Broszkiewicza bez zwatpienia zaliczyć należy do grona wybitnych poetów polskiej literatury. Przepiękna polszczyzna, składnia zdań, stylistyka wypowiedzi i logiczne złożenie treści, nie pozostawia wątpliwości. Nawet bez znajomości życiorysu autora, już po stylu pisania czuć od pierwszych stron, że mamy do czynienia z dziełem ponadczasowym o wymownej wartości.
W przypadku oczekiwania jest to wartość historyczna i psychologiczna, ale przede wszystkim o czym powiedzieć na wstępie należy powieść ta stanowi pomnik Stefana, głównego bohatera, który w rzeczywistości był przyjacielem Broszkiewicza. Broszkiewicz poruszony tragiczną śmiercią swojego przyjaciela, pod wpływem okrucieństwa dnia codziennego we Lwowie 1943 roku, poświęcił się literaturze, tworząc swoj pisarski debiut "oczekiwanie" opisujący ostatni rok życia Stefana, okrutny, nędzny spędzony we Lwowskim gettcie. Powieść ujawnia okrutną prawdę historyczną i skupia się na psychologicznych przemyśleniach pod wpływem zmian dotkniętych nią ludzi. Choć autor stworzył świetny obraz psychologiczny wielu bohaterom, nie jest on łatwy i lekki w odbiorze, nie mniej z pewnością warty przeczytania, zapamiętania i wyciągnięcia wniosków. Wśród wielu męczących prawd w powieści rolę wątków przyjmują, analizy sumienia i powołania zawodu lekarza; matki, które do ostatnich minut życia, w świecie otoczonym najwyższym okrucieństwem wszechczasów, wychowują rozpaczliwie swoje dzieci na dobrych ludzi; podłość wroga; zanik czlowieczenstwa w społeczeństwie podzielonym na lepszych i gorszych; obraz człowieka ogoloconego że wszystkiego, gdzie wartość przestaje stanowić status spoleczny i bogactwo, a zaczynają wystawione na próbę wartości tak jak honor, godność lub ich brak. Wątkiem głównym jest jednak analiza istoty śmierci, z jaką boryka się bohater, to śmierć taka z którą on już się pogodził i na nią czeka, ale nie może zdzierżyć jej mając świadomość że nie może zginac za nic, choć bardzo chce, że nie będą w nim nigdy widzieć wroga, bo nie dali mu nawet nim być, był kimś zapomnianym, gorzej zdeptanym niż zwierzę, człowiekiem zadręczonym przed śmiercią, ogoloconym z narodowości, honoru, ojczyzny, wiary i człowieczeństwa. W oczekiwaniu bowiem Stefan zazdrosny o swoich dawnych przyjaciół Polaków, którzy mogą ginąc i być bohaterami, czeka by znaleźć jedynie sposobność do tego by nie zginąć za nic, i bez walki, bez oporu. Niestety powieść w stylu dramaturgicznym w swoim zakończeniu ukazuje, że bohaterowi
Nie dane było tą wymarzoną sposobność otrzymać, w moim mniemaniu posiada swoje domówione zakończenie wynikające z jej biograficznego charakteru, które czyni śmierć bohatera wyzwoleniem od jego rozterek i daje mu spełnienie, którego tak bardzo oczekiwał.

Broszkiewicza bez zwatpienia zaliczyć należy do grona wybitnych poetów polskiej literatury. Przepiękna polszczyzna, składnia zdań, stylistyka wypowiedzi i logiczne złożenie treści, nie pozostawia wątpliwości. Nawet bez znajomości życiorysu autora, już po stylu pisania czuć od pierwszych stron, że mamy do czynienia z dziełem ponadczasowym o wymownej wartości.
W przypadku...

Bardzo ciekawy opis psychologiczny osób dotkniętych wydarzeniami II wojny światowej we Lwowie. Szczególnie ostatnie rozdziały trzymają w napięciu.

Bardzo ciekawy opis psychologiczny osób dotkniętych wydarzeniami II wojny światowej we Lwowie. Szczególnie ostatnie rozdziały trzymają w napięciu.