Śnieżynki

Wybierając pośpiesznie tę książkę kierowałam się chęcią przeczytania czegoś innego niż zwykle, bo ostatnio czytałam same thrillery czy kryminały.
Szybki strzał w literaturę kobiecą, po powrocie do domu przyjrzałam się bliżej okładce, na której widniał napis "Po lecam! Katarzyna Zielińska." - aha, no to myślę sobie "Kobieto, coś Ty wybrała?".
Parę pierwszych stron, przypadkowe spotkania, dziwnie oficjalne dialogi, wzmianki o jakiś orkiestrach - no raczej ten bestseller na obcasach nie dla mnie, ale dałam szansę.
Nigdy jakoś nie interesował mnie temat in vitro, jestem młodą osobą, nigdy nawet nie starałam się o dziecko, ale losy tych bohaterów z każdą stroną zaciekawiały mnie coraz bardziej, aż całkowicie się wciągnęłam w tę historię i przestałam myśleć o własnych problemach. Po przeczytaniu naprawdę uświadomiłam sobie z jakimi dylematami muszą mierzyć się ludzie, których dotyczy problem niepłodności i zastanawiałam się co ja bym zrobiła w takiej sytuacji, mimo, że nie jestem osobą zbyt religijną.
Fajne, otwarte zakończenie. Chętnie bym przeczytała ciąg dalszy, jeśli by powstał.

Wybierając pośpiesznie tę książkę kierowałam się chęcią przeczytania czegoś innego niż zwykle, bo ostatnio czytałam same thrillery czy kryminały.
Szybki strzał w literaturę kobiecą, po powrocie do domu przyjrzałam się bliżej okładce, na której widniał napis "Po lecam! Katarzyna Zielińska." - aha, no to myślę sobie "Kobieto, coś Ty wybrała?".
Parę pierwszych stron,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Śnieżynki" to książka obyczajowa poruszająca niezwykle delikatny temat jakim jest in vitro. Monika jedna z bohaterek od zawsze marzy o posiadaniu dziecka oraz dużej rodzinie. Niestety wraz z upływem czasu jej największe marzenie nie chce się spełnić. Dagmara natomiast jest skupionym na karierze muzykiem, dla której życie to pewnego rodzaju przygoda. Zbieg okoliczności sprawia, że poznaje Monikę, która stanowi jej przeciwieństwo. Z czasem obie panie połączy przyjaźń oraz obietnica, po której nic nie będzie już takie jak było.

"Śnieżynki" to książka obyczajowa poruszająca niezwykle delikatny temat jakim jest in vitro. Monika jedna z bohaterek od zawsze marzy o posiadaniu dziecka oraz dużej rodzinie. Niestety wraz z upływem czasu jej największe marzenie nie chce się spełnić. Dagmara natomiast jest skupionym na karierze muzykiem, dla której życie to pewnego rodzaju przygoda. Zbieg okoliczności...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Matko... ta książka jest beznadziejna. Kobieta opisując życie seksualnych młodych, wykształconych i pełnych sukcesu opisała to w sposób jakby byli to hm... łysy i Dżesika z blokowiska.
Ta książka to strasznie nieudana podróbka harlequina, po prostu niesmaczna. Zdarzyło mi się przeczytać jakiegoś harlequina dla zabicia czasu i było to dużo ciekawsze i zabawniejsze niż to, niewiadomo co.
No i do tego ci biedni katolicy z gębą niewykształconych, wyśmiewanych, zadłużonych i zawsze z wiatrem w oczy.

Matko... ta książka jest beznadziejna. Kobieta opisując życie seksualnych młodych, wykształconych i pełnych sukcesu opisała to w sposób jakby byli to hm... łysy i Dżesika z blokowiska.
Ta książka to strasznie nieudana podróbka harlequina, po prostu niesmaczna. Zdarzyło mi się przeczytać jakiegoś harlequina dla zabicia czasu i było to dużo ciekawsze i zabawniejsze niż to,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książkę przesłuchałam i realizacja bardzo mi się podobała.

To jest bardzo ważna książka. Temat in vitro i temat adopcji zarodków nie są łatwe, ale należy o tym mówić. I tutaj autorka tak dobrze poprowadziła historię bohaterów, że pokazała problem z każdej możliwej strony. Nie oceniła nikogo przy tym, nie sugerowała kto ma rację, nie przekonywała nikogo do swoich poglądów. I ja bardzo doceniam taki sposób mówienia o trudnych sprawach. Można powiedzieć, że to jest powieść o pragnieniu bycia rodzicem, o przyjaźni, o miłości. Dobrze by było, gdyby przeczytał ją każdy, nawet jeśli myśli, że temat in vitro go nie dotyczy.

Książkę przesłuchałam i realizacja bardzo mi się podobała.

To jest bardzo ważna książka. Temat in vitro i temat adopcji zarodków nie są łatwe, ale należy o tym mówić. I tutaj autorka tak dobrze poprowadziła historię bohaterów, że pokazała problem z każdej możliwej strony. Nie oceniła nikogo przy tym, nie sugerowała kto ma rację, nie przekonywała nikogo do swoich poglądów....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zupełnie niespodziewanie natknęłam się na powieść poruszającą tak ważny, delikatny temat, bowiem w opisie z tyłu książki nie ma ani słowa o głównym wątku - staraniach o dziecko, in vitro, mrożeniu i adopcji zarodków. Na kartach powieści jesteśmy świadkami dylematów dwóch par, które postanowiły powiększyć rodzinę, co okazało się nie takie proste. Przed przeczytaniem tej historii nie do końca zdawałam sobie sprawę ze wszystkich aspektów tego trudnego procesu, mimo że autorka opisała całe starania nie tak drobiazgowo, skupiając się raczej na odczuciach przyszłych rodziców i skomplikowanej relacji między dwiema parami. Na pewno niełatwo było to opisać. Nie czytało się także szczególnie lekko, mimo że to jeden z utworów autorki powieści obyczajowych, wydawałoby się, że przyjemnych, ciepłych, na jeden wieczór. W pewien sposób przeżywałam dylematy razem z bohaterami tej książki, wiele sytuacji dawało mi do myślenia - a co by było, gdyby mnie to spotkało? Jaką podjęłabym decyzję na ich miejscu? Wszak w powieści ukazano niejako dwa punkty widzenia na kwestię in vitro i wszystkiego, co z tym związane. I wydawać by się mogło, że to książka nie dla mnie, bo od zostania matką dzieli mnie zapewne dobrych kilka lat, to jednak dobrze przeczytać taką pozycję, dostrzec problem i nieco się nad nim pochylić.

Zupełnie niespodziewanie natknęłam się na powieść poruszającą tak ważny, delikatny temat, bowiem w opisie z tyłu książki nie ma ani słowa o głównym wątku - staraniach o dziecko, in vitro, mrożeniu i adopcji zarodków. Na kartach powieści jesteśmy świadkami dylematów dwóch par, które postanowiły powiększyć rodzinę, co okazało się nie takie proste. Przed przeczytaniem tej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Śnieżynki to moje pierwsze spotkanie z twórczością Liliany Fabisińskiej i bardzo udane.Książka wywołała u mnie silne wzrszenie wciągnęła aż po ostatnią stronę.Autorka w swojej książce porusza trudną tematykę jaką jest in vitro i związe z nią dylematy.
W powieści poznajemy dwie pary Monike i Mateusza oraz Dagmarę i Igora ,którzy marzą o dziecku.Małżeństwa są od siebie bardzo różne, dzieli ich zupełnie wszystko.
Monika i Mateusz to para, która od samego początku małżeństwa marzy o dziecku, niestety z marnym skutkiem. Próbują wszelkich metod, które mogą im pomóc w poczęciu upragnionego potomstwa, jednak wszystko na nic.
Daga i Igor to zupełne przeciwieństwo to ludzie nowoczesni otwarci na wszelkie propozycje. Dagmara planuje swoje życie w każdym najmniejszym szczególe gra orkiestrze, często wyjeżdża na koncerty a pomiędzy trasami planuje zajść w ciążę.. Jak się okazuje, nic nie jest tak proste.
Jak to w powieściach bywa drogi par się krzyżują,dochodzi nawet do przyjażni i podejęcia niespodziewanej obietnicy ,jakiej tego już nie zdradzę.
Polecam:)

Śnieżynki to moje pierwsze spotkanie z twórczością Liliany Fabisińskiej i bardzo udane.Książka wywołała u mnie silne wzrszenie wciągnęła aż po ostatnią stronę.Autorka w swojej książce porusza trudną tematykę jaką jest in vitro i związe z nią dylematy.
W powieści poznajemy dwie pary Monike i Mateusza oraz Dagmarę i Igora ,którzy marzą o dziecku.Małżeństwa są od siebie bardzo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tematyka in vitro od zawsze ma swoich zwolenników, jak i przeciwników. Ja sama nie mam dzieci, ale nie oceniam negatywnie par, które decydują się na taki rodzaj zapłodnienia. Jeśli jest ich to jedyna szansa, jeśli nie czują sił na adopcję- dlaczego nie? To nic złego, nie kojarzy mi się to z żadnym pójściem do piekła, itp. Szkoda tylko, że jest to opcja raczej dla osób zamożnych.
W książce pani Fabisińskiej czytamy o dwóch parach:
Igor i Dagmara to para z tak zwanej wyższej półki, natomiast Monika i Mateusz to para raczej zwyczajna, bez wysokiego statusu finansowego. Pewnego wieczoru losy Igora i Mateusza krzyżują się - mężczyźni spotykają się w poradni leczenia bezpłodności. Nie są sobie obcy- chodzili do tej samej klasy, a w dodatku Igor uwielbiał znęcać się psychicznie oraz fizycznie nad Mateuszem. Mateusz nazywany był Frędzlem, uważano go za największego fajtłapę.
Po jakimś czasie obie pary decydują się na zabieg in vitro. Parze numer dwa zabieg się udaje, rodzą się trojaczki, trzech chłopców. Między parami powstaje niecodzienna nić przyjaźni i podczas wspólnego wyjazdu pada obietnica: Mateusz i Monika pomogą Igorowi i Dagmarze, oddadzą im nadprogramowe zarodki. Niestety, jak to w książkach i w życiu bywa, w połowie książki czytelnik może odnieść się do powiedzenia: "obiecanki-cacanki". Dlaczego Mateusz jest przeciwny in vitro? A, bo ma religijną rodzinę, brata księdza, wuja biskupa, przyszłego kardynała. Mateusz uzgadnia z żoną, że nie podpiszą zgody na oddanie zarodków. Do czego posunie się Igor z Dagmarą, by wymusić na nich spełnienie obietnicy? O tym nie napiszę- sami przeczytajcie. Dodam tylko, że przyjaźń potrafi przerodzić się w nienawiść, chęć zemsty.
Po przeczytaniu książki nachodzą mnie w sumie dwa pytania:
- czy bogaty zawsze ma w życiu łatwiej i wszystko dostaje na tacy?
- do czego posuwają się zdesperowani ludzie, by osiągnąć swój cel?
Autorka sprawnie opisała też procedurę adopcyjną- szalenie trudną, długą drogę, z której niejedni potencjalni rodzice muszą zrezygnować.
Książka wzrusza, może niektórych bulwersuje. Warto przeczytać.

Tematyka in vitro od zawsze ma swoich zwolenników, jak i przeciwników. Ja sama nie mam dzieci, ale nie oceniam negatywnie par, które decydują się na taki rodzaj zapłodnienia. Jeśli jest ich to jedyna szansa, jeśli nie czują sił na adopcję- dlaczego nie? To nic złego, nie kojarzy mi się to z żadnym pójściem do piekła, itp. Szkoda tylko, że jest to opcja raczej dla osób...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Lubię sięgnąć po polską literaturę. Nie zawiodłam się " Sniezynki" siedza w mojej glowie. Problem bezplodnosci, dylematy, wiara, rodzina, przyjaźń, miłość... warto sięgnąć, polecam.

Lubię sięgnąć po polską literaturę. Nie zawiodłam się " Sniezynki" siedza w mojej glowie. Problem bezplodnosci, dylematy, wiara, rodzina, przyjaźń, miłość... warto sięgnąć, polecam.

Pokaż mimo to

"Śnieżynki" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Liliany Fabisińskiej i zaczęło się od wielkiego Wow.Powiem szczerze,że książka wywołała u mnie silnego, czytelniczego kaca - wciągnęła, aż po ostatnią stronę.I choć książka ma ponad trzysta sześćdziesiąt stron to pochłonęłam ja w kilka godzin.Jest po prostu rewelacyjna.Co prawda temat jaki podjęła autorka w "Śnieżynkach "jest bardzo trudny,bo dotyczy niepłodności,metody in vitro i walki o to by zostać rodzicem ale książkę czytało się na prawdę szybko.

Biorąc do ręki "Śnieżynki"pomyślałam,że to będzie raczej opowieść z serii magii gwiazdkowej nocy,nie sądziłam,że to słowo ma wyjątkowe znaczenie dla niektórych osób.Czytając później blurb książki temat wydawał się na prawdę ciekawy ale nie sądziłam,że aż tak tajemniczy i wciągający.

W powieści do czynienia mamy z dwoma małżeństwami- Monika i Mateusz oraz Dagmara i Igor.Dwie pary ,które marzą o byciu rodzicami.Co prawda Igor nie chce dziecka ale stara się o nie tylko ze względu na żonę, którą ponoć bardzo kocha.Monika i Mateusz od bardzo dawna próbują wszelkich metod by zostać rodzicami,jednak nic nie daje rezultatu ,pozostaje w końcu in vitro na które jednak nie może zgodzić się Mateusz ze względu na wiarę i temu,że brat jest księdzem a wuj ma zostać kardynałem.Dagmara i Igor natomiast to para bardziej nowoczesna ,gdzie Daga będąc muzykiem próbuje pomiędzy koncertami zajść w ciążę.Niestety i oni maja z tym problem.
Jak to w książkach bywa drogi bohaterów się krzyżują,zaprzyjaźniają się i podejmują niespodziewaną decyzję.Jaką?Tego już nie zdradzę,nie odbiorę przyjemności z czytania.Sami musicie przeczytać i dowiedzieć się co się stało, że książka nabrała takiego tempa, takich emocji. Ja nie wiedziałam co myśleć. Autorka potrafiła tak namieszać w życiu bohaterów, że się tego nie spodziewałam.Osobiście przyznaję autorce ogromny plus za świetne, przemyślane i otwarte zakończenie. Zostawienie czytelnika z pytaniem w głowie to coś, co bardzo lubię.Wymaga od nas refleksji i próby odpowiedzenia sobie"a co gdybym to ja.."
Polecam na prawdę "Śnieżynki"przeczytać bo to wartościowa pozycja,która wywoła sporo emocji i dawki uczuć,na pewno szybko nie zapomnę o tym co przeczytałam.

"Śnieżynki" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Liliany Fabisińskiej i zaczęło się od wielkiego Wow.Powiem szczerze,że książka wywołała u mnie silnego, czytelniczego kaca - wciągnęła, aż po ostatnią stronę.I choć książka ma ponad trzysta sześćdziesiąt stron to pochłonęłam ja w kilka godzin.Jest po prostu rewelacyjna.Co prawda temat jaki podjęła autorka w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przyznam, że książkę czytało mi się zaskakująco lekko i szybko mimo iż porusza ciężki temat jakim jest problem z zajściem w ciążę - bezpłodność i ogromne pragnienie posiadania rodziny. Tej trzeciej "maleńkiej" istotki, która niczym promyczek rozświetlała by każdy dzień, dodawała radości i szczęścia. Jedynym na to sposobem jest albo adopcja albo metoda in vitro i "adopcja" śnieżynki.

Plusem powieści z pewnością jest nie tylko temat ale również umiejętność jego wykorzystania. Zarówno historia, bohaterowie jak ich przeżycia - wszystkie myśli, obawy, rozterki, nadzieja i wątpliwości sprawiają wrażenie naturalnych. Nic nie zostało tutaj nadmuchane, przekoloryzowane i wyolbrzymione. Czuć ten naturalizm i prawdę. Wszystkie przeróżne emocje i myśli, które towarzyszą w życiu, dokonywaniu wyborów i podejmowaniu kolejnych decyzji. Przy czym autorka nie ocenia i nie narzuca jak czytelnik ma ocenić decyzje bohaterów - to my sami mamy wyrobić sobie własną opinię.
Ponadto autorka dużo uwagi poświęca najbardziej drażliwemu tematowi, kiedy mówi się o in vitro a mianowicie zamrożonych zarodkach (nazywane śnieżynkami). Robi to bardzo wnikliwie przedstawiając swój punkt widzenia - widać, że przy przystąpieniem do pisania powieści przygotowała się w tym zakresie.

Myślę, że jest powieść godna uwagi, chociaż dla mnie bez rewelacji. Taka, która mówi o tym jak to wygląda nie tylko z punktu widzenia medycznego ale przede wszystkim ludzi, których ten problem dotyka. Z jednej strony chęć posiadania dziecka i nadzieja w postaci in vitro a z drugiej przekonania religijne. Jak to pogodzić i czy w ogóle jest to możliwe? Czy to słuszna droga? Zakończenie nie daje nam jednoznacznej odpowiedzi. Każdy musi sam odpowiedzieć na to pytanie.

Przyznam, że książkę czytało mi się zaskakująco lekko i szybko mimo iż porusza ciężki temat jakim jest problem z zajściem w ciążę - bezpłodność i ogromne pragnienie posiadania rodziny. Tej trzeciej "maleńkiej" istotki, która niczym promyczek rozświetlała by każdy dzień, dodawała radości i szczęścia. Jedynym na to sposobem jest albo adopcja albo metoda in vitro i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to