Pomysł Glukhovskiego był genialny – i przerażające jest, jak szybko zechcieliśmy przyjąć ten postapokaliptyczny świat, jak chętnie weszliśmy w głębiny metra, z zapartym tchem śledząc poczynania nielicznych ocalałych po wojnie atomowej. Glukhovski ubrał w dobrą narrację i świetną fabułę nasze największe obawy, a ich projekcja w postaci książki „Metro 2033” dostarczyła niemal perwersyjnej przyjemności. Obserwujemy poczynania głównego bohatera nieco z boku, nie angażując się przesadnie, ale ze strachem czekając na najgorsze z pozycji wygodnego dystansu z kanapy. Wraz z rozwojem fabuły coraz mocniej wnikamy jednak w mroczną strukturę, pogłębiamy strach tuneli, sami powoli się w nich gubiąc i pytając o sens tej ścieżki.
Nie nazwę „Metra 2033” przestrogą dla ludzkości; tym nie jest. Oczywiście, jako świat zbudowany na podłożu antyutopii, posiada takie elementy, na pierwszy plan wysuwa się jednak ciekawy splot gatunkowy: horroru, s-f, powieści inicjacyjnej, popkulturowej kliszy z wyraźnym Bohaterem i Ścieżką Przeznaczenia. Tutaj Glukhovskiemu należą się brawa, powieść skonstruowana jest bowiem naprawdę świetnie. I chociaż nie jest to książka doskonała, znajdują się w niej elementy niespójne, niedopracowane, nawet pretensjonalne (niektóre rozpoznania filozoficzne i socjologiczne), „kupujemy” wszystko w ciemno, na wszystko zgadzamy.
I gdy już rozłożeni wygodnie na kanapie śledzimy historię, kibicując ludzkości w zmaganiach ze złym światem, nagle zostajemy przyłapani na gorącym uczynku i wytrąceni z wygodnej czytelniczej pozycji. Wcześniej, uznając tylko perspektywę ludzkości, w sposób oczywisty ją przyjmując, nawet nie zastanawialiśmy się, że sami wpadliśmy w sidła antropocentrycznego postrzegania. Zakończenie sprawia, że odkładamy książkę z dość niepewną miną i przyznajemy w duchu, że wolelibyśmy nie zajrzeć w ten ostatni tunel, tunel ograniczonego ludzkiego myślenia. Dla spokoju ducha. A potem długo siedzimy jeszcze w milczeniu.
Chapeau bas, panie Glukhovsky.

Pomysł Glukhovskiego był genialny – i przerażające jest, jak szybko zechcieliśmy przyjąć ten postapokaliptyczny świat, jak chętnie weszliśmy w głębiny metra, z zapartym tchem śledząc poczynania nielicznych ocalałych po wojnie atomowej. Glukhovski ubrał w dobrą narrację i świetną fabułę nasze największe obawy, a ich projekcja w postaci książki „Metro 2033” dostarczyła niemal...