Podjęłam dwie próby przeczytania "Światłości i mroku". Za pierwszym razem odpuściłam czytanie, mniej więcej w połowie opowieści. Męczyło mnie wtedy czytanie kilku razy tej samej historii opowiedzianej z perspektywy kilku osób. Po roku przerwy znowu wróciłam do tej książki. W końcu udało mi się ją przeczytać.
Pomysł na książkę jest dla mnie bardzo ciekawy, jednak autorka zbyt rozwlekle opisuje niektóre sytuacje. Opowieść zakończyła się w najciekawszym momencie i liczę na jej kontynuację.

Podjęłam dwie próby przeczytania "Światłości i mroku". Za pierwszym razem odpuściłam czytanie, mniej więcej w połowie opowieści. Męczyło mnie wtedy czytanie kilku razy tej samej historii opowiedzianej z perspektywy kilku osób. Po roku przerwy znowu wróciłam do tej książki. W końcu udało mi się ją przeczytać.
Pomysł na książkę jest dla mnie bardzo ciekawy, jednak autorka...

Rozwlekła, momentami wręcz nudna tudzież infantylna. Szeroko rekomendowana jako historia niezwykła, faktycznie okazała się banalną historią. Z pewnością imponuje wiedza autorki o świecie chasydów na Kresach, ale to chyba tylko to, co robi autentyczne wrażenie.

Rozwlekła, momentami wręcz nudna tudzież infantylna. Szeroko rekomendowana jako historia niezwykła, faktycznie okazała się banalną historią. Z pewnością imponuje wiedza autorki o świecie chasydów na Kresach, ale to chyba tylko to, co robi autentyczne wrażenie.

Bardzo, naprawdę bardzo chciałabym dać więcej gwiazdek, ale uczciwie, choć subiektywnie, przeczytałam do końca...na końcu omijając dłużyzny. I w dodatku nie doczekałam się rozwiązania głównego problemu zakazanej miłości ortodoksyjnej Żydówki i Polaka na Wołyniu. Czytając opinie innych dowiedziałam się o możliwej kontynuacji, ale sorry Pani Małgorzato, proszę na mnie nie liczyć.Te cztery gwiazdki to za piękny język powieści.

Bardzo, naprawdę bardzo chciałabym dać więcej gwiazdek, ale uczciwie, choć subiektywnie, przeczytałam do końca...na końcu omijając dłużyzny. I w dodatku nie doczekałam się rozwiązania głównego problemu zakazanej miłości ortodoksyjnej Żydówki i Polaka na Wołyniu. Czytając opinie innych dowiedziałam się o możliwej kontynuacji, ale sorry Pani Małgorzato, proszę na mnie nie...

Długo zastanawiałam się nad oceną tej książki. Tak naprawdę mogła to być porywająca historia, a jednak dla mnie taka nie była. W zasadzie odnoszę wrażenie, że bohaterowie wylądowali na końcu powieści mniej więcej w tym samym punkcie co na jej początku. W pewnym momencie zaczęło mnie irytować rozbijanie fabuły na wątki i narrację różnych bohaterów. Gdy już zaczynałam przyzwyczajać się do jednego z nich, zaraz następowała zmiana i urwanie wątku. Zbyt duża ilość "głównych bohaterów" nie do końca zrobiła tu dobrą robotę. Przez to cała akcja bardzo się rozwlekła; 560stron, a tak naprawdę niewiele się wydarzyło, bo opisywanie jednego wydarzenia z perspektywy różnych osób niewiele tu wnosiło. Duży plus dla autorki za warstwę językową i historyczną powieści, a także styl literacki.

Długo zastanawiałam się nad oceną tej książki. Tak naprawdę mogła to być porywająca historia, a jednak dla mnie taka nie była. W zasadzie odnoszę wrażenie, że bohaterowie wylądowali na końcu powieści mniej więcej w tym samym punkcie co na jej początku. W pewnym momencie zaczęło mnie irytować rozbijanie fabuły na wątki i narrację różnych bohaterów. Gdy już zaczynałam...

Wiedza autorki jest bardzo imponująca, dzięki odpowiedniemu słownictwu, jak i opisowi faktów historycznych, klimat rzeczywiście jest bardzo dobrze oddany. Opowieść z pewnością nie jest lekka przez różne skomplikowane i rozległe opisy. Jest to plus i minus, bo tak jak wspomniałam, dobór słownictwa sprawia wrażenie, jakby lektura była napisana w latach o których mowa, przed nowelizacją języka. Wiele też dowiadujemy się o funkcjonowaniu ówczesnego społeczeństwa polskiego oraz innych nacji zamieszkujących tereny dzisiejszego Wołynia. Sama fabuła była dla mnie ciekawa, zawiódł mnie fakt, że temat przewodni w trakcie gdzieś zszedł na dalszy plan, chyba że jest to zabieg celowy związany z nadejściem drugiej części. Gdyby owa się ukazała, z chęcią poznałabym dalsze losy bohaterów.

Wiedza autorki jest bardzo imponująca, dzięki odpowiedniemu słownictwu, jak i opisowi faktów historycznych, klimat rzeczywiście jest bardzo dobrze oddany. Opowieść z pewnością nie jest lekka przez różne skomplikowane i rozległe opisy. Jest to plus i minus, bo tak jak wspomniałam, dobór słownictwa sprawia wrażenie, jakby lektura była napisana w latach o których mowa, przed...

Zderzenie trzech kultur: żydowskiej, ukraińskiej i polskiej
u progu II wojny światowej znajdujemy w powieści "Światłość i mrok". Książka jest ciekawie napisana przez wprowadzenie narracji widzianej oczami każdego bohatera. Stykamy się w niej z jakże innym światem kultury chasydzkiej i ich obyczajowością, która odciśnie się piętnem na życiu Chany
Zigngelbojm i Jana syna polskiego ziemianina.
Szkoda tylko, że powieść zostawia nas z niewiadomą co do dalszych losów bohaterów.

Zderzenie trzech kultur: żydowskiej, ukraińskiej i polskiej
u progu II wojny światowej znajdujemy w powieści "Światłość i mrok". Książka jest ciekawie napisana przez wprowadzenie narracji widzianej oczami każdego bohatera. Stykamy się w niej z jakże innym światem kultury chasydzkiej i ich obyczajowością, która odciśnie się piętnem na życiu Chany
Zigngelbojm i Jana syna...

Małgorzatę Niezabitowską publiczność kojarzy bardziej z polityką i dziennikarstwem niż z literaturą piękną, jednak jej powieściowy debiut dowodzi, że autorka doskonale porusza się po terra incognita. Po „Składanej wannie” – barwnej biografii rodzinnej, przyszedł czas na odmalowany z rozmachem pejzaż Kresów sprzed prawie wieku.

„Światłość i mrok” opowiada historię miłości niczym z kart dramatu Szekspira „Romeo i Julia”. On – Polak, syn majętnego właściciela ziemskiego. Ona – Żydówka, córka ubogiego chasyda. Dzieli ich wszystko, a łączy gorące uczucie, któremu nikt nie sprzyja... Rzecz dzieje się na wschodnich ziemiach Rzeczpospolitej w przededniu II wojny światowej, w małym miasteczku, gdzie wspólnie żyją Polacy, Żydzi i Ukraińcy. To światy, które na co dzień przenikają się gdzieś na obrzeżach, ale mimo wszystko, zachowują swoją odrębność i niechętnie spoglądają na związki zawierane poza swoimi społecznościami. Uczucie, które rodzi się między dwojgiem młodych ludzi wytrąca codzienne życie niewielkich Kołek z dobrze znanych, wypracowanych przez lata kolein...

„Światłość i mrok” to coś więcej niż kolejna miłosna historia – to panorama świata, który już nie istnieje, gdyż został bezpowrotnie zmieciony przez wojenną pożogę. Niezabitowska odmalowuje z wielką precyzją uliczki żydowskiego sztetl, zagrody ukraińskich chłopów, polskie majątki, miasteczka żyjące rytmem wyznaczanym przez święta i zmieniające się pory roku. Ten świat zaludniają niemniej ciekawe postacie bohaterów pierwszo- i drugoplanowych, z których relacji wyłania się obraz skomplikowanych stosunków trzech różnych kultur.

Książka jest napisana piękną polszczyzną – mimo wyrafinowania zachowuje jednak lekkość, sprawiając, że historię czyta się z ogromną przyjemnością. Z wielogłosowej narracji wyłania się opowieść o kobiecej emancypacji, budzącej się ukraińskiej tożsamości narodowej, politycznych i społecznych przemianach, a wszystko to na tle nadciągającego widma wojny, która odmieni świat raz na zawsze.

Debiut Niezabitowskiej pozwala mieć apetyt na więcej. Powieść wieńczy zakończenie sugerujące, że możemy liczyć na kontynuację losów bohaterów. Chana i Jan prawdopodobnie jeszcze raz spróbują zawalczyć o swoje szczęście… Jeżeli bliskie Waszym sercom są wielowątkowe sagi rodzinne z historyczną scenerią, to z pewnością warto sięgnąć po „Światłość i mrok”.

Daria z Sopoteki

Małgorzatę Niezabitowską publiczność kojarzy bardziej z polityką i dziennikarstwem niż z literaturą piękną, jednak jej powieściowy debiut dowodzi, że autorka doskonale porusza się po terra incognita. Po „Składanej wannie” – barwnej biografii rodzinnej, przyszedł czas na odmalowany z rozmachem pejzaż Kresów sprzed prawie wieku.

„Światłość i mrok” opowiada historię miłości...

Rok 1939 i historia dwojga młodych ludzi, którzy zakochują się w sobie podczas wesela bliskim ich osób.
Chana jest chasydką, Jan - bogatym ziemianiem, to nie może się udać, a jednak podejmą tę próbę na przekór wszystkiemu i wszystkim (religii, lokalnym obyczajom oraz własnym rodzinom).
W książce występuje wieloosobowa narracja, dzięki czemu możemy spojrzeć na sprawę nie tylko Chany i Jana, ale także im najbliższych.
Autorka oddała różnorodny świat, podkreśliła wielokulturowość bohaterów, a dodatkowo wplatane sformułowania w jidysz (na szczęście na końcu jest słownik) dodają klimat.
Miała być lekka wakacyjna lektura, a tymczasem mimo trudnej tematyki wciąga z łatwością. Polecam

Rok 1939 i historia dwojga młodych ludzi, którzy zakochują się w sobie podczas wesela bliskim ich osób.
Chana jest chasydką, Jan - bogatym ziemianiem, to nie może się udać, a jednak podejmą tę próbę na przekór wszystkiemu i wszystkim (religii, lokalnym obyczajom oraz własnym rodzinom).
W książce występuje wieloosobowa narracja, dzięki czemu możemy spojrzeć na sprawę nie...

💫 Oto historia jak u Kapuletich i Montekich. Szekspirowskie emocje zostały przeniesione do miłosnej historii z początku XX wieku, by wybrzmieć w opowieści o zakazanym związku chasydki i młodego dziedzica. Tym, co stoi na drodze szczęścia wybranków, jest nie tylko niezgoda najbliższego otoczenia, ale przede wszystkim przeszkoda w postaci kulturowych i religijnych różnic. Czy miłość pokona te trudności?
💫 "Światłość i mrok" Małgorzaty Niezabitowskiej to epicka opowieść, w której Czytelnik odnajdzie nie tylko pięknie poprowadzony miłosny wątek, ale także mickiewiczowski nastrój prosto z epopei. Jest więc sielsko, polsko, dworsko, ale też wiejsko i małomiasteczkowo, są zróżnicowani bohaterowie, których łączą gorąca krew, namiętność i spontaniczność.
💫 Czytelnika pochłoną tradycyjny styl narracji i zręcznie wykreowany fikcyjny świat. Autorce udało się uniknąć zbanalizowania treści, choć wyodrębnienie motywu romansowego niosło pewne ryzyko. Sprytnie wplecione wątki ukazujące pozostałych bohaterów wnoszą w tę opowieść oddech i - jak u Mickiewicza - wprowadzają retardację, przytrzymując nieco bieg miłosnej opowieści, ale jednocześnie wystawiając cierpliwość Czytelnika na próbę. Losy Chany i Jana śledzi się bowiem z zapartym tchem, z niepokojem oczekując dalszych wydarzeń. Inne wątki (choćby wyzwolonej Aleksandry) są równie sprawnie poprowadzone, dopełniają główny i urozmaicają go.
💫 Autorka ze starannością oddała tło tamtych czasów - przede wszystkim religijne. Podczas lektury wyrasta przed oczami Czytelnika wyrazisty pejzaż miasteczka, w którym próbują współistnieć Żydzi, Ukraińcy i Polacy. Przeszkadzał mi tylko początkowy dydaktyzm - opis weselnych żydowskich zwyczajów wtrącony w dialog stracił naturalność, a wywrotowe dzieje Chaima brzmiały trochę jak wykład z historii.
💫 Niedomknięte drzwi zakończenia sugerują, że za szczeliną Czytelnik zobaczy kontur dalszych wydarzeń. Czekam na kolejny tom.

💫 Oto historia jak u Kapuletich i Montekich. Szekspirowskie emocje zostały przeniesione do miłosnej historii z początku XX wieku, by wybrzmieć w opowieści o zakazanym związku chasydki i młodego dziedzica. Tym, co stoi na drodze szczęścia wybranków, jest nie tylko niezgoda najbliższego otoczenia, ale przede wszystkim przeszkoda w postaci kulturowych i religijnych różnic. Czy...

Spodziewałam się pełnokrwistej opowieści o zakazanym uczuciu, a dostałam beletryzowany przewodnik po zwyczajach chasydów na kresach. Wiedza autorki jest imponująca, opisy zwyczajów bardzo malownicze, ale sama historia i jej bohaterowie nie angażują czytelnika.

Spodziewałam się pełnokrwistej opowieści o zakazanym uczuciu, a dostałam beletryzowany przewodnik po zwyczajach chasydów na kresach. Wiedza autorki jest imponująca, opisy zwyczajów bardzo malownicze, ale sama historia i jej bohaterowie nie angażują czytelnika.