"W cieniu Narcyza" to książka pełna sprzeczności. Autorka przyznaje, że narcystyczne zaburzenie osobowości jest rzadkie, ale odnosi się do niego w życiu powszechnym dość nagminnie. Przywołuje sytuacje w życiu codziennym i sugeruje je w życiu czytelnika, zupełnie jakby NPD było naprawdę częste. Nie mówiąc już o tym, że przytaczane sytuacje często niekoniecznie są przejawem narcyzmu. Sporo w tym nadinterpretacji i szukanie czegoś na siłę.
Julie J. Hall sama sobie przeczy, doszukuje się teorii spiskowych i korupcji oraz mocno neguje naukowe tezy. Przedstawia statystyki bez podania badań i źródeł. Zna się lepiej niż specjaliści obraz badacze, szczególnie w aspekcie diagnostyki.
Porady na koniec książki są po prostu dramatyczne i, oczywiście, sprzeczne. Szczególnie te dotyczące terapeuty, który nie może być bez poczucia humoru, nie może być zbyt poważny, nie może mieć zbyt sztywnych granic i nie może mieć zbyt słabych granic.
Jedyny plus tej pozycji to przedstawienie kryteriów diagnostycznych. Co jednak po tym plusie, skoro autorka i tak zaraz przystąpiła do negowania tych kryteriów.

"W cieniu Narcyza" to książka pełna sprzeczności. Autorka przyznaje, że narcystyczne zaburzenie osobowości jest rzadkie, ale odnosi się do niego w życiu powszechnym dość nagminnie. Przywołuje sytuacje w życiu codziennym i sugeruje je w życiu czytelnika, zupełnie jakby NPD było naprawdę częste. Nie mówiąc już o tym, że przytaczane sytuacje często niekoniecznie są przejawem...