"Morderca poczuł ostry ból przeszywający nogę. Runął na ziemię, ale wciąż miał siłę, aby walczyć. Dostrzegł swoją broń. Zaczął czołgać się w jej stronę, pozostawiając na liściach krwawy ślad. Gdy był metr od strzelby, nadbiegł policjant i odkopnął ją".

Stare, wiekowe posiadłości skrywające mroczne tajemnice niezmiennie przyciągają naszą czytelniczą uwagę. Stanowią jakby zapowiedź, preludium do obiecującej uczty literackiej. Złowieszcza okładka książki sprawia pozory, że tym razem trafiliśmy w dziesiątkę. Będzie groźnie, krwawo, tajemniczo i niebezpiecznie. No i w pewnym sensie trochę tak w przypadku "Mauzoleum" jest. Z pewnością nie raz podskoczymy z wrażenia na fotelu, wystraszymy się wielkich, włochatych pająków i przerażających, żądnych ludzkiego mięsa, wytresowanych do okrutnego zabijania psów. No i pojawia się w pewnym momencie nawet wątek nazistowskich zbrodniarzy, którzy kontynuują swoje krwawe eksperymenty w niewielkim miasteczku, które jest milczącym świadkiem tych wszystkich ekscesów. Niestety dobre wrażenie jakie sprawia okładka, na tej okładce się kończy.
Bohaterowie Nicole i Zack, para, która zna się od roku i mieszka razem od miesiąca są do bólu nudni. Ich mało lotne dialogi wywołują uśmiech zażenowania, a czasami odnoszę wrażenie, że stanowią oni tylko tło dla o wiele ciekawiej ukazanych w tej książce psów. Może to właśnie one są tutaj najważniejsze, kto wie?
Chaos, który tutaj panuje jest wszechwładny i towarzyszy nam do końca. Da się niestety odczuć, że ktoś miał dobry pomysł na fabułę, ale wykonanie nie do końca wyszło. A szkoda.
Jeżeli chodzi o plusy to zaliczyć można do nich dość zaskakakujące zakończenie, którego nie zamierzam zdradzać. Przebrnęłam przez te infantylne dialogi właśnie po to, aby je odkryć, a raczej upewnić się w tym , co było wiadome w sumie od początku.
Kolejnym silnym punktem jest z pewnością ukazana w nim posiadłość i tajemnica, którą skrywa. Wspaniały, wiekowy dom, z ukrytymi przejściami, mrocznymi pokojami, w których słychać niepokojące ujadanie zgłodniałych psów czających się na zewnątrz, biblioteka skrywająca intrygujące zbiory literackie, wśród których zostały ukryte pamiętniki prowadzone przez całe pokolenia rodu McCainów oraz pokryta kurzem ogromna piwnica z, a jakże, średniowiecznymi narzędziami tortur, stanowią dobre tło dla akcji tej opowieści. I to jest może właśnie powód dla którego warto przebrnąć przez tą nierówną, chaotyczną książkę.
Pomysł był bardzo dobry, ale niestety język literacki, który został użyty, prowadzenie postaci oraz szczególnie dialogi powodują niezły ból głowy.
Autor bardzo starał się, aby książka zawierała elementy zaskoczenia, nie nużyła, jednak sama zagadka i poprowadzenie wątku znajomości Zacka i Nicole nasycone jest czerwonymi flagami.
Mnogość wątków, retrospekcje z przeszłości, zagadki, tajemnice, które skrywał ród Meyerów spozierają na nas z każdego kąta okazałego domostwa. Ale dom zdaje się puszczać do nas oko, że to wszystko jest tylko po to, aby przykuć naszą uwagę i tak naprawdę absurdalność wielu scen, nie mających wspólnego nic z rzeczywistością wskazuje, że to tylko ot kolejna nic nie znacząca opowiastka o grzechach kilku rodów i mieszkańców kolejnego małego miasteczka, o których szybko zapomnimy.

"Morderca poczuł ostry ból przeszywający nogę. Runął na ziemię, ale wciąż miał siłę, aby walczyć. Dostrzegł swoją broń. Zaczął czołgać się w jej stronę, pozostawiając na liściach krwawy ślad. Gdy był metr od strzelby, nadbiegł policjant i odkopnął ją".

Stare, wiekowe posiadłości skrywające mroczne tajemnice niezmiennie przyciągają naszą czytelniczą uwagę. Stanowią jakby...

Wierzę, że powieść może się podobać. I wiele mogę autorowi wybaczyć, nawet tę wspominaną przez innych przesadną zawiłość intrygi, dłużyzny i uganianie się z psami. Nawet liczne kalki innych tego typu produkcji. Czego natomiast nie mogłam ścierpieć, to powtarzanego w nieskończoność zwrotu "patrzył niezrozumiale". Pies "spojrzał niezrozumiale", partner "popatrzył niezrozumiale". No, tak się nie da...

Wierzę, że powieść może się podobać. I wiele mogę autorowi wybaczyć, nawet tę wspominaną przez innych przesadną zawiłość intrygi, dłużyzny i uganianie się z psami. Nawet liczne kalki innych tego typu produkcji. Czego natomiast nie mogłam ścierpieć, to powtarzanego w nieskończoność zwrotu "patrzył niezrozumiale". Pies "spojrzał niezrozumiale", partner "popatrzył...

"Mauzoleum" Thomas Arnold.

"Mauzoleum", to thriller, powieść kryminalna, którą sam autor określił jako łącznik pomiędzy znaną już serią z detektywami Davidem Rossem oraz Jamesem Adamsem z wydziału zabójstw w Cleveland, a następną, którą Thomas Arnold ma w planach. Mam nadzieję, że te plany w miarę szybko się skrystalizują i będziemy mogli poznać kolejne sprawy kryminalne prowadzone przez lubianych bohaterów tych powieści.

Ale wracając do "Mauzoleum", to jest to kolejna powieść trzymająca wysoki poziom i wciągająca od pierwszych stron.
Zack Seeger i Nicole Wyden są parą już od jakiegoś czasu mieszkającą razem i planującą wspólną przyszłość. Pewnego dnia w ich ręce wpada list napisany do ich nieżyjacego sąsiada, który zachęca ich do nieplanowanej wycieczki. Udają się do domu Derriana McCaina, ostatniego członka rodziny milionerów, który udał się za granicę na leczenie. Wydaje się jednak, że opuszczona rezydencja nie jest tak naprawdę opuszczona i zaczynają się w niej dziać dziwne rzeczy, a Zack i Nicole znajdują się w niebezpieczeństwie zagrażającym ich życiu.

Od tego momentu akcja powieści przyśpiesza, poznajemy tajemniczą historię rodziny, poznajemy ich dom z jego krętymi korytarzami, tajnymi przejściami, przerażającym wyposażeniem oraz tajemnicę miasteczka, w którym ten dom się znajduje. I znowu zakończenie powieści jest niespodziewane, powala i zaskakuje.

Tym razem audiobook nagrał Jakub Kryształ i jego głos oraz interpretacja bardzo mi odpowiadały. Polecam.

"Mauzoleum" Thomas Arnold.

"Mauzoleum", to thriller, powieść kryminalna, którą sam autor określił jako łącznik pomiędzy znaną już serią z detektywami Davidem Rossem oraz Jamesem Adamsem z wydziału zabójstw w Cleveland, a następną, którą Thomas Arnold ma w planach. Mam nadzieję, że te plany w miarę szybko się skrystalizują i będziemy mogli poznać kolejne sprawy kryminalne...

Kolejna powieść Thomasa Arnolda na mojej półce. ,,Mauzoleum" to książka o parze, która wpadła na jakże wybitny pomysł by włamać się do rezydencji Derriana McCaina w poszukiwaniu przysłowiowego skarbu. Zack Seeger i Nicole Wyden wówczas jeszcze nie wiedzieli do czego doprowadzi ich ta felerna w skutkach decyzja. ,,Mauzoleum" to powieść dynamiczna i ciekawa, zostało w niej zawarte wszystko to co tak podobało mi się w twórczości tego autora z cyklu o detektywach z Cleveland. Ta powieść jest nietuzinkowa, przepełniona plot twistami i zakończeniem po którym prawie uszy oddzieliły mi się od głowy. Plus również za pokazanie postaci z innych powieści autora.

Kolejna powieść Thomasa Arnolda na mojej półce. ,,Mauzoleum" to książka o parze, która wpadła na jakże wybitny pomysł by włamać się do rezydencji Derriana McCaina w poszukiwaniu przysłowiowego skarbu. Zack Seeger i Nicole Wyden wówczas jeszcze nie wiedzieli do czego doprowadzi ich ta felerna w skutkach decyzja. ,,Mauzoleum" to powieść dynamiczna i ciekawa, zostało w niej...

Pomysł dobry - książka nieźle się zaczyna, ale potem mam wrażenie, że wszystko zaczyna się rozłazić...

Pomysł dobry - książka nieźle się zaczyna, ale potem mam wrażenie, że wszystko zaczyna się rozłazić...

Aż nie wiem, co napisać. Po żmudnym początku historia rozwinęła się rewelacyjnie i potoczyła w niespodziewanym kierunku! Warto było się przemęczyć. Ciekawa fabuła, mroczny klimat, historia rodu, niepozorni bohaterowie, subtelne zwroty akcji i ogromnie zaskakujące zakończenie. Czytelnik niby dowiaduje się wszystkiego, a tak naprawdę nie wie nic. Niektóre sceny były trochę przesadzone, ale ogólny odbiór lektury bardzo pozytywny!
Z przyjemnością sięgnę po kolejną książkę autora ☺️

Aż nie wiem, co napisać. Po żmudnym początku historia rozwinęła się rewelacyjnie i potoczyła w niespodziewanym kierunku! Warto było się przemęczyć. Ciekawa fabuła, mroczny klimat, historia rodu, niepozorni bohaterowie, subtelne zwroty akcji i ogromnie zaskakujące zakończenie. Czytelnik niby dowiaduje się wszystkiego, a tak naprawdę nie wie nic. Niektóre sceny były trochę...

Kolejny świetny kryminał tego autora.

Kolejny świetny kryminał tego autora.

To była druga książka tego autora. Przesłuchałam jej, aby ostatecznie utwierdzić się w przekonaniu czy warto dalej iść w twórczość tego Pana czy nie. I przekonałam się - raczej na pewno była to ostatnia książka autora w mojej karierze czytelnika. Głównym powodem jest fakt nadmiernego plątania wątków i kombinowania z fabułą, tak, że w zasadzie czasami człowiek gubi się w bohaterach, historiach a nawet dialogach. W "Mauzoleum" mamy trochę wątek niczym z Indiany Jonesa, kiedy otwierają się tajemnicze drzwi w starej rezydencji, kiedy czytamy razem z bohaterką dzienniki z wypraw dziadka i gdy odkrywamy narzędzia tortur. Koniec końców nie wiadomo kto w całej tej przygodzie jest kotkiem a kto myszką, kto kogo a przede wszystkim dlaczego goni.
Może mam przesyt kryminałów, ale ten nie trafił do mnie i nie czuję abym mogła wam go polecić z czystym sumieniem.

To była druga książka tego autora. Przesłuchałam jej, aby ostatecznie utwierdzić się w przekonaniu czy warto dalej iść w twórczość tego Pana czy nie. I przekonałam się - raczej na pewno była to ostatnia książka autora w mojej karierze czytelnika. Głównym powodem jest fakt nadmiernego plątania wątków i kombinowania z fabułą, tak, że w zasadzie czasami człowiek gubi się w...

Nawet wartko i ciekawie, jednak fabuła w drugiej połowie zamienia się trochę w maszynę Rube'a Goldberga - pełno wygibasów, tylko.. Po co? Akcja i intryga tak misternie utkana, że aż na granicy przekombinowania.

Nawet wartko i ciekawie, jednak fabuła w drugiej połowie zamienia się trochę w maszynę Rube'a Goldberga - pełno wygibasów, tylko.. Po co? Akcja i intryga tak misternie utkana, że aż na granicy przekombinowania.

Wciągająca, ciekawa, intrygująca.
Czasami zachowanie bohaterów było irytujące, ale całość miała swój smaczek i powiew czegoś nowego. Zakończenie zaskoczyło mnie bardzo pozytywnie.

Wciągająca, ciekawa, intrygująca.
Czasami zachowanie bohaterów było irytujące, ale całość miała swój smaczek i powiew czegoś nowego. Zakończenie zaskoczyło mnie bardzo pozytywnie.