Po pierwsze: przez 3/4 książki NIC się nie działo . Po prostu było " o nie muszę odzyskać mamę " i " ugh jak ja nienawidę Kartera " .
Po drugie : ZA DUŻO LESBIJSTWA . No rozumiem że są sobie lesbijki itd. ale w tej książce nie spotkałam żadnej pary hetero . Tak samo jest z ludźmi o ciemniejszej karnacji i jak tej jaśnieszej . Jeszcze w ogóle nie spotkałam tam żadnej osoby " białej" .
Po trzecie : relacja Bri z Marie . Czy to wyglądało jak związek ? NIE . Po prostu raz czy dwa się cmoknęły, przytuliły I już jest relationship. Tak jakby HUH ?
Tak czy inaczej fabuła fajna ale ... no cóż , widać co napisałam po wyżej ↑

Po pierwsze: przez 3/4 książki NIC się nie działo . Po prostu było " o nie muszę odzyskać mamę " i " ugh jak ja nienawidę Kartera " .
Po drugie : ZA DUŻO LESBIJSTWA . No rozumiem że są sobie lesbijki itd. ale w tej książce nie spotkałam żadnej pary hetero . Tak samo jest z ludźmi o ciemniejszej karnacji i jak tej jaśnieszej . Jeszcze w ogóle nie spotkałam tam żadnej osoby...

To była świetna kontynuacja. Trzyma ona poziom poprzedniej części.

Po dramatycznym zakończeniu pierwszego tomu znajdujemy się w środku wydarzeń tuż po nich. Przez książkę przewija się smutek z tych wydarzeń oraz złość, ale trzyma nas nadzieja. Bardzo podobało mi się to utrzymanie emocji i ich różnorodność.

Relacją między bohaterami została rozwinęła sprawnie i nieznacznych początkach w pierwszej części, tutaj mamy dopieczętowanie uczuć bohaterów.

Wątek mitologiczny jest jeszcze bardziej rozwinięty. I mi osobiście się to bardzo podoba, bo nie jest tylko ciekawym dodatkiem, ale odgrywa tu dużą rolę.

W tej części jest na pewno mniej bardzo długich zdań czy niedokładnie znaczonych dialogów (tutaj było ich trzy, jeśli dobrze pamiętam). Trochę to przeszkadza i dezorientuje, ale nie jest źle.

I bardzo, ale to bardzo podobała mi się ostatnia rozmowa między Karterem a Bri. Nie spodziewałam się tego, bo zazwyczaj w książkach kończy się to inaczej, ale to jest coś czego ja oczekuję. Samo zakończenie też było cud miód i nie mogę się do niego doczepić.

Plusy✅️:
• utrzymywanie emocji
• mitologiczny wątek
• rozwinięcie bohaterów
• zakończenie

Minusy❌️:
• bardzo długie zdania
• niedokładna korekta

To była świetna kontynuacja. Trzyma ona poziom poprzedniej części.

Po dramatycznym zakończeniu pierwszego tomu znajdujemy się w środku wydarzeń tuż po nich. Przez książkę przewija się smutek z tych wydarzeń oraz złość, ale trzyma nas nadzieja. Bardzo podobało mi się to utrzymanie emocji i ich różnorodność.

Relacją między bohaterami została rozwinęła sprawnie i...

Powiem szczerze, że ciężko jest mi wyrazić swoją opinię na temat tej książki. To wszystko, co miało w niej miejsca, odbiera wręcz mowę. Gdy tylko przypomnę sobie całą akcję, wszystkie wydarzenia, na nowo czuję ekscytację, która towarzyszyła mi podczas czytania. 🥺 Osobiście muszę przyznać, że bardzo mi się spodobał motyw bogów, który przewija się w całej historii. Tak samo charaktery bohaterów. Są tak różnorodne, że każda z postaci ma swój specyficzny styl bycia. Chociażby Marie - pewna siebie, arogancka dziewczyna, która niejednokrotnie sprawiła mi uśmiech swoimi ironicznymi wypowiedziami, czy tym jak się zachowuje. 😆 Muszę przyznać, że na obecny moment jest to moja ulubiona książka. 😍 Zachęcam wszystkich całym serduszkiem do przeczytania tej książki.

Powiem szczerze, że ciężko jest mi wyrazić swoją opinię na temat tej książki. To wszystko, co miało w niej miejsca, odbiera wręcz mowę. Gdy tylko przypomnę sobie całą akcję, wszystkie wydarzenia, na nowo czuję ekscytację, która towarzyszyła mi podczas czytania. 🥺 Osobiście muszę przyznać, że bardzo mi się spodobał motyw bogów, który przewija się w całej historii. Tak samo...

Kocham tą książkę. Bardzo ciekawa i wciągająca. Świetny pomysł na fabułę, dosyć oryginalny spośród tych książek które czytałam. Nawiązania do mitologii są cudne❤️❤️.

Kocham tą książkę. Bardzo ciekawa i wciągająca. Świetny pomysł na fabułę, dosyć oryginalny spośród tych książek które czytałam. Nawiązania do mitologii są cudne❤️❤️.

Bardzo fajna DYLOGIA

Bardzo fajna DYLOGIA

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Druga część, kontynuacja ,,This poison heart".
Czytając ją, byłam cały czas na alercie! Tyle się działo, że aż nie można było usiedzieć na miejscu. Przeżywało się emocje wraz z bohaterami książki. Nie wiem co mogę dalej powiedzieć, by nie zdradzać fabuł, lecz polecam przygotwać się na cały wachlarz różnych emocji podczas czytania.

Druga część, kontynuacja ,,This poison heart".
Czytając ją, byłam cały czas na alercie! Tyle się działo, że aż nie można było usiedzieć na miejscu. Przeżywało się emocje wraz z bohaterami książki. Nie wiem co mogę dalej powiedzieć, by nie zdradzać fabuł, lecz polecam przygotwać się na cały wachlarz różnych emocji podczas czytania.

Druga część losów Bri.

Po zakończeniu „This poison heart” miałam ogromny niedosyt tej historii. Końcowe wydarzenia zszokowały mnie na tyle, że koniecznie chciałam wiedzieć, jak to wszystko się rozwiąże. I wiecie co? Nie zawiodłam się!
Książka znowu pochłonęła mnie w całości. Mimo, że momentami była delikatnie nużąca, to po chwili znowu zaczynała się dziać akcja co ratowało te momenty. W tej części jest zdecydowanie więcej mitologii na co bardzo liczyłam, bo w poprzednim tomie mi jej zabrakło. Najbardziej polubiłam Marie, która przez swój wybuchowy charakter, cięty język i co najważniejsze przez jej troskę o Bri bardzo zyskała w moich oczach. Wszyscy bohaterowie są tak wykreowani, że trudno się do nich nie przywiązać, szczególnie obserwując jak bardzo silna więź połączyła ich na przestrzeni tych dwóch tomów.

Ogromną zaletą tej książki jest przede wszystkim podróż, w którą wyruszają bohaterki. Jest maksymalnie szczegółowo zaplanowana, pomyślały nawet o planie awaryjnym. Rzadko kiedy w książkach jest ukazane tak dojrzałe podejście do tego, częściej jest to dość spontaniczne i nieprzemyślane. Tutaj wszystko było zaplanowane na ostatni guzik.

Uważam, że zdecydowanie warto było czekać na zakończenie, a sama seria trafia do moich ulubieńców.

Druga część losów Bri.

Po zakończeniu „This poison heart” miałam ogromny niedosyt tej historii. Końcowe wydarzenia zszokowały mnie na tyle, że koniecznie chciałam wiedzieć, jak to wszystko się rozwiąże. I wiecie co? Nie zawiodłam się!
Książka znowu pochłonęła mnie w całości. Mimo, że momentami była delikatnie nużąca, to po chwili znowu zaczynała się dziać akcja co...

Ciekawa, szybko się czyta, choć chwilami miałam wrażenie, że nie które akcje mógłby być bardziej rozbudowane i z szybszą akcją. Jednakże nie zawiodłam się na niej. Taka mocna 7 dla mnie 😊

Ciekawa, szybko się czyta, choć chwilami miałam wrażenie, że nie które akcje mógłby być bardziej rozbudowane i z szybszą akcją. Jednakże nie zawiodłam się na niej. Taka mocna 7 dla mnie 😊

Ech. Naprawdę chciałam cieszyć się tą książką, zwłaszcza po tym, jak podobał mi się pierwszy tom, a tymczasem zamiast godnej kontynuacji "This Poison Heart" dostałam "Cinderella Is Dead" bis. Wydarzenia następują po sobie błyskawicznie, jakby autorka nie wiedziała, czym wypełnić przestrzeń pomiędzy niezbędnymi punktami planu, kolejne znaczące postaci wyskakują z podziemi z subtelnością godną mojej pierwszej epickiej powieści napisanej, gdy miałam sześć lat (tj. praktycznie rzucają się bohaterkom pod nogi),a to, co brałam za punkt startowy związku Bri i Marie okazało się być już w głowie autorki oficjalną relacją. Przynajmniej nie zaczęła się znów bać opisów i pozwoliła bohaterom na życie wewnętrzne, bo Bri całą książkę myśli o wydarzeniach poprzedniej części, czując zrozumiałą pustkę... ale jednocześnie istnieje to w pewnym oderwaniu od scen, gdy o poniesionych stratach nie myśli, jakby autorka nie potrafiła wykoncypować, jak żałoba odbijałaby się na postaciach w całokształcie. Ja nie twierdzę, że nikt by nie mógł żartować, bo to się zdarza, ale w tamtych momentach ze strony Bri było zero refleksji typowych dla ludzi, których żałobę przerywa nagle moment radości. Na dodatek Briseis została zdecydowanie ogłupiona tak, by autorce było wygodniej popychać fabułę. Like... rozumiem, że typiara mogła nie wiedzieć za wiele o Medei, ale cmon, ogląda Disneya, zna Hadestown i NIGDY nie natknęła się na nic z Percym Jacksonem nawet? Podejrzewam, że Bayron mogła tu celowo unikać nawiązań do PJO, by nikt jej nie zarzucił nadmiernej inspiracji, ale to się po prostu nie kleiło. Zresztą już nawet pomijając ogromne braki Bri w kwestii mitologii greckiej, dziewczyna ogólnie przestała w tej części łączyć oczywiste wątki, co mnie mocno zirytowało, bo w poprzedniej części była naprawdę sympatyczną, ogarniętą bohaterką.

Ogólnie jestem chyba po prostu zła, że w tej książce było tyle potencjału (widać to np. po scenie z Mojrami),a ostatecznie został on ledwo wykorzystany. Bayron nie jest pisarką bez potencjału, ale kończą mi się pomysły, jak mogłaby z siebie ten potencjał wydobyć. Szkoda. Naprawdę szkoda.

Ech. Naprawdę chciałam cieszyć się tą książką, zwłaszcza po tym, jak podobał mi się pierwszy tom, a tymczasem zamiast godnej kontynuacji "This Poison Heart" dostałam "Cinderella Is Dead" bis. Wydarzenia następują po sobie błyskawicznie, jakby autorka nie wiedziała, czym wypełnić przestrzeń pomiędzy niezbędnymi punktami planu, kolejne znaczące postaci wyskakują z podziemi z...