Cicha 5

Bardzo przyjemna i lekka lektura. Najbardziej podobało mi się opowiadanie Nataszy Sochy "Niebieski język" o babci Agnieszce i jej wnuku.
Za to bardzo mnie zawiodło opowiadanie Magdaleny Witkiewicz- to dla nie wypożyczyłam tą książkę. A to opowiadanie to nic innego jak skrót jej powieści pod tytułem "Listy pełne marzeń"....

Bardzo przyjemna i lekka lektura. Najbardziej podobało mi się opowiadanie Nataszy Sochy "Niebieski język" o babci Agnieszce i jej wnuku.
Za to bardzo mnie zawiodło opowiadanie Magdaleny Witkiewicz- to dla nie wypożyczyłam tą książkę. A to opowiadanie to nic innego jak skrót jej powieści pod tytułem "Listy pełne marzeń"....

Opowiadania Małgorzaty Wardy i Krystyny Mirek zawładnęły moim sercem. Reszta była żenująca, gdyby był okres świąteczny to potraktowałabym je łagodniej. ALE NIE MA

Opowiadania Małgorzaty Wardy i Krystyny Mirek zawładnęły moim sercem. Reszta była żenująca, gdyby był okres świąteczny to potraktowałabym je łagodniej. ALE NIE MA

Wprowadzając się małymi krokami w grudniowo-zimowo-świąteczną aurę sięgam po lektury w tymże klimacie. Ta była całkiem niezła. Choć maniera lektorki w opowiadaniu Nataszy Sochy była nie do wytrzymania - coś okropnego! Najpiękniej to charakterystyczne ciepło liter oddała Magdalena Witkiewicz.

Wprowadzając się małymi krokami w grudniowo-zimowo-świąteczną aurę sięgam po lektury w tymże klimacie. Ta była całkiem niezła. Choć maniera lektorki w opowiadaniu Nataszy Sochy była nie do wytrzymania - coś okropnego! Najpiękniej to charakterystyczne ciepło liter oddała Magdalena Witkiewicz.

1. Katarzyna Bonda, mieszkanie nr 5. Interesujące opowiadanie wigilijne. Ocena dobra (6).
2. Małgorzata Kalicińska, mieszkanie nr 3. Impresja nt. Anny Kareniny Tołstoja. Bardzo udana. Ocena dobra (6).
3. Katarzyna Michalak, mieszkanie nr 2. Znowu wigilia Bożego Narodzenia. Ogromnie wzruszające. Ocena bardzo dobra (7).
4. Krystyna Mirek, mieszkanie nr 6. W wigilię cuda się zdarzają. Ciepła, bardzo świąteczna opowieść. Ocena bardzo dobra (7).
5. Natasza Socha, mieszkanie nr 4. Temat bardzo poważny - śmiertelna choroba. Niestety, ze względu na bardzo lekkomyślne podejście do narkotyków ("tylko" palenie marihuany) oraz schematyczna, bardzo płytka ocena ludzi negatywnie oceniających homoseksualizm oceniam nowelkę nisko. Główna bohaterka prawie że afirmuje wygląd zewnętrzny, nie tylko swój, ale też innych postaci, co mnie drażni. Słaba (3).
6. Małgorzata Warda, mieszkanie nr 7. Opowiadanie żałobne. Niestety nie zadziałało na moje emocje. Słabe (3).
7. Magdalena Witkiewicz, mieszkanie nr 1. Opowieść o świętym Mikołaju w spódnicy. Naiwna, ale przeurocza. Ocena bardzo dobra (7).

1. Katarzyna Bonda, mieszkanie nr 5. Interesujące opowiadanie wigilijne. Ocena dobra (6).
2. Małgorzata Kalicińska, mieszkanie nr 3. Impresja nt. Anny Kareniny Tołstoja. Bardzo udana. Ocena dobra (6).
3. Katarzyna Michalak, mieszkanie nr 2. Znowu wigilia Bożego Narodzenia. Ogromnie wzruszające. Ocena bardzo dobra (7).
4. Krystyna Mirek, mieszkanie nr 6. W wigilię cuda się...

Siedem opowieści o mieszkańcach ul.Cichej obsadzone w okresie świąt ,bardzo przyjemnie się słuchało,jedne bardziej wciągające ,inne szybko się zapomina o czym była.Szkoda ,że historie mieszkańców nie są ze sobą powiązane,kazba jest odrębna.Zawiodłam się na opowiadaniu Pani M.Witkiewicz,gdyż ta opowieść została wydana jako osobna świąteczna książka w roku 2020,myśląc chyba że czytelniczki nie będą pamiętać literatury sprzed paru lat,nic mylnego.Bardzo lubię książki Pani Magdy,ale ostatnio mam wrażenie ,że pędzi z lekturą w ilość ,a nie w jakość,stają się nudne.

Siedem opowieści o mieszkańcach ul.Cichej obsadzone w okresie świąt ,bardzo przyjemnie się słuchało,jedne bardziej wciągające ,inne szybko się zapomina o czym była.Szkoda ,że historie mieszkańców nie są ze sobą powiązane,kazba jest odrębna.Zawiodłam się na opowiadaniu Pani M.Witkiewicz,gdyż ta opowieść została wydana jako osobna świąteczna książka w roku 2020,myśląc chyba...

W upalne dni chciałam poczytać o zimie.
Wypożyczyłam więc książkę z zaśnieżoną uliczką na okładce.
Przy uliczce kamienica pod adresem "Cicha 5".

To zbiór siedmiu opowiadań napisanych przez siedem polskich pisarek,
a są to: Katarzyna Bonda, Małgorzata Kalicińska, Katarzyna Michalak,
Krystyna Mirek, Natasza Socha, Małgorzata Warda, Magdalena Witkiewicz.
Bohaterowie wszystkich opowiadań mieszkają przy ulicy Cichej 5.
Tak bardzo jak bohaterowie i ich historie, tak bardzo różnią się też te opowiadania.
Krótkie - długie, powierzchowne - wciągające, słabe - świetne.
Przewidywalne - zaskakujące, wzruszające - śmieszne.

Nieco filozoficzne, jak Wigilia, nieco sentymentalne, jak wspomnienia.
O stratach, zdradach, marzeniach, dobrych uczynkach, pomyłkach.

Dwa opowiadania nie porwały mnie, chciałam zrezygnować z lektury,
ale córka zachęciła mnie, bym czytała dalej - jej książka się podobała ;-)
No i dziękuję jej za to, bo dwa z tych opowiadań są rewelacyjne! :-)
Obydwa o starszych paniach ;-)
A pozostałe trzy? Powiedzmy: dobre ;-)


https://bajdocja.blogspot.com/2021/07/cicha-5.html

W upalne dni chciałam poczytać o zimie.
Wypożyczyłam więc książkę z zaśnieżoną uliczką na okładce.
Przy uliczce kamienica pod adresem "Cicha 5".

To zbiór siedmiu opowiadań napisanych przez siedem polskich pisarek,
a są to: Katarzyna Bonda, Małgorzata Kalicińska, Katarzyna Michalak,
Krystyna Mirek, Natasza Socha, Małgorzata Warda, Magdalena Witkiewicz.
Bohaterowie...

Bardzo, ale to bardzo się zawiodłam i rozczarowałam. To nie tak, że spodziewałam się cudów, ale kategorycznie przestaję już czytać takie opowiadania (i powieści też), polskich autorek, nazywane literaturą kobiecą. Jest przaśna, cofająca w rozwoju, infantylna, traktująca czytelnika jak osobę, która ukończyła co najwyżej podstawówkę i taki też ma zasób słów - dopasowany maksymalnie do 6 klasy szkoły podstawowej. Czemu więc taka wysoka ocena? Byłoby pewnie 7-8, bo ja nie mówię, że miło nie spędziłam czasu z niektórymi opowiadaniami. Chodzi tylko o to, że można jeść paluszki rybne, a można jeść halibuta w papilotach. Odejmuję gwiazdeczki ze żenująco niski poziom, naprawdę, jestem aż zdziwiona.

Najbardziej zawiodłam się Katarzyną Bondą, nie czytałam żadnej jej książki, ale jest popularna, czytałam kilka wywiadów z nią, podoba mi się jej kreacja medialna, miałam w planach coś przeczytać, w zasadzie nadal mam, a tu taki klops. Może swoje książki pisze lepiej, ale styl, słownictwo i dialogi w jej opowiadaniu wbiły mnie w fotel, z zawstydzenia. Samo opowiadanie pod względem sympatyczności jest całkiem przyzwoite, taka tam amerykańska komedia romantyczna niskich lotów, bardzo głupia i dziecinna, ale w wersji polskiego opowiadania dla kur domowych.
Katarzyna Michalak, Małgorzata Warda, Magdalena Witkiewicz (a kiedyś pisała nawet przyzwoicie, pamiętam jej "Szkołę żon", potem niestety się bardzo zepsuła) - wstydziłabym się coś takiego napisać, a co dopiero to gdzieś wydać i się podpisać swoim nazwiskiem.

Średniakiem jest opowiadanie Krystyny Mirek, styl mnie miażdżył i tratował, ale treść budziła moją sympatię. Znam już Nataszę Sochę, wiedziałam, czego mogę się spodziewać, bardzo płytkie opowiadanie z bardzo głupią narratorką w roli głównej, ale jakieś takie, ponownie - sympatyczne.

Podobało mi się opowiadania Małgorzaty Kalicińskiej, zupełnie przyzwoite, chociaż zakończenie wygląda tak, jakby je dopisał ktoś inny, bo jej się zwyczajnie zapomniało. Serio, jak z jakiejś innej bajki.

Opowiadania takie stereotypowe, w stylu każdy Włoch ma temperament, każda blondi z dużym biustem i rzęsami jest tępą dzidą i w ogóle wszędzie magia świąt do porzygu. Ble. Dialogi damsko-męskie najprymitywniejsze z najprymitywniejszych, jakby ci ludzie byli wyjęci z marginesu, bez szkół, na zasiłku i przeczytali tylko Pinokia.
Przykro mi, że taka literatura powstaje, będę teraz uważniej dobierać tytuły. Bo jak sięgam po głupie, to naprawdę wolę czytać o kosmetykach.

Wyzwanie czytelnicze LC styczeń 2021: Przeczytam książkę z liczbą w tytule.

Bardzo, ale to bardzo się zawiodłam i rozczarowałam. To nie tak, że spodziewałam się cudów, ale kategorycznie przestaję już czytać takie opowiadania (i powieści też), polskich autorek, nazywane literaturą kobiecą. Jest przaśna, cofająca w rozwoju, infantylna, traktująca czytelnika jak osobę, która ukończyła co najwyżej podstawówkę i taki też ma zasób słów - dopasowany...

Polecam :)

Polecam :)

Na Cichą 5 trafiłam dzięki historiom, które czytałam kilka lat temu w zbiorze #zakochanezakopane, które zmieniły moje życie całkowicie.

Opowiadania są oczywiście świąteczne, pełne miłości, dające nadzieję.
Każde z osobna i wszystkie razem nawiązują do Wigilii, jako najpiękniejszego dnia w roku, i ze wszystkim zgadzam się całkowicie.

Mieszkania w kamienicy przy Cichej 5 skrywają rodzinne dramaty, tajemnice, szczęścia, historie jak wszędzie indziej na świecie.

Niektóre z nich prawdopodobnie są podobne do naszych, troszeczkę lub dokładnie takie same. Chwytają za serce i dają ogromną nadzieję.

Na początku poznajemy każdego z mieszkańców starej kamienicy Cichej 5, którzy z pozoru nie mają ze sobą coś wspólnego, jednak (co nie jest spoilerem) finalnie okazuje się, że ten zwykły i niezwykły budynek łączy ich ze sobą w niesamowicie silny sposób.

Nie zamierzam streszczać opowiadań - jedyne co powiem - czytajcie i zatraćcie się w tych cudnych historiach.

I coś ode mnie:

Wigilia jest to dzień, kiedy największy samotnik nie chce być sam, największy skąpiec chce się dzielić z innymi, największy problem chce zostać rozwiązany.

Potrafimy zawierać kompromisy, wyznawać uczucia, nie chcieć nic w zamian, potrafimy kochać.

Wtedy każdy wierzy w jakąś nieopisaną magię… nawet ja.

24 grudnia ma w sobie wielką moc, nie ważne kim się jest.
Tego dnia każdy w coś wierzy, choćby w siebie.

Ja kilka lat temu uwierzyłam w magię - dzięki zbiorowi “Zakochane Zakopane” i opowiadaniu Anny H. Nieczynow o łańcuszku.
Od tego czasu moje życie się zmieniło z każdą Wigilią ta moc jest coraz większa.

Ale nie w Boga dalej nie wierze ani w żadne inne wytwory.
Tylko w magię jaką ma 24 grudnia.

Na Cichą 5 trafiłam dzięki historiom, które czytałam kilka lat temu w zbiorze #zakochanezakopane, które zmieniły moje życie całkowicie.

Opowiadania są oczywiście świąteczne, pełne miłości, dające nadzieję.
Każde z osobna i wszystkie razem nawiązują do Wigilii, jako najpiękniejszego dnia w roku, i ze wszystkim zgadzam się całkowicie.

Mieszkania w kamienicy przy Cichej 5...

Skusiłam się na tę antologię po przeczytaniu zbioru pt. "Zakochane Zakopane" tego samego wydawnictwa, jednak tak jak tamto było bardzo przyjemne tak tutaj nie.
Opowiadania niestety nie w moim klimacie, niby było o miłości, ale ja wolę jak jest bardziej romantycznie. Poza tym atmosfera tej książki jest przygnębiająca.
Początkowe historie w ogóle do niczego, im dalej tym poziom wzrasta, ale i tak jako całość rozczarowuje.
Natomiast dwa opowiadania, które uznałabym za najbardziej znośne: o rzeźbiarzu od p. Mirek oraz o przeszczepie serca p. Wardy, są urwane w najlepszym momencie - akurat gdy coś zaczynało się dziać! Bardzo mnie to sfrustrowało...

Skusiłam się na tę antologię po przeczytaniu zbioru pt. "Zakochane Zakopane" tego samego wydawnictwa, jednak tak jak tamto było bardzo przyjemne tak tutaj nie.
Opowiadania niestety nie w moim klimacie, niby było o miłości, ale ja wolę jak jest bardziej romantycznie. Poza tym atmosfera tej książki jest przygnębiająca.
Początkowe historie w ogóle do niczego, im dalej tym...