Największym plusem powieści jest na pewno zawikłana zagadka. Niemal do samego końca nie miałam pojęcia, kto może stać za tym wszystkim. Ciekawe i nieoczywiste są również losy głównych bohaterów i relacje między nimi. Niestety, początkowo akcja wydawała mi się zbyt rozwleczona i dopiero mniej więcej od połowy naprawdę mnie wciągnęła. Dodatkowo, niektóre wypowiedzi części postaci wydawały mi się dość dziwne i niezbyt zrozumiałe. Mimo wszystko, uważam, że jest to dobry kryminał i nie rozumiem dlaczego średnia ocena na LC jest tak niska.

Największym plusem powieści jest na pewno zawikłana zagadka. Niemal do samego końca nie miałam pojęcia, kto może stać za tym wszystkim. Ciekawe i nieoczywiste są również losy głównych bohaterów i relacje między nimi. Niestety, początkowo akcja wydawała mi się zbyt rozwleczona i dopiero mniej więcej od połowy naprawdę mnie wciągnęła. Dodatkowo, niektóre wypowiedzi części...

Tym razem Kay zostaje wezwana na pomoc przez podejrzanego o morderstwo. Tylko z nią Oscar Bane zgadza się porozmawiać. Jest karłem. Dobrowolnie zgłosił się na więzienny oddział psychiatryczny. Jego dziewczyna została brutalnie zamordowana. A Oscar uważa, że od wielu tygodni jest śledzony. Do tego Bane najwyraźniej ma obsesję na punkcie Scarpetty. Będzie jeszcze kilka trupów i mocno poplątane relacje między bohaterami - Marino, niepijący alkoholik niemal nie zbliża się do Kay, po niedawnej próbie gwałtu - na niej właśnie! A Lucy wplątuje się w kolejny lesbijski romans. Relacje między bohaterami są, delikatnie mówiąc, skłębione i skomplikowane. Ich działanie jest skuteczne, i owszem, są frapujące fragmenty, akcja całkiem szybka, napięcia nie brakuje. Scarpettę dobrze się czyta, tęskniąc jednak jednocześnie za starszymi thrillerami Cornwell, gdy była w szczytowej formie. Mocniej przygważdżała do fotela i przy lekturze jej thrillerów szybciej krążyła krew w żyłach. Finał, czyli kto zabił, niby zaskakuje, choć... wydaje się mocno naciągany. Może najważniejsze jest tutaj to, że zło przegrywa, a dobro wygrywa.

Tym razem Kay zostaje wezwana na pomoc przez podejrzanego o morderstwo. Tylko z nią Oscar Bane zgadza się porozmawiać. Jest karłem. Dobrowolnie zgłosił się na więzienny oddział psychiatryczny. Jego dziewczyna została brutalnie zamordowana. A Oscar uważa, że od wielu tygodni jest śledzony. Do tego Bane najwyraźniej ma obsesję na punkcie Scarpetty. Będzie jeszcze kilka trupów...

Mogło być grubo, ale wyszło nudnie. Nie wiem jakim cudem autorka zniszczyła taki pomysł, ale jej się to udało. Kryminał powinien być szybki, lekki, celny. A ta powieść jest ociężała niczym polska reprezentacja na mistrzostwach Europy. Żeby nie być gołosłownym, przytoczę tylko jedno zdanie z tej książki. Wystarczy za całą recenzję: “She had short dyed red hair and bright blue eyes, was sturdy but not fat, and probably thought she’d gotted dressed up when she’d decided on her brown leather pants, cowboy boots, and snug scoop-neck sweater that exposed the tiny butterfly tattooed on her left breast and plenty of cleavage whenever she’d bend over to dig into her briefcase on the floor.” Da się to przeczytać na jednym oddechu?

Całość na http://www.czytam.skutecki.pl/?p=383

Mogło być grubo, ale wyszło nudnie. Nie wiem jakim cudem autorka zniszczyła taki pomysł, ale jej się to udało. Kryminał powinien być szybki, lekki, celny. A ta powieść jest ociężała niczym polska reprezentacja na mistrzostwach Europy. Żeby nie być gołosłownym, przytoczę tylko jedno zdanie z tej książki. Wystarczy za całą recenzję: “She had short dyed red hair and bright...

Książki P. Cornwell o Scarpetcie zaczęłam czytać spory czas temu i zawsze podobał mi się nieco mroczny i melancholijny nastrój, jaki odnajdywałam w tych powieściach. Ale 16 książka z cyklu przyniosła mi zdecydowany przesyt. Bohaterowie wydali mi się płascy, pozbawieni cech z pierwszych kart cyklu, sztuczni i bez wyrazu. Intryga niespecjalnie wciągająca, a sprawca niemal od początku podany był jak na talerzu. Przeczytałam z sentymentu do postaci. W sumie jednak, bez rewelacji.

Książki P. Cornwell o Scarpetcie zaczęłam czytać spory czas temu i zawsze podobał mi się nieco mroczny i melancholijny nastrój, jaki odnajdywałam w tych powieściach. Ale 16 książka z cyklu przyniosła mi zdecydowany przesyt. Bohaterowie wydali mi się płascy, pozbawieni cech z pierwszych kart cyklu, sztuczni i bez wyrazu. Intryga niespecjalnie wciągająca, a sprawca niemal od...

Książkę po prostu źle się czyta. Dialogi są konstruowane tak , że nie wiadomo kto co mówi. Człowiek czyta po kilka razy te same fragmenty, by przypasować tekst do jakiejś postaci, a i tak nie zawsze się to udaje. Poza tym denerwujące są przytaczane, rwane rozmowy telefoniczne, które zajmują wiele linijek , niewiele jednak,albo nic z nich nie wynika. Postaci mają wiele do powiedzenia, powiedziałabym, że zbyt wiele. Ich dialogi nierzadko stają monologami jednej ze stron z mnóstwem nic nie znaczących dygresji...Rozwiązanie zagadki kryminalnej może i zaskakujące, ale wyjaśnienie całości ( od kiedy wiemy już kto jest tym czarnym charakterem) zajmuje kolejnych kilka rozdziałów!!! Ciężko... na koniec denerwowało mnie już samo nazwisko Scarpetty, wiem, że tak nie powinno być, bo to tylko zbieg okoliczności że akurat w polskim Scarpetta kojarzy się po prostu ze skarpetą - wyobraźcie sobie teraz niezwykle poważną i nieprzeciętnie inteligentną doktor "Skarpetę".

Książkę po prostu źle się czyta. Dialogi są konstruowane tak , że nie wiadomo kto co mówi. Człowiek czyta po kilka razy te same fragmenty, by przypasować tekst do jakiejś postaci, a i tak nie zawsze się to udaje. Poza tym denerwujące są przytaczane, rwane rozmowy telefoniczne, które zajmują wiele linijek , niewiele jednak,albo nic z nich nie wynika. Postaci mają wiele do...

Może być, nie czyta się ciężko ale akcja też nie trzyma w napięciu.

Może być, nie czyta się ciężko ale akcja też nie trzyma w napięciu.

Jak ktoś nie czytał wcześniejszych części, nie będzie w temacie. Zaczynać znajomość ze Scarpettą od tego tomu, to kiepski pomysł. Mam za sobą wcześniejsze i stwierdzam, że 16 część raczej słaba. A szkoda byłoby sie zrazić do całej serii.

Jak ktoś nie czytał wcześniejszych części, nie będzie w temacie. Zaczynać znajomość ze Scarpettą od tego tomu, to kiepski pomysł. Mam za sobą wcześniejsze i stwierdzam, że 16 część raczej słaba. A szkoda byłoby sie zrazić do całej serii.

Nie zdołałam doczytać do końca...

Nie zdołałam doczytać do końca...

9/52/2016

9/52/2016

Ok, dobrze się czyta.

Ok, dobrze się czyta.