Podoba mi się sposób napisania tej książki- trochę opowiadania, trochę suchej teorii i podpowiedzi do praktykowania. Fajnie się czytało. Nie da się wszystkiego z tej książki wprowadzić w życie, bo delikatnie jedno z drugim się wyklucza (np. angażuj dziecko we wszystko co robisz, niech uczestniczy w twoim życiu a na końcu inna rada daj dziecku autonomie i pole o decydowaniu jak spędza czas, ogranicz polecenia do minimum.) Nie mniej na pewno warto wybrać kilka z rad i spróbować chociaż w niewielkim stopniu wcielić je w życie.

Podoba mi się sposób napisania tej książki- trochę opowiadania, trochę suchej teorii i podpowiedzi do praktykowania. Fajnie się czytało. Nie da się wszystkiego z tej książki wprowadzić w życie, bo delikatnie jedno z drugim się wyklucza (np. angażuj dziecko we wszystko co robisz, niech uczestniczy w twoim życiu a na końcu inna rada daj dziecku autonomie i pole o decydowaniu...

Wspaniała książka. Pierwszy raz poradnik wciągnął mnie jak wartka powieść. Autorka opisuje "metody wychowawcze" trzech ludów: Majów, Inuitów i Hadzabe. Dodatkowo opowiada o wdrażaniu pomysłów zaczerpniętych w podróży do swojego życia (wychowuje na pozór trudną, trzyletnią córkę Rosy). Książka była dla mnie jak zimny prysznic w upalny dzień. Polecam bardzo!

Wspaniała książka. Pierwszy raz poradnik wciągnął mnie jak wartka powieść. Autorka opisuje "metody wychowawcze" trzech ludów: Majów, Inuitów i Hadzabe. Dodatkowo opowiada o wdrażaniu pomysłów zaczerpniętych w podróży do swojego życia (wychowuje na pozór trudną, trzyletnią córkę Rosy). Książka była dla mnie jak zimny prysznic w upalny dzień. Polecam bardzo!

Jak dla mnie rewelacja, znalazłam tutaj wiele ciekawych i nieszablonowych, a zarazem banalnie prostych pomysłów na wychowanie. Książka także utwierdziła mnie w stosowaniu dotychczasowych metod. Każda matka powinna przeczytać, aby wyluzować nieco.

Jak dla mnie rewelacja, znalazłam tutaj wiele ciekawych i nieszablonowych, a zarazem banalnie prostych pomysłów na wychowanie. Książka także utwierdziła mnie w stosowaniu dotychczasowych metod. Każda matka powinna przeczytać, aby wyluzować nieco.

Zaburzenia depresyjne , brak pewności siebie , niekontrolowana frustracja , stany lękowe, brak umiejętności pracy w grupie to niektóre z nasilających się symptomów występujących u mlodych ludzi.
Istnieje wiele sprzecznych teorii na temat wychowywania dzieci . Wiadomo ile ludzi tyle porad ,jednak lubię czasem sięgnąć po lekturę, która rozszerza choryzonty. Dr Michaeleen Dpucleff postanowila zgłębić temat, spędzając wiele miesięcy zgłębiając kulturę Majów w Ameryce, plemienia Hadza w Afryce i Inuitow w Arktyce. Są to nie przypadkowe miejsca ,bowiem w tych miejscach nie jest znana ani dziecięca złość, ani depresja.

Bardzo fajna ,inna I ciekawa lektura. Autorka żyjąc codziennością plemion ,odkrywa tajniki tamtejszego macierzyństwa. Dzieli się z nami swoimi przemyśleniami, spostrzeżeniami i wnioskami, pokazuje filozofię rdzennych plemion ,w której nie ma miejsca na złość . Zamiast niej jest współpraca i zrozumienie .
Każdy marzy o rodzicielstwie bez krzyku ,złości, awantur ,kar ale czy w współczesnym wyścigu szczurów jest to możliwe. Jesteśmy zabiegani , nie mamy na nic czasu a do tego nasze dzieci chcąc nie chcąc wyprowadzają nas z równowagi. Oprócz przemyśleń znajdziemy tu konkretne narzędzia jak współpracować i komunikować się z naszymi dziećmi. Napisana prostym językiem, nie oceniająca nikogo z ciekawym spojrzeniem na rodzicielstwo .
Muszę przyznać, że podchodziłam do niej z dystansem jednak okazała się warta uwagi i polecenia.

Dziękuję @wydawnictwomuza za możliwość recenzji.

Zaburzenia depresyjne , brak pewności siebie , niekontrolowana frustracja , stany lękowe, brak umiejętności pracy w grupie to niektóre z nasilających się symptomów występujących u mlodych ludzi.
Istnieje wiele sprzecznych teorii na temat wychowywania dzieci . Wiadomo ile ludzi tyle porad ,jednak lubię czasem sięgnąć po lekturę, która rozszerza choryzonty. Dr Michaeleen...

Jest to dobra pozycja z wieloma oczywistościami, ale także dająca chwilę na refleksję i zastanowienie się nad wychowaniem, szczególnie w świetle różnych kultur.

Jest to dobra pozycja z wieloma oczywistościami, ale także dająca chwilę na refleksję i zastanowienie się nad wychowaniem, szczególnie w świetle różnych kultur.

Różnorodne perspektywy na wychowanie zalezne od kultury - autorka pozwala spojrzeć na wychowanie w róznych zakątkach świata i dzięki temu dać czytelnikowi świeże spojrzenie i dystans. Nie kazdy da przecież radę zwiedzić świat i zapoznać się z tą wiedzą na własnej skórze, dlatego też powstają takie książki!

Różnorodne perspektywy na wychowanie zalezne od kultury - autorka pozwala spojrzeć na wychowanie w róznych zakątkach świata i dzięki temu dać czytelnikowi świeże spojrzenie i dystans. Nie kazdy da przecież radę zwiedzić świat i zapoznać się z tą wiedzą na własnej skórze, dlatego też powstają takie książki!

Zachodnie wychowanie vs tradycja kulturowa.



„Jak bez napięć wychować pewne siebie dziecko” Michaeleen Doucleff to książka, do której podchodziłam z wielkim dystansem. Cel jak najbardziej mnie interesuje. Podziwiam pewność siebie swojej córki, jej samoświadomość na każdym poziomie – emocji i potrzeb. Uwielbiam jej upór i ambicję, niezależność i własne zdanie. Chciałabym, żeby jej tak już zostało, ale obawiam się, że w którymś momencie naszego zachodniego modelu wychowania, te naturalne cechy gdzieś zanikają. Z kolei sformułowanie „bez napięć” zawarte w tytule już wzbudziło moje powątpiewanie. W końcu negocjacje i targi z dzieckiem to codzienność, zwłaszcza jeśli chodzi o wychodzenie do przedszkola czy sen. Chwyciłam poradnik w dłonie i zaczęłam czytać z nastawieniem na kilka rozdziałów. Wciągnęła mnie całość. Sprawdźcie, dlaczego.

Dlaczego tak?
Zadaję sobie to pytanie, odkąd zostałam matką. Naturalnie i intuicyjnie unikałam zmuszania córki do czegokolwiek. Wolałam tłumaczyć, rozmawiać, pokazywać. Trwało to dłużej. Czasami kilka tygodni, ale w końcu przejmowała pożądane zachowanie. Dziecko uczy się poprzez naśladowanie – to wiedziałam. I zachwycał mnie jej widok z książkami na kolanach. A gdy skończyła trzy lata – małej istotki tworzącej własne opowieści, zaczynające się od słów: dawno, dawno temu. Kocham. Uwielbiam. I wszystko. Autorka wspomnianego poradnika zaczyna właśnie od krytycznego spojrzenia, spojrzenia z innej perspektywy. Dlaczego tak, a nie inaczej wychowujemy swoje dzieci? Zdecydowała się odbyć niesamowitą podróż ze swoją córeczką, Rose. Podróż po odmiennych kulturach i stylach wychowania. Mocno zmieniło to jej spojrzenie na macierzyństwo i relacje z córką. Ruszajmy, zatem!

Majowie i Innuici
Metody Majów są magiczne. Zamiast wydawać polecenia i wymagać – po prostu włączają dzieci w codzienne, dorosłe życie i obowiązki. Starsze dzieci chętnie opiekują się młodszymi, wykonują prace domowe, bez proszenia czy negocjacji. Nie mają też problemu z poranną rutyną, by wyruszyć do szkoły. Jak oni to robią? Jedynie zachęcają, pokazują, a gdy dziecko próbuje, ale nie robi czegoś idealnie, nie zostaje skrytykowane. Mama docenia wysiłek, wie, że z czasem dziecko będzie coraz bardziej biegłe, na przykład w przygotowywaniu posiłków. Z tej podróży autorka dowiaduje się, że nie trzeba organizować dziecku całego czasu, dorośli nie muszą też poświęcać swojego czasu na dziecięce zajęcia. Maluch może zostać włączony w naszą codzienność, a dziecko stanie się bardziej chętne do współpracy. Z kolei od Innuitów możemy się nauczyć dużo na temat inteligencji emocjonalnej i panowania nad gniewem. Mistrzostwem jest zachowanie zen, gdy dziecko się okłada. Ale oni to potrafią, i wiedzą, jak takie zachowanie zmienić. Im bardziej dziecko się złości, tym dorosły ma mniejszy poziom energetyczny. Ale najpierw trzeba zapanować nad własnymi emocjami. Z kolei lud Hadzabe to mistrzowie w nauce ostrożności. Wydaje się, że dzieci beztrosko biegają same, ale tak nie jest. Zawsze ktoś czuwa. Dziecko ma jednak zapewnioną niezbędną autonomię, dzięki której samo uczy się ostrożności. Nie poprzez zakazy, ale pokazywanie konsekwencji.

Metoda TEAM
Autorka przygląda się poszczególnym metodom włączania dziecka w świat dorosłych, zapewnienia mu autonomii i samodzielności, ale także minimum ingerencji. W ten sposób dziecko buduje pewność siebie i jest bardziej skłonne do współpracy. Brzmi magicznie i niemożliwie? Koniecznie przeczytajcie tę książkę. Też w to nie wierzyłam, ale okazuje się, że większość z tych metod na co dzień stosuję, po prostu intuicyjnie. Pozwalam mojej córce na samodzielność, własne wybory i rozwiązywanie konfliktów rówieśniczych. Staram się być przykładem i widzę, jak wiele ze mnie przejmuje. Ostatnio skupiałyśmy się nad opanowywaniem emocji. Gdy córka się złościła, ja po prostu oddychałam, by zapanować nad swoimi nerwami. Dziś moja trzylatka zrobiła to samo, jako pokaz, co można zrobić, gdy się zdenerwuje. To naprawdę działa. Nie sądziłam, że ta książka będzie tak dobra. Oprócz wiedzy, osobistych doświadczeń autorki, mamy także konkretne narzędzia do wykorzystania w naszej codzienności. Warto to zrobić. Pewność siebie to taka umiejętność, która jest znacznie ważniejsza niż kolejne zajęcia angielskiego, balet czy karate. Tę książkę powinni przeczytać wszyscy rodzice. Naprawdę.

Zachodnie wychowanie vs tradycja kulturowa.



„Jak bez napięć wychować pewne siebie dziecko” Michaeleen Doucleff to książka, do której podchodziłam z wielkim dystansem. Cel jak najbardziej mnie interesuje. Podziwiam pewność siebie swojej córki, jej samoświadomość na każdym poziomie – emocji i potrzeb. Uwielbiam jej upór i ambicję, niezależność i własne zdanie. Chciałabym,...

Ile rodziców tyle metod wychowania. Czy to jest się rodzicem, czy starszym rodzeństwem, ma się kontaktować z dziećmi warto wiedzieć jak się do nich odnosić, jak dbać o nie.

Bez krzyku, złości i awantur. Raczej każdy chciałby wychować dzieciach spokojnie, bez tego co złe i trudne. Ale czy to się uda?

Mamy tu rady jak zadbać o dziecku w miłości i rozsądku, nie pobłażając, le dbając najlepiej jak się da. Inne , ciekawe podejście o tym jak sprawić aby dziecko było pewne siebie.

Ile rodziców tyle metod wychowania. Czy to jest się rodzicem, czy starszym rodzeństwem, ma się kontaktować z dziećmi warto wiedzieć jak się do nich odnosić, jak dbać o nie.

Bez krzyku, złości i awantur. Raczej każdy chciałby wychować dzieciach spokojnie, bez tego co złe i trudne. Ale czy to się uda?

Mamy tu rady jak zadbać o dziecku w miłości i rozsądku, nie pobłażając,...

Poradnik parentingowy autorstwa Michaeleen Doucleff został napisany w oparciu o doświadczenia, jakie autorka zdobyła w czasie swoich podróży. Razem z córeczką spędziła wiele miesięcy wśród ludzi, którzy żyją blisko natury: poznała w kulturę Majów w Ameryce, plemienia Hadza w Afryce i Inuitów w Arktyce. Uczestnicząc w codziennym życiu mieszkańców plemion, poznała ich sposoby wychowania dzieci, podejścia do rodzicielstwa oraz relacje rodzinne i sąsiedzkie. Odkryła, co jest źródłem ich sukcesu w wychowaniu dzieci.

Książka uświadamia, że spokój, współpraca, przestrzeń i możliwość samodzielniej nauki są kluczem do sukcesu. Przedstawione przykłady ukazują, w jaki sposób wychowywali dzieci nasi przodkowie oraz z jakich sposobów korzystają mieszkańcy odwiedzonych przez autorkę plemion. W książce nie brakuje zabawnych historii i ciekawych czy zaskakujących rad, które w mojej opinii warto przeanalizować i wprowadzić w życie.

Dużym plusem książki jest fakt, że autorka nikogo nie ocenia. Nie pokazuje, co jest lepsze a co gorsze. Przedstawia swój punkt widzenia i sposób wychowania córeczki w szeroko rozumianej kulturze Zachodu, a także pokazuje poznane podczas swoich podróży wzorce wychowania dzieci – a różnice w podejściu do wychowania dzieci są bardzo widoczne.
Obserwacja codziennego życia plemion, w tym sposobów współdziałania rodzica i dziecka daje do myślenia i zmusza do refleksji. Muszę przyznać, że momentami książka zaskakuje, ukazując wręcz banalne, ale jednaka skuteczne, podejścia. Niejednokrotnie myślałam: przecież to takie proste! I chyba o to właśnie chodzi – najprostsze rozwiązania są tymi najlepszymi.

Książkę czytałam z dużym zainteresowaniem. Zawarte w niej historie i opowieści są zabawne, interesujące, ale także dające do myślenia – spokój i prostota w działaniu są kluczem do sukcesu. Myślę, że książka jest warta poznania, szczególnie przez rodziców mniejszych dzieci.

Poradnik parentingowy autorstwa Michaeleen Doucleff został napisany w oparciu o doświadczenia, jakie autorka zdobyła w czasie swoich podróży. Razem z córeczką spędziła wiele miesięcy wśród ludzi, którzy żyją blisko natury: poznała w kulturę Majów w Ameryce, plemienia Hadza w Afryce i Inuitów w Arktyce. Uczestnicząc w codziennym życiu mieszkańców plemion, poznała ich sposoby...

Mam bardzo mieszane odczucia, co do tej książki. Po pierwsze, dlatego, że ten poradnik to zbiór oczywistości: nie kontroluj tak dziecka, zachęcają a nie zmuszaj, korzystaj z jego pomocy, itp. Opisując te oczywistości dodano naukowe i praktyczne wyjaśnienia (co jest fajnym elementem). Po drugie, gloryfikuje się w niej metody wychowawcze społeczności plemiennych, które nijak się mają do życia, jakie prowadzimy obecnie (uwzględniając pewien standard). I wreszcie po trzecie, autorka twierdzi, że jej pomysły na wdrożenie tych oczywistości naprawdę działają, ponieważ przetestowała je na swojej 3letniej córce (bez uwzględnienia tego, że dzieci najzwyczajniej w świecie dojrzewają i zmieniają się).

Mam bardzo mieszane odczucia, co do tej książki. Po pierwsze, dlatego, że ten poradnik to zbiór oczywistości: nie kontroluj tak dziecka, zachęcają a nie zmuszaj, korzystaj z jego pomocy, itp. Opisując te oczywistości dodano naukowe i praktyczne wyjaśnienia (co jest fajnym elementem). Po drugie, gloryfikuje się w niej metody wychowawcze społeczności plemiennych, które nijak...