochę jestem rozczarowana tą książką, bo myślałam, że będzie dotyczyć tylko polskich par. Jednak nie żałuję lektury- nie wiedziałam, że Izrael ma takie liberalne podejście do invitro.

Nie wiem, dlaczego wydawało mi się, że ta książka będzie traktowała tylko o realiach procedury in vitro w Polsce. O jakże się pomyliłam: ta pozycja mówi w zasadzie o realiach w całej Europie, a nawet trochę poza nią wykracza i porusza w kompleksowy sposób szereg tematów związanych z in vitro: kwestie medyczne, krótką historię powstania tej metody, aspekty etyczne związane z zamrażaniem i utylizacją zarodków, problemy prawne i sposoby ich rozwiązania w różnych krajach, kwestie rodzin LGBT, dawstwa nasienia, surogacji i matek chcących mieć dziecko nie mając partnera. Bardzo ciekawa, pobudzająca do refleksji książka, merytoryczna i zwięzła. Polecam.

Nie wiem, dlaczego wydawało mi się, że ta książka będzie traktowała tylko o realiach procedury in vitro w Polsce. O jakże się pomyliłam: ta pozycja mówi w zasadzie o realiach w całej Europie, a nawet trochę poza nią wykracza i porusza w kompleksowy sposób szereg tematów związanych z in vitro: kwestie medyczne, krótką historię powstania tej metody, aspekty etyczne związane z...

Podczas tej zbrodniczej procedury te embriony, które zostaną uznane za "nieodpowiednie", są likwidowane albo zamrażane. A co potem? I tak zostaną zniszczone, tylko później. Każdy z nas był embrionem. Ta procedura, po pierwsze, niczego nie leczy, a po drugie, jest zbrodnią.
Ci, którzy to popierają, nie wiedzą na czym to polega, opierają się tylko na wiedzy z telewizorka. Pomijam już fakt, iż dzieci z in-vitro są o wiele bardziej chorowite niż te, które przyszły na świat normalną metodą.
Ludzie, jak można się godzić, aby embriony zamrażać lub wylewać do zlewu?! To, że to wszystko dzieje się w zaciszu gabinetu, a robią to osobniki w białych kitlach, niczego tu nie zmienia.

Podczas tej zbrodniczej procedury te embriony, które zostaną uznane za "nieodpowiednie", są likwidowane albo zamrażane. A co potem? I tak zostaną zniszczone, tylko później. Każdy z nas był embrionem. Ta procedura, po pierwsze, niczego nie leczy, a po drugie, jest zbrodnią.
Ci, którzy to popierają, nie wiedzą na czym to polega, opierają się tylko na wiedzy z telewizorka....

Dyskusja na temat in vitro oraz wszelkich kwestii wokół tego tematu rozgorzała już co najmniej kilka dobrych lat temu i właściwie nieustająco trwa nadal. Temat ten, bardziej lub mniej, ciągle rezonuje w społeczeństwie budząc bardzo wiele sporów i kontrowersji natury etyczno – moralnej oraz wywołując gorącą dyskusję.

Kiedy na rynku wydawniczym ponownie pojawiła się publikacja, o której chcę Wam dzisiaj wspomnieć to wiedziałam, że prędzej czy później będę chciała ją przeczytać.

Książka Karoliny Domagalskiej „Nie przeproszę, że urodziłam. Historie rodzin z in vitro” ukazała się w serii Reportaż, pod szyldem Wydawnictwa Czarne, jest to jej wznowienie, a po raz pierwszy pojawiła się ona na rynku w roku 2015.

Autorka podejmuje się opowiedzenia właśnie o tym niezwykle delikatnym i pełnym wielu różnorodnych niuansów zagadnieniu. W swoim reportażu przedstawia wiele osób i równie wiele podejść do w/w kwestii.

Jak więc widzicie publikacji tej z całą pewnością nie można odmówić wieloaspektowości i wielopłaszczyznowości. Znajdziemy tutaj perspektywę medyczną, emocjonalną, psychiczną, duchową, społeczną czy kulturową – książka jest więc z cała pewnością interesująca i skłania do refleksji. Niemniej jednak dla mnie jej sporym minusem, który znacząco utrudniał mi czytanie i ogólny odbiór był gigantyczny panujący w niej chaos. Bardzo męczące było przeskakiwanie z historii w historię, jak również częste zmiany narratorów i perspektyw.

Reasumując moje odczucia po lekturze są dosyć mieszane, bo choć tematyka ciekawa i bez wątpienia warta uwagi oraz pochylenia się nad nią przez pryzmat własnej refleksji to sam sposób jej podania był jednak trochę męczący i momentami niespójny dla odbiorcy.

Mimo to dla czytelników zainteresowanych tematem lub osób chcących poszerzyć swoją wiedzę i horyzonty w oparciu o poruszoną tematykę myślę, że będzie to wartościowa lektura.

Zawarte w niej dylematy etyczno – moralne każdy czytelnik musi przeanalizować sam. Według mnie należy jednak zawsze pamiętać o tym, że nigdy tak do końca nie jesteśmy w stanie prawidłowo ocenić zasadności (bądź nie) decyzji podejmowanych przez drugiego człowieka i pobudek, jakimi kierował się przy dokonywaniu takich a nie innych wyborów, ponieważ najzwyczajniej w świecie nie jesteśmy tą osobą i nie mamy pojęcia jaki życiowy bagaż w sobie ona/on nosi.

Decyzję czy sięgnąć po ten reportaż pozostawiam zatem Wam drodzy czytelnicy, gdyż nie potrafię jednoznacznie pozytywnie lub negatywnie zaopiniować tej publikacji.


* https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta *
https://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2023/01/to-jest-strasznie-trudna-droga-trzeba.html

Dyskusja na temat in vitro oraz wszelkich kwestii wokół tego tematu rozgorzała już co najmniej kilka dobrych lat temu i właściwie nieustająco trwa nadal. Temat ten, bardziej lub mniej, ciągle rezonuje w społeczeństwie budząc bardzo wiele sporów i kontrowersji natury etyczno – moralnej oraz wywołując gorącą dyskusję.

Kiedy na rynku wydawniczym ponownie pojawiła się...