Może nie jest to kryminał wybitny, ale zdecydowanie dobry i jestem zaskoczona, że ma tyle negatywnych ocen! Z przyjemnością przeczytałam w czasie choroby, idealna lektura na wyjazd lub kilkudniowe uziemienie w łóżku :) Moja druga książka pani Bondy po "Pochłaniaczu" (również pierwszy tom innej serii) i co ciekawe, tutaj także tematyka dotyczyła mafii, narkobiznesu, skorumpowanych policjantów. Wygląda na to, że autorka chętnie osadza swoje powieści w takich realiach. Nie są to do końca moje klimaty, ale raz na jakiś czas mogę przenieść się w świat intryg miejskiego półświatka.

Może nie jest to kryminał wybitny, ale zdecydowanie dobry i jestem zaskoczona, że ma tyle negatywnych ocen! Z przyjemnością przeczytałam w czasie choroby, idealna lektura na wyjazd lub kilkudniowe uziemienie w łóżku :) Moja druga książka pani Bondy po "Pochłaniaczu" (również pierwszy tom innej serii) i co ciekawe, tutaj także tematyka dotyczyła mafii, narkobiznesu,...

Liczyłam na pełen zwrotów akcji kryminał ,ale bardzo się zawiodłam.

Liczyłam na pełen zwrotów akcji kryminał ,ale bardzo się zawiodłam.

Trochę nudnawa, ale jakoś dałam radę. Zobaczę jak mi pójdzie z drugą częścią 😉

Trochę nudnawa, ale jakoś dałam radę. Zobaczę jak mi pójdzie z drugą częścią 😉

Lepsza, niż się spodziewałem. Historia, która mnie wciągnęła i w efekcie lekturę uważam za naprawdę udaną.

Lepsza, niż się spodziewałem. Historia, która mnie wciągnęła i w efekcie lekturę uważam za naprawdę udaną.

Spoko, ale nic nie urwało

Spoko, ale nic nie urwało

Po przebrnięciu przez kilkadziesiąt stron nie wiem o co chodzi :-( To zdecydowanie nie dla mnie.

Po przebrnięciu przez kilkadziesiąt stron nie wiem o co chodzi :-( To zdecydowanie nie dla mnie.

W wyniku zbiegu okoliczności podczas jednych z książkowych zakupów po raz kolejny natrafiłam na książkę Katarzyny Bondy w dość okazyjnej cenie. „O włos” stanowi pierwszy tom serii z Jakubem Sobieskim, choć dla mnie to już drugie spotkanie z tym bohaterem (wpierw miałam okazję przeczytać trzecią odsłonę, czyli „Do Cna”). Nie oczekiwałam wiele od tej pozycji, jednak nie spodziewałam się, że powieść ta po prostu nie wzbudzi we mnie żadnych emocji.

W podwarszawskim lesie odkryto zwłoki dwóch dziewczyn. Ułożone w uwłaczających pozach i pośmiertnie okaleczone stanowią makabryczną zagadkę dla lokalnych służb. Wkrótce pojawiają się kolejne ofiary, inne kobiety uznane zostają za zaginione, a morderca zaczyna być określany jako „Kosiarz z Kabat”. Ponoć poluje wyłącznie na prostytutki, w szczególności te będące rodzeństwem. Policja jest bezradna, tak jak aspirantka Ada Kowalczyk, której przyrodnia siostra została uprowadzona. Do śledztwa zaangażowany zostaje skompromitowany policjant, Jakub Sobieski, który oprócz kursowania taryfą i mieszkania na działkach, od czasu do czasu diluje narkotykami w ramach tajnej operacji. Dokąd zaprowadzi ten duet śledzy szlak utworzony z kosmyków ściętych włosów?

Trudno mówić, by ta opowieść porywała. Jest zadziwiająco… nijaka. Miejsca zbrodni nie wybrzmiewają niczym intrygującym, nie ma tu odważnych opisów, przez co trzeba mocno się wysilić, by w ogóle wyobrazić sobie kolejne zdarzenia. Losy bohaterów są niemal obojętne, a poszczególne rozwiązania fabularne mocno naciągane i szyte grubymi nićmi. Nikt nic nie wie, potem jednak każdy wie wszystko, komuś zależy na odnalezieniu Beaty, ale nie powie niczego, co mogłoby pomóc sprawie. Pojawia się kilka dość obrzydliwych koncepcji, które szczerze powiedziawszy nie mają uzasadnienia fabularnego – ich zadaniem jest wyłącznie szokować. Policja omija najbardziej oczywiste tropy, a samozwańczy śledczy w sumie też nie próżnują w ignorowaniu niektórych faktów, sprawdzając najpierw mniej ważne poszlaki. Uzasadnienia motywacji niektórych bohaterów zawodzą, a zakończenie wraz z „wskakiwaniem puzzli na swoje miejsce” jest niezwykle naciągane… Do tego po prostu nudne. Cała opowieść może ma jakąś swoją spójność, może kogoś potrafi to zainteresować – mnie po prostu zmęczyło, choć nie ma w tym szczególnie rażących błędów.

Stylistycznie nie spostrzegłam szczególnych problemów. Opisy są w porządku, lecz nie pobudzają wyobraźni. Dialogi mają swój cel, zazwyczaj również uzasadnienie, jednak mnie nie potrafiły zaangażować w całą opowieść. W dodatku koszmarnie wręcz irytowała mnie dynamika relacji Ady i Sobieskiego… by nie wspominać o jego niemalże żałosnym papierowym małżeństwie z Nocną Furią. Wszystkim wydarzeniom brakuje też pewnej dozy dramatyzmu, nijakość stylu poraża, nie potrafiąc wzbudzić przerażenia lub choćby drobnego niepokoju. Jedyną naprawdę udaną koncepcją były tu wstawki z przeszłości, które eksplorowały dawne poczynania niektórych bohaterów (nawet jeśli próby zgłębienia ich psychiki miejscami nie były najbardziej udane).

„O włos” to opowieść, która chciała być mocnym kryminałem, może nawet nieśmiało zahaczając o thriller. Próba ta jednak spełzła na niczym w obawie po sięgnięcie po zdecydowanie mocniejsze środki. Ciekawy pomysł nie doczekał się dobrej realizacji, a niewyważony timing wyłącznie pogłębiał pewne niedociągnięcia. Nie przekonała mnie ta opowieść, zyskując wyłącznie 5/10 w mojej skali ocen. Średniaczek, który można na spokojnie ominąć.

W wyniku zbiegu okoliczności podczas jednych z książkowych zakupów po raz kolejny natrafiłam na książkę Katarzyny Bondy w dość okazyjnej cenie. „O włos” stanowi pierwszy tom serii z Jakubem Sobieskim, choć dla mnie to już drugie spotkanie z tym bohaterem (wpierw miałam okazję przeczytać trzecią odsłonę, czyli „Do Cna”). Nie oczekiwałam wiele od tej pozycji, jednak nie...

Mi tam się podobało. Trochę You momentami, ale na większą skalę i z innymi nieco motywami. Styl sprawia, że czyta się bardzo szybko. I o to chodzi.

Mi tam się podobało. Trochę You momentami, ale na większą skalę i z innymi nieco motywami. Styl sprawia, że czyta się bardzo szybko. I o to chodzi.

Wulgarna, niepotrzebnie skomplikowana w niektórych wątkach, a postacie jakieś takie płytkie i jednowymiarowe, pomimo prób nadania im głębi osobowość.
Niestety to już moje kolejne rozczarowanie autorką.
Wciąż się nabieram na marketing "królowej kryminałów"

Wulgarna, niepotrzebnie skomplikowana w niektórych wątkach, a postacie jakieś takie płytkie i jednowymiarowe, pomimo prób nadania im głębi osobowość.
Niestety to już moje kolejne rozczarowanie autorką.
Wciąż się nabieram na marketing "królowej kryminałów"

„O włos” to druga, przeczytana przeze mnie książka Katarzyny Bondy. Pierwszą był „Pochłaniacz”. Koncepcja kolejnych serii z różnymi bohaterami (Sasza Załuska w „Pochłaniaczu” oraz Jakub Sobieski w „O włos”) według mnie jest jak najbardziej słuszna.

„Pochłaniacz” bardziej mi się podobał od omawianej pozycji. Książka była dłuższa, ale ciekawsza i lepiej napisana. Jednak zarówno w pierwszej jak i drugiej książce interesowały mnie otoczenie i tematyka. Odnoszę wrażenie, że z książkami Katarzyny Bondy, to jest tak, że się dobrze zapowiadają, potem zaczynają nużyć, następnie znowu nabierają tempa, tak aby na koniec zaciekawić, dzięki czemu czytelnik może być zadowolony.

Dla mnie książka zasługuje na „6”. Tematyka policji, "branży towarzyskiej", wątek satanistyczny i różne zaburzenia bohaterów sprawiają, że to ciekawa opowieść. Do tego bardzo fajni główni bohaterowie – Jakub i Adriana sprawiają, że dobrze się to czyta.

Po niedługim czasie z dużym prawdopodobieństwem wrócę do twórczości Pani Bondy, zapewne chcąc poznać kolejnego bohatera – Huberta Meyer’a, bo intuicja mi podpowiada i też gdzieś przeczytałem, że pierwsze książki pisarki były najciekawsze.

„O włos” to druga, przeczytana przeze mnie książka Katarzyny Bondy. Pierwszą był „Pochłaniacz”. Koncepcja kolejnych serii z różnymi bohaterami (Sasza Załuska w „Pochłaniaczu” oraz Jakub Sobieski w „O włos”) według mnie jest jak najbardziej słuszna.

„Pochłaniacz” bardziej mi się podobał od omawianej pozycji. Książka była dłuższa, ale ciekawsza i lepiej napisana. Jednak...