Jeden z bardziej przeciętnych zbiorów opowiadań Grabińskiego - odstaje nieco poziomem od opowiadań pociągowych czy ognistych. Opowiadania związane z szeroko pojętą wiarą. Klimat jest utrzymywany, ale momentami język Grabińskiego - duży atut większości jego dzieł - staje się tutaj barierą. W pewnych opowiadaniach brakuje zamknięcia czy pełniejszego poprowadzenia narracji. Na zdecydowany plus za motyw szaleństwa wyróżnia się "Szalona zagroda", za determinizm (choć nie do końca za narrację) "Puszczyk", a za podejście do wiar (celowa liczba mnoga) "Pomsta ziemi". Chociaż w pewnym momencie klimat nieco uchodzi. Ogółem - poprawny zbiór opowiadań, z pewnymi błyskami, lecz spod pióra Grabińskiego wyszły lepsze.

Jeden z bardziej przeciętnych zbiorów opowiadań Grabińskiego - odstaje nieco poziomem od opowiadań pociągowych czy ognistych. Opowiadania związane z szeroko pojętą wiarą. Klimat jest utrzymywany, ale momentami język Grabińskiego - duży atut większości jego dzieł - staje się tutaj barierą. W pewnych opowiadaniach brakuje zamknięcia czy pełniejszego poprowadzenia narracji. Na...