Poglądy społeczne publicystów hugenockich 1559-1598

Podczas gdy Polacy szczycą się swoją tolerancją w wieku XVI, nazywanym w historii złotym, Europa Zachodnia przeżywała wonczas paroksyzmy wojen religijnych. Brutalne zmagania różnych wyznań chrześcijańskich odbijały się szerokim echem także w ówczesnej literaturze, oraz publicystyce. Druga połowa wieku XVI we Francji to okres nieustannych wojen religijnych pomiędzy katolikami a kalwinistami, nazywanymi tam hugenotami. Obie strony nie przebierały w środkach, krew lała się strumieniami i nikt w całym tym makabrycznym ferworze nie miał zamiaru nadstawiać drugiego policzka. Swoistą rolę w tym wszystkim odgrywał francuski dwór królewski, na którego czele stał przez większość tego okresu Henryk III Walezjusz, znany z naszego podwórka jako Henryk Walezy - ten który długo nie porządził, ponieważ uciekł z powrotem do swej ojczyzny na wieść o śmierci swego brata i następstwa tronu do którego został w ten sposób powołany. Gdy już na nim zasiadł, zagrzewał do boju i szczuł swych poddanych katolickich na tych hugenockich, którzy pamiętali mu bardzo aktywną rolę w organizacji Nocy św. Bartłomieja. Stosunki wewnętrzne w państwie, które rzekomo uczyliśmy wtedy posługiwać się widelcem, były mocno zagmatwane, a cały ten kocioł podgrzewała dodatkowo bujnie rozwijająca się publicystyka obu stron konfliktu. Jeden z najwybitniejszych badaczy epoki nowożytnej, zmarły niedawno Stanisław Grzybowski, popełnił niezmiernie frapującą pracę na temat społecznych poglądów hugenotów w ich własnej publicystyce okresu wojen religijnych. Ten kto zetknął się kiedyś z dosyć znanym historycznym filmem "Królowa Margot" (zresztą bardzo sknoconym pod względem faktograficznym),może w tej książce odnaleźć racje obozu przeciwników katolicyzmu, którzy w tym filmie ukazani zostali jako ofiary jednej z najsłynniejszych rzezi na tle religijnym.
Książka, mimo iż napisana "na tytuł", nie jest typową nudną akademicką "pańszczyzną". Talent pisarski Grzybowskiego w połączeniu z bardzo ciekawą tematyką powoduje, że czyta się ją bardzo dobrze. Osoby zainteresowane wielkimi zagadnieniami historii epoki nowożytnej odnajdą w niej sporo informacji, których próżno szukać w podręcznikach do tej epoki.

Podczas gdy Polacy szczycą się swoją tolerancją w wieku XVI, nazywanym w historii złotym, Europa Zachodnia przeżywała wonczas paroksyzmy wojen religijnych. Brutalne zmagania różnych wyznań chrześcijańskich odbijały się szerokim echem także w ówczesnej literaturze, oraz publicystyce. Druga połowa wieku XVI we Francji to okres nieustannych wojen religijnych pomiędzy...