Styl pisania autora nie jest moim ulubionym, w pierwszej części książki miałam wrażenie, że to dziecko z gimnazjum pisało te dialogi i opisy, zmęczyłam, nie sięgam po kolejną

Styl pisania autora nie jest moim ulubionym, w pierwszej części książki miałam wrażenie, że to dziecko z gimnazjum pisało te dialogi i opisy, zmęczyłam, nie sięgam po kolejną

W książce tej przedstawiony został tułaczy los polskiej rodziny Wasilewskich, wywiezionych na Syberię.
Rodzina gospodarska posiadająca swoją ziemię, bydło pomału z dnia na dzień zostaje bez niczego. NKWD zabiera jej siano, konie, a bliżsi i dalsi sąsiedzi zabierają dorobek życia. Władza postanawia "zatroszczyć się" o to by "Poliaki" nie wróciły już na swoją ziemię. Wywózka kobiety z pięciorgiem dzieci była dla tej rodziny koszmarem, ale zaradność i pracowitość Ludwiki pozwoliła im przeżyć w obozie pracy do jakiego trafili. Było ciężko, a dookoła otaczała ich śmierć, do której musieli szybko przywyknąć tak samo jak do ciągłego głodu wyniszczającego organizm.
Polecam, a sama będę z niecierpliwością wypatrywać drugiej części.

W książce tej przedstawiony został tułaczy los polskiej rodziny Wasilewskich, wywiezionych na Syberię.
Rodzina gospodarska posiadająca swoją ziemię, bydło pomału z dnia na dzień zostaje bez niczego. NKWD zabiera jej siano, konie, a bliżsi i dalsi sąsiedzi zabierają dorobek życia. Władza postanawia "zatroszczyć się" o to by "Poliaki" nie wróciły już na swoją ziemię. Wywózka...

Trudno ocenić książkę, która jest wspomnieniem trudnego życia. To nie pierwsze wspomnienia z zesłania, które czytałam. Jednak to pierwsze z tak wyidealizowaną rodziną. Nie zarzucam autorowi kłamstwa. Na pewno tak pozytywnie odbierał swoją matkę i braci. Przeszkadzało mi bardzo wczuwanie się w to, co myślą sowieci. Język i korekta też czasem dawały się we znaki.
Takie książki są jednak potrzebne, aby pamiętać o tysiącach ludzi, którzy nawet nie mieli grobów. O całych rodzinach, które pochłonęła wojna.

Trudno ocenić książkę, która jest wspomnieniem trudnego życia. To nie pierwsze wspomnienia z zesłania, które czytałam. Jednak to pierwsze z tak wyidealizowaną rodziną. Nie zarzucam autorowi kłamstwa. Na pewno tak pozytywnie odbierał swoją matkę i braci. Przeszkadzało mi bardzo wczuwanie się w to, co myślą sowieci. Język i korekta też czasem dawały się we znaki.
Takie...

Nie mam prawa oceniać tej książki pod kątem ilości gwiazdek bo to opis czyjegoś życia, czyjejś walki o przetrwanie, o każdy kolejny dzień.
Wystarczy napisać, że zostanie w pamięci na długo, bo to historia wielu Polaków i wielu rodzin. Tę książkę trzeba znać.

Nie mam prawa oceniać tej książki pod kątem ilości gwiazdek bo to opis czyjegoś życia, czyjejś walki o przetrwanie, o każdy kolejny dzień.
Wystarczy napisać, że zostanie w pamięci na długo, bo to historia wielu Polaków i wielu rodzin. Tę książkę trzeba znać.

Tragiczne losy Kresowiaków wysiedlanych przez zbrodniarzy z NKWD ze swoich domostw i wywożonych w nieludzkich warunkach do katorżniczej pracy w syberyjskiej tajdze są treścią tej powieści. Jej autor Stefan Wasilewski (wówczas kilkuletnie dziecko) opisuje gehennę swojej rodziny oraz niezliczonej ilości osób podobnie doświadczonych przez wojnę.
Nie jest to pierwsza książka o tej tematyce, którą czytałem, ale każda z nich robi na mnie duże wrażenie.
Z tej książki bije autentyzm wynikający z osobistych przeżyć i doznań, choć jego skutkiem ubocznym jest swego rodzaju idealizowanie przez autora heroicznej postawy jego matki, którą, będąc dzieckiem, bez wątpienia właśnie tak zapamiętał. Nie zmienia to faktu, że niesamowita dyscyplina, posłuszeństwo i poczucie odpowiedzialności całej piątki rodzeństwa wraz z matką w obliczu nieustannego zagrożenia życia musi budzić najwyższy szacunek i podziw.
Autor doprowadza swą opowieść do 1942 r i zapowiada kontynuację w kolejnej książce.
Warto przeczytać.

Tragiczne losy Kresowiaków wysiedlanych przez zbrodniarzy z NKWD ze swoich domostw i wywożonych w nieludzkich warunkach do katorżniczej pracy w syberyjskiej tajdze są treścią tej powieści. Jej autor Stefan Wasilewski (wówczas kilkuletnie dziecko) opisuje gehennę swojej rodziny oraz niezliczonej ilości osób podobnie doświadczonych przez wojnę.
Nie jest to pierwsza książka o...

Rewelacja. Moja pierwsza ksiażka o takiej tematyce. Świetnie przedstawiona sytuacja Polaków na kresach i ich dalsze losy związane z NKWD i ówczasną władzą. Lekkie pióro autora. Opisane losy jednej rodziny tj. matki i jej 5 dzieci. Postać matki - heroiczna, pełna nadprzyrodzonej siły i woli walki a jednocześnie pełna miłości matka.
Bardzo polecam. Chętnie przeczytam część II (nie wiem czy już powstała?).

Rewelacja. Moja pierwsza ksiażka o takiej tematyce. Świetnie przedstawiona sytuacja Polaków na kresach i ich dalsze losy związane z NKWD i ówczasną władzą. Lekkie pióro autora. Opisane losy jednej rodziny tj. matki i jej 5 dzieci. Postać matki - heroiczna, pełna nadprzyrodzonej siły i woli walki a jednocześnie pełna miłości matka.
Bardzo polecam. Chętnie przeczytam część II...

Bardzo dobrze napisana powiesc o losach polakow ktorzy zostali wywiezieni na Sybir do obozow pracy. Ksiazke czyta sie z emocjami i jest naprawde ciekawa,kiedy dotarlam do ostatniej strony czekala na mnie niemila niespodzianka, Otorz ksiazka ta nie ma konca,informacja autora o tym ze dalsze losy rodziny Wasilewskich poznamy w drugiej czesci ,niestety ta jeszcze sie nie ukazala. Obawiam sie ze do tej pory emocje opadna i wiele szczegolow nam umknie. Zdecydowanie wolalabym czytac obie czesci razem.

Bardzo dobrze napisana powiesc o losach polakow ktorzy zostali wywiezieni na Sybir do obozow pracy. Ksiazke czyta sie z emocjami i jest naprawde ciekawa,kiedy dotarlam do ostatniej strony czekala na mnie niemila niespodzianka, Otorz ksiazka ta nie ma konca,informacja autora o tym ze dalsze losy rodziny Wasilewskich poznamy w drugiej czesci ,niestety ta jeszcze sie nie...

"Droga przez piekło" to zbeletryzowane wspomnienia autora, który jako dziecko trafił z matką i z rodzeństwem na zesłanie.
Ponieważ w momencie wywózki chłopiec miał zaledwie kilka lat, obraz piekła na ziemi archangielskiej i kazachstańskiej odtworzył najprawdopodobniej na podstawie relacji braci, sióstr i mamy, która jawi się w książce jako niezniszczalna, uczciwa, pełna poświęcenia i odwagi kobieta. Ma ona w sobie wiele ciepła i współczucia nie tylko dla najbliższych, ale i dla całkiem obcych cierpiących ludzi.

Przyznam, że obraz ten wydał mi się zbyt heroiczny i wyidealizowany, ale trudno by był inny w wydaniu dziecka, które przeżyło wojnę właśnie dzięki determinacji kochającej matki.

Przejmujące są nie tylko opisy cierpień Polaków na zesłaniu. Duże wrażenie na czytelniku robi też sytuacja bohaterów po wkroczeniu na Kresy sowietów. Codziennością stają się grabieże, gwałty, morderstwa...
Smutne i przerażające jest to, że przemocy i kradzieży dopuszczają się nie tylko żołdacy, ale i sąsiedzi, którzy plądrują gospodarstwa Polaków znajdujących się na listach transportowych. Robią to najpierw pod osłoną nocy, a potem w biały dzień, jeszcze podczas obecności przyszłych zesłańców, którzy nie mogą liczyć na niczyją pomoc.
"Przecież wam to i tak już nie będzie potrzebne" - tłumaczą szabrownicy, wyprowadzając z obejść krowy, konie, kradnąc maszyny i sprzęty gospodarcze.

Dużym atutem książki jest jej autentyzm. Autor opisuje prawdziwe zdarzenia, prawdziwych ludzi, często podając w przypisach informacje o ich dalszych, powojennych losach.

Całość napisana jest gawędziarskim stylem, przypominającym narrację opowieści Barbary Iskry Kozińskiej ("Czerwone niebo nad Wołyniem" i "Maria"). Czyta się szybko, chociaż na pewno nie jest to lektura lekka i przyjemna.


Czekam teraz niecierpliwie na dalszy ciąg losów tułaczy.

"Droga przez piekło" to zbeletryzowane wspomnienia autora, który jako dziecko trafił z matką i z rodzeństwem na zesłanie.
Ponieważ w momencie wywózki chłopiec miał zaledwie kilka lat, obraz piekła na ziemi archangielskiej i kazachstańskiej odtworzył najprawdopodobniej na podstawie relacji braci, sióstr i mamy, która jawi się w książce jako niezniszczalna, uczciwa, pełna...

Druga wojna światowa. Każdego dnia ludzie budzą się ze strachem w oczach lub o świcie niechętnie wstają z łóżek po nieprzespanej nocy. Dookoła słychać krzyki, płacz, strzały... Na początku dla wszystkich jest to szok - nikt nie spodziewał się, że w przeciągu krótkiego czasu ich życie przewróci się do góry nogami. Jednak z każdym dniem zaczynają przyzwyczajać się do zastałej sytuacji. Przyzwyczajają, ale nie mogą pogodzić. Mężczyźni, wysłani do walki, giną, kobiety zostają same z dziećmi. Mężczyźni zostają aresztowani, kobiety poświęcają się dla dobra swoich pociech. Ale kiedy dzieciom zostaje odebranych dwoje rodziców, muszą radzić sobie same. Władze Związku Radzieckiego wcale tak dobrze nie opiekują się ludźmi, jak chcą, by wszyscy myśleli...

"Powieść pisana życiem!" - takie zdanie widnieje z tyłu książki. Już te trzy słowa powinny wzbudzić w człowieku jakieś uczucia, by czytelnik mógł przypomnieć sobie, co mówili w szkole na temat wywózki na Sybir, co słyszał od dziadków, rodziców lub co wyczytał w Internecie czy innych książkach. Powinien zacząć się zastanawiać, próbować zrozumieć albo chociaż wyobrazić sobie zaistniałe sytuacje. Po kilku myślach, pojawiających się w głowie, czytelnik otwiera książkę. Widzi mapę. Chwilę przygląda się jej, po czym przewraca kartkę, potem drugą, aż zauważa wiersz. Zaczyna czytać...
Cała recenzja na blogu: http://zaslodkakawa.blogspot.com/

Druga wojna światowa. Każdego dnia ludzie budzą się ze strachem w oczach lub o świcie niechętnie wstają z łóżek po nieprzespanej nocy. Dookoła słychać krzyki, płacz, strzały... Na początku dla wszystkich jest to szok - nikt nie spodziewał się, że w przeciągu krótkiego czasu ich życie przewróci się do góry nogami. Jednak z każdym dniem zaczynają przyzwyczajać się do zastałej...

Czekam niecierpliwie na dalszy ciąg.

Czekam niecierpliwie na dalszy ciąg.