Pozornie lekka historia pewnej lekarskiej rodziny . Gdzie zarówno głowa jak i szyją stara się być tytułową pani Piontek. Jest zabawnie ale jest też poważna sprawa w tle .

Pozornie lekka historia pewnej lekarskiej rodziny . Gdzie zarówno głowa jak i szyją stara się być tytułową pani Piontek. Jest zabawnie ale jest też poważna sprawa w tle .

Trochę przewidywalna ale z ogromną dawką dobrego humoru.

Trochę przewidywalna ale z ogromną dawką dobrego humoru.

Gertruda Piontek (po mężu Poniatowska) uznawana jest przez swoich bliskich i znajomych za kobietę z piekła rodem, od której inni dosłownie uciekają. Próbuje układać życie swojemu mężowi i synowi Gustawowi, których próbuje kontrolować na każdym kroku. Nie akcpetuje partnerek swojego pierworodnego i doprowadza do rozpadu jego związków. Niebawem jednak Gustaw mając dosyć swojej matki oznajmia, że wyprowadza się z domu. Wspólnie ze swoim przyjacielem Cyrylem zamieszkują w mieszkaniu Pani Hanki. Tam poznają studentkę Anulę, która wpada w oko Cyrylowi. Gustaw zaś zaczyna spotykać się z salową Anitą. Tymczasem Gertruda próbuje zrobić wszystko, by jej syn wrócił do domu, a mąż ponownie się nią zainteresował

"Moralność Pani Piontek" jest to powieść komediowo-obyczajowa z wątkiem romantycznym w tle. To książka o kobiecie ekscentrycznej, próbującej na wszelkie sposoby zwrócić na siebie uwagę oraz jej synu, który pragnie niezależności, mającego dosyć wtrącania się rodzicielki w jego życie.

Magdalena Witkiewicz stworzyła książkę pełną zarówno
komicznych i zaskakujących sytuacji, jak i smutnych oraz chwytających za serce momentów oraz opisów. Czytało mi się ją jednym tchem, zaś losy bohaterów przypadły mi do gustu. Ogólnie mówiąc. Jest to dla mnie powieść "na plus".

Gertruda Piontek (po mężu Poniatowska) uznawana jest przez swoich bliskich i znajomych za kobietę z piekła rodem, od której inni dosłownie uciekają. Próbuje układać życie swojemu mężowi i synowi Gustawowi, których próbuje kontrolować na każdym kroku. Nie akcpetuje partnerek swojego pierworodnego i doprowadza do rozpadu jego związków. Niebawem jednak Gustaw mając dosyć...

Sięgnąłem po tę książkę tylko dlatego, że wygrałem ją w jakimś konkursie w radiu. I właśnie przestałem słuchać tej rozgłośni. „Moralność pani Piontek” to zdecydowanie najbardziej gówniana książka, jaką w życiu czytałem. Szkoda mi czasu i stukania w klawiaturę komputera, by wystawić jej opinię. Nie wspomnę o braku skali ujemnej, bo 1* to o wiele za dużo jak na tego gniota.
Podejrzewam, że autorka chciała nawiązać do pani Dulskiej, kreśląc postać pani Poniatowskiej z domu Piontek. No to się nie udało. Książka Magdaleny Witkiewicz jest infantylna, prostacka, nijaka, płytka, pretensjonalna i debilna. Banał goni banał, dialogi są drętwe i sztuczne, a książka jest kretyńska. Niczego gorszego w życiu nie czytałem. Autorka bazuje na oklepanych stereotypach i przytacza jakieś historie z brodą. Z książki wieje nudą i beznadzieją.
Magdalena Witkiewicz nie zna też polskiej gramatyki, a panie korektorki: Ewelina Zarembska i Agnieszka Luberadzka oraz tajemniczy zespół Ediotio (aż dwie panie i dodatkowy zespół!) nie dali rady tych rzygów poprawić. I tak mamy takie kwiatki, jak „nie doczytawszy stronę” zamiast „strony”, „przez te kilka godzin” i „przez te trzydzieści lat” zamiast „tych godzin” i „tych lat” i „nie było łatwo ją dogonić” zamiast „jej”. Autorka ma też problem z ortografią – mamy takie wynalazki jak „gdzieś indziej”. Witkiewicz nagminnie używa też pleonazmów, np. „chwila czasu” czy „dzień dzisiejszy”, dziwacznych zdrobnień, typu „karimatka” i wielkich liter w środku zdania bez uzasadnienia, np. „porcelana Miśnieńska”, „założył T-shirt”. Nie zna też topografii Gdańska, w którym dzieje się akcja – usadawia akademiki przy ul. Polanki na Przymorzu, choć te są w Oliwie (wiem, bo tam mieszkałem i studiowałem). A wydawnictwo Filia przepuściło wiele braków spacji po przecinku i jeden między wyrazami.
Tej książki nie da się czytać zarówno ze względu na formę, jak i treść. Ciekawostką jest cena okładkowa – pani Witkiewicz życzyła sobie za to coś 42,90 zł. To absolutny skandal! Mnie się bardziej od „Moralności pani Piontek” podobała instrukcja obsługi ręcznego młynka do pieprzu (kosztował 6,99 zł),i to w języku fińskim i holenderskim (nie znam obu). Nie zabrałbym tej książki nawet do kibla na sadzenie dwójki. Lepiej liczyć kafelki albo czytać etykietę ze składem Domestosu (ok. 13 zł za opakowanie, a przynajmniej do czegoś służy).

Sięgnąłem po tę książkę tylko dlatego, że wygrałem ją w jakimś konkursie w radiu. I właśnie przestałem słuchać tej rozgłośni. „Moralność pani Piontek” to zdecydowanie najbardziej gówniana książka, jaką w życiu czytałem. Szkoda mi czasu i stukania w klawiaturę komputera, by wystawić jej opinię. Nie wspomnę o braku skali ujemnej, bo 1* to o wiele za dużo jak na tego...

Bardzo przewidywalna fabuła, ale momentami nawet śmieszna.

Bardzo przewidywalna fabuła, ale momentami nawet śmieszna.

Najbardziej miałka i żenująca książka jaką przeczytałam ostatnimi czasy. Rzadko sięgam po obyczajówki (i po tej lekturze wiem, że dobrze robię). Zero polotu, zero stylu. Pisana przez mało dojrzałą szesnastolatkę mogłoby się wydawać.
Plus, za to, że szybko się czyta, bo styl jest lekki i rzutki.

Najbardziej miałka i żenująca książka jaką przeczytałam ostatnimi czasy. Rzadko sięgam po obyczajówki (i po tej lekturze wiem, że dobrze robię). Zero polotu, zero stylu. Pisana przez mało dojrzałą szesnastolatkę mogłoby się wydawać.
Plus, za to, że szybko się czyta, bo styl jest lekki i rzutki.

Zaskakująco fajna lektura. Niesztampowa, z ciekawym pomysłem i poczuciem humoru, a jednocześnie pozwalająca na odrobinę refleksji o zwiazkach, rodzinach. Czytałam z przyjemnością.

Zaskakująco fajna lektura. Niesztampowa, z ciekawym pomysłem i poczuciem humoru, a jednocześnie pozwalająca na odrobinę refleksji o zwiazkach, rodzinach. Czytałam z przyjemnością.

Ale przyjemna książka, taka lekka, chwilami zabawna, bohaterzy jedyni w swoim rodzaju. Pozycja do przeczytania jednym tchem, wciągająca bardzo no i.. zaskakująca! Polecam!

Ale przyjemna książka, taka lekka, chwilami zabawna, bohaterzy jedyni w swoim rodzaju. Pozycja do przeczytania jednym tchem, wciągająca bardzo no i.. zaskakująca! Polecam!

Zabawna, pozytywna, szybko się czyta

Zabawna, pozytywna, szybko się czyta

Lekka i przyjemna, jak większość książek autorki.

Lekka i przyjemna, jak większość książek autorki.