Chociaż jesienią pewnie wiele osób czuje się jak gatunek zagrożony lub na wymarciu, to jeszcze długa droga przed nami do tego, byśmy całkowicie zniszczyli przyrodę, uśmiercili wszystkie zwierzęta i rośliny oraz doprowadzili do tego, że powietrze zacznie nas zabijać. Jest to jednak czas krótszy niż moje zbieranie szczęki z podłogi po tym, jak dowiedziałam się, że ludzie lubią krupnik. Piszę o tym nie po to, by być zabawną, lecz chcę rozładować negatywny nastrój, jaki wywołuje we mnie każdorazowo myśl o zmianach klimatycznych, która mimo racjonalnego argumentu, że nie jestem mesjaszem, i tak powoduje wyrzuty sumienia. Mam jednak rozwiązanie jak rozmawiać o zmianach klimatycznych z zachowaniem nastroju grozy i nadzieją, że jeszcze wszystko da się zmienić. Tym panaceum jest książka Moniki Kamińskiej „Wspomnienia z planety Ziemia. W tunelu" wydana przez Mamania. Powieść s.f. przeznaczona dla nastoletniego czytelnika (10-12 lat) opowiada o postapokaliptycznym świecie i próbach uratowania ludzkości, jakie podejmują rodzice Wojtka Bartyckiego. Nie brak tu opisów skutków podziałów klasowych, trudnych tematów ukazujących, że dostępności do opieki medycznej jest jedynie dla uprzywilejowanych, problemów dotyczących utrzymywania tajemnicy i bycia oszukiwanym przez złudne nadzieje dawane przez rządzących. Jest też jednak wiara w to, że ludzie muszą ze sobą rozmawiać i są gotowi sobie pomagać, że każdy ma wpływ na zmianę i ziemia się odrodzi, jeśli zostawimy ją w spokoju. Powieść polecam uczniom szkół podstawowych, bo znajdą tu też odwołania do pisarza, którego twórczość poznają na tym etapie edukacji, oraz będą mieć możliwość utożsamienia się z bohaterem, którego pasją jest pisanie opowiadań. Chociaż to książka da młodych nastolatków, mnie również sprawiła radość ze względu na humor porównań, monologi wewnętrzne bohaterów oraz postać babci, która ma tu wyjątkowe zadanie.
Jest to pierwsza część serii, w której nauka łączy się z przyrodą i do której dołączono listę zagadnień o edukacji klimatycznej oraz porady o tym, jak możemy powstrzymać napędzaną przez modę potrzebę posiadania.

@wydawnictwomamania #mamania #sciencefiction #powieśćyoungadult #youngadultbooks #klimat

Chociaż jesienią pewnie wiele osób czuje się jak gatunek zagrożony lub na wymarciu, to jeszcze długa droga przed nami do tego, byśmy całkowicie zniszczyli przyrodę, uśmiercili wszystkie zwierzęta i rośliny oraz doprowadzili do tego, że powietrze zacznie nas zabijać. Jest to jednak czas krótszy niż moje zbieranie szczęki z podłogi po tym, jak dowiedziałam się, że ludzie...

Ta książka powinna trafić na listę lektur w 4 klasie!
Wojtek ma 11 lat, i jego największym marzeniem jest wyjście na podwórko. Niestety, żyjąc w roku 2103, wyjście poza dom bez ochronnego kombinezonu grozi co najmniej poważną chorobą. Planeta Ziemia dogorywa - zanieczyszczona, wyeksploatowana, pozbawiona roślinności... Ludzkość nie ustaje w poszukiwaniach ratunku dla kolejnych pokoleń.
Klimat książki określiłabym na takie postapo i sci-fi dla dzieci. Jednocześnie nie brak tu nutki emocji, bo wraz z bohaterem rozwiązujemy kilka tajemnic. Całość bardzo dosadnie przedstawia wizję skutków katastrofy ekologicznej, zmuszając młodego czytelnika do refleksji nad tym, co osobiście można zrobić dla dobra planety.
Myślę, że to must-read dla dzieci, czekam na kolejne tomy!

Ta książka powinna trafić na listę lektur w 4 klasie!
Wojtek ma 11 lat, i jego największym marzeniem jest wyjście na podwórko. Niestety, żyjąc w roku 2103, wyjście poza dom bez ochronnego kombinezonu grozi co najmniej poważną chorobą. Planeta Ziemia dogorywa - zanieczyszczona, wyeksploatowana, pozbawiona roślinności... Ludzkość nie ustaje w poszukiwaniach ratunku dla...

To była niesamowita i wciągająca lektura. Przeniosłem się do roku 2103, gdzie nasza planeta praktycznie umarła. Ciagle zagrożenie dla życia, brak możliwości przebywania na świeżym powietrzy, przemieszczanie się z miejsca na miejsce w przygotowanych tunelach lub w kombinezonach jest utrudnieniem dla ludzi. Jak udać się do szkoły czy pracy w tek trudnych warunkach? Czy cały czas ludzkość będzie przebywała w zamkniętych pomieszczeniach? Nie chciałbym, żeby w przyszłości spełniła się taka mroczna wizja dotyczaca naszej planety. Jest jednak nadzieja. Instytut Rozwoju dokonuje niebywałego odrycia. Została odnaleziono planeta podobna warunkami do Ziemi. Czy będą mogli zamieszkać tam ludzie?

To była niesamowita i wciągająca lektura. Przeniosłem się do roku 2103, gdzie nasza planeta praktycznie umarła. Ciagle zagrożenie dla życia, brak możliwości przebywania na świeżym powietrzy, przemieszczanie się z miejsca na miejsce w przygotowanych tunelach lub w kombinezonach jest utrudnieniem dla ludzi. Jak udać się do szkoły czy pracy w tek trudnych warunkach? Czy cały...

Ziemia. Rok 2103. Nie tak odległa przyszłość. Ludzkość przemieszcza się tunelami i korzysta ze specjalnych skafandrów (ale tylko ci, których na to stać). Na powierzchni planety nie ma życia, dzieci nie bawią się na placach zabaw, nie wspinają się na drzewa, nie rzucają patyków swoim zwierzakom, bo tego nie ma. Planeta została uznana za umarłą.

Co miesięczne racje żywieniowe, które w smaku nie przypominają jedzenia, ogromne zatrucie powietrza, które uniemożliwia oddychanie na zewnątrz, brak czegokolwiek co daje radość. Tak wygląda życie Wojtka, jego rodziny i całej ludzkości. Naukowcy z Instytutu Rozwoju pracują nad rozwiązaniami, które mają uratować ludzi, jednak na planecie, której zasoby i możliwości są tak ograniczone trudno dostrzec światełko w tunelu.

Pewnego dnia Instytut Rozwoju dokonuje odkrycia planety, na której będą mogli zamieszkać ludzie. Rodzice Wojtka, którzy są naukowcami nie podzielają ogólnego entuzjazmu, tylko dlaczego?

Monika Kamińska wspaniale zadebiutowała tego rodzaju powieścią dla starszych dzieci i nastolatków, która dobitnie uświadamia nam jakie konsekwencje niesie dzisiejsza działalność człowieka. To co dzieje się z naszą planetą nie powstało w rok, to skutek działań całych pokoleń. Pytanie kiedy się otrząśniemy i zrozumiemy co może się wydarzyć.

Wiele cennych treści przedstawionych wprost, bez owijania w bawełnę.

Pamiętajmy: Ziemi nie dziedziczymy po naszych rodzicach, ale pożyczamy ją od naszych dzieci.

Na końcu ksiązki znajdują się dodatkowo materiały do pracy z dziećmi i młodzieżą - tematy do rozmów i projekty do wykonania.

Ziemia. Rok 2103. Nie tak odległa przyszłość. Ludzkość przemieszcza się tunelami i korzysta ze specjalnych skafandrów (ale tylko ci, których na to stać). Na powierzchni planety nie ma życia, dzieci nie bawią się na placach zabaw, nie wspinają się na drzewa, nie rzucają patyków swoim zwierzakom, bo tego nie ma. Planeta została uznana za umarłą.

Co miesięczne racje...