Lubicie medyczne obyczajówki? Ja ostatnio polubiłam za sprawą „Narkozy” Rafała Artymicza. Bohaterem książki jest anestezjolog Artur Korczyński, który po wielu latach nieobecności wraca do pięknego Wrocławia, aby podjąć pracę w miejscowym szpitalu. Powód jednak wydaje się znacznie poważniejszy. Musi rozliczyć się z własną przeszłością. Na jego drodze staje były partner, z którym rozstał się kilka lat temu. Na dodatek na oddziale dzieją się dość dziwne rzeczy – handel organami. W co zamieszani są tamtejsi medycy? Czy uda się zaprzestać temu makabrycznemu procederowi? I jaką cenę będzie musiał zapłacić za zdrowie najbliżej mu osoby?

Mając u swego boku oddanych przyjaciół, powoli buduje swoje życie i odnajduje spokój, ale czy szczęście naprawdę będzie na wyciągnięcie ręki? Dawne uczucia odżywają w nim ze zdwojoną siłą. Do tego prowadzi intensywne śledztwo, aby ukarać sprawcę mafii transplantologów, która ma znacznie większy obszar działania, niż początkowo przypuszczał. Początkowo irytujący wręcz mężczyzna stopniowo przechodzi metamorfozę, gdy wreszcie uświadamia sobie, co tak naprawdę stanowi dla niego największą wartość.

Autor zaprasza czytelnika do towarzyszenia mu w śledztwie, rozliczenia władz najwyższego szczebla. Problem okazuje się dużo poważniejszy, ponieważ zahacza o politykę, a jego zasięg jest międzynarodowy. Czytając tę książkę, będziecie zaskoczeni, ile warte jest ludzkie życie i do czego potrafi posunąć się człowiek, gdy w grę wchodzą naprawdę olbrzymie pieniądze, kredyt do spłacenia albo nielegalnie zaciągnięte długi.

Korczyński, owładnięty olbrzymią determinacją i zaangażowaniem, będzie się starał zapobiec kolejnym tragedią, ale co ma zrobić człowiek, którego najbliższa osoba również znajdzie się w sytuacji zagrożenia życia. Wtedy wszelkie normy etyczne oraz dotychczas wyznawane wartości przestaną mieć jakiekolwiek znaczenie. Liczy się miłość oraz ratowanie tego jedynego człowieka. W tym momencie okazuje się, że wszystkie chwyty są dozwolone. Zaczyna się szantaż, a gra ludzkim życiem nabiera zupełnie innego znaczenia. Do tego jeszcze dochodzą wspomnienia, które dopadają nas w najmniej oczekiwanym momencie. Bolesna przeszłość nie pozwala normalnie żyć i zbudować szczęścia. Tak właśnie czuje się anestezjolog. Aby mógł zbudować „nowe”, musi rozliczyć się ze „starym”.

Książka Artymicza zawiera w sobie nieskończoną liczbę wątków, więc pierwsze, co przyszło mi do głowy, po jej przeczytaniu, to nazwanie jej thrillerem medycznym. Na takie miano zasługuje bezapelacyjnie. Drobiazgowe śledztwo, emocje z nim związane oraz wątki poboczne, o które zahaczył autor to istny szał dla czytelnika. Tutaj nic nie jest oczywiste, ponieważ za chwilę może się okazać, że bohater, o którym powiedzieliśmy „ten dobry”, okaże się „tym złym”. Z każdym kolejnym rozdziałem zaskoczenie narasta coraz bardziej. Autor umiejętnie buduje napięcie, przeskakując z historii na historię.

Dość ciekawie został też przedstawiony wątek romansu w środowisku LGBT. Nie ma tutaj epatowania nadmiernym erotyzmem, zamiast tego więcej jest emocji oraz aspektu społecznego. Dzięki temu książka zyskuje na znaczeniu. Buduje w czytelniku poczucie zrozumienia oraz akceptacji i tolerancji wobec mniejszości seksualnych. Ta realistyczna opowieść ukazuje homoseksualizm w zupełnie nowym świetle. Nie ma tutaj zbędnego lukrowania, zamiast tego mamy realizm, o którym jeszcze niewielu potrafi pisać. Dowiadujemy się więc, jak wygląda życie par gejowskich, z czym muszą się borykać na co dzień, jakie mają problemy. Bardzo dobrze ukazana została toksyczność tego środowiska, walka o własne miejsce w świecie oraz o prawo do miłości. Ich tolerancja czy akceptacja to raczej propaganda niż fakt. W rzeczywistości mają w sobie o wiele więcej arogancji, dumy i egoizmu niż każdym mógłby przypuszczać.

Jedynym minusem tej dość opasłej historii jest powolne rozwijanie się akcji na pierwszych 200 stronach powieści, ale jak już się zaczęło dziać, to nie pozwoliło oderwać się od czytania. Mamy tutaj wszystko: manipulację, pozory oraz próbę ukrycia prawdy albo wręcz naginanie jej do własnych potrzeb.

Polecam przeczytanie „Narkozy” wszystkim miłośnikom dobrych opowieści z wątkiem społecznym w tle okraszonym kryminałem oraz medycyną, a autor wie, o czym mówi. W końcu sam jest lekarzem.

Lubicie medyczne obyczajówki? Ja ostatnio polubiłam za sprawą „Narkozy” Rafała Artymicza. Bohaterem książki jest anestezjolog Artur Korczyński, który po wielu latach nieobecności wraca do pięknego Wrocławia, aby podjąć pracę w miejscowym szpitalu. Powód jednak wydaje się znacznie poważniejszy. Musi rozliczyć się z własną przeszłością. Na jego drodze staje były partner, z...

Artur Korczyński jest anestezjologiem. Kiedy jego przyjaciółka obejmuje stanowisko dyrektorki w Szpitalu Wojskowym we Wrocławiu i proponuje mu etat, mężczyzna postanawia wyjechać, mimo że w tym samym szpitalu pracuje jego były partner. Tak naprawdę Artur nigdy nie pogodził się z tym rozstaniem, jednak nie potrafi się do tego przyznać. Anestezjolog wraz z dyrektorką i jej narzeczonym, nie znaleźli się przypadkiem w tym szpitalu. Mianowicie przyjaciele zostali zatrudnieni, by przyjrzeć się procederowi handlu organami.

"Narkoza" to książka, w której jest tyle zwrotów akcji, że spokojnie można ją nazwać thrillerem medycznym. Działo się wiele, nie można było się oderwać, ani spodziewać, czym autor zaskoczy nas w kolejnym rozdziale. Wciągnęłam się od początku i praktycznie do samego końca było pełno napięcia. Wątek homoseksualny nie był nachalny, ani niesmaczny, wszystko pięknie zgrało się w całość. Polecam i lecę czytać tom drugi 🙂

Artur Korczyński jest anestezjologiem. Kiedy jego przyjaciółka obejmuje stanowisko dyrektorki w Szpitalu Wojskowym we Wrocławiu i proponuje mu etat, mężczyzna postanawia wyjechać, mimo że w tym samym szpitalu pracuje jego były partner. Tak naprawdę Artur nigdy nie pogodził się z tym rozstaniem, jednak nie potrafi się do tego przyznać. Anestezjolog wraz z dyrektorką i jej...

Książkę pożyczył mi znajomy, który się cieszył, że wyszła teraz druga część. Początkowo podchodziłem sceptycznie patrząc na ilość stron. Mam nieco negatywne doświadczenie z książkami powyżej 500 stron - na ogół jest za bardzo rozwlekła akcja.
I może początkowo akcja się nieco powoli rozkręca, ale jak już się zacznie to nie zwalnia.
Co mi się podobało najbardziej? To, że autor pokazuje środowisko gejowskie bardzo realistycznie. Obecnie jest w literaturze trend (zwłaszcza w young adult),aby środowisko LGBT+ pokazywać w cukierkowych barwach. Złego słowa nie można powiedzieć. Wszystkie mniejszości seksualne nawzajem się kochają i wspierają., bez względu którą literkę reprezentują. Niestety nie jest to prawda. I autor wyraźnie to pokazuje - dlatego dziwią mnie negatywne opinie, że książka jest zła. Nie jest zła, jest realistyczna. Środowisko gejowskie jest toksyczne, zwłaszcza jeśli mówimy o świecie imprez branżowych i urażonej dumie, czy zdradzonym człowieku. Geje niestety nie są tolerancyjni, choć krzyczą dużo o tolerancji i akceptacji.

W Narkozie jest niesamowita karuzela emocji. Gra pozorów, udawanie, rywalizacja, tylko po to aby ukryć prawdziwa twarz. Twarz człowieka, który dla drugiej osoby jest w stanie poświęcić wszystko.

Pozytywnie się zaskoczyłem tym, że 600 stron pochłonąłem w niecałe dwa wieczory. Z pewnością szybko sięgnę po kontynuację.

Książkę pożyczył mi znajomy, który się cieszył, że wyszła teraz druga część. Początkowo podchodziłem sceptycznie patrząc na ilość stron. Mam nieco negatywne doświadczenie z książkami powyżej 500 stron - na ogół jest za bardzo rozwlekła akcja.
I może początkowo akcja się nieco powoli rozkręca, ale jak już się zacznie to nie zwalnia.
Co mi się podobało najbardziej? To, że...

Książka w moim odbiorze, posiada wszystko co jest potrzebne do przeżycia jej wspólnie z bohaterami, nie zgodzę się z niektórymi opiniami jakoby wątki były rozwleczone, chociaż trudno sklasyfikować dzieło autora w kategoriach jednostkowych, to wątki fabularne jak i kryminalne, ukazane są moim zdaniem w sposób odpowiednio ze smakiem podane, krwawa uczta z organami to mogło by być dla świata niemedycznego zbyt ciężkostrawnym posiłkiem, w rękach mam już ,,REANIMACJĘ” i już nie mogę doczekać się przekartkowania kolejnych stron z życia głównego bohatera. Solidne 9/10 czemu nie 10 ? A niech mi będzie, narkoza świetnie odcięła mnie od świata na długie godziny.

Książka w moim odbiorze, posiada wszystko co jest potrzebne do przeżycia jej wspólnie z bohaterami, nie zgodzę się z niektórymi opiniami jakoby wątki były rozwleczone, chociaż trudno sklasyfikować dzieło autora w kategoriach jednostkowych, to wątki fabularne jak i kryminalne, ukazane są moim zdaniem w sposób odpowiednio ze smakiem podane, krwawa uczta z organami to mogło by...

Szanuję debiutantów,bo wiem ile wysiłku włożyli w swoją książkę ,ale w tym wypadku no nie mogę nie napisać wprost - to jest zła książka!!! Pomysł całkiem niezły i na czasie-handlel ogranami ,ale wykonanie fatalne. Pierwszy zarzut-ksiązka jest za długa. Gdyby za jej długością przemawiała przynajmniej akcja czy coś istotnego ,co autor chce powiedzieć czytelnikowi,ale mamy tu typowe lanie wody. Nie wiem czy dla czytelnika opisy imprez ,ciuchów ,spraw obyczajowych wart jest poświęconego czasu. Zastanawiałam się także czy autor jest po odwyku ,że tak namiętnie opisywał to całe pijaństwo? Od samego czytania można się upić.Dwa. te wszystkie bezbarwne i w sumie niesympatyczne postacie począwszy od głównego bohatera. Ten homo romans wpleciony zupełnie na siłę miał chyba zapewnić przychylność społeczności lbgt ,ale to za mało na dobrą książkę. Trzy styl pisania. No ja rozumiem,że to jest debiut, ale czy w wydawnictwie nie było jakiegoś redaktora? Jedno mnie zastanawia,skąd u czytelników Lubimy czytać taki entuzjazm? Czyżby autor miał wielu znajomych ? Cóż,ja do nich nie należę.

Szanuję debiutantów,bo wiem ile wysiłku włożyli w swoją książkę ,ale w tym wypadku no nie mogę nie napisać wprost - to jest zła książka!!! Pomysł całkiem niezły i na czasie-handlel ogranami ,ale wykonanie fatalne. Pierwszy zarzut-ksiązka jest za długa. Gdyby za jej długością przemawiała przynajmniej akcja czy coś istotnego ,co autor chce powiedzieć czytelnikowi,ale mamy tu...

Książka świetna,wciąga nie jest przekombinowana. Duża gabarytowo,ale to dla mnie akurat atut bo można zostać z bohaterami na dłużej. Polecam każdemu

Książka świetna,wciąga nie jest przekombinowana. Duża gabarytowo,ale to dla mnie akurat atut bo można zostać z bohaterami na dłużej. Polecam każdemu

Uwielbiam książki o tematyce medycznej. Długo zbierałem się aby sięgnąć po tę pozycję. Nie spodziewałem się, że wciągnie mnie aż tak bardzo.
Lekka i przyjemna lektura.
Dużym plusem jest to, że napisana jest przez lekarza co dodatkowo wpływa ne jej autentyczność.
Bardzo ciekawa fabuła. Świetne połączenie wątku miłesnego, kryminalnego, medycznych aspektów. Pełna zwrotów akcji. Czyta się bardzo szybko i przyjemnie.
Ciekawią mnie bardzo dalsze losy bohaterów. Mam nadzieję, że Artur i Mariusz będą szczęśliwi i spędzą ze sobą resztę życia razem w pełnym zdrowiu, bez tych wszystkich intryg i kłopotów w które Artur pakuje się tak łatwo.
Zdecydowanie polecam do przeczytania każdemu kto lubi wątki medyczne, tematykę LGBT a także intrygi, kryminał.

Uwielbiam książki o tematyce medycznej. Długo zbierałem się aby sięgnąć po tę pozycję. Nie spodziewałem się, że wciągnie mnie aż tak bardzo.
Lekka i przyjemna lektura.
Dużym plusem jest to, że napisana jest przez lekarza co dodatkowo wpływa ne jej autentyczność.
Bardzo ciekawa fabuła. Świetne połączenie wątku miłesnego, kryminalnego, medycznych aspektów. Pełna zwrotów...

Artur Korczyński to anestezjolog, który po kilku latach wraca do Wrocławia. Oficjalnie ma przyjrzeć się procederowi handlu organami w szpitalu wojskowym. Nieoficjalnie ma wyjaśnić i domknąć rozgrzebane sprawy z przeszłości. W tym swoją relację z byłym partnerem życiowym, Mariuszem Karpińskim.
Powrót do Wrocławia nieoczekiwanie otwiera przed mężczyzną nowe drogi. Artur poznaje Łukasza, którego początkowo traktuje jako kolegę i współlokatora. Z czasem między tą dwójką rodzi się nowe uczucie… Czy ma ono szansę przetrwać w chaotycznym życiu anestezjologa?
Artur próbuje budować swoje życie w miejscu, które kiedyś było dla niego obietnicą szczęścia. Zanim jednak zacznie od nowa, będzie musiał rozliczyć się z demonami przeszłości. Bolesne wspomnienia, imprezy w gejowskich klubach, nieustanna presja społeczeństwa...
Kto jest wrogiem, a kto przyjacielem młodego lekarza? Ile można poświęcić dla miłości? Czy życie Artura w końcu się ustabilizuje?

W tym roku mam szczęście do grubych książek. Początkowo zwątpiłam, gdy zobaczyłam ilość stron i małą czcionkę zastosowaną w tej. Nie sądziłam, że pół miesiąca później będę specjalnie czytać ją wolno, aby tylko nie żegnać się z tą historią. „Narkoza” pochłonęła mnie i sprawiła, że zapomniałam o całym świecie.
Rafał Arytmicz z dużym zaangażowaniem przedstawił świat pracowników szpitala wojskowego, jednocześnie nie zapominając o ich prywatnym życiu. Oprócz głównego bohatera mamy w niej całą gamę niesztampowych postaci, które różnią się od siebie pod wieloma względami. Autor na kartkach powieści umieścił też ważne i ciekawe wątki, takie jak życie osób homoseksualnych w Polsce, presja społeczna czy etyka lekarska.
Z pewnością jest to dopracowana i pełna zaskoczeń książka. Historia co kilka stron funduje czytelnikowi mały zawał, i to akurat w takich momentach, gdy najmniej się tego spodziewamy. Dzięki temu zabiegowi ze zaangażowaniem się ją poznawało, nawet jeśli główny bohater był dość trudny do polubienia.
Artura Korczyńskiego poznajemy jako irytującego i zadufanego w sobie mężczyznę, którego egoizm nieraz mnie denerwował. Z biegiem fabuły zmienia się on, otwierając oczy na potrzeby i uczucia innych emocji. Mimo wszystko trzeba mieć dużo cierpliwości do niego podczas lektury… Czasem mi jej nie starczyło. To także poczytuję na plus, gdyż lubię, kiedy książka wzbudza we mnie skrajne emocje. Wtedy mam pewność, że szybko o niej nie zapomnę.
Co przeszkadzało mi w „Narkozie”? Przede wszystkim duże przeskoki czasowe, które były niedbale zaznaczone. Autor bez problemu przeskakiwał o sześć miesięcy czy dwa lata; czytając, miałam wrażenie, że chodziło mu o tydzień później. Co prawda w bohaterach dokonały się jakieś zmiany, ale moim zdaniem brakowało tutaj konkretnego tła społecznego.
Miałam też problem z wyobrażeniem sobie niektórych postaci. O ile ich uczucia i motywacje zostały dobrze ukazane, o tyle cechy wyglądu były postawione pod znakiem zapytania. Te minusy jednak nie wpłynęły znacząco na mój odbiór książki.
„Narkoza” Rafała Arytmicza to interesująca i mądra historia. Szeroki przekrój tematów, dużo akcji i pomysłowa fabuła z pewnością zachwycą niejednego miłośnika powieści. Polecam.

Artur Korczyński to anestezjolog, który po kilku latach wraca do Wrocławia. Oficjalnie ma przyjrzeć się procederowi handlu organami w szpitalu wojskowym. Nieoficjalnie ma wyjaśnić i domknąć rozgrzebane sprawy z przeszłości. W tym swoją relację z byłym partnerem życiowym, Mariuszem Karpińskim.
Powrót do Wrocławia nieoczekiwanie otwiera przed mężczyzną nowe drogi. Artur...

Lubię tematy medyczne, dlatego też sięgnęłam,a jeszcze napisana przez lekarza to powinna być uczta,ale nie była. Przeczytałam zgrzytając zębami,bo poważne tematy potraktowano niepoważnie.

Lubię tematy medyczne, dlatego też sięgnęłam,a jeszcze napisana przez lekarza to powinna być uczta,ale nie była. Przeczytałam zgrzytając zębami,bo poważne tematy potraktowano niepoważnie.

Jakiś czas temu zobaczyłem tą książkę w aplikacji z książkami i stwierdziłem że muszę ją przeczytać plus jest z gatunku LGBTQ+. Jestem fanem książek medycznych, a jeszcze jak są naładowane fabułą kryminalną to już w ogóle nic więcej nie jest mi potrzebne do szczęścia 😉 Na początku miałem pewne obiekcje jak zobaczyłem ile ma stron, ale się pomyliłem bo książkę się czyta szybko oraz jest lekko napisana. Fabuła jest ciekawa bo mamy tu wątek miłosny, intrygi oraz o handlu organami , każda kolejna strona jest coraz ciekawsza. Książkę przeczytałem w dwa dni, żałując że tak szybko się skończyła.

Jakiś czas temu zobaczyłem tą książkę w aplikacji z książkami i stwierdziłem że muszę ją przeczytać plus jest z gatunku LGBTQ+. Jestem fanem książek medycznych, a jeszcze jak są naładowane fabułą kryminalną to już w ogóle nic więcej nie jest mi potrzebne do szczęścia 😉 Na początku miałem pewne obiekcje jak zobaczyłem ile ma stron, ale się pomyliłem bo książkę się czyta...