Książka o niczym. Nie koncentruje się dobrze na jednej postaci (lub dwóch),a wątków poruszonych jest tyle, że przy objętości poniżej 300 stron "Nadzieję Królowej" czyta się po prostu źle. Moim zdaniem autorka w ogóle nie czuje o czym pisze, jakby pierwszy raz miała styczność z Gwiezdnymi wojnami. Fabuła jest płytka, powierzchowna, a dialogi momentami dziecinne. Przerywniki opisujące silne postacie kobiece z uniwersum są zupełnie niepotrzebne, bo nic nie wnoszą. Sabe jest niewidoczna, a o tym jak wyglądała jej podmiana z Padme jest tyle co kot napłakał. Zamiast rozwijania postaci są za to długaśne opisy sukienek i procesu ich nakładania... Sromotnie się zawiodłam.

Książka o niczym. Nie koncentruje się dobrze na jednej postaci (lub dwóch),a wątków poruszonych jest tyle, że przy objętości poniżej 300 stron "Nadzieję Królowej" czyta się po prostu źle. Moim zdaniem autorka w ogóle nie czuje o czym pisze, jakby pierwszy raz miała styczność z Gwiezdnymi wojnami. Fabuła jest płytka, powierzchowna, a dialogi momentami dziecinne. Przerywniki...

Rozczarowanie. Książka o niczym, bez jakiejkolwiek głębi. Poprzednie dwa tomy może nie miały porywającej akcji, ale ich mocną stroną były relacje między Padmé a jej dwórkami oraz kulisy kariery Padmé z okresów niepokazanych w filmach. W tej książce nie ma nawet tego. A potencjał był, bo można było na przykład dobrze nakreślić początek małżeństwa Padmé z Anakinem czy początek wojen klonów i działania Republiki i Jedi.

Rozczarowanie. Książka o niczym, bez jakiejkolwiek głębi. Poprzednie dwa tomy może nie miały porywającej akcji, ale ich mocną stroną były relacje między Padmé a jej dwórkami oraz kulisy kariery Padmé z okresów niepokazanych w filmach. W tej książce nie ma nawet tego. A potencjał był, bo można było na przykład dobrze nakreślić początek małżeństwa Padmé z Anakinem czy...

Powinienem już przywyknąć, że im bardziej czekam na jakąś książkę tym większe jest moje rozczarowanie podczas jej lektury. Bo jakżeby inaczej, jak nie rozczarowaniem, nazwać ten kop w brzuch od E.K. Johnston, która wedle mojej opinii nie sprostała oczekiwaniom w niej pokładanym. A musze dodać, że lubię jej twórczość, tym bardziej mnie to boli. "Nadzieja Królowej" nie jest książką złą, tego bym nie powiedział. Kolejny raz wchodzimy do senatorskich apartamentów Padmé Amidali, aby przyglądać się galaktycznej polityce i zmaganiom młodej i ambitnej kobiety uwikłanej w losy galaktyki. Losy tak burzliwe bo przecież wojny klonów pogrążają kolejne światy w chaosie. Padmé połączona potajemnym romansem z Anakinem Skywalkerem musi ciągle uważać prowadząc niebezpieczną grę pełną sekretów. I właśnie zabrakło mi tu jakiegoś pazura, mocnego akcentu, który by to wszystko podkręcił, sprawiłby, że zatrzyma się na moment serce, a oddech uwięźnie gdzieś głęboko w płucach. Zamiast tego dostajemy mega naiwne, a chwilami wręcz żenujące wycinki z galaktycznej polityki, które obrażają inteligencje czytelnika. Nie żeby Star Wars stało rozbudowanymi wątkami politycznymi, ale to już jest policzek w twarz.

Powinienem już przywyknąć, że im bardziej czekam na jakąś książkę tym większe jest moje rozczarowanie podczas jej lektury. Bo jakżeby inaczej, jak nie rozczarowaniem, nazwać ten kop w brzuch od E.K. Johnston, która wedle mojej opinii nie sprostała oczekiwaniom w niej pokładanym. A musze dodać, że lubię jej twórczość, tym bardziej mnie to boli. "Nadzieja Królowej" nie jest...